Καταστολή της συνδικαλιστικής δράσης στην εκπαίδευση
της Βίκυς Κανατά
Η απόλυση της εκπαιδευτικού και συνδικαλίστριας Χρύσας Χοτζόγλου αποτελεί μία ακόμα απόδειξη της εντεινόμενης επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα όσοι επιλέγουν να σταθούν απέναντι στις αντεργατικές πολιτικές του κράτους και των εργοδοτών. Η απόφαση αυτή δεν είναι απλώς μία μεμονωμένη περίπτωση· αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής καταστολής, που έχει στόχο να φιμώσει κάθε φωνή αντίστασης μέσα στους χώρους εργασίας και ειδικότερα στο δημόσιο σχολείο.
Είναι η πρώτη εκπαιδευτικός στο ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ που οδηγείται σε απόλυση για συνδικαλιστικούς λόγους μετά την ανατροπή της χούντας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας εργαζόμενος τιμωρείται για τη συνδικαλιστική του δράση. Το κράτος και το κεφάλαιο, έχοντας ως εργαλείο τους νόμους που οι ίδιοι διαμορφώνουν, προσπαθούν να μετατρέψουν τους εργασιακούς χώρους σε πειθαρχημένα στρατόπεδα όπου καμία φωνή αμφισβήτησης δεν μπορεί να σταθεί όρθια. Στην εκπαίδευση, αυτό γίνεται με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, καθώς η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει το δόγμα της απόλυτης πειθάρχησης, μετατρέποντας τους εκπαιδευτικούς σε άβουλα όργανα που απλώς εκτελούν εντολές.
Η Χρύσα Χοτζόγλου δεν τιμωρήθηκε για πλημμελή εκπλήρωση των καθηκόντων της, ούτε για κάποια αντικειμενική αδυναμία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Τιμωρήθηκε επειδή στάθηκε στο πλευρό των συναδέλφων της, επειδή αντιστάθηκε στην αξιολόγηση-καρμανιόλα που προωθεί η κυβέρνηση, και επειδή πάλεψε για ένα δημόσιο σχολείο που δεν θα λειτουργεί με όρους επιχείρησης.
Η προωθούμενη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών -και γενικότερα των εργαζομένων- δεν έχει καμία σχέση με τη βελτίωση της εκπαίδευσης. Αποτελεί ένα εργαλείο ελέγχου και καταστολής, που αποσκοπεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και των εκπαιδευτικών, στη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής και άνισης δομής, όπου “η επιβράβευση” δεν θα αφορά την πραγματική προσφορά στον μαθητή, αλλά την υποταγή στις εντολές του υπουργείου.
Η αξιολόγηση αυτή έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλων μέτρων που στόχο έχουν να κάνουν τους εκπαιδευτικούς να λειτουργούν με τον φόβο των διώξεων, των μετακινήσεων ή ακόμα και της απόλυσης. Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι αντιστέκονται στοχοποιούνται πρώτοι, όπως ακριβώς συνέβη και με την εκπαιδευτικό.
Η απάντηση σε αυτήν τη νέα επίθεση δεν μπορεί να είναι η σιωπή. Αν επιτρέψουμε την απόλυση μιας συνδικαλίστριας, αν δεχτούμε τη δίωξη των αγωνιστ(τρι)ών, τότε ανοίγουμε τον δρόμο για ακόμα περισσότερες απολύσεις, για ακόμα μεγαλύτερη καταστολή, για ακόμα μεγαλύτερη διάλυση των συλλογικών αντιστάσεων.Η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών. Κανένας εργαζόμενος, σε κανέναν κλάδο, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του τη βαρβαρότητα των εργοδοτών και του κράτους. Η απάντηση πρέπει να είναι συλλογική, με μαζικές κινητοποιήσεις, με απεργίες, με δράσεις που να καταστήσουν σαφές ότι οι εκπαιδευτικοί δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν την τρομοκρατία.
Τα σωματεία των εκπαιδευτικών, όλα τα σωματεία, οι εργατικές συλλογικότητες, οι μαθητές και οι γονείς πρέπει να σταθούν στο πλευρό της Χρύσας Χοτζόγλου και κάθε διωκόμενου εργαζόμενου. Να απαιτήσουν την άμεση ανάκληση της απόλυσης, την πλήρη αποκατάστασή της και την κατάργηση κάθε αυταρχικού μηχανισμού φίμωσής τους.
Ο αγώνας για την υπεράσπιση των εκπαιδευτικών που διώκονται είναι ταυτόχρονα και αγώνας για το ίδιο το δήμοσιο σχολείο. Έστω για αυτό το σχολείο που δεν αναγνωρίζουμε αλλά ανεχόμαστε μέχρι να γίνει εκρίζωση και ανατρεπτική αλλαγή του εκπαιδευτικού μοντέλου που το μόνο που εξυπηρετεί είναι τα συμφέροντα των κεφάλαιοκρατών και του ίδιου του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής γνώσης. Ένα σχολείο που δεν θα λειτουργεί με όρους αγοράς, που δεν θα αντιμετωπίζει τους μαθητές ως αριθμούς και τους εκπαιδευτικούς ως υποταγμένους υπαλλήλους. Ένα σχολείο που θα είναι χώρος ελεύθερης γνώσης, διαλόγου και κριτικής σκέψης.Αυτό το σχολείο δεν μπορεί να υπάρξει στο παρόν σύστημα πολλώ δε μάλλον όταν οι εκπαιδευτικοί ζουν υπό τον φόβο της απόλυσης. Δεν μπορεί να υπάρξει αν η κυβέρνηση και η διοίκηση τους αντιμετωπίζουν ως γρανάζια μιας απρόσωπης μηχανής.
Απέναντι στην τρομοκρατία, απέναντι στις διώξεις, απέναντι στην αυθαιρεσία, η απάντηση πρέπει να είναι μία: Ούτε βήμα πίσω! Η απόλυση της Χρύσας Χοτζόγλου δεν πρέπει να περάσει. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη δικαίωσή της και μέχρι την ανατροπή κάθε αυταρχικής πολιτικής που στοχοποιεί οποιοδήποτε εργαζόμενο που αγωνίζεται.
