Μεταξύ του σχεδίου Τραμπ και του COVID-19
Η Λωρίδα της Γάζας είναι μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη. Σε μια στενή λωρίδα εδάφους 360 τετραγωνικών χιλιομέτρων στοιβάζονται 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, αποκλεισμένοι από στεριά, αέρα και θάλασσα από τον ισραηλινό στρατό εδώ και 13 χρόνια, χωρίς βασικές υποδομές (που έχουν επανειλημμένα βομβαρδιστεί), χωρίς νοσοκομειακές υποδομές, χωρίς φάρμακα. Με την επιδημία του κορονοϊού σε εξέλιξη, η Γάζα απειλείται με ανθρωπιστική καταστροφή (ευτυχώς μέχρι τώρα ελάχιστα είναι τα κρούσματα). Η διεθνής «κοινότητα» δεν μιλάει, κωφεύει στις αγωνιώδεις εκκλήσεις των Παλαιστινίων να παύσει το ισραηλινό εμπάργκο, ο δε πρωθυπουργός της Ελλάδας Μητσοτάκης επαίρεται ότι είναι ο πρώτος ξένος ηγέτης που επισκέφθηκε το Ισραήλ και τον ακροδεξιό Νετανιάχου, μετά την πανδημία του COVIT-19. Αγνοώντας και καταπατώντας -και αυτός, όπως ο δυτικός ιμπεριαλισμός- τα αναφαίρετα ιστορικά δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού στον εθνικό του αυτοπροσδιορισμό, στην ελευθερία και στη γη του.
Το κείμενο που ακολουθεί έχει γραφτεί από συντρόφους της Ιταλικής Εργατικής Προοπτικής – PROSPETTIVA OPERAIA https://prospettivaoperaia.org/
Θ.Κ.
Υπάρχουν λίγες περιοχές στον κόσμο όπου η πανδημία του COVID-19 κινδυνεύει να έχει, όπως στην περίπτωση της Λωρίδας της Γάζας, το μέγεθος μιας πραγματικής ανθρωπιστικής καταστροφής σε σχέση με τον τοπικό πληθυσμό, σε περίπτωση έκρηξής της. (Προς το παρόν το φαινόμενο των μολύνσεων φαίνεται να είναι περιορισμένο τουλάχιστον σύμφωνα με τα «επίσημα» δεδομένα, ακόμη κι αν το Ισραήλ, το οποίο έχει τη συνολική διαχείριση της υγείας σε ολόκληρη την επικράτεια, έχει παράσχει κατά μέσο όρο μόνο ένα τεστ ανά 10.000 άτομα).
Η Λωρίδα της Γάζας είναι μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη (2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι σε 360 τετραγωνικά χιλιόμετρα), που χαρακτηρίζεται από έλλειψη βασικών υποδομών, κυρίως νοσοκομειακών υποδομών, μια οικονομία διαβίωσης με έντονη φτώχεια, πολύ κακή αποχέτευση και σχεδόν απόλυτη έλλειψη φαρμάκων και ιατρικού εξοπλισμού, μετά από 13 χρόνια στρατιωτικής πολιορκίας και δολοφονικού αποκλεισμού από το Σιωνιστικό κράτος. Η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη στην άλλη περιοχή που κατοικείται από τους Παλαιστινίους, τη Δυτική Όχθη, η οποία ήταν πάντα υποχρεωμένη να αντιμετωπίζει τις επιδρομές και τους οικισμούς των άθλιων Σιωνιστών εποίκων και εδώ και μερικούς μήνες το εγκληματικό «σχέδιο Tραμπ για «λύση» του «Ισραηλινο-παλαιστινιακού ζητήματος».
Ένα σχέδιο για την εξάλειψη της Παλαιστίνης
Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, σε αντίθεση με ό,τι ο ίδιος διακήρυσσε στην προεκλογική εκστρατεία του υποσχόμενος το τέλος της παρεμβατικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή, ισοδυναμούσε με τη συνέχιση και μάλιστα την εντατικοποίηση των αποικιοκρατικών πολιτικών στο έδαφος της ιστορικής Παλαιστίνης. Αυτή είναι η (καπιταλιστική) τάξη πραγμάτων. Το γεγονός ότι αυτό θα έβρισκε συγκεκριμένη έκφραση σε ένα σχέδιο που αποτελεί πραγματική κήρυξη πολέμου κατά του Παλαιστινιακού λαού και πλήρη πολιτική-στρατιωτική υποστήριξη για το Σιωνιστικό κράτος κατά το έτος των νέων αμερικανικών εκλογών, οι οποίες λαμβάνουν χώρα σε ένα πλαίσιο κρίσης του Τραμπισμού, ήταν επίσης αναμενόμενο. Όπως έγραψε η Ισραηλινή εφημερίδα Haaretz στο κύριο άρθρο της την επομένη της ανακοίνωσης του σχεδίου στις 28 Ιανουαρίου: «Το σχέδιο Τραμπ είναι αναμφίβολα η πιο φιλο-ισραηλινή ειρηνευτική πρόταση που έχει γίνει ποτέ, και, παρά τον ισχυρισμό του Προέδρου περί του αντιθέτου, η χειρότερη προσφορά που έγινε ποτέ προς τους Παλαιστινίους».
Στην πράξη, πρόκειται για ένα σχέδιο εδαφικής προσάρτησης της γεωργικής εύφορης κοιλάδας του Ιορδάνη και όλων των εδαφών που έχουν καταληφθεί από Ισραηλινούς οικισμούς, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ/Αλ Κουντς, η οποία θα γινόταν η επίσημη πρωτεύουσα του Ισραήλ· απέλαση του Παλαιστινιακού πληθυσμού που ζει στο λεγόμενο «βόρειο τρίγωνο» του Ισραήλ σε άοπλους θύλακες, διασκορπισμένους εδαφικά για να σχηματίσουν ένα κίβδηλο Παλαιστινιακό κράτος, που θα περιβάλλεται από το Σιωνιστικό στρατό, χωρίς υποδομές νερού και άλλους υλικούς πόρους και, πάνω απ’ όλα, χωρίς ένοπλες δυνάμεις, το πραγματικό σήμα κατατεθέν ενός κράτους· συνέχιση του καθεστώτος του απαρτχάιντ στο οποίο ζει το Αραβικό τμήμα του πληθυσμού του Ισραήλ· κατάργηση του δικαιώματος επιστροφής εκατομμυρίων Παλαιστινίων που βρίσκονται στα στρατόπεδα προσφύγων των διαφόρων κρατών της Μέσης Ανατολής ή προσφύγων σε ξένες χώρες μετά τη Σιωνιστική εισβολή του 1948.
Ως αντάλλαγμα, το σχέδιο του Τραμπ προσφέρει μια αβέβαιη υπόσχεση 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όχι καν για τον Παλαιστινιακό λαό, αλλά στις πολιτικές-διοικητικές και οικονομικές ελίτ του (ούτε καν μια τραγική κατάσταση όπως αυτή των Παλαιστινίων δεν εξαιρείται από τις ταξικές σχέσεις), οι οποίες θα όριζαν, μεταξύ άλλων, προσοδοφόρες συμβάσεις με εταιρείες που θα είναι ως επί το πλείστον Αμερικανικές. Οι σύντροφοι που πρέσβευαν επί χρόνια τη λύση των «Δύο κρατών για δύο λαούς» πρέπει να δουν το επίσημο ναυάγιο αυτής της λύσης με τις υποκριτικές Συμφωνίες του Όσλο του 1993 και ό,τι ακολούθησε.
Αλλά το σχέδιο Τραμπ προκάλεσε μια έκρηξη οργής μεταξύ των λαϊκών μαζών στην κατεχόμενη Παλαιστίνη και ολόκληρος ο αραβομουσουλμανικός κόσμος προχώρησε σε τεράστιες κινητοποιήσεις, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Αυτές οι διαμαρτυρίες, σε συνδυασμό με τις επαναστατικές αναταραχές στην περιοχή MENA (Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική), στο Σουδάν καθώς και στην Αλγερία, τον Λίβανο και το Ιράκ, ανάγκασαν τόσο τη διεφθαρμένη Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή όσο και ορισμένες κυβερνήσεις στην περιοχή αυτή σε μια αδύναμη και φιλισταϊκή αντίθεση στο σχέδιο, με τον Αραβικό Σύνδεσμο να περιορίζεται σε μια επίσημη δήλωση εναντίωσης στο σχέδιο και τις πιο φιλοϊμπεριαλιστικές χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, το Ομάν, το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπως αναμενόταν, να εκφράζονται θετικά. Για άλλη μια φορά, μπορούμε δικαίως να επαναλάβουμε ότι τα δικαιώματα αυτοδιάθεσης του Παλαιστινιακού λαού (όπως όλων των λαών του κόσμου) βρίσκονται στα χέρια της εργατικής τάξης της Παλαιστίνης και ολόκληρης της περιοχής της Μέσης Ανατολής, όχι στα χέρια του παναραβισμού και του ψευδούς αντιιμπεριαλισμού του αστικού εθνικισμού.
Ο COVID-19 στα χέρια των Σιωνιστών μετατρέπεται επίσης σε όπλο
Ο νέος COVID-19 έχει επίσης φθάσει στην Παλαιστίνη, με περιορισμένες περιπτώσεις μόλυνσης, όπως αναφέρθηκε, προς το παρόν (μέχρι τις αρχές Ιουνίου υπήρχαν 500 κρούσματα και δεν έχουν ακόμη αυξηθεί, αν και τα «επίσημα» στοιχεία είναι πολύ σχετικά δεδομένης της πολύ περιορισμένης δυνατότητας εντοπισμού της εξάπλωσης του ιού λόγω της προαναφερθείσας συνήθους συμπεριφοράς της Ισραηλινής κυβέρνησης, η οποία διαχειρίζεται και ελέγχει σχεδόν ολόκληρο το σύστημα υγείας της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης και της ανθρωπιστικής βοήθειας). Ευτυχώς, επειδή οι συνθήκες υπό τις οποίες οι Παλαιστίνιοι αναγκάζονται να ζουν, τόσο στη Δυτική Όχθη όσο και, πάνω απ’ όλα, στη Γάζα, θα καθιστούσε αδύνατο τον έλεγχο μιας πανδημίας ή την παροχή επαρκούς φροντίδας σε έναν αυξανόμενο αριθμό μολυσμένων ατόμων.
Μεταξύ άλλων, στο ίδιο το Ισραήλ, ο μέσος αριθμός των Εβραίων πολιτών που εξετάστηκαν είναι 4.000 την ημέρα, περίπου ο ίδιος αριθμός Αράβων που εξετάστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του Μαρτίου. ( https://www.invictapalestina.org/archives/38472). Δεν μας προκαλεί έκπληξη: σε ένα (τεχνητό και αποικιακό) κράτος που βασίζεται στις αρχές της εθνοτικής/θρησκευτικής διαφοροποίησης, οι ζωές των Αράβων και των άλλων μειονοτήτων έχουν μικρότερη αξία.
Tο Ισραήλ όχι μόνο καθιστά πολύ δύσκολο για τους Παλαιστινίους να λάβουν άδειες για να πάνε στα σχετικά καλύτερα εξοπλισμένα νοσοκομεία στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, αλλά και εμποδίζει την άφιξη στη Γάζα (όπου οι χώροι που προορίζονται για εντατική περίθαλψη, καθώς και οι τεχνητοί αναπνευστήρες που είναι διαθέσιμοι, δεν ξεπερνούν τους 100 και στις περιοχές της καραντίνας τους 20) και στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη βασικών μηχανημάτων, όπως αυτά για απλές ακτινογραφίες, πολλά σημαντικά φάρμακα, τεστ εξέτασης για τον COVID-19, στολές, γάντια και μάσκες για την προστασία των ίδιων των γιατρών.
Μιλάμε για ένα σύστημα υγείας υπό κατάρρευση στη Γάζα λόγω του Ισραηλινού αποκλεισμού και των επαναλαμβανόμενων βομβαρδισμών (που πραγματοποιήθηκαν επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πανδημίας) μέσα σε 13 χρόνια Σιωνιστικής πολιορκίας, τα οποία έχουν προκαλέσει τεράστιες καταστροφές σε κατοικίες (έτσι ώστε ακόμη και το αίτημα για «διαμονή στο σπίτι» είναι μια χίμαιρα εκεί) και βασικές εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων των νοσοκομείων, καθώς και μια σειρά από θανάτους και τραυματισμούς που έχουν υπερφορτώσει την υγειονομική περίθαλψη (χωρίς να ξεχνάμε τα θύματα και τους τραυματίες της Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής που διοργανώθηκε για την 70ή επέτειο της Νάκμπα το 2018).
Ακριβώς όπως δεν σταμάτησαν τους βομβαρδισμούς της Γάζας, έτσι οι Ισραηλινοί δεν σταμάτησαν τις διώξεις στα κατεχόμενα εδάφη: επιθέσεις, δήμευση υλικών για την κατασκευή υγειονομικών σκηνών και καταφυγίων έκτακτης ανάγκης, δήμευση γης (όπως στα περίχωρα της Βηθλεέμ και της Ραμάλα), συλλήψεις (στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, για παράδειγμα, στις 3 Απριλίου, η Ισραηλινή αστυνομία συνέλαβε τον Υπουργό Υποθέσεων της Ιερουσαλήμ για την Παλαιστινιακή αρχή Φαντί Αλ Χαντάμι και στις 5 Απριλίου τον Παλαιστίνιο κυβερνήτη της Ιερουσαλήμ Αντνάν Γκαϊθ – politicaobrera.com\/internationales\1035-forces-and-expansion-del-virus-entre-palestinos-israelies-y-en-cisjordania), επιδρομές του στρατού σε στρατόπεδα προσφύγων (όπως αυτό του Σουαφάρτ στην Ιερουσαλήμ), κατεδαφίσεις σπιτιών (για παράδειγμα στις πόλεις Καφρ Κασέμ και Κιρμπέτ Ιμπζίγκ, στην κοιλάδα του Ιορδάνη), κατάσχεση άλλων σπιτιών (που καταλήφθηκαν από εποίκους με τη συγκατάθεση του κράτους του Ισραήλ , και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο τους ζητούσαν να «μείνουν σπίτι»).
Εξάλλου, όπως πάντα, η εργατική τάξη πλήρωσε υψηλό τίμημα. Όταν υπήρξε το πρώτο ξέσπασμα του ιού στη Βηθλεέμ, αμέσως σκεφτήκαμε τους Παλαιστίνιους εργαζόμενους, οι οποίοι έπρεπε να μετακινούνται καθημερινά στο έδαφος που χωρίζει τα σπίτια τους (στη Βηθλεέμ) από τους χώρους εργασίας τους στο Ισραήλ. Γι’ αυτό το Ισραήλ τους εκφόβισε ή να εγκαταλείψουν την εργασία τους ή να παραμείνουν στο Ισραήλ, για αόριστο χρονικό διάστημα, διότι ο COVID-19 δεν έχει ημερομηνία λήξης, μακριά από τα σπίτια και τις οικογένειές τους. (http://nena-news.it/opinione-neanche-la-pandemia-ferma-le-dinamiche-delloccupazione/).
Ας μην αναφέρουμε καλύτερα την ήδη αξιοθρήνητη κατάσταση των Παλαιστινίων κρατουμένων στις Ισραηλινές φυλακές. Μέσα σε ένα πλαίσιο βασανιστηρίων, με αρκετές εκατοντάδες κρατούμενους να υποφέρουν από διάφορα προβλήματα υγείας, όπως αναπνευστικά και καρδιακά προβλήματα, υπέρταση και διαβήτη, και άλλες χρόνιες ασθένειες, για τις οποίες παρέχεται ελάχιστη ή μηδαμινή ιατρική φροντίδα, τι ελπίδες θα πρέπει να έχουμε όσον αφορά τη λήψη κατάλληλων μέτρων θεραπείας και περιορισμού σε περίπτωση που μια καταστροφή όπως ο COVID-19 χτυπήσει μέσα στα τείχη των φυλακών; Πράγματι, σε μια έκκληση που εκδόθηκε στα τέλη Μαρτίου, Παλαιστίνιοι κρατούμενοι κατήγγειλαν: “Η Ισραηλινή διοίκηση των φυλακών δεν παρέχει τίποτα: κανένα μέσο αποστείρωσης και καμία μάσκα. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με επίσημες δράσεις που είναι μάλλον πραγματικές απειλές παρά υγειονομικοί έλεγχοι ή ουσιαστικές προληπτικές πρακτικές. Η μόνη μας επαφή με τον έξω κόσμο αντιπροσωπεύεται από τους δεσμοφύλακές μας, οι οποίοι δεν διστάζουν να έρθουν σε επαφή μαζί μας, χωρίς να σέβονται την ασφαλή απόσταση και τον κίνδυνο μετάδοσης». (http://www.udap.it/blog/2020/03/28/appello-dei-prigionieri-palestinesi-malati-nelle-carceri-sioniste/).
Ενιαία, κοσμική και σοσιαλιστική Παλαιστίνη ως η μόνη εναλλακτική λύση στο Σιωνιστικό αποικιακό κράτος
Το γεγονός ότι ο Νετανιάχου και η Ισραηλινή κυβέρνηση είναι αδίστακτοι και συνεχίζουν, αν δεν εντείνουν, τις πιο βίαιες ενέργειες κατά των Παλαιστινιακών μαζών, ακόμη και σε μια εποχή και σε ένα κλίμα εξάπλωσης μιας τέτοιας θανάσιμης πανδημίας, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά, για όσους εξακολουθούν να χρειάζονται αποδείξεις, ότι το Ισραήλ είναι ένα αποικιακό, ρατσιστικό- θρησκευτικό, δολοφονικό κράτος, και ότι πρέπει να αντικατασταθεί από ένα κοσμικό και πολυεθνικό Παλαιστινιακό κράτος, συμπεριλαμβανομένου του εβραϊκού πληθυσμού και όλων των άλλων μειονοτήτων, σε ολόκληρη την ιστορική του επικράτεια (πριν από τη Σιωνιστική κατοχή του 1948).
Το γεγονός ότι ο Νετανιάχου και η Ισραηλινή κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκαν ακόμη και την ανησυχητική κατάσταση για να επιταχύνουν την ανάπτυξη των σχεδίων προσάρτησης, που υποστηρίζονται και διευκολύνονται από τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό (ο οποίος με το σχέδιο Τραμπ έκανε ένα ακόμη ποιοτικό άλμα σε αυτό το έδαφος) δείχνει, πάντα για εκείνους που χρειάζονται περαιτέρω αποδείξεις, ότι δεν υπάρχει περιθώριο για οποιαδήποτε λύση που θα περιλαμβάνει «δύο κράτη» ή ένα «διεθνικό κράτος».
Η λύση δεν μπορεί, ωστόσο, να προέλθει από τις διεφθαρμένες και ανίκανες δυνάμεις της αστικής τάξης, ακόμη και με τις μορφές του μικροαστικού εθνικισμού και του παναραβισμού, αλλά μόνο από την εργατική, κατεχόμενη και άνεργη Παλαιστινιακή τάξη, ενωμένη με την Εβραϊκή εργατική τάξη και την εργατική τάξη από όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής σε έναν αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού (που όχι τυχαία προχωρά σε δοκιμασίες δύναμης επειδή φοβάται τις συνεχείς λαϊκές εξεγέρσεις που έχουν ταρακουνήσει τις Αραβικές χώρες επί χρόνια) και της ανθρώπινης δυστυχίας που παράγεται από τον καπιταλισμό σε αυτά τα εδάφη. Η εργατική τάξη είναι στην πραγματικότητα η μόνη κοινωνική τάξη που μπορεί να ξεπεράσει οποιαδήποτε εθνοτική ή θρησκευτική (καθώς και ταξική) διαίρεση και να ενοποιήσει τις καταπιεσμένες και φτωχές μάζες τόσο κατά του ιμπεριαλισμού όσο και κατά των θρησκευτικών τοπικών τυραννιών, σε έναν επαναστατικό αγώνα για την απελευθέρωση ταυτόχρονα εθνική και κοινωνική, για καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση. Η ιστορική αναγκαιότητα μιας Παλαιστίνης που, εκτός του ότι είναι κοσμική και πολυεθνική, όπως προαναφέρθηκε, πραγματώνεται σε μια σοσιαλιστική δημοκρατία, μέσα σε μια ομοσπονδία σοσιαλιστικών δημοκρατιών που αγκαλιάζει ολόκληρη την περιοχή MENA (Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική), είναι επομένως στην ημερήσια διάταξη.
Για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του Παλαιστινιακού λαού, για την κατάργηση των δικαιωμάτων των Εβραίων εποίκων στα εδάφη των Αράβων που κατασχέθηκαν τον περασμένο αιώνα μέσω του σφετερισμού των εδαφών αυτού του λαού με βίαιη απέλαση από το εθνικό του έδαφος, για το δικαίωμα, συνεπώς, στην άμεση επιστροφή όλων των Παλαιστινίων προσφύγων, όπου και αν βρίσκονται σήμερα, για τη νίκη της κοινωνικής και σοσιαλιστικής επανάστασης στην Παλαιστίνη και σε όλη τη Μέση Ανατολή!
Μετάφραση Αρ. Μα.
