Το δόγμα της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης για το 2020 και για το υπόλοιπο της θητείας της
της Mαργαρίτας Κουτσανέλλου
Η φράση «Η Δημοκρατία βλάπτει σοβαρά την Υγεία» θα μπορούσε με μεγάλη επιτυχία να αποτελεί σλόγκαν για να περιγράψει τη δικαιολόγηση της πολιτικής που ασκεί η Νέα Δημοκρατία από τη στιγμή που ανατράπηκε με τρόπο δραματικό η υποτιθέμενη κανονικότητα με το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης στην Ελλάδα, το Μάρτιο 2020, σχεδόν ένα χρόνο πριν.
Σε ένα τοίχο λαϊκής γειτονιάς έχει γραφτεί ένα ανάλογο σύνθημα, επίσης πολύ επιτυχημένο, που λέει το ίδιο πράγμα: «Από στρατιωτικούς την περιμέναμε τη χούντα, από το υγειονομικό μας ήρθε». Είναι γεγονός ότι το σχέδιο για την περιστολή των διαδηλώσεων και την προσπάθεια καθυπόταξης της συνδικαλιστικής δράσης αποτελούσε προγραμματική επιλογή της Νέας Δημοκρατίας πριν ακόμα από τις εκλογές και το ξέσπασμα της πανδημίας. Όπως επίσης, ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε ήδη αρχίσει να βάζει τα νομοθετικά θεμέλια γι’ αυτό. Ας θυμηθούμε το νόμο του 2018 για την –ουσιαστικά- απαγόρευση των απεργιών (απόφαση του 50% και πάνω των τακτοποιημένων μελών) ή το μητρώο πραγματικών δικαιούχων.
Πλέον, όμως, και με τη Νέα Δημοκρατία να έχει επιδοθεί από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε σε κρεσέντο καταστολής και αστυνομικής αυθαιρεσίας, όπου σε κάθε (πολιτική) ερώτηση για τον τρόπο που χειρίζεται την οικονομική και υγειονομική κρίση, η απάντηση είναι αστυνομικά μέτρα και διοικητικές ποινές (πρόστιμα), πλέον δικαιούται κανείς να μιλά για de facto μετάβαση σε πολιτειακό σύστημα άλλου τύπου, το οποίο απομακρύνεται ολοταχώς απ’ ό,τι γνωρίζουμε ως φιλελεύθερη αστική δημοκρατία.
Ταυτόχρονα, τα δέκα τελευταία χρόνια των μνημονιακών κυβερνήσεων γίναμε αποδέκτες συστηματικής συστημικής προπαγάνδας όπου το λεξιλογικό οπλοστάσιο των κυβερνήσεων και των διαφόρων οργανισμών κατακλυζόταν από όλων των ειδών τους ευφημισμούς, τους οποίους εκπαιδευτήκαμε να «αποκωδικοποιούμε» και να απομυθοποιούμε βεβαίως. «Ανάπτυξη», «αξιολόγηση», «κανονικότητα», «αριστεία», «ασφάλεια», «εκδημοκρατισμός του κράτους» κοκ.
Βέβαια, εκτός από καταστολή και ευφημισμούς, όλα αυτά τα χρόνια έχουμε εμπεδώσει και ένα άλλο χαρακτηριστικό στην πολιτική πρακτική γενικά, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στη χώρα μας. Τη στιγμή που με τις πολιτικές τους, οι μνημονιακές κυβερνήσεις της χώρας, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΟΟΣΑ, ΕΚΤ, ΔΝΤ ευτελίζουν τον άνθρωπο και οδηγούν την κοινωνία σε αποσύνθεση, ακούμε και βλέπουμε με περισσή υποκρισία να διακηρύσσονται δημοκρατικές αξίες και αρχές, χάρτες δικαιωμάτων για πρόσφυγες και μετανάστες, για παιδιά, για τις γυναίκες κλπ. Χαρακτηριστικότερη αναφορά, για να γινόμαστε συγκεκριμένοι, δεν θα μπορούσαμε παρά να κάνουμε με την ανεπανάληπτη φωτογράφιση του πρωθυπουργού και της συζύγου του με την ανάλογη ενδυμασία μπροστά σε πορτραίτο πρόσφυγα από το φωτογράφο Γιάννη Μπεχράκη.
Ας μελετήσουμε με το φίλτρο αυτό (της υποκρισίας) και με αφορμή την εξωφρενική απαγόρευση των συναθροίσεων από την Τετάρτη 26/1 έως την 1/2 το ψήφισμα που εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 6/11/2020 σχετικά με τον αντίκτυπο των μέτρων κατά της COVID-19 στη δημοκρατία, τα θεμελιώδη δικαιώματα και το κράτος δικαίου. Γιατί όλα κι όλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση την πονά τη δημοκρατία και τα θεμελιώδη δικαιώματα και το κράτος δικαίου. Γι αυτό εξάλλου στη Γαλλία, στις Βρυξέλλες, στην Ελλάδα και παντού στην Ευρώπη, η αστυνομία φέρεται με το σεις και με το σας κι ούτε που διανοούνται να ασκήσουν βία ωμή και καταχρηστική κι όποιος τα διαδίδει αυτά είναι κακόβουλος. Στην Ευρώπη δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα! Περιφρουρεί τη δημοκρατία το Ευρωκοινοβούλιο και ιδού η απόδειξη:
Η υποκρισία της αστικής δημοκρατίας για το κράτος δικαίου
Στο ψήφισμα αυτό λοιπόν, φαίνεται να μην ξεφεύγει τίποτα από τις υπερευαίσθητες δημοκρατικές κεραίες των ευρωβουλευτών. Και για την ελευθερία του τύπου και τη δράση των δημοσιογράφων μιλούν, και για την ελευθερία έκφρασης, και για τις υπηρεσίες ασύλου και τα δικαιώματα των προσφύγων, και για το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις νομοθετούν εν μέσω απαγορεύσεων διαδηλώσεων, και για το δικαίωμα των διαδηλώσεων ως ακρογωνιαίο λίθο του δημοκρατικού πολιτεύματος, και για τα υπέρμετρα πρόστιμα και ποινές στους παραβάτες των απαγορεύσεων κυκλοφορίας, και για την ενδοοικογενειακή βία, και για το δικαίωμα στη μόρφωση και την εξασφάλιση σε όλα τα παιδιά των απαραίτητων μέσων γι αυτή, και για το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή, και για την υπερβολική συγκέντρωση εξουσιών στην εκτελεστική εξουσία και για το δικαίωμα και για την αδυναμία διεξαγωγής εκλογών και για όλα.
Μόνο που από λόγια έχουμε χορτάσει εδώ και πολλά-πολλά χρόνια. Οι ευχολογικές διακηρύξεις των αστών γραφειοκρατών ενέπνευσαν πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά πλέον κανείς δεν τις πολυπαίρνει στα σοβαρά. Ούτε οι ίδιες οι κυβερνήσεις τους.
Η Νέα Δημοκρατία βρήκε τον παπά του κορονοϊού και με σπουδή πάει να θάψει οτιδήποτε έχει σχέση με δημόσιο συμφέρον και δημοκρατικές ελευθερίες. Ξεπουλάει τα πάντα στα ιδιωτικά συμφέροντα και ταυτόχρονα ενισχύει με μπόλικη καταστολή την εξουσία της. Το νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοϊδη γνωρίζουν πολύ καλά ότι όσες απαγορεύσεις κι αν προφασιστούν για λόγους υπέρτερης σημασίας, δύσκολα θα μείνει αναπάντητο. Κι απ’ ό,τι φαίνεται παρά τους παλληκαρισμούς έχουν το φόβο ενός κύματος αντίδρασης που είναι ικανό να τους πνίξει. Και προστρέχουν γι’ αυτό στον Άγιο-Κορονοϊό! Ταυτόχρονα, γράφουν στα παλιά τους παπούτσια τις παραινέσεις του ευρωκοινοβουλίου τους να μην προχωράνε σε νομοθέτηση μέτρων που είναι αναμενόμενο ότι θα προκαλέσουν αντιδράσεις, στο μέσο των απαγορεύσεων της έκτακτης ανάγκης λόγω υγειονομικής κρίσης. Εκεί όμως το αυτί τους δεν ιδρώνει. Όχι μόνο το επιχειρούν, αλλά το έχουν κάνει σταθερή πρακτική τους, να περνάνε μέσα στο σκληρό λοκντάουν και με το χαρτί των απαγορεύσεων της πολιτικής δράσης σε πρώτη γραμμή, τα πιο αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Η απάντηση δίνεται καθημερινά στο δρόμο και είναι ολοφάνερο ότι την τρέμουν!
