Η υπόθεση του Ζαχαρία Κωστόπουλου εξακολουθεί να διχάζει την κοινωνία. Γίνεται ολοφάνερο πια ότι τόσο η αστυνομία όσο και οι δικαστικές αρχές προσπαθούν συστηματικά να συγκαλύψουν τη δολοφονία του Ζακ.
Η διεξαγωγή της έρευνας για τις συνθήκες του θανάτου του προχωράει με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα το χάσιμο πολύτιμων στοιχείων. Αυτό ουσιαστικά επιβεβαιώνεται και από τη μη αναγνώριση και ταυτοποίηση στοιχείων των τριών μαρτύρων που συνομιλούσαν με το Ζακ λίγα λεπτά πριν τη δολοφονία του.
Επιπλέον, το πόρισμα που τείνει να διαμορφωθεί από την προανάκριση θέτει τον νεκρό στο ρόλο του θύτη και όχι στο ρόλο του θύματος. Με άλλα λόγια τόσο στο πεδίο της κυρίαρχης γνώμης όσο και στις δικαστικές αίθουσες το στίγμα του Κωστόπουλου ως τοξικοεξαρτημένου χαρίζει το αποτελεσματικότερο άλλοθι, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις να δημιουργηθεί η αίσθηση της εξ ορισμού παραβατικότητας και επικινδυνότητάς του. Έτσι αντί να επικεντρωθούν οι έρευνες στις ευθύνες στις συνθήκες και τα αίτια θανάτου, διερευνάται το κατά πόσο ο Ζαχαρίας μπήκε στο κοσμηματοπωλείο με πρόθεση να ληστέψει ή όχι.
Η πολυστιγματοποίηση του Ζακ, όπως και τόσων άλλων ανθρώπων, έχει στόχο την ενοχοποίηση της διαφορετικότητας. Η σεξουαλική του ταυτότητα, η κατάσταση της υγείας του, η τοξικοεξάρτησή του, έως και η στάση του ως κοινωνικού ακτιβιστή έδωσαν το πάτημα να καπηλευτεί η μνήμη του στην υπηρεσία της υπεράσπισης της ατομικής ιδιοκτησίας, της νομιμοποίησης της δημόσιας τάξης και του «κοινωνικού» ρόλου των αρχών που περιλαμβάνει από βασανισμούς μέχρι και δολοφονίες.
Γι’ αυτό ακριβώς η υπόθεση του Ζακ Κωστόπουλου δεν πρέπει να ξεχαστεί!
Η συνήθης τακτική κατασκευής αποδιοπομπαίων τράγων με τον καθοριστικό ρόλο του αστικού κράτους και των προπαγανδιστικών μηχανισμών της αστικής δηοσιογραφίας είναι η ενοχοποίηση και ο λόγος περί «κανονικότητας» .
Ο άκρατος ατομικισμός γίνεται η αιτία ρήξης των κοινωνικών δεσμών με κορύφωση τον διάχυτο ρατσισμό. Άλλωστε ο Κωστόπουλος δε στήριζε μόνο τη δική του ταυτότητα αλλά μάχονταν για όλες τις ταυτότητες.
Είναι καθήκον μας να συνεχίσουμε την πάλη ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό με ξεκάθαρο πρόταγμα την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής. Να συνεχίσουμε την πάλη για το πέρασμα σε μια κοινωνία που θα μας χωράει όλους /ες/α. Για μια κοινωνία ισότητας, αξιοπρέπειας και ελευθερίας!
Β.Κ.
