του SALAH MUSA
Γιατί το Ισραήλ, στον βίαιο πόλεμό του κατά της Λωρίδας της Γάζας, καταστρέφει περιοχές που δεν χρειάζονται στρατιωτικά να καταστραφούν, αναγκάζοντας τους κατοίκους της να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να μετατραπούν σε πρόσφυγες σε άλλα μέρη;
Αυτό συνέβη πολλές φορές στη διάρκεια των τελευταίων εννέα μηνών με δεκάδες χιλιάδες οικογένειες, κάνοντας σαφές ότι οι κάτοικοι εκδιώκονται συστηματικά ξανά και ξανά. Γιατί το Ισραήλ εφαρμόζει τέτοια υπέρμετρη βία και καταστροφή που δεν χρειάζονται για να διακηρύξει τη νίκη του επί της Χαμάς, μιας οργάνωσης με μέτριες στρατιωτικές δυνατότητες, οι οποίες δεν συγκρίνονται με τον ισραηλινό στρατό, που διαθέτει σύγχρονα όπλα, ακόμα και πυρηνικά; Ποιο είναι το αληθινό κίνητρο του Ισραήλ που οδηγεί στην καταστροφή όλων των περιοχών της Γάζας και την εκδίωξη των κατοίκων της; Γιατί επιθυμεί να διακηρύξει τη νίκη του επί της Λωρίδας της Γάζας μετά την ολοκληρωτική καταστροφή της;
Είναι αυτό απλώς μια βίαιη πολιτική και στρατιωτική αντίδραση, υπερβολική και άσκοπη, λόγω της αποτυχίας της 7ης Οκτωβρίου 2023, όταν οι δυνάμεις και οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ κατέρρευσαν μπροστά σε δεκάδες μαχητές της Χαμάς που ήταν οπλισμένοι με ατομικά τυφέκια; Ή μήπως είναι μια στρατηγική εξάλειψης των Παλαιστινίων, εκφραζόμενη από την ακροδεξιά και την δεξιά του Ισραήλ, και αποτελεί στρατηγική κρυμμένη πίσω από τους ανακοινωθέντες στρατιωτικούς στόχους που δεν μπορούν να επιτευχθούν;
Η μελέτη της μακροχρόνιας σύγκρουσης στην περιοχή και της πολιτικής συμπεριφοράς του Ισραήλ εξάλειψης των Παλαιστινίων, τους οποίους θεωρεί ιστορικό αντίπαλο, μπορεί να εξηγήσει την καταστροφική επιθετικότητα του Ισραήλ σε όλες τις περιοχές της Λωρίδας της Γάζας. Αυτή η επιθετικότητα εντάσσεται στο πλαίσιο της ισραηλινής θεώρησης της σύγκρουσης ως εξαλείφουσας. Δεν είναι τυχαία βία ή υπερβολική, αλλά αποτελεί πολιτική στρατηγική που το Ισραήλ θεωρεί αποτελεσματική από την ίδρυση του κράτους του.
Αν οι σιωνιστικές συμμορίες το 1948 δεν κατέστρεψαν τις πόλεις και τα χωριά που κατέλαβαν, αλλά εκδίωξαν τους Παλαιστινίους, σήμερα η ισραηλινή πολιτική στη Λωρίδα της Γάζας διαφέρει. Οι κάτοικοι της Γάζας δεν έχουν την πολυτέλεια να γίνουν πρόσφυγες αλλού, γεγονός που ενισχύει την αντοχή τους να παραμείνουν στον τόπο τους. Ως εκ τούτου, η μη δηλωμένη ισραηλινή στρατηγική, η οποία είναι πιο σημαντική από την δηλωμένη, στοχεύει στην πλήρη καταστροφή της Γάζας και την μετατροπή της ζωής των Παλαιστινίων σε πραγματική κόλαση.
Η στρατηγική αυτή εντάσσεται στην ισραηλινή πολιτική καμένης γης, αλλάζοντας τα χαρακτηριστικά του τόπου μέσω της καταστροφής και αλλαγής της κοινωνικής του δομής. Δεδομένου ότι ο χώρος φιλοξενεί την εχθρική κοινωνία, η καταστροφή του είναι το μέσο για την καταστροφή αυτής της κοινωνίας. Η ισραηλινή πολιτική καταστροφής δεν χρειάζεται στρατιωτικό ειδικό να υποδείξει ότι ο πόλεμος κατά της Χαμάς δεν απαιτεί την πλήρη καταστροφή της Γάζας. Ωστόσο, το Ισραήλ επιλέγει την καταστροφή των περιοχών όπου ζουν οι Παλαιστίνιοι για να τους καταστρέψει και να αναδιαμορφώσει τον τόπο υπό τον έλεγχό του. Η στρατηγική αυτή στοχεύει επίσης να κάνει τη Γάζα ένα αποτρεπτικό παράδειγμα για άλλους που μπορεί να απειλήσουν την ασφάλεια του Ισραήλ στο μέλλον. Η ισραηλινή στρατηγική είναι σαφής στην καταστροφή της Γάζας, θεωρώντας τον πληθυσμό ως τυχαίους στόχους. Το Ισραήλ θεωρεί ότι ο τόπος και οι κάτοικοί του φιλοξενούν αυτούς τους εχθρούς, και γι’ αυτό πρέπει να καταστραφεί ο τόπος για να καταστραφεί η κοινωνική τους βάση. Η πολιτική αυτή είναι ανάλογη με τη σιωνιστική στρατηγική του 1948, όταν εκδίωξαν τους κατοίκους χωρίς να καταστρέψουν τα κτίρια. Σήμερα, η καταστροφή του τόπου και η αποτροπή ανακατασκευής του κάνουν τη ζωή των Παλαιστινίων στη Γάζα αδύνατη, οδηγώντας σε νέο εκτοπισμό.
