Xριστουγεννιάτικος μπουναμάς για τους τραπεζίτες της Eυρώπης
Αυτές τις ημέρες, παραμονές Χριστουγέννων ξεκίνησε η μεγαλύτερη “νόμιμη” ληστεία των τελευταίων τριών ετών με πρωταγωνιστές την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (EKT), τις κυβερνήσεις και τις τράπεζες της Eυρώπης. Πρόκειται για εκατοντάδες δισ. ευρώ.
Ο σκηνοθέτης αυτής της “ληστείας”, ο νέος πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι έχει πείρα προφανώς από την θητεία του ως μεγαλοστέλεχος της Goldman Sachs σε τέτοιες τεχνικές οι οποίες αντί να εξαφανισθούν έχουν πολλαπλασιασθεί με την κρίση του χρέους.
Η “τεχνική” του κ. Ντράγκι όπως απέδειξε η δημοπρασία μακροπρόθεσμης παροχής ρευστότητας στις τράπεζες (19/12) είναι διαφορετική από εκείνη του προκατόχου του, Τρισέ.
Ο Ντράγκι παραμονές της αποτυχημένης Συνόδου Κορυφής στις 9 Δεκεμβρίου, είχε αναγγείλει μια σειρά έκτακτων μέτρων για να καλύψει, όπως είχε εξηγήσει, τον κίνδυνο να μείνουν οι ευρω-τράπεζες από ρευστό και… να κλείσουν τις πόρτες τους πρωτοχρονιάτικα. Προφανώς είχε γνώση των αποφάσεων που επρόκειτο να παρθούν την επόμενη ημέρα και της “υποδοχής” που θα είχαν, γι’ αυτό είχε αναγγείλει μια σειρά έκτακτων μέτρων (βλέπε προηγούμενο τεύχος της Νέας Προοπτικής). Αυτά περιελάμβαναν πέραν της μείωσης των επιτοκίων, την παροχή ρευστότητας στις τράπεζες διαρκείας 3 ετών (δηλαδή δάνεια τριετή με επιτόκιο 1%) μείωση κατά 50% των κεφαλαίων που πρέπει να διατηρούν υποχρεωτικά στις κεντρικές τράπεζες και μια σειρά άλλα “διευκολυντικά” μέτρα.
Ταυτόχρονα ο κ. Ντράγκι εκείνη την ημέρα αλλά και αργότερα, αρνήθηκε με όσο περισσότερο επικοινωνιακό “θόρυβο” μπορούσε το αίτημα που είχε διατυπωθεί για να προχωρήσει η ΕΚΤ σε μεγαλύτερες αγορές κρατικού χρέους (ομόλογα) προκειμένου να εκτονωθεί η πίεση στα κρατικά ομόλογα και να μειωθούν τα spreads. Τα μέτρα όμως που την ίδια στιγμή είχε εξαγγείλει για τις τράπεζες ισοδυναμούσαν με ατελείωτα “τσάμπα λεφτά” για τρία χρόνια, με το… ελεύθερο αυτές να τα κάνουν ό,τι νομίζουν, αλλά να αγοράσουν και κρατικό χρέος !
Με άλλα λόγια ο Ντράγκι δρομολόγησε μια διαδικασία η οποία καθιστά την ΕΚΤ έμμεσο δανειστή των κρατών αλλά… μέσω -με το το αζημίωτο- των τραπεζών.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι μια τράπεζα που προχθές στην πρώτη τριετούς διάρκειας δημοπρασία δανείσθηκε με 1% επιτόκιο από την ΕΚΤ, μπορεί να δανείσει “εφ’ όσον το επιλέξει” κράτη της ευρωζώνης με τετραπλάσιο ή επταπλάσιο επιτόκιο. Κυριολεκτικά “τσάμπα λεφτά”…
Με άλλα λόγια οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης με χρήματα τα οποία εγγυούνται οι φορολογικές δυνατότητες των οικονομιών της ευρωζώνης (αν υποθέσουμε ότι τα κεφάλαια της ΕΚΤ δεν γεννιούνται από το τίποτα) δανείζουν σχεδόν δωρεάν τις ευρωπαϊκές τράπεζες για να δανείσουν στη συνέχεια ακριβά τα κράτη-μέλη της ΟΝΕ.
Στην διαδρομή βέβαια αυτών των δανείων το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης θα πρέπει να κόψουν δαπάνες για μισθούς – συντάξεις υπηρεσίες υγείας – παιδείας – μεταφορών κ.λ.π. ή επενδύσεις και να αυξήσουν τους φόρους στην εργασία, για να πληρώσουν τόκους στις τράπεζες για τα χρήματα που θα δανεισθούν το 2012 – 2013 – 2014.
Κεφάλαια τα οποία οι ίδιες οι οικονομίες της ευρωζώνης δανείζουν μέσω της ΕΚΤ στους δανειστές τους! Ξεπερνά κάθε φαντασία. Και όλα αυτά εν μέσω της κρίσης που έχει ήδη προκαλέσει δραματική αύξηση της ανεργίας, μειώσεις μισθών/συντάξεων και κατάρρευση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας για να πληρώνονται τα χρέη και τα δάνεια.
Όλα αυτά στήνονται πάνω στην “απαγόρευση” του καταστατικού της ΕΚΤ να δανείσει στα κράτη μέλη ή για την ακρίβεια να εγγυηθεί για το κρατικό χρέος. Γιατί αυτό θα ήταν “νομισματοποίηση” του ¨χρέους τους, δηλαδή “εκτύπωση” χρήματος κάτι που κάνει εδώ και δεκαετίες η FED και η κεντρική τράπεζα της Αγγλίας.
Για να είναι σαφές για τι “κόλπο” μιλάμε αρκεί να σημειώσουμε ότι το 2012 τα κράτη της Ευρωζώνης θα χρειασθεί να αναχρηματοδοτήσουν περισσότερα από 1,1 – 1,2 τρισ. ευρώ κρατικά χρέη. Και οι τράπεζες περί το ένα τρισ. ευρώ.
Αν σκεφθεί κανείς ότι οι τράπεζες με τα λεφτά της ΕΚΤ μπορούν να αγοράσουν το ένα τρίτο τουλάχιστον του κρατικού χρέους και να βγάλουν μέσω της χρηματοδότησης από την ΕΚΤ από 4 έως και 7 μονάδες στο επιτόκιο που θα δανείσουν τα κράτη μέλη (ανάλογα τι θα αγοράσουν) ετησίως, καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο “κόλπο” κυβερνήσεων – ΕΚΤ και τραπεζιτών για βουλώσουν τις δικές τους “τρύπες” με κεφάλαια τα οποία θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι της Ευρώπης με τις δουλειές, τους μισθούς και τις συντάξεις τους τα επόμενα χρόνια.
Ο μεγαλύτερος χριστουγεννιάτικος μπουναμάς της Ευρωζώνης για τους τραπεζίτες τους.
