Τρομοκρατική Οργάνωση ή Αποδιοπομπαίος Τράγος του Προέδρου Τραμπ;
Ξαφνικά, οι Αντίφα απέκτησαν την τιμητική τους στην Αμερική. Ο πρόεδρος Τραμπ, αντιμέτωπος με την κοινωνική εξέγερση που ξέσπασε μετά τη ρατσιστική δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη, προσπάθησε να βρει κάποιον αποδιοπομπαίο τράγο. Φρόντισε να φορτώσει στους αντίφα όλα τα δεινά της Αμερικής. Ταυτόχρονα απείλησε ότι θα θέσει εκτός νόμου τους αντίφα. Κατασκευάζοντας εχθρούς, ο φασιστοειδής πρόεδρος δικαιολόγησε την αστυνομική βιαιοπραγία κατά 75χρονου, λέγοντας ότι ήταν «αντίφα γι’ αυτό έπεσε απότομα»!
Αναπόφευκτα, ακόμη και αυτοί που δεν είχαν ακούσει ποτέ λέξη για τους αντίφα, μιλάνε γι’ αυτούς. Το ζήτημα των «αντίφα» έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα στις ΗΠΑ και δημοσιογράφοι και συγγραφείς δοκιμάζουν τις αναλυτικές τους ικανότητες… Παρακάτω δημοσιεύουμε σε μετάφραση τη συζήτηση του δημοσιογράφου της mainstream εφημερίδας Washington Post Michel Martin, με τον Mark Bray, συγγραφέα του βιβλίου “ΟΙ ANTIΦA : ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ”. Το κείμενο της Washington Post αναφέρει εισαγωγικά:
Για τις διαμαρτυρίες που γίνονται βίαιες, ο Πρόεδρος Τραμπ κατηγορεί την άκρα αριστερά και λέει ότι θέλει να ανακηρύξει τους Αντίφα -συντομογραφία για το «Αντιφασίστες»- ως τρομοκρατική οργάνωση. Αλλά ο ακτιβιστής και διοργανωτής του Occupy Wall Street, Mark Bray, αντεπιτίθεται στη Washington Post.
MARTIN: Μιλούσα με μια φίλη μου και με ρώτησε πάνω σε τι δούλευα. Της είπα ότι ετοιμαζόταν για συνομιλία μαζί σου. Και είπα ότι έχεις γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Οι Αντίφα» – ή «Αντιφασιστικός Οδηγός». Και είπε, τι είναι αυτοί οι Aντίφα; Ακούω τον Πρόεδρο να μιλάει πολύ γι’ αυτούς, αλλά τι είναι; Θα ήθελα λοιπόν να ξεκινήσουμε από ‘κεί, γιατί το γεγονός ότι αυτή η ομάδα, ή ό,τι είναι, ακούγεται τόσο πολύ στις ειδήσεις δεν αλλάζει το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ιδέα για το τι είναι. Λοιπόν, τι είναι, και πώς το προφέρετε;
BRAY: Σίγουρα. Ας το πούμε εξ αρχής, ο Τραμπ παίζει με το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση και σύγχυση. Είναι λοιπόν μια πολιτική ευρωπαϊκής προέλευσης. Και έτσι, προφέρεται, Αντίφα. Αλλά στην πραγματικότητα, δεν διορθώνω προφορές. Είναι η συντομογραφία για το αντιφασίστας σε πολλά έθνη. Βέβαια, η ιστορία του αντιφασισμού πάει έναν αιώνα πίσω στην αντίσταση στον Χίτλερ και τον Μουσολίνι. Όμως το είδος της ιστορίας αυτής της συγκεκριμένης πολιτικής αναπτύσσεται στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο, από ομάδες αριστερών που αντιστέκονται στις προσπάθειες για την επαναφορά των ιδεών του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Στις ΗΠΑ, μπορούμε να δούμε τις τελευταίες δεκαετίες την ανάπτυξη αντιρατσιστικής δράσης και πιο πρόσφατα σε ομάδες που ονομάζονται Αντίφα. Είναι ένα είδος επαναστατικής πολιτικής οργάνωσης ενάντια στην ακροδεξιά που δε βασίζεται στα δικαστήρια ή την αστυνομία για να σταματήσει τους νεοναζί, αλλά υποστηρίζει ότι είναι απαραίτητη η αυτοάμυνα της κοινότητας. Οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν είχαν ιδέα τι ήταν πριν απ’ το 2017, όταν είχαμε κάποιες προφανώς πολύ αξιόλογες αντιπαραθέσεις στο Μπέρκλεϊ, τα γνωστά γεγονότα στο Σαρλότσβιλ ενάντια στις συγκεντρώσεις [των ακροδεξιών] του Unite the Right. Αυτό που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πραγματικά είναι ότι δεν είναι μια ενιαία οργάνωση. Είναι ένα είδος πολιτικής ή δράσης. Επομένως, αναγορεύοντάς την ο Τραμπ ως οργάνωση στην πραγματικότητα διαστρεβλώνει την πραγματικότητα.
MARTIN: Ο πρόεδρος κατηγόρησε τις προάλλες αυτήν την ομάδα, ή οτιδήποτε άλλο είναι, για μεγάλο μέρος της βίας που βλέπουμε να συνδέεται με τις διαμαρτυρίες που πυροδοτήθηκαν απ’ τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ. Και είπε ότι πρόκειται να την κηρύξει ως εγχώρια τρομοκρατική οργάνωση. Νομίζω ότι πρέπει να βάλουμε στην άκρη το γεγονός ότι δεν έχει την εξουσία να το κάνει αυτό. Δεν υπάρχει ο νομικός μηχανισμός για να το κάνει αυτό. Όμως, έχοντάς το πει αυτό, είναι οργάνωση; Στις ΗΠΑ, είναι οργάνωση;
BRAY: Το συγκρίνω με το σοσιαλισμό ο.κ.; Ο σοσιαλισμός ο ίδιος δεν είναι οργάνωση, αλλά υπάρχουν σοσιαλιστικές ομάδες. Οι Αντίφα οι ίδιοι δεν είναι οργάνωση, αλλά υπάρχουν ομάδες Αντίφα. Απ’ τις παλιότερες είναι οι Rose City Antifa στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, η οποία ξεκίνησε γύρω στο 2007. Υπάρχει η NYC Antifa, που ξεκίνησε γύρω στο 2010. Κι αυτές είναι οργανώσεις με μέλη που ασκούν πολιτικές δραστηριότητες. Αλλά είναι αυτόνομες. Δεν έχουν ιεραρχική ηγεσία. Δεν υπάρχουν γραφεία. Δεν υπάρχει αρχηγός. Γι’ αυτό το να τους ονομάσουμε οργάνωση είναι σα να προσπαθούμε να τους βάλουμε σ’ ένα κουτί που δεν τους ταιριάζει.
MARTIN: Λοιπόν, τι θέλουν όμως; Θέλω να πω, ας μιλήσουμε πρώτα για το ευρωπαϊκό είδος και, στη συνέχεια, ας το μεταφράσουμε στο αμερικανικό περιβάλλον. Εννοώ, στην Ευρώπη, φιλοδοξούν να γίνουν πολιτικό κόμμα; Εννοώ, κάνουν συναντήσεις;
BRAY: Καλή ερώτηση. Επομένως, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι οι ακτιβιστές που συμμετέχουν στην Αντίφα δε φορούν μόνο το Αντίφα καπέλο. Είναι επίσης συνδικαλιστές. Είναι, επίσης, οικολόγοι. Είναι επίσης μερικές φορές μέλη άλλων πολιτικών κομμάτων. Κι έτσι, όταν έκανα συνεντεύξεις για το βιβλίο μου με τους Ευρωπαίους αντιφασίστες, μερικές φορές λένε, κοίτα, οι Αντίφα είναι μια πυροσβεστική επιχείρηση. Όταν βλέπουμε υπέρμαχους της λευκής ανωτερότητας να οργανώνονται και το θεωρούμε άμεση απειλή για τις κοινότητές μας, κινητοποιούμαστε γύρω από ένα πανό της Αντίφα και οργανωνόμαστε για να τους σταματήσουμε. Διαφορετικά, όταν δεν αποτελεί απειλή, δουλεύουμε στα πολιτικά μας κόμματα. Δουλεύουμε στα συνδικάτα μας. Εργαζόμαστε για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου μέσω άλλων μηχανισμών. Έτσι, οι Αντίφα δεν συνταγή για όλες τις χρήσεις. Είναι ένα είδος εργαλείου για πολιτικούς σκοπούς.
MARTIN: Επομένως, στις ΗΠΑ, γιατί υπάρχουν;
BRAY: Σωστά. Πολλοί απ’ αυτούς είναι επαναστάτες και αναρχικοί που φιλοδοξούν να οικοδομήσουν μια μετακαπιταλιστική κοινωνία και να καταργήσουν το σύστημα της αστυνομίας και των φυλακών. Δεν είναι κάτι που στοχεύει να ενταχθεί στο Δημοκρατικό Κόμμα. Κι έτσι, μ’ αυτόν τον τρόπο, η πολιτική τους τους κάνει ένα βολικό μπαμπούλα για τον Τραμπ, για προφανείς λόγους, παρά το γεγονός ότι η λαϊκή υποστήριξη για μερικά απ’ αυτά που πρεσβεύουν είναι περισσότερη από όσο μπορεί να φαίνεται, όπως, για παράδειγμα, την Κυριακή, το hashtag #IAmAntifa ήταν το τέταρτο πιο δημοφιλές hashtag στο Twitter στις ΗΠΑ. Υπάρχει λοιπόν ένα είδος συμπάθειας για πτυχές αυτών που πρεσβεύουν, ακόμα κι αν απέχουν πολύ απ’ το mainstream.
MARTIN: Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να τους ξεχωρίσουν από τους… υπέρμαχους της λευκής ανωτερότητς Proud Boys τους οποίους λένε ότι παλεύουν. Για πολλούς είναι δυσδιάκριτες οι διαφορές, επίσης, το βάψιμο με σπρέι, η βία, οι ταγκιές. Και οι άνθρωποι δεν ξέρουν ποιος είναι ποιος. Θέλω να πω, πώς δουλεύει αυτό;
BRAY: Ναι, υπάρχει πολλή σύγχυση εκεί έξω. Και νομίζω ότι μέρος της είναι η επικράτηση της θεωρίας των δυο άκρων, δηλαδή, η θεωρία ότι τα άκρα συναντιούνται. Και αυτό που έχουν συχνά κοινό οι ακροδεξιές και ακροαριστερές ομάδες είναι ότι δεν έχουν φιλελεύθερη πολιτική ευαισθησία, ο.κ.; Και οι δύο πλευρές είναι πρόθυμες μερικές φορές να συμμετάσχουν σε αναμέτρηση με τους πολιτικούς τους αντιπάλους ή μερικές φορές να καταστρέψουν περιουσίες. Αλλά πέρα απ’ αυτές τις ομοιότητες, η ακροδεξιά κι η ακροαριστερά είναι διαφορετικές στην πολιτική τους. Αλλά εσύ αναφέρεσαι στην εικόνα, σωστά, στην οπτική αυτών.
MARTIN: Σωστά.
BRAY: Μερικές φορές μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, ειδικά όταν όλοι φοράνε μάσκες όπως τώρα. Έτσι, αυτό το είδος συσχέτισης που υπήρχε εδώ και πολύ καιρό μεταξύ των αντιφασιστικών πορειών στα μαύρα που καλύπτουν το πρόσωπό τους, που το έκανε λίγο πιο διακριτό, είναι λίγο πιο συγκεχυμένο τώρα. Κι αυτό το μπέρδεμα, νομίζω, είναι μέρος της δημοσιογραφικής κάλυψης. Αλλά, στο Σάρλοτσβιλ για παράδειγμα, οι διαχωριστικές γραμμές ήταν αρκετά σαφείς, περισσότερο απ’ τις εικόνες. Στο Βορειοδυτικό Ειρηνικό, όπου έχουν συμβεί μερικές από τις κύριες αντιπαραθέσεις, είναι σαφέστερο. Μέρος της σύγχυσης τώρα είναι ότι έχεις τον πρόεδρο, έχεις τα ακροδεξιά μέσα ενημέρωσης να λένε ότι η καταστροφή είναι Αντίφα, η καταστροφή είναι παντού, είναι η Αντίφα, είναι εκεί έξω, παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διαρροή έκθεσης του FBI στο “The Nation” που δείχνει ότι το FBI δεν βρήκε κανένα αποδεικτικό στοιχείο καταστροφής από Αντίφα στις καταστροφές της 31ης Μαΐου στις οποίες γίναμε μάρτυρες, και το γεγονός ότι αυτές οι ομάδες είναι πολύ μικρές. Επομένως, δεν έχουν τους αριθμούς για να κάνουν ό,τι τους αποδίδει ο Τραμπ. Όμως, στην πραγματικότητα, οι Αντίφα είναι ένα μικρό μέρος των ευρύτερων κινήσεων που αντιτάσσονται στο ρατσισμό και το φασισμό. Και έτσι, στην πραγματικότητα, είναι – θα έπρεπε να είναι, το πολύ μια υποσημείωση σ’ αυτήν την ιστορία, αλλά ο Τραμπ τους έχει φέρει στο προσκήνιο.
MARTIN: Αλλά πού κολλάει η καταστροφή περιουσίας σ’ αυτό; Δηλαδή, λέω, σε μια πόλη όπως η Ουάσιγκτον, ή σε μια πόλη όπως η Ατλάντα, όπου το σπάσιμο των αυτοκινήτων, το βάψιμο με σπρέι, πού κολλάνε σ’ αυτό, αν, πράγματι, εμπλέκονται στοιχεία Αντίφα σ’ αυτό; Επομένως, πώς είναι αυτό επίθεση στο ρατσισμό;…
BRAY: Πρώτον, μια διευκρίνιση, οι περισσότεροι άνθρωποι που το κάνουν αυτό δεν είναι μέλη ομάδων Αντίφα, επειδή δεν υπάρχουν αρκετά μέλη ομάδων Αντίφα για να το κάνουν αυτό. Αλλά ας υποθέσουμε, για χάρη της συζήτησης, ότι υπάρχουν ορισμένα μέλη των ομάδων Αντίφα που σπάνε πράγματα, ποιο θα είναι το κίνητρό τους, αν το έκαναν το αυτό; Για μένα, το κατανοώ ως μια επίθεση στην αστυνομία ως θεσμό. Δεν είναι μια απαίτηση για μεταρρύθμιση. Και δεδομένου ότι οι αντιεξουσιαστές και οι αναρχικοί που δεν πιστεύουν στις εκλογές ή στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης θέλουν να επιτύχουν αυτόν τον στόχο, θέλουν να υποδαυλίσουν τη λαϊκή αντίθεση σ’ αυτά τα θεσμικά όργανα, με φυσικό τρόπο, καταστρέφοντας τα αστυνομικά αυτοκίνητα, καίγοντας αστυνομικά τμήματα. Αυτή είναι η πολιτική. Δεν είναι πολιτική εκλογής ηγετών για την εφαρμογή των ιδεών τους μέσω του εκλογικού συστήματος.
MARTIN: Και το γεγονός είναι ότι κάποιος καίει αυτά τα αυτοκίνητα και ταγκάρει αυτά τα κτίρια … και στερεί απ’ τους εργαζόμενους τη δουλειά και την περιουσία τους; Αυτό είναι απλώς ένα γεγονός; Πολλές απ’ αυτές τις μικρές επιχειρήσεις που καταστρέφονται, σε ποιόν ανήκουν; Είναι σκουρόχρωμοι άνθρωποι της εργατικής τάξης, o.κ; Το ερώτημα είναι, ποιοί είναι αυτοί και ποιο είναι το κίνητρο;
BRAY: Λοιπόν, νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο ότι το κάνουν πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι, οκ; Είναι μερικοί απ’ αυτούς αναρχικοί ή αντιφασιστές; Πιθανότατα, οκ; Απλώς λέω ότι, αριθμητικά, δεν υπάρχουν αρκετοί απ’ αυτούς για να τα κάνουν όλα. Έχουν κάνει ένα μέρος απ’ αυτά; Πιθανότατα. Υπάρχουν αναρχικοί και αντιφασιστές που εγκρίνουν αυτές τις πολιτικές δραστηριότητες. Υπάρχουν άλλοι που δεν το κάνουν. Αλλά η μεγάλη εικόνα εδώ είναι ότι αυτή η συγκεκριμένη κουβέντα αποτελεί αντιπερισπασμό για τη μεγαλύτερη κουβέντα, για το γιατί υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που το κάνουν αυτό, και ποιοι είναι οι κοινωνικοί και ιστορικοί παράγοντες που οδήγησαν σ’ αυτό; Αυτό είναι πραγματικά το μεγάλο ερώτημα που ο Τραμπ δε θέλει να έχουμε.
MARTIN: Μπορώ να σας πω, υπήρξαν πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις που χρονολογούνται απ’ το Occupy, από τις διαμαρτυρίες στην Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ. Και έβλεπα πάντα διαφορετικές απόψεις γι’ αυτό. Μερικοί είναι απλώς μια ομάδα νεαρών πάνκηδων που θέλουν να σπάσουν κάτι. Υπάρχει κάποια αλήθεια στο ότι έχει παραχθεί ατμός τον οποίο θέλουν… να απελευθερώσουν με κάποιο τρόπο; Ή υπάρχει πραγματική ιδεολογία, υποθέτω, πίσω από μερικούς απ’ τους εμπλεκόμενους ανθρώπους;
BRAY: Για ‘μένα, η αρχή της κουβέντας είναι, αν ορίσουμε τις παράνομες πράξεις ως μη πολιτικές, τότε θα δούμε αυτούς που τις διαπράττουν ως απολίτικους, σωστά; Αυτή είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, η οποία δε λέει ότι όποιος σπάει κάτι έχει μια ρητή πολιτική ατζέντα. Αλλά είναι δυνατόν να υπάρξει μια πολιτική ατζέντα που εκτιμά την καταστροφή περιουσίας ως τακτική, σωστά; Η καταστροφή περιουσίας, πίσω στο Boston Tea Party, αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε το πιο διάσημο παράδειγμα, υπήρχε ως τακτική. Ήταν επίσης το κίνημα των σουφραζέτων στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1920, οι γυναίκες που έσπαζαν τα παράθυρα για να λάβουν την προσοχή της κοινωνίας, ή το αντιπυρηνικό κίνημα στη δεκαετία του ‘80 που απλώς προσπαθούσε να καταστρέψει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις. Είναι μια τακτική… Τώρα, αυτό είναι κάπως πραγματικότητα. Αλλά η άλλη πλευρά είναι το να δούμε ότι, αν έχουμε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι δεν αισθάνονται ότι τα παράπονά τους μπορούν πάντα να αγκαλιαστούν, θα υπάρξουν άλλες μορφές για να το εκφράσουν, ακόμα κι αν οι άνθρωποι δεν έχουν τη γλώσσα να πουν τι σημαίνει αυτό, τι σημαίνει αυτή τους η οργή.
MARTIN: Λοιπόν, αναφερθήκατε στο γεγονός ότι οι Αντίφα δεν είναι… είναι μια υποσημείωση με ορισμένους τρόπους στο τρέχον κίνημα, αλλά ότι ο Πρόεδρος Τραμπ τους κάνει πρωτοσέλιδα. Ποια είναι η αίσθηση σας, με ποιο κίνητρο το κάνει αυτό;
BRAY: Νομίζω ότι αν βάλετε τους Αντίφα στην άκρη για μια στιγμή, είναι αρκετά σαφές, ανεξάρτητα από την πολιτική κάποιου, ότι υπάρχει μια αιτιώδης αλυσίδα γεγονότων μεταξύ της δολοφονίας του Τζορτζ Φλόιντ και της Αμερικής στις φλόγες. Είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε μ’ αυτό, υπάρχει μια αιτιώδης σχέση. Οι άνθρωποι είναι εξοργισμένοι και θυμωμένοι. Και ακόμη κι αν το βγάζουν με τρόπους που μπορεί να μην αρέσουν σε κάποιους, αυτό φαίνεται να συνδέεται αρκετά, οκ; Δε χρειάζεται διδακτορικό στην πολιτική επιστήμη για να το συνδυάσουμε αυτό. Αλλά αν ο Τραμπ μπορεί να πει, αντί για το γεγονός ότι οι άνθρωποι όντας θυμωμένοι εκτονώνουν την οργή τους στις περιουσίες και την αστυνομία, ότι στην πραγματικότητα, όχι, είναι αυτή η μικρή σκιώδης ομάδα των Αντίφα, εκλαμβανόμενη από την κοινωνία ως κυρίως λευκή, ντυμένη στα μαύρα, που σπάει πράγματα για μη πολιτική ατζέντα, όπως το περιγράφει, τότε αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να απεμπλέξουμε την καταστροφή και το είδος αυτό της μεγαλύτερης πολιτικής εξέγερσης που έχουμε δει σ’ αυτή τη χώρα για μισό αιώνα από τα παράπονα με τα οποία είναι συνδεδεμένη, και επομένως να αποκλιμακώσουμε το επείγον του να βρούμε μια απάντηση στο γιατί συμβαίνει αυτό που συμβαίνει. Είναι ο τρόπος του να παρεκκλίνει και να μιλήσει για κάτι που του είναι οικείο, το οποίο αντιτίθεται σ’ αυτή την αισχρή ακροαριστερά.
MARTIN: Νομίζεις ότι η εστίαση στους Αντίφα είναι φτιαχτή; Ή νομίζεις ότι είναι πιθανό απλά να μη γνωρίζει; Εννοώ, νομίζεις ότι απλά… πράγματι το σκέφτεται αυτό;
BRAY: Δε νομίζω ότι τον νοιάζει αν είναι αλήθεια. Νομίζω ότι είναι ένας πολύ κυνικός πολιτικός που δεν ασχολείται με αλήθειες και ψέματα στο μυαλό του. Ασχολείται με τη γλώσσα που είναι βολική για την επίτευξη των στόχων του. Και, σίγουρα, ίσως πιστεύει ότι είναι αλήθεια, γιατί, με μια συγκεκριμένη έννοια, πιστεύει ότι όποιος καίει ή λεηλατεί ή καταστρέφει είναι λίγο-πολύ Αντίφα στο μυαλό του, ίσως, ούτως ή άλλως. Έτσι είναι όπως μερικοί άνθρωποι (ΚΕΝΟ ΣΤΗΝ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ) ούτως ή άλλως, έτσι δεν είναι. Αρχίζουν να φουσκώνουν το Black Lives Matter, τους Antifa, την αριστερά, όπως θέλετε πείτε το, σ’ αυτό το είδος της ομάδας των καταστροφικών άλλων. Κι αυτό είναι το είδος του πλαισίου που ενθαρρύνει και προσπαθεί να ενθαρρύνει τη διχοτόμηση καλού/κακού διαδηλωτή, η οποία είναι μια κουβέντα που πρέπει να γίνει με τον δικό της τρόπο, αλλά δεν είναι πραγματικά το κεντρικό ζήτημα, δηλαδή, το πώς να το σταματήσουμε αυτό απ’ το να συμβαίνει.
BRAY: Λοιπόν, το σύνθημά του είναι κάντε την Αμερική μεγάλη ξανά, οκ; Θέλει να φέρει την Αμερική -και, μ’ αυτό, εννοεί σε μεγάλο βαθμό τη λευκή Αμερική- πίσω σ’ αυτό το φανταστικό παρελθόν, ένα φανταστικό παρελθόν όπου δεν υπήρχαν επιθέσεις σε αγάλματα της Ομοσπονδίας, όπου η αστυνομία ήταν σεβαστή σε όλο τον κόσμο. Κι έτσι το είδος της διχοτομίας μεταξύ του Black Lives Matter και του Blue Lives Matter, το οποίο μεγαλώνει μόνο, φαίνεται να είναι η πρώτη γραμμή των πολιτικών του υπολογισμών. Και πολύ ξεκάθαρα συνδέεται με το Blue Lives Matter, όσον αφορά την εξουσία. Η αστυνομία είναι αθώα έως ότου αποδειχθεί ένοχη σε δικαστήριο, ακόμη και όταν είναι προφανές ότι ο Τζορτζ Φλόιντ σκοτώθηκε απ’ αυτόν τον αξιωματικό. Και ο πολιτικός του λογισμός είναι απλός. Πιο δύσκολο, κατά τη γνώμη μου, θα είναι η προσπάθεια του Μπάιντεν να προσπαθήσει να εξισορροπήσει και τις δύο αυτές σκέψεις.
MARTIN: Μπορεί να σου φαίνεται γελοία η ερώτηση, αλλά οι άνθρωποι των οποίων η περιουσία καταστρέφεται δεν είναι οι άνθρωποι που σκότωσαν τον Τζορτζ Φλόιντ, σωστά;
BRAY: Σωστά. Φυσικά και δεν είναι.
MARTIN: Δηλαδή, θέλω να πω, δικαιολογείται με οποιονδήποτε τρόπο;
BRAY: Νομίζω ότι η κατανόησή μου για τους ανθρώπους που έχουν διατυπώσει επιχειρήματα συμπάθειας προς αυτό στα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι ότι, όταν έχεις ένα πολιτικό σημείο βρασμού όπου δεν υπάρχει αποδεκτή διέξοδος για το πώς να εκφράσεις αυτά τα παράπονα, υπάρχει το… έχουμε δει στην κενή ρητορική απ’ τους πολιτικούς ξανά και ξανά ότι πρέπει να μεταρρυθμίσουμε, πρέπει να μεταρρυθμίσουμε, χωρίς να ακολουθεί τίποτα, αυτό είναι ακριβώς, είτε μας αρέσει είτε όχι, που αναπόφευκτα θα συμβεί. Οι άνθρωποι θα ξεσπάσουν στα είδη των στόχων που βρίσκονται γύρω τους, μερικές φορές, εν μέρει, λόγω των οικονομικών επιταγών, μερικές φορές όχι, και καταλαβαίνουν τον καπιταλισμό ως σύστημα αναπόσπαστα συνδεδεμένο, οκ; Ο Τζορτζ Φλόιντ σκοτώθηκε επειδή κάποιος κάλεσε την αστυνομία επειδή φέρεται να διέπραξε πράξη απάτης με πλαστή απόδειξη, οκ; Επομένως, το οικονομικό πλαίσιο αυτού δεν πρέπει να χαθεί στο γιατί το άτομο που κάλεσε την αστυνομία και γιατί οι άνθρωποι που θεωρούν την αστυνομία ως προστάτη των οικονομικών τους συμφερόντων κάνουν μια τέτοια ενέργεια. Αυτά είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα. Και οι επαναστατικές εξελίξεις είναι ακατάστατες.
MARTIN: Λοιπόν, ποιος είναι ο στόχος σου στη συνέχεια; Δηλαδή, τι βλέπεις ως δουλειά σου τώρα, προχωρώντας μπροστά;
BRAY: Ναι. Πραγματικά… μιλώντας σε ανθρώπους όπως εσείς, προσπαθώ να ξεκαθαρίσω την κατάσταση σχετικά με το τι είναι και τι δεν είναι οι Αντίφα. Προσπαθώ να επαναπροσανατολίσω τους ανθρώπους στα βασικά φυλετικά, οικονομικά, κοινωνικά και ιστορικά ζητήματα που βρίσκονται στο επίκεντρο και να πω, τι είναι. Και παρόλο που μπορεί, φυσικά, να υπάρχουν χούφτες μέλη ομάδων Αντίφα εκεί έξω που να κάνουν όλα τα διαφορετικά πράγματα που γίνονται, δεν είναι αυτό το προκείμενο. Και όσο περισσότερο ξοδεύουμε χρόνο σ’ αυτό, τόσο περισσότερο χάνουμε εκείνο που πραγματικά συμβαίνει και καθυστερούμε τη διαδικασία της συζήτησης για να το τι να κάνουμε ώστε οι να μη δολοφονούνται τακτικά απ’ την αστυνομία…
Μετάφραση Γιαν. Σιμ.
