Οι βάρβαροι βομβαρδισμοί της Γάζας από το Ισραήλ και οι μαζικές δολοφονίες αμάχων συνεχίζονται μετά την κατάρρευση της επταήμερης εκεχειρίας για ανταλλαγή αιχμαλώτων της Χαμάς με φυλακισμένα γυναικόπαιδα που κρατούνται στις φυλακές του Ισραήλ. Στο πλευρό του Ισραήλ βρίσκεται όλος ο ιμπεριαλιστικός κόσμος, οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η αντιδραστική δεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη της Ελλάδας με τους φασιστοειδείς υπουργούς της.
Για τον ιμπεριαλισμό η διατήρηση του κράτους του Ισραήλ είναι ζωτική για τον έλεγχο της πλούσιας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο περιοχής, μεγάλης επίσης στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο όλης της Μέσης Ανατολής και στο υπογάστριο της Ρωσίας.
Οι ρίζες της ιμπεριαλιστικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή έχουν την απαρχή τους στον Α’ Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Για να ελέγχουν τη Μέση Ανατολή αποφάσισαν τον διαμελισμό της Παλαιστίνης με την εμφύτευση ενός Εβραϊκού κράτους στο έδαφός της. Με αυτόν τον τρόπο θα απαλλασσόταν η Ευρώπη και η Αμερική από τους ριζοσπαστικοποιημένους και στραμένους σε σημαντικό ποσοστό προς τον κομμουνισμό Εβραίους και θα κατευνάζονταν τα αντισημιτικά αισθήματα στις κοινωνίες τους, ενώ ταυτόχρονα, σε συνεργασία με τη σιωνιστική μπουρζουαζία, θα είχαν ένα προκεχωρημένο φυλάκιο στη Μέση Ανατολή για την προστασία των συμφερόντων τους. Πρωτεργάτης αυτής της στρατηγικής ήταν ο Βρετανός υπουργός εξωτερικών Α. Μπάλφουρ, υπέρμαχος της “Λευκής υπεροχής” και κραυγαλέος αντισημίτης. Είναι ο Μπάλφουρ που με τη διακήρυξή του το 1917 ανακοίνωνε την υποστήριξη της Μεγάλης Βρετανίας στην ίδρυση “εθνικής εστίας για τον Εβραϊκό λαό” – στα εδάφη της αραβικής Παλαιστίνης όπου ο Εβραϊκός πληθυσμός αποτελούσε μόνο το 10% του συνόλου.
Η Τρίτη Κομμουνιστική Διεθνής και το Εβραϊκό τμήμα του ΚΚ Ρωσίας αντιτάχθηκαν σ’ αυτήν την ιμπεριαλιστική προοπτική που δεν αποτελούσε ούτε αποτελεί λύση του Εβραϊκού ζητήματος. Οι μετέπειτα εξελίξεις, με την τραγωδία της Σοά, το μαρτυρικό Ολοκαύτωμα του Εβραϊκού λαού, από τις εγκληματικές πολιτικές του ναζισμού, δείχνουν ότι το πρόβλημα βρίσκεται στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό. Η αντιμετώπιση του αντισημιτισμού και του φασισμού απαιτεί όχι πρόσδεση στον ιμπεριαλισμό, αλλά την πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, της αιτίας που στην εποχή της παρακμής του θεριεύει τον παραδοσιακό χριστιανικό αντισημιτισμό και τα αντι-εβραϊκά πογκρόμ οδηγώντας στον ακραίο εθνικιστικό, ρατσιστικό, αντικομμουνιστικό ναζισμό.
Ο σιωνισμός με τις βλέψεις του για ένα καθαρό(αιμο) Εβραϊκό κράτος, πέρα από την αναπαραγωγή των ρατσιστικών στερεότυπων, έχει τυλίξει τον Εβραϊκό λαό σε έναν αέναο κύκλο αιματηρών αντιπαραθέσεων, βίας και πολέμων. Από αυτήν την άποψη το κείμενο του Κεντρικού Γραφείου του Εβραϊκού τμήματος του ΚΚ Ρωσίας, έχει όχι μόνο ιστορικό αλλά και σύγχρονο ενδιαφέρον, ιδίως καθώς η λύση “δύο κρατών – για δύο λαούς” έχει κυριολεκτικά αποδειχθεί ανεφάρμοστη. Και βέβαια, το κείμενο δείχνει πόση απόσταση χωρίζει την ηγεσία του Στάλιν στην ΕΣΣΔ από εκείνους τους πρωτοπόρους κομμουνιστές διεθνιστές Εβραίους της εποχής του Λένιν. Ως γνωστόν η ΕΣΣΔ υπό τον Στάλιν ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ πάνω στο έδαφος της Παλαιστίνης, με απόφαση του ΟΗΕ τον Νοέμβριο του 1947. Με βάση αυτήν την απόφαση και την βοήθεια του βρετανικού ιμπεριαλισμού αρχικά και του αμερικανικού στη συνέχεια, οι σιωνιστικές ηγεσίες του Ισραήλ για 75 ολόκληρα χρόνια καταδυναστεύουν, καταπιέζουν, εκμεταλλεύονται, διώκουν, φυλακίζουν και δολοφονούν τον παλαιστινιακό αραβικό λαό.
Θ.Κ.
Το κείμενο που ακολουθεί έχει τον τίτλο «Το σύνθημα του Εβραϊκού προλεταριάτου πρέπει να είναι Κάτω τα χέρια από την Παλαιστίνη!» Είναι μια διακήρυξη του Κεντρικού Γραφείου του Εβραϊκού τμήματος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας, που αρχικά δημοσιεύτηκε στο [περιοδικό] Kommunist (Μπακού) στις 8 Σεπτέμβρη του 1920. Εκείνη την εποχή η Παλαιστίνη ήταν υπό Βρετανική κυριαρχία.
(Πρωτοδημοσιεύτηκε στη Νέα Προοπτική, φύλλο 269)
1. Είναι η πολιτική της Αντάντ (και ιδιαίτερα της Βρετανίας) αναφορικά με τη δημιουργία Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, όπου η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Αραβική –μια πολιτική που υποστηρίζεται από την Κίτρινη Δεύτερη Διεθνή- που παρέχει την βάση για την αγκιτάτσια του αστικού Σιωνιστικού κόμματος ανάμεσα στις Εβραϊκές λαϊκές μάζες υπέρ του Σιωνισμού. Υπό τις σημερινές συνθήκες, αυτή η αγκιτάτσια ευνοεί την Αντάντ, ιδιαίτερα την Βρετανία.
2. Οι Εβραίοι με προβοκατόρικο τρόπο αναγνωρίζονται ως οι υπεύθυνοι και οι ένοχοι του τεμαχισμού της Αραβικής γης μεταξύ των νικητριών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης και της παράδοσης της Παλαιστίνης στη Βρετανία. Αυτή η ταύτιση εξυπηρετεί τον Βρετανικό ιμπεριαλισμό στην Παλαιστίνη και σε ολόκληρη την Ανατολή ως ένα μέσο να εξάψει τα εθνικά πάθη ανάμεσα στους εργαζόμενους της Ανατολής και να σπείρει το μίσος μεταξύ Αράβων και Εβραίων. Αυτό βρήκε έκφραση στο τριήμερο πογκρόμ των Εβραίων στην Ιερουσαλήμ τον Απρίλη αυτού του χρόνου που διασκέδασε την ανοιχτή συμπάθεια των Βρετανικών κατοχικών αρχών.
3. Ολόκληρη η πολιτική της Αντάντ είναι τυπικό παράδειγμα αποικιακής κυριαρχίας. Βρίσκει εκπληκτική έκφραση στο «σύνταγμα» της Παλαιστίνης που υιοθετήθηκε από τη συνδιάσκεψη Σαν Ρέμο της Κοινωνίας των Εθνών. Την ίδια στιγμή αυτή η πολιτική προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το κεφάλαιο της μικρομεσαίας Εβραϊκής μπουρζουαζίας όλων των χωρών και να τους δέσει στο άρμα του Βρετανικού ιμπεριαλισμού, «τον κήρυκα της λαϊκής απελευθέρωσης».
Κάτω από αυτό το σύνταγμα, η κυβέρνηση της Παλαιστίνης σκοπεύει να συμπεριλάβει τους Εβραίους καπιταλιστές (μέσω του Σιωνιστικού κόμματος) στην εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης των Αράβων αγροτών και να τους μπλέξει σ’ αυτή τη ληστεία. Σκοπεύει να ανάψει μια εθνική σύγκρουση ανάμεσα στις Εβραϊκές και Αραβικές κλίκες στα νομοθετικά σώματα. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκει να επιβραδύνει την αφύπνιση των μαζών της Ανατολής.
Ολόκληρη η πολιτική της Βρετανίας στην Παλαιστίνη έχει ως στόχο τη διατήρηση της εξουσίας ολοκληρωτικά στα χέρια των Βρετανών κατακτητών και την ιδεολογική καθυπόταξη της Εβραϊκής κοινότητας σε όλες τις χώρες στα συμφέροντα της Βρετανίας. Με τη βοήθεια των Σιωνιστών υπάλληλων του ιμπεριαλισμού, η πολιτική της Βρετανίας έχει ως στόχο να απομακρύνει από τον κομμουνισμό ένα τμήμα του Εβραϊκού προλεταριάτου ξεσηκώνοντας μέσα του εθνικά αισθήματα και συμπάθειες για τον Σιωνισμό. Αυτή η πολιτική της Αντάντ υποστηρίζεται με ενεργητικό τρόπο από την Εβραϊκή μπουρζουαζία. Σε θέματα εκμετάλλευσης και καταπίεσης, βρίσκονται αλληλέγγυοι πλήρως με τους καπιταλιστές των άλλων εθνικοτήτων. Τα δικά τους ταξικά συμφέροντα τους οδηγούν να προσπαθήσουν να συμετάσχουν στη ληστεία των Αράβων αγροτών.
4. Στο όνομα του Εβραϊκού προλεταριάτου και των εργαζόμενων μαζών, επομένως, διαμαρτυρόμαστε με τον πιο σθεναρό τρόπο ότι με αφορμή την εθνική απελευθέρωση, μια προνομιούχα Εβραϊκή μειονότητα με τεχνητό τρόπο εμφυτεύεται στο πληθυσμό της Παλαιστίνης. Μια τέτοια πολιτική αποτελεί άμεση παραβίαση των δικαιωμάτων των Αραβικών εργαζόμενων μαζών στην πάλη τους για ανεξαρτησία και για ολοκληρωτική κατοχή της γης και όλων των προϊόντων της εργασίας τους.
Το σύνθημα του Εβραϊκου προλεταριάτου και κάθε φίλου των εργαζόμενων μαζών και κάθε μαχητή για την εθνική απελευθέρωση πρέπει να είναι «Κάτω τα χέρια από την Παλαιστίνη!»
Επίσης καταδικάζουμε με έντονο τρόπο τις προσπάθειες ορισμένων Εβραϊκών αριστερών σοσιαλιστικών ομάδων να συνδιάσουν τον κομμουνισμό με την προσκόλληση στη Σιωνιστική ιδεολογία. Αυτό βλέπουμε στο πρόγραμμα του λεγόμενου Εβραϊκού Κομμουνιστικού Κόμματος (Poale Zion). Πιστεύουμε ότι στις γραμμές των μαχητών για τα δικαιώματα των εργαζόμενων ανθρώπων δεν υπάρχει θέση για ομάδες που έχουν με το ένα ή τον άλλο τρόπο διατηρήσει τη Σιωνιστική ιδεολογία, κρύβοντας πίσω από τη μάσκα τού κομμουνισμού τις εθνικιστικές ορέξεις της Εβραϊκής μπουρζουαζίας. Χρησιμοποιούν κομμουνιστικά συνθήματα για να ασκήσουν αστική επιρροή πάνω στο προλεταριάτο.
Σημειώνουμε ότι κατά τη διάρκεια όλου του καιρού που το Εβραϊκό εργατικό κίνημα υπάρχει, η Σιωνιστική ιδεολογία ήταν ξένη για το Εβραϊκό προλεταριάτο. Τα σοσιαλ-παλαιστινιακά κόμματα είναι ασήμαντες ομάδες[1]. Διακηρύσσουμε ότι οι Εβραϊκές μάζες οραματίζονται την πιθανότητα της κοινωνικό-οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης όχι στη δημιουργία ενός «εθνικού κέντρου» στην Παλαιστίνη αλλά στην εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου και τη δημιουργία σοσιαλιστικών Σοβιετικών δημοκρατιών στις χώρες όπου ζούνε.
Καλούμε τις Εβραϊκές εργαζόμενες μάζες όλων των χωρών να συμμετάσχουν με ενεργητικό τρόπο στο ξεδίπλωμα της σοσιαλιστικής επανάστασης και να μπουν στις γραμμές της Τρίτης Διεθνούς μέσω των Κομμουνιστικών κομμάτων των αντίστοιχων χωρών τους.
————————————————————————
[1] Ο όρος «σοσιαλπαλαιστινιακά κόμματα» αναφέρεται εδώ στις Σιωνιστικές οργανώσεις που λειτουργούσαν μέσα στα Σοσιαλιστικά και τα εργατικά κινήματα.
