Hμέρα της Γυναίκας – 8 Mαρτίου 2020

Hμέρα της Γυναίκας – 8 Mαρτίου 2020

Hμέρα της Γυναίκας – 8 Mαρτίου 2020
ANTIΣTAΣH ΣTHN EΞOYΣIA, TO ΣEΞIΣMO, THN ΠATPIAPXIA KAI TON KAΠITAΛIΣMO


Η διεθνής μέρα της γυναίκας, η 8η Μάρτη δεν είναι γιορτή, δεν είναι φιέστα. Είναι μέρα μνήμης και υπενθύμισης των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων των γυναικών και των κινημάτων που αναπτύχθηκαν για την απελευθέρωση και τη χειραφέτηση των γυναικών. Των αγώνων που πραγματοποίησαν το 1857 οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης διεκδικώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Των διαδηλώσεων του 1917 στους δρόμους της Πετρούπολης, όπου εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας κατέκλυσαν την πόλη απαιτώντας το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον τερματισμό των ελλείψεων τροφίμων και το τέλος του τσαρισμού. Των γυναικών που όλον τον 20ό αιώνα αγωνίστηκαν για την απελευθέρωσή τους και τη χειραφέτησή τους, εκείνων που στάθηκαν πρωτοπόρες στους αγώνες για την κατάκτηση του δικαιώματος για εκπαίδευση και εργασία, για ισότητα και ελευθερία.
Οι γυναίκες στον 21ο αιώνα, οι γυναίκες του σήμερα, βιώνουν τις επιπτώσεις της οικονομικής/καπιταλιστικής κρίσης στον εργασιακό τομέα, με την ανεργία, τις δυσμενείς εργασιακές συνθήκες, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τις απολύσεις εγκύων, τις χαμηλές μισθολογικές απολαβές, την επισφαλή και ανασφάλιστη εργασία, αλλά και στην προσωπική τους ζωή, την επιβαρυμένη από τους πολλαπλούς ρόλους και τις οικογενειακές υποχρεώσεις. Την διάθεση των εξουσιαστών να επιβληθούν και να ελέγξουν το σώμα και τις επιλογές τους. Οι γυναικοκτονίες, η βία βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, παράλληλα με την περιθωριοποίηση και τους αποκλεισμούς. Οι γυναίκες πρόσφυγες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εμπόλεμες χώρες τους μαζί με τα παιδιά τους, επιθυμώντας να τους προσφέρουν μια καλύτερη ζωή, να τους δώσουν την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Οι γυναίκες όμως, αντιστέκονται. Αντιστέκονται στην εξουσία που τους επιβάλλεται μέσα από την κυριαρχία της πατριαρχίας, στην εξουσία του πατέρα, του συζύγου, του αφεντικού, του κράτους και των μηχανισμών του. Μάχονται ενάντια στο σεξισμό που προκαλεί και συντηρεί τη βία σε κάθε της μορφή. Αντιστέκονται σε κάθε μορφής αδικία, στην προσπάθεια της εξουσίας να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο στο κορμί και στη ζωή τους. Παλεύουν για την ισότητα και την ελευθερία, αγωνίζονται μαζί με τα ΛΟΑΤΚΙ+ υποκείμενα για ένα φεμινιστικό κίνημα ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού, για το δικαίωμα του έμφυλου προσδιορισμού ενάντια σε ομοφοβία και τρανσφοβία. Μπαίνουν μπροστά στους αγώνες, όπως βλέπουμε σε πολλές μεριές του κόσμου από τη Χιλή, τη Βραζιλία και την Αργεντινή έως τη Βολιβία, το Σουδάν, την Αλγερία. Δείχνουν με την αγωνιστική τους στάση και πράξη πως η γυναικεία χειραφέτηση ήταν, είναι και θα είναι διαρκής, θα είναι αναλλοτρίωτο και αναφαίρετο κομμάτι ενός καθολικού, παγκόσμιου ταξικού αγώνα.
Η πάλη ενάντια στο σεξισμό – ρατσισμό αποτελεί σημαντική επαναστατική δυναμική του αγώνα στο δρόμο για την απελευθέρωση του ανθρώπου και την τελική χειραφέτηση κάθε ύπαρξης, ελεύθερα αυτοπροσδιοριζόμενης. Γιατί οι γυναίκες, ως τα πιο καταπιεσμένα υποκείμενα στον κόσμο, δεν έχουν τίποτα να χάσουν, πέρα απο τις αλυσίδες τους.
3-3-2020
EPΓATIKO EΠANAΣTATIKO KOMMA