Mε την έκθεση “Δέηση” άνοιξε την 1η Ιουλίου το Μουσείο Κώστας Τσόκλης στον Κάμπο της Τήνου.
Γέμισε την κύρια εκθεσιακή αίθουσα με κλαριά δέντρου, έφτιαξε με ξύλα κορμούς δέντρων και σε μία καθρεφτένια επιφάνεια έβαλε ένα δοκάρι από γραμμές τρένου όπου κόλλησε φύλλα χαρτιών. Όλα μαύρα μοιάζουν με ανθρωπόμορφες φιγούρες σαν από χορό αρχαίας τραγωδίας.
“Ένα δέντρο που η συνεχώς μεταβαλλόμενη εικόνα του ομόρφαινε τη ζωή μου”, λέει ο Τσόκλης, “έσπασε και μου αποκάλυψε αυτό που είναι, την διαρκή αλήθεια του, το ξύλο που ήταν τόσο καιρό κρυμμένο κάτω από την εφήμερη εικόνα του. Και αγάπησα με πάθος αυτή τη θαυμάσια πληγή και βρήκα μια αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στο αντικείμενο, την ύλη και τη φύση και με την τελευταία μου δουλειά προσπαθώ να ενώσω σε ένα μόνο καλλιτεχνικό γεγονός την εικόνα, την πηγή της εικόνας και τη χρησιμοποίηση αυτής της πηγής”. Από τότε το δέντρο ενέπνευσε τον Τσόκλη και εξακολουθεί να τον εμπνέει.
Από τον καταπλακωμένο κορμό έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, την τεράστια “Νεκρή φύση”, ένα δέντρο κρεμασμένο από γερανό έξω από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης το 2011, το “Υπόγειο πάρκο” στο σταθμό Εθνικής Άμυνας στο μετρό της Αθήνας και τα τελευταία του έργα στο Μουσείο ο καλλιτέχνης καλεί τον θεατή να δει πίσω από την εικόνα.
Στη δεύτερη αίθουσα του Μουσείου παρουσιάζονται έργα από τις συλλογές του και έργα του
ίδιου του καλλιτέχνη με το ίδιο θέμα που σε βυθίζουν στο χρώμα και στο χώρο. Τέλος στην πάνω αίθουσα παρουσιάζονται μια σειρά σχεδίων που αναδεικνύουν την καλλιτεχνική πορεία του καλλιτέχνη με κάποια σκωπτική χροιά.
