Ο άνθρωπος είναι μεν προϊόν της φύσης, σαν αποτέλεσμα της εξέλιξης, αλλά από την άλλη, με την δυνατότητα χρήσης των εργαλείων και σαν συνέπεια αυτού η κοινωνικοποίηση του,δεν ακολουθεί την διαδικασία εξέλιξης των άλλων ζώων. Είναι το μόνο ζώο που δεν αναπτύσει νέες ικανότητες για να προσαρμόζεται σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο φυσικό περιβάλλον, αλλά αντίστροφα, με την χρήση εργαλείων, προσαρμόζει το περιβάλλον στις ανάγκες και στις επιθυμίες του. Αυτή η ικανότητα έδωσε στον άνθρωπο την δυνατότητα να εξελιχθεί με ταχύτατους ρυθμούς, που καμία σχέση δεν έχει με την διαδικασία εξέλιξης των άλλων οργανισμών.
Αυτή,όμως, η κυριαρχία του ανθρώπου στη φύση, δεν είναι αποτέλεσμα της ατομικής αλλά της κοινωνικής δράσης του. Η δράση αυτή, αναπτύσεται μέσα στα συγκεκριμένα ιστορικά πλαίσια, μέσα από συγκεκριμένες κάθε φορά κοινωνικές σχέσεις παραγωγής.
Στα πρώτα στάδια ανάπτυξης του ανθρώπου, αυτές οι επεμβάσεις ήταν τοπικές και ήπιου χαρακτήρα. Στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, οι παρεμβάσεις γίνονται πιο βίαιες και σε διεθνή κλίμακα. Ιδιαίτερα στην ιμπεριαλιστική περίοδο, περίοδο παρακμής του καπιταλισμού, οι παρεμβάσεις στο περιβάλλον γίνονται ολοένα και πιο καταστροφικές και σε πλανητική κλίμακα. Αυτές οι παρεμβάσεις έχουν προκαλέσει τεράστια οικολογικά προβλήματα. Η ρύπανση των θαλασσών, του αέρα αλλά και του υπέδαφους, η τρύπα του όζοντος, η όξινη βροχή, η ερημοποίηση περιοχών,η αλόγιστη χρήση των πρώτων υλών, τα πυρηνικά ¨ατυχήματα¨, οι καταστροφές στα χημικά εργοστάσια, η αλόγιστη χρήση νέων χημικών προϊόντων που παράγονται από τον άνθρωπο (πλαστικά,εντομοκτόνα, φυτοφάρμακα, κ.α), η μόλυνση των πόσιμων νερών του πλανήτη, οι βίαιες παρεμβάσεις στα οικοσυστήματα και κυρίως η κλιματική αλλαγή, απειλούν πλεον την συνέχιση της ζωής πάνω στη γη.
Η αιτία όλων αυτών είναι ότι η παραγωγή εξυπερετεί μόνο τις ανάγκες του Κεφαλαίου, χρησιμοποιόντας την φύση σαν ατομική ιδιοκτησία και φτηνό υλικό προς κατανάλωση χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τις καταστροφές που προκαλεί.
< Το αληθινό όριο της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής είναι το ίδιο το κεφάλαιο, είναι το γεγονός ότι το κεφάλαιο και η αυτοαξιοποίηση του εμφανίζεται σαν αφετηρία και τέρμα, σαν κίνητρο και σκοπός της παραγωγής, ότι η παραγωγή είναι μόνο παραγωγή για το κεφάλαιο και όχι αντίστροφα, η παραγωγή δεν δίνει τα μέσα για μια διαρκώς αναπτυσόμενη διαδικασία ζωής για την κοινωνία των παραγωγών > Καρλ Μαρξ Κεφάλαιο τόμος 3 σελ. 316 εκδόσεις ¨Σύγχρονη εποχή¨ .. Ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστο μέρος της φύσης, και αυτές οι καταστροφές υπονομεύουν όχι μόνο την αναπτυξη του αλλά και την ίδια την ύπαρξη του.
Όταν ο Λένιν στις αρχές του 21ου αιώνα, περιγράφωντας τον ιμπεριαλισμό ως το στάδιο παρακμής του καπιταλισμού, έλεγε ότι ¨ο ιμπεριαλισμός μπλοκάρει την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και τις οδηγεί στην καταστροφή..¨ . Τώρα, περισσότερο από ποτέ, αυτή η πρόβλεψη επιβεβαιώνεται με τους πολέμους, την φτώχεια, την μαζική ανεργία, την μετακίνηση πληθυσμών λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αλλά και την απειλούμενη καταστροφή του περιβάλλοντος. Η θέση αυτή του Λένιν χλευάστηκε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, γιατί ταυτίστηκαν, από τον Σταλινισμό, οι παραγωγικές δυνάμεις με τα μέσα παραγωγής και την τεχνολογική ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα σύμφωνα με τον Μαρξ και τον Λένιν η κυριότερη παραγωγική δύναμη είναι ο ανθρωπος, η εργατική τάξη.Όταν μιλάμε για παραγωγικές δυνάμεις είναι κυρίως οι δραστηριότητες του ανθρώπου, η κουλτούρα του, η επιστήμη και η ίδια ανάπτυξη της ζωής. Αυτή τώρα απειλείται και με την κλιματική κρίση, και την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Οι καπιταλιστές και το πολιτικό προσωπικό τους αντιμετωπίζουν την κλιματική κρίση ή ότι δεν υπαρχει, γραμμή Τραμπ, και μάλιστα καταγγέλουν ως οικοτρομοκράτες όσους αναφέρονται σε αυτήν ή χύνουν κροκοδείλια δάκρια για την καταστροφή που έρχεται και καθιστούν υπεύθυνο τον καθένα ξεχωριστά καλύπτοντας τους πραγματικούς υπευθύνους. Οι Διεθνείς παγκόσμιοι καπιταλιστικοί οργανισμοί όπως ο ΟΗΕ και Ε.Ε με το Πρωτόκολο του Κιότο (1997) και την συνέχεια του με την Συμφωνία του Παρισίου (2016) το μόνο που έχουν συμφωνήσει είναι η συμφωνία για την Διεθνή Εμπορία Εκπομπών. Οπου κράτος ή εταιρεία έχει το δικαίωμα να πουλάει δικαιώματα εκπομπής αερίων, εάν η πωλήτρια είχε μείωση εκπομπών. Αυτά τα Δικαιώματα έχουν μπει στα χρηματηστήρια και αποτελούν τμήματα των παραγώγων!
Από την άλλη είναι αρκετά ελπιδοφόρο το διεθνές κίνημα των μαθητών ¨Fridays for future¨ , που ξεκίνησε από την Σουηδέζα 16χρονη μαθήτρια Γκρέτα Τούνμπεργκ με απεργία κάθε Παρασκευή, και επεκτάθηκε σε Γερμανία, Βέλγιο, Σουηδία, Φιλανδία, Ιαπωνία, Ηνωμένο Βασίλειο, Αυστραλία που κάθε Παρασκευή έχουν σχολική απεργία με διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων νέων. Τα λόγια της Γκρέτας στον ΟΗΕ εκφράζουν αυτό το κίνημα: Πώς τολμάτε; Μου κλέψατε τα όνειρά μου και την παιδική ηλικία μου με τα κενά λόγια σας». «Ο κόσμος υποφέρει, πεθαίνει. Ολόκληρα οικοσυστήματα καταρρέουν, βρισκόμαστε στις αρχές ενός μαζικού αφανισμού κι εσείς για το μόνο που μιλάτε είναι για τα χρήματα, για παραμύθια μας αέναης οικονομικής ανάπτυξης; Πώς τολμάτε;»
Η καταστροφή του περιβάλλοντος, επιβάλει την ανάπτυξη ενός μαζικού διεθνούς κινήματος της εργατικής τάξης του λαού και της νεολαίας, που θα βάζει στο κέντρο του την ανατροπή του καπιταλισμού. Αν ο καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της παραγωγής είναι η αιτία του προβλήματος, απαιτείται ένας νέος τρόπος οργάνωσης της παραγωγής που δεν θα λειτουργεί προς όφελος του κεφαλαίου, αλλά προς όφελος των παραγωγών.
Η σωτηρία του πλανήτη, το πραγματικό οικολογικό κίνημα,πρέπει να είναι μέρος της πάλης της εργατικής τάξης για την ανατροπή του καπιταλισμού και τον παγκόσμιο κομμουνισμό.
Τα τελευταία χρόνια, τα οικολογικά προβλήματα έχουν απασχολήσει την ελληνική κοινωνία,με το κίνημα στις Σκουριές και με το κίνημα ενάντια στις εξορύξεις, ιδιαίτερα στην Ήπειρο, όπου το ΕΕΚ έχει ελάχιστη παρουσία. Τα περιβαλοντολογικά προβλήματα της εναπομείνουσας μεγάλης βιομηχανίας στην Ελλάδα είναι μεγάλα και συνδέονται και με την ίδια την συνέχιση της λειτουργίας τους. Η ΔΕΗ με την λειτουργία των λιγνιτικών εγκαταστάσεων και το απαρχαιομένο βιομηχανικό της δίκτυο, είναι κυρίως υπεύθυνη για τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου. Η λειτουργία και η εγκατάσταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, έγιναν με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπερετηθούν συμφέροντα με αποτέλεσμα, να υπάρξουν αντιδράσεις, να είναι ασύμφορα οικονομικά και στο τέλος να μπλοκαριστεί η ανάπτυξη τους.Η Λάρκο και το Αλλουμίνιο της Ελλάδος συνεχίζουν με την λειτουργία τους να ρυπαίνουν και να καταστρέφουν τις θάλασσες με τις λάσπες και βαρέα μέταλα. Τα οικολογικά προβλήματα είναι συνδεδεμένα με τα οικονομικά προβλήματα και τις χρεοκοπίες που αντιμετωπίζουν, και η αντιμετώπιση των προβλημάτων, απαιτεί την αναδιοργάνωση όλης της βιομηχανίας, που είναι αδύνατον να γίνει στα καπιταλιστικά πλαίσια. Απαιτείτε εργατικός έλεγχος και εργατική διαχείρηση, κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, εργατική εξουσία.
Τα προβλήματα του περιβάλλοντος και η αντιμετώπιση τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το ζήτημα της εξουσίας και για αυτό το λόγο πρέπει να είναι μέρος της στρατηγικής και της δράσης του κόμματος.
Τέλος επειδή το πρόβλημα της κλιματικής κρίσης είναι πολύ επείγον και υπάρχει αρκετή ευαισθησία του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας, πρέπει το κόμμα και ιδιαίτερα η νεολαία να αναλάβει άμεσα καμπάνια για αυτό. Το κίνημα ¨Fridays for future¨ πρέπει να αναπτυχθεί και να παλέψουμε μέσα σε αυτό για την επαναστατική προοπτική ενάντια στις προσπάθειες ενσωμάτωσης του.
