Να μπει φρένο στις τάσεις υποχώρησης!
Αφήνοντας πίσω της εμπειρίες, παρακαταθήκες, συμπεράσματα, η διήμερη «απόβαση της αγροτιάς» στην Αθήνα ανήκει πια στην ιστορία. Δεν συμβαίνει το ίδιο όμως, συνολικά με τον αγώνα των αγροτών ενάντια στην ασφαλιστική και φορολογική λαίλαπα, που συνεχίζεται με δυναμισμό έχοντας διαγράψει μια πορεία εβδομάδων, στα κατά τόπους μπλόκα των τρακτέρ που έχουν παραλύσει την χώρα.
Μάλιστα, νέες εστίες μάχης γεννιούνται δείχνοντας και την δυναμική του αγροτικού κινήματος και τις τάσεις κλιμάκωσης που υπάρχουν στο εσωτερικό του. Αγρότες από τα μπλόκα της Αταλάντης, του Δομοκού, της Ανθήλης, απέκλεισαν (αρχικά με τρίωρο αποκλεισμό στις 16/2) όχι απλά την Εθνική αλλά και τους παραδρόμους, κόβοντας την Ελλάδα στα δύο, με την τροχαία να προσπαθεί να βρει δρόμους μέσα από τα χωριά για να διοχετεύσει την κίνηση των Ι.Χ., ενώ φορτηγά και λεωφορεία είτε προερχόμενα από βόρεια είτε από νότια, αναγκαστικά ακινητοποιούνται στο σημείο. Αντίστοιχη επέκταση της «επικράτειας» του αγώνα πραγματοποιούν και οι αγρότες της Νίκαιας, κλείνοντας και την Ε.Ο. Λάρισας-Βόλου στο ύψος του Κιλελέρ. Φυσικά, παραμένουν επ’ αόριστον κλειστά και τα Τέμπη και ο Ισθμός της Κορίνθου, που έχουν ιδιαίτερο βάρος για την κυκλοφορία ανθρώπων και εμπορευμάτων στο εσωτερικό της χώρας.
Αντίστοιχης σημασίας είναι και το «έμφραγμα» που έχει προκληθεί στα βόρεια σύνορα, από τα αγροτικά μπλόκα. Ουρές χιλιομέτρων σχηματίζουν φορτηγά και αυτοκίνητα στα ελληνο-βουλγαρικά σύνορα, με εκπρόσωπο της συντονιστικής επιτροπής του Προμαχώνα να δηλώνει: «Δεν θέλουμε να ταλαιπωρούμε τον κόσμο, απλώς πρέπει να καταστεί σαφές ότι δεν έχουμε που να πάμε. Είναι σαφές ότι διαψεύστηκαν όσοι μιλούσαν για ξεφούσκωμα του αγώνα μετά την παρουσία μας στην Αθήνα. Θα κλιμακώσουμε και άλλο». Σκλήρυνση της στάσης τους προαναγγέλλουν και στο τελωνείο της Εξοχής, ενώ στο Κιλκίς, αποκλεισμένα με μπλόκα είναι και τα τελωνεία των Ευζώνων και της Δοϊράνης, στα σύνορα Ελλάδας-Μακεδονίας, ή της Κρυσταλλοπηγής στα σύνορα με Αλβανία.
Οι μορφές των κινητοποιήσεων ποικίλουν, όπως στα Μουδανιά ή στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, όπου οι αγρότες απέκλεισαν με τα τρακτέρ την είσοδο του τοπικού καταστήματος της Τράπεζας Πειραιώς, καλώντας τον κόσμο να κάνει μόνο αναλήψεις και καμία πληρωμή.
Η παράλυση της χώρας είναι ταυτόχρονα και παράλυση της κυβέρνησης, που η τύχη της εξαρτάται ξεκάθαρα από το πόσο μακριά και, κυρίως, πώς, θα το «τραβήξουν» οι αγρότες, τα λαϊκά στρώματα και φυσικά οι εργάτες, μην έχοντας κανένα τρόπο να λύσει την παρούσα κρίση. Το μόνο που έχει μείνει στην «αριστερή» κυβέρνηση είναι να συκοφαντεί τους αγρότες ως Χρυσαυγίτες, εκμεταλλευόμενη μεμονωμένες περιπτώσεις, που κάτω από κανέναν όρο δεν δίνουν το πολιτικό στίγμα του αγροτικού ξεσηκωμού, και πριμοδοτούν τους φασίστες.
Σήμα κινδύνου ενάντια στις τάσεις υποχώρησης
Ωστόσο, δίπλα στις τάσεις κλιμάκωσης που δείχνουν και το ανυποχώρητο πνεύμα της φτωχής αγροτιάς, όπως εκφράστηκε στις 12-13/2, δεν έχουν σταματήσει να ακούγονται φωνές που ζητούν την αναδίπλωση του κινήματος, που ισοδυναμεί με καταστροφή του αγροτικού κόσμου. Πρέπει, όσο είναι νωρίς, να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου ενάντια σε αυτές τις φωνές.
Δίπλα στα Τέμπη, που, αν και παραμένουν στα μπλόκα, ακολουθούν την γραμμή του «διαλόγου» με την κυβέρνηση, και άλλες περιοχές προσχωρούν σε αντίστοιχη λογική. Εκπρόσωποι αγροτών από μπλόκα της Πελοποννήσου, όπως στην Λακωνία, στο Δερβένι Κορινθίας, κ.ά., ή και σε άλλες περιοχές όπως στα Γιαννιτσά ή στη Χαλκηδόνα -θέλοντας μάλιστα να διασκεδάσουν τις φημολογίες περί διάσπασης- τονίζουν πως στόχος των κινητοποιήσεων είναι ο διάλογος με τον πρωθυπουργό, που υποτίθεται θα λύσει το πρόβλημα, σαν το ασφαλιστικό να πρόκειται για παρεξήγηση κι όχι για τον πυρήνα της πολιτικής της κυβέρνησης, όπως επιβάλλεται από Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ. Δηλώνουν μάλιστα την προσμονή τους για το πότε θα επιστρέψει ο Τσίπρας από το εξωτερικό για να ξεκινήσει ο διάλογος. Ας το πούμε καθαρά: αυτές οι τάσεις οδηγούν το αγροτικό κίνημα προς τον όλεθρο. Τίποτα δεν έχει να κερδίσει η αγροτιά από ένα τέτοιο προκαθορισμένο «διάλογο», ίσα-ίσα, αποτελεί το πρώτο βήμα για μια άδοξη λήξη του αγώνα. Η φτωχή αγροτιά, που παραμένει ακούραστη στα μπλόκα, πρέπει να παλέψει αυτές οι απόψεις να παραμείνουν μειοψηφικές.
Οι αντίρροπες τάσεις της συνέπειας και κλιμάκωσης, με αυτές της υπαναχώρησης, έχουν σαν αποτέλεσμα αρνητικές συνέπειες, όπως την λήξη του μπλόκου των Πράσινων Φαναριών στη Μακεδονία, με τον εκπρόσωπό τους να δηλώνει πως «η πλειοψηφία αυτών που απαρτίζουν το μπλόκο, πέρα του πού μας έχουν κατατάξει διάφορες δυνάμεις, συντασσόμαστε με τη Νίκαια, και αυτό είναι οριστικό», διαφωνώντας με την πορεία που έχουν χαράξει όμορα μπλόκα.
Σε άλλες περιπτώσεις, το στοιχείο της σύγκρουσης δεν περιστρέφεται γύρω από τα μέσα που θα συνεχίσει ο αγώνας, αλλά στα ίδια τα αιτήματα, όπως στο κρίσιμο και κομβικό ζήτημα του μητρώου αγροτών. Από τα οκτώ μπλόκα της Δυτικής Μακεδονίας, το πλαίσιο των αιτημάτων που απεστάλη στο Μέγαρο Μαξίμου, υπογράφεται μόνο από τον Πολύμυλο Κοζάνης, που θέτει στην κορυφή της ατζέντας την δημιουργία του μητρώου αγροτών, με τα υπόλοιπα επτά μπλόκα να υποστηρίζουν πως «τα βασικά θέματα που πρέπει να βρίσκονται ψηλά στην ατζέντα του διαλόγου με την κυβέρνηση πρέπει να είναι το ασφαλιστικό, το φορολογικό και το κόστος παραγωγής». Ας σημειωθεί εδώ, πως το μητρώο αγροτών, το οποίο αποδέχονται τα πιο εύπορα αγροτικά στρώματα, πετάει έξω από την ασφάλιση περί τους 300.000 αγρότες, δηλαδή τα πιο φτωχά, εργατο-αγροτικά, στρώματα της υπαίθρου.
Αν και όλοι ομνύουν στην ενότητα του αγροτικού κινήματος, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί, ότι η μόνη χρήσιμη ενότητα είναι αυτή στη βάση της πολιτικής πάλης για ανατροπή συνολικά του ασφαλιστικού νομοσχεδίου και των μνημονίων, κάτι που δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, παρά μόνο με ανατροπή της ίδιας της κυβέρνησης. Στοιχείο, που, αν και είναι η μόνη οργανωμένη δύναμη (όπως φάνηκε στην Αθήνα) με μια σχετική δυνατότητα να ηγηθεί του αγώνα, το ΚΚΕ, δεν το συμμερίζεται, αρνούμενο να βάλει ζήτημα ανατροπής της κυβέρνησης, με την πάγια λογική του «για να έρθει ποιος στην εξουσία;»
Η σταλινική λογική του ΚΚΕ, που αναμφίβολα σε κάποιο σημείο θα βρεθεί σε τέτοια πολιτικά αδιέξοδα που θα αναγκαστεί να σημάνει «ηρωική» υποχώρηση από τον αγώνα, δεν μπορεί να δει το εξεγερτικό στοιχείο που υπάρχει μέσα στο παλλαϊκό ξεσηκωμό, μέρος του οποίου αποτελούν οι αγώνες των αγροτών, και πως η πάλη για την ανατροπή της κυβέρνησης είναι η απαραίτητη δίοδος από την οποία πρέπει να περάσει η εργατική τάξη και όλη η φτωχολογιά πόλης και υπαίθρου για να πάρουν οι ίδιοι την εξουσία στα χέρια τους. Για να ξανασχεδιάσουν την βιομηχανική και την αγροτική παραγωγή σε νέες σοσιαλιστικές βάσεις, με βάση τα λαϊκά συμφέροντα.
Κ. Αποστολόπουλος
