Η Ευρωπη μπροστά στην κρίση και στις Ευρωεκλογές

Τα “αποτελέσματα” των Ευρωεκλογών έχουν αρχίσει να τρομάζουν την πολυδιασπασμένη ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη πριν ακόμα αρχίσουν να βγαίνουν από τις κάλπες που θα στηθούν στις 26 Μαΐου.

Τα επίσημα και ανεπίσημα “γκάλοπ” σκιαγραφούν την μελλοντική εικόνα του Ευρωκοινοβουλίου (μετά τις 26/5), τέτοια που να είναι φανερό ότι καμία σοβαρή απόφαση δεν θα μπορεί να περάσει μέσα από αυτό χωρίς να “ξεδοντιάζεται” μέσα από αντιδραστικούς συμβιβασμούς.
Η επερχόμενη εικόνα του Ευρωκοινοβουλίου έχει ήδη την σκιά της στο γεγονός ότι ένα από τα ισχυρότερα όργανα εξουσίας στην Ευρώπη και την Ευρωζώνη, το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε. δεν έχει καταφέρει να πάρει τα τελευταία 1,5 – 2 χρόνια καμμία σοβαρή απόφαση με τον κανόνα της ομοφωνίας, με μοναδική εξαίρεση τις τιμωρητικές αποφάσεις για την εφαρμογή των μνημονίων στην Ελλάδα.
Στην πραγματικότητα εδώ και 1 – 2 χρόνια τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. έχουν παραλύσει μπροστά σε όλα τα μεγάλα ζητήματα, πολιτικά οικονομικά, γεωπολιτικά.
Για τα πολιτικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα την διαχείριση του προσφυγικού, το μοναδικό στοιχείο συμφωνίας που έχει πετύχει και συνεχίζει να εφαρμόζεται εν μέρει είναι η συμφωνία με την Τουρκία για τον –εν μέρει – περιορισμό των προσφυγικών ροών με αντάλλαγμα συνολικά περί τα 6 δις ευρώ σε μία Τουρκία που συνταράσσεται από την οικονομική κρίση. Ολα τα πολιτικά ζητήματα “απειθαρχίας” στους Θεσμούς από ακροδεξιές κυβερνήσεις όπως της Πολωνίας, της Ουγγαρίας ή της Ιταλίας έχουν… χαθεί στους λαβύρινθους της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών χωρίς την δυνατότητα λήψης “μέτρων”. Στην υπόθεση του Brexit οι διαδικασίες έχοντας φτάσει σε ένα αδιέξοδο χωρίς τέλος, αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά…
Στο οικονομικό πεδίο οι καθοριστικής σημασίας διαδικασίες για την ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης και της συγκρότησης της ενιαίας αγοράς κεφαλαίων στην Ε.Ε. έχουν μπλοκάρει και έχουν “παγώσει”.
Στο επίπεδο της εναλλαγής προσώπων στα ηγετικά πόστα της Ε.Ε. το αδιέξοδο είναι τόσο βέβαιο που ήδη σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της ΝΠ, έχουν αλλάξει τα σχέδια για τον ρόλο της Μέρκελ και του Γιουνκέρ. Η Μέρκελ επρόκειτο να παραιτηθεί από την γερμανική Καγκελαρία το φθινόπωρο και να αναλάβει κεντρικής σημασίας θέση στην Ευρωζώνη. Ο Γιουνκέρ όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται να αποχωρήσει από την προεδρία της Κομισιόν. Κι όμως η Μέρκελ μέσα στο νέο πολιτικό σκηνικό της Ε.Ε. είναι μάλλον βέβαιο ότι θα παραμείνει στην γερμανική Καγκελαρία προκειμένου να “χειρισθεί” με τον “αδύναμο” Μακρόν τις μεγάλες ανατροπές στην αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης για την επόμενη ημέρα. Υπηρετώντας τις ίδιες ανάγκες ο “κουρασμένος” Γιουνκέρ ετοιμάζεται σιωπηρά να αφήσει μεν την Κομισιόν αλλά να αναλάβει την ηγεσία του Eurogroup σε ένα δίδυμο με τον γερμανό επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλιγκ.
Η Ε.Ε. παραδέρνει ήδη σε μια πολιτικο-οικονομική τρικυμία που την προκαλεί ο συνδυασμός:
* της πολιτικής κρίσης που γεννήθηκε από την αδιέξοδη οικονομική πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της μετά την κρίση του 2008 και
* της οικονομικής κρίσης που αναδύεται σαν αποτέλεσμα του αδιέξοδου της προσπάθειας των τελευταίων δύο ετών να αποσύρουν τις πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης που εφάρμοσαν για να αναχαιτίσουν τις συνέπειες της κρίσης του 2008.
Από τον Μάη – Ιούνιο του 2017 η Νέα Προοπτική είχε προειδοποιήσει ότι οι πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης που είχαν εφαρμοσθεί με διαφορά χρόνου από ΗΠΑ – Ε.Ε. όταν θα άρχιζαν αναγκαστικά να αποσύρονται, θα προκαλέσουν ένα νέο κύμα κρίσης καθώς η απόσυρση της πλασματικής ρευστότητας που έχει χορηγηθεί από τις Κεντρικές Τράπεζες θα αποκαλύψει ότι “ο βασιλειάς είναι γυμνός”.
Ακριβώς όπως είχε συμβεί με την Ελλάδα το 2009 – 2010 όταν η πρώτη φάση της κρίσης ρευστότητας “είχε αποκαλύψει το ποιός κολυμπούσε “γυμνός”…”, όπως χαρακτηριστικά είχε πεί τότε ο μεγαλοεπενδυτής Γουώρεν Μπάφετ.
Με την διαφορά ότι η αμερικάνικη Κεντρική Τράπεζα που έχει προηγηθεί στην απόσυρση των πολιτικών “ποσοστικής χαλάρωσης” τώρα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση έναντι της Ευρωζώνης, καθώς έχει ανακτήσει εν μέρει ένα από τα ισχυρά “εργαλεία” που θα υποχρεωθούν να ξαναχρησιμοποιήσουν (μείωση επιτοκίων) στις πολιτικές αντιμετώπισης της συντονισμένης οικονομικής επιβράδυνσης σε ΗΠΑ και Ευρωπη.
Αυτή την φορά δηλαδή η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. βρίσκεται σε πολύ πιό αδύναμη θέση από εκείνη που είχε βρεθεί το 2008, χωρίς σημαντικά εργαλεία νομισματικής πολιτικής (τα επιτόκια είναι στο μηδέν), με το τραπεζικό της σύστημα να κάθεται πάνω σε ενα “βουνό” κόκκινα δάνεια…

Γιαν. Aγγ.