Η απεργία των μαχόμενων εκπαιδευτικών Προπομπός νέου γύρου ταξικής αναμέτρησης

 

Μετά από αναβολή σχεδόν μίας εβδομάδας, την Κυβέρνηση πέρασε από τη βουλή το τροποποιημένο νομοσχέδιο για τους διορισμούς-προσλήψεις εκπαιδευτικών, το περιβόητο “προσοντολόγιο”, με μια κοινοβουλευτική μειοψηφία 149 ψήφων. Η κινητοποίηση όμως των εκπαιδευτικών, αδιόριστων και μόνιμων, σπάζοντας το τζάμι ενός διάδοχου πολιτικού συστήματος που η Κυβέρνηση για να διατηρηθεί στην εξουσία επιχειρεί να στήσει, είναι προπομπός ενός νέου κύματος ταξικής αναμέτρησης.

Ένα 7ήμερο απεργιακού αγώνα, διαδηλώσεων, καταλήψεων, παρεμβάσεων στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, πραγματοποιήθηκε από την Παρασκευή 11 μέχρι και την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου. Το νομοσχέδιο Γαβρόγλου για το “νέο σύστημα διορισμών και προσλήψεων” στην εκπαίδευση, αποτέλεσε την αφορμή για την μαχητική κινητοποίηση δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών και κυρίως των συμβασιούχων εκπαιδευτικών, των “αναπληρωτών”. Των τριών απεργιών στις 11, 14 και 17 Ιανουαρίου, είχε προηγηθεί η κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας την Δευτέρα 7/1 και μια σειρά κινητοποιήσεις πριν τα Χριστούγεννα και επίσης οι κινητοποιήσεις της άνοιξης του 2017, ή άλλες ήδη από το 2016.
Σε μια εκπαίδευση που βρίσκεται σε ένα διαλυτικό αδιέξοδο ύστερα από τα δέκα χρόνια μηδενικών διορισμών και υποχρηματοδότησης, με τουλάχιστον 40.000 κενά κάθε χρόνο, η εξαγγελία της Κυβέρνησης για 15.000 διορισμούς “σε βάθος τριετίας” σε συνδυασμό με το νομοσχέδιο έβαλε φωτιά στο φυτίλι της ωρολογιακής βόμβας. Εν τούτοις η φωτιά τουλάχιστον σε πρώτη φάση, δεν έφτασε στο τέλος της.

Τι είναι όμως το “προσοντολόγιο”; Είναι ένας όρος για το νόμο της Κυβέρνησης που καθορίζει τα “προσόντα διορισμού-προσλήψεων”. Το προσοντολόγιο προβλέπει την πραγματοποίηση διορισμών-προσλήψεων με βάση τρία “κριτήρια”: την προυπηρεσία και τους τίτλους σπουδών (κατ’ ανώτατο, 120 μόρια το κάθε ένα) και τα κοινωνικά κριτήρια (τουλάχιστον 23 μόρια). Για πρώτη φορά στα χρονικά, αναγνωρίζεται ως αυξημένης μάλιστα βαρύτητας (40 μόρια) το διδακτορικό!

Η πρώτη στόχευση των διατάξεων του “προσοντολογίου” είναι η όξυνση του κοινωνικού κανιβαλισμού ανάμεσα στους εκατοντάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς (τους ήδη πτυχιούχους -150.000 επίσημα, τουλάχιστον 200.000 στην πραγματικότητα- και τους απόφοιτους) που διεκδικούν δουλειά στην εκπαίδευση. Το ζητούμενο για την Κυβέρνηση είναι να μεταθέσει την σύγκρουση των εκπαιδευτικών και των σωματείων τους μαζί της, σε σύγκρουση ανάμεσά τους.
Η δεύτερη στόχευση του “προσοντολόγιου”, σε συνδυασμό με την αξιολόγηση, είναι η εισαγωγή μιας μεθόδου ελέγχου και καταστολής των εργαζόμενων και του όλου εκπαιδευτικού συστήματος, από το κράτος της δια βίου λιτότητας και καταστολής.
Η τρίτη στόχευση είναι η καθυπόταξη της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων στο καπιταλιστικό καθεστώς της “μαύρης ανασφάλιστης εργασίας”, χρεοκοπίας της καπιταλιστικής οικονομίας και κρίσης εξουσίας, ιδεολογικής εκπόρνευσης από την “πρώτη φορά αριστερά” και διάρρηξης του κοινωνικού δεσμού.

Οι απεργοί συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί, στην πρώτη γραμμή όλων των μαχόμενων εκπαιδευτικών, εξεγέρθηκαν ενάντια στην άθλια Κυβέρνηση, την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τα ΜΜΕ. Απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό αντέταξαν την ενότητα στην πάλη με όλη την εργατική τάξη, απέναντι στον έλεγχο του αστικού κράτους, πρόταξαν την ρήξη με την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και την πάλη για “Απεργία διαρκείας”, ενάντια στην εκπαίδευση των ταξικών ανισοτήτων και διακρίσεων, την “δωρεάν παιδεία για όλο το λαό”. Συνθήματα όπως “Γαβρόγλου άκου τον πόνο της Γιαννάκου – και ρώτα τον Αρσένη τι σε περιμένει”, “Μόνιμη δουλειά για όλο το λαό-όχι μόνο στον εκπαιδευτικό”, “Τέρμα στα παζάρια των γραφειοκρατών – αγώνας στα χέρια των εκπαιδευτικών”, “Απεργία τώρα”, είναι ενδεικτικά.
Βασικό κέντρο της απεργίας ήταν η κατάληψη της Πρυτανείας στα Προπύλαια. Η κατάληψη ξεκίνησε την Παρασκευή 11/1 το πρωί με πρωτοβουλία του Συντονιστικού Αναπληρωτών-αδιόριστων και συλλόγων εκπαιδευτικών (Παρεμβάσεις-ανένταχτοι). Στην κατάληψη πραγματοποιούνταν συνελεύσεις εκατοντάδων απεργών και συστάθηκε “οργανωτική επιτροπή κατάληψης”.
Το Σάββατο το μεσημέρι, μπλοκ της κατάληψης συμμετείχε στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο “υπουργείο προστασίας του πολίτη” και το απόγευμα στην πορεία ενάντια στην μαφιόζικη εργοδοτική βία στο Περιστέρι. Η παρέμβαση στην ΕΡΤ το Σάββατο το βράδυ, όπου δεκάδες αναπληρωτές κατάφεραν να μεταδώσουν το αίτημά τους, προκάλεσε ενθουσιασμό, φέρνοντας στο προσκήνιο την αναγκαιότητα της πολιτικής πάλης απέναντι στην Κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και τους γραφειοκράτες.
Την Κυριακή πραγματοποιήθηκε συναυλία αλληλεγγύης και το απόγευμα μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση με θέμα “την πάλη ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας” με την συμμετοχή πολλών εργαζομένων από άλλους χώρους μεταξύ των οποίων από τους ΟΤΑ, τους τραπεζοϋπάλληλους, τους εργαζόμενους στα ασφαλιστικά ταμεία. Υπήρξε μια ενδιαφέρουσα ανακοίνωση από εκπαιδευτικό που επί χρόνια βίωσε την αθλιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος στην Αγγλία καταθέτοντας την μαρτυρία της για την “αξιολόγηση” ως εργαλείο ταξικών ανισοτήτων στο εκπαιδευτικό σύστημα του παρακμασμένου καπιταλισμού. Έγινε αναφορά επίσης στην απεργία των εκπαιδευτικών στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ που είναι σε εξέλιξη.
Μετά την απεργία της Δευτέρας 14/1, όπου μια μεγάλη μάζα απεργών από όλη τη χώρα κατέκλυσε την Αθήνα, με την αστυνομική βία να έχει αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό της καθηγήτριας μαθηματικών συντρόφισσας Βενετίας Ρέππα, το ζήτημα της συνέχισης της κατάληψης μπήκε έντονα. Γιατί και πώς να συνεχιστεί η κατάληψη όταν η κυβέρνηση έχει αναβάλλει την ψήφιση του νομοσχεδίου λόγω της πολιτικής κρίσης για την “ψήφο εμπιστοσύνης” και χωρίς να έχει προκηρυχτεί απεργία από ΔΟΕ-ΟΛΜΕ (με την τελευταία να πρωτοστατεί στην υπονόμευση του απεργιακού αγώνα).
Κλειδί στην συνέχιση της κατάληψης στάθηκαν οι φοιτητές, που από την αρχή ήταν στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης με την Κυβέρνηση. Αγωνιστής από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (πρώην ΤΕΙ) δήλωσε ως “αυτονόητη” την υποστήριξη του πρωινού προγράμματος της κατάληψης που δεν μπορούσε να κρατηθεί από τους εργαζόμενους λόγω της μη-κήρυξης απεργίας για τις μέρες 15 και 16/1. Ορισμένοι απεργοί βέβαια, από την επαρχία, δήλωσαν άδεια (η οποία κοστολογείται σχεδόν ολόκληρο το μεροκάματο) τις δύο αυτές μέρες, παραμένοντας στην κατάληψη.
Την Πέμπτη 17/1, ημέρα απεργίας της ΑΔΕΔΥ, η απεργιακή συγκέντρωση και πορεία διήρκεσε αρκετές ώρες. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί στους δρόμους, εκατοντάδες φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί στην ιδιωτική εκπαίδευση, το μπλοκ του Συλλόγου Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ), το ΠΑΜΕ, το ΣΕΚ, οι Αγωνιστικές Κινήσεις (ΚΚΕ-μλ), το ΕΕΚ, η Αντεπίθεση Εργαζομένων (ΟΚΔΕ), πήραν μέρος στην πορεία που ξεκίνησε από τα Προπύλαια.

Μετά από την απόρριψη του αιτήματος του Συντονιστικού να μπει η αποκλεισμένη από τα ΜΑΤ αντιπροσωπεία μέσα στην Βουλή για να διαβάσει τα αιτήματα στο σώμα των βουλευτών, η πορεία επέστρεψε στην Κατάληψη. Εκεί πραγματοποιήθηκε μαζική συνέλευση στην οποία, η εισήγηση στελεχών των Παρεμβάσεων και του ΝΑΡ, που πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις, ήταν η λήξη της κατάληψης, παρότι το νομοσχέδιο δεν είχε καν ψηφιστεί. Ο πρόεδρος της συνέλευσης ισχυρίστηκε ότι “χωρίς απεργία δεν μπορεί να υπάρχει κέντρο απεργιακού αγώνα” προσθέτοντας ότι “από την πλειοψηφία των τοποθετήσεων προκύπτει η λήξη της κατάληψης, χωρίς να είναι αναγκαίο να ψηφίσουμε”. Την ίδια στάση κράτησαν τα μέλη των Αγωνιστικών Κινήσεων (ΚΚΕ-μλ) και της ΟΚΔΕ.

Το ΕΕΚ παρέμβηκε στις κινητοποιήσεις και στην κατάληψη της Πρυτανείας, παλεύοντας στις συνελεύσεις την γραμμή της απεργίας διαρκείας, για την διεύρυνσή της σε Γενική Πολιτική Απεργία διαρκείας. Στην τελευταία συνέλευση της κατάληψης υποστήριξε την αναγκαιότητα της συνέχισής της. Επίσης προχώρησε στην συλλογή ψηφισμάτων αλληλεγγύης από σωματεία εργαζομένων (Δημοσιογράφοι, ΕΛΓΟ Δήμητρα), στέλνοντας συγχρόνως ψήφισμα διεθνούς αλληλεγγύης και ήδη η τουρκική εκπαιδευτική ομοσπονδία Egitim-Sen καθώς και η KESK των δημοσίων υπαλλήλων στην Τουρκία, έχουν δηλώσει την συμπαράστασή τους. Eπίσης, από την Aργεντινή στάλθηκε ψήφισμα αλληλεγγύης υπογραφόμενο από πολλούς συνδικαλιστές της εκπαίδευσης, ηγέτες και βουλευτές του Partido Obrero και του Kόμματος της Aριστεράς.

Ένα νέο τοπίο διαμορφώνεται στους κόλπους των εργαζομένων-ανέργων εκπαιδευτικών και στην σύγκρουσή τους με την Κυβέρνηση Τσίπρα. Τα πιο αδιάλλακτα στοιχεία χρειάζεται να συσπειρωθούν και να προετοιμαστούν για την Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, την εργατική εξουσία και μια άλλη Παιδεία σε μια άλλη κοινωνία σε σοσιαλιστικές βάσεις.

Ερνέστος Αγγελής, αναπληρωτής εκπαιδευτικός,
μέλος του ΕΕΚ