Mετά την απόφαση του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ, εμπρός για την ανατροπή/κατάργηση του νόμου 4808/2021
Η πρόσφατη απόφαση του Δ΄ Τμήματος του ΣτΕ (υπ’ αριθ. 2175/2022), με την οποία κρίθηκε ότι το ΓΕΜΗΣΟΕ (Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων) είναι αντίθετο σε διεθνείς συμβάσεις, στο Σύνταγμα και στους συνδικαλιστικούς νόμους 1264/1982 και 1876/1990, αποτελεί βαθμίδα που φέρνει το ανεξάρτητο μαχητικό εργατικό–συνδικαλιστικό κίνημα ένα βήμα πιο κοντά προς το στόχο της ολοσχερούς ανατροπής/κατάργησης του αντισυνδικαλιστικού–απεργοκτόνου νόμου 4808/2021 (νόμος Χατζηδάκη). Στόχος ο οποίος είναι μονόδρομος και σε τίποτα λιγότερο απ’ αυτό δεν μπορεί να αρκείται όποιος παλεύει για τα εργατικά δικαιώματα.
Μετά την πολυσήμαντη ματαίωση της πανεργατικής απεργίας της 3ης Ιουνίου 2021 και την ψήφιση του νόμου, η οποία κατέληξε με ευθύνη του κυβερνητικού–εργοδοτικού συνδικαλισμού και της γραφειοκρατίας να περάσει στην ουσία ανεμπόδιστα, ένα ασυμβίβαστο κομμάτι του ταξικού συνδικαλισμού έδρασε επαρκώς (παρά τις επιμέρους αντιφάσεις με τις οποίες λειτούργησε), προκειμένου να μην καταλήξει ο κατάπτυστος αντεργατικός νόμος ως ακόμα ένα τετελεσμένο γεγονός. Μία τέτοια εξέλιξη, θα συντελούσε στο να περάσει στη λήθη η οπισθοδρόμηση αυτή, επικαλυπτόμενη (ηθελημένα ή αθέλητα) από νεότερα εξίσου επείγοντα εργατικά θέματα. Αυτό δεν συνέβη. Παρόλα αυτά τα καθήκοντα του ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού δε σταματούν εδώ.
Ο απαράδεκτος νόμος 4808/2021 πρέπει να εξαφανιστεί από το συλλογικό εργατικό δίκαιο και όχι να παραμείνει με οποιοδήποτε τρόπο. Μία τέτοια εξέλιξη είναι εξ ορισμού η απαρχή για την τελική επικράτησή του. Ήδη, γινόμαστε όλοι μάρτυρες της αντίδρασης του Υπουργείου Εργασίας, το οποίο έσπευσε να αναγγείλει ότι θα υπερασπιστεί το νομοθετικό έκτρωμα ενώπιον της Ολομέλειας του ΣτΕ. Το ταξικό εργατικό κίνημα δεν πρέπει να επιτρέψει την ανατροπή από την Ολομέλεια της απόφασης του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ, η οποία λειτουργεί θετικά ως προς τον τελικό στόχο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ανάλογες εξαπατήσεις των εργαζόμενων από την «ανεξάρτητη» αστική δικαιοσύνη τις έχουμε δει επανειλημμένα να συμβαίνουν σε εξίσου σημαντικά εργατικά θέματα, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της κρίσης για την αντισυνταγματικότητα της κατάργησης των επιδομάτων εορτών και άδειας στο δημόσιο τομέα ή στο γνωστό ως επίδομα των 176 ευρώ.
Είναι ευθύνη του ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού και της εργατικής τάξης να μην επαναπαυθούν στις θριαμβολογίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Αντίθετα, τώρα είναι που πρέπει να δυναμώσουν τη δράση τους έως την τελειωτική ρήξη με το συγκεκριμένο νομοθετικό τερατούργημα, το οποίο θυμίζουμε ότι δεν περιορίζεται μόνο στην επιδίωξη καταστολής των συνδικαλιστικών ελευθεριών και χειραγώγησης της εργατικής δράσης. Επεκτείνεται με καταστροφικό τρόπο σε όλο το φάσμα των εργατικών δικαιωμάτων (κατάργηση του 8ωρου, περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, διευκόλυνση της απλήρωτης, μαύρης εργασίας κ.λπ.).
Οι επιμέρους νίκες σε εργατικές μάχες (εργαζόμενοι e-food, Cosco, κ.ά.) δεν μπορούν να προτείνονται ως υποκατάστατο της αναγκαίας νίκης στον κατά μέτωπο πόλεμο εναντίον του νόμου 4808/2021. Πόλεμος ο οποίος πρέπει να είναι το όραμα και ο απώτερος στόχος για την εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα. Ο νόμος Χατζηδάκη αξιοποιείται από τα αφεντικά και το κράτος για να υποσκάπτει όλο και πιο εντατικά τους εργατικούς αγώνες και τη συλλογική δράση (κήρυξη αλλεπάλληλων απεργιών παρανόμων και καταχρηστικών). Αυτή είναι μία ζοφερή πραγματικότητα με την οποία η εργατική τάξη πρέπει να αντιπαρατεθεί μέχρι την τελειωτική και ολοκληρωτική ανατροπή της.
10-11-2022
ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
