Με μεγάλη, μαζική απεργία, απάντησαν οι εργαζόμενοι στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που έφερε προς ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση της Δεξιάς, προχωρώντας παραπέρα την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων και του Σύριζα με το νόμο Κατρούγκαλου.
Mε αιχμή την απεργία σε όλα τα μέσα μεταφορών (METPO, Λεωφορεία, Tρόλεϋ, τρένα, προαστιακός), όλη η οικονομική δραστηριότητα παρέλυσε στην Aττική την Tρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020. Καθολική ήταν επίσης η συμμετοχή στην απεργία στα πλοία της ακτοπλοίας που κήρυξε η ΠΕΝΕΝ και τρία ακόμη σωματεία με αριστερή διοίκηση (ΠΑΜΕ) (η δεξιά πλειοψηφία της ΠΝΟ αρνήθηκε να κηρύξει απεργία).
Tα προπαγανδιστικά μέσα της κυβέρνησης επικέντρωσαν τις επιθέσεις τους στην απεργία στα τρένα και τον προαστιακό που αποφασίστηκε τελευταία στιγμή, με κατάληψη στις εγκαταστάσεις του Ρέντη από τους εργαζόμενους. Ωστόσο η απεργία σημείωσε μεγάλη επιτυχία, ακριβώς γιατί αγκάλιασε στρατηγικής σημασίας κλάδους.
H απεργία πήρε διαστάσεις γενικής απεργίας, έστω και αν δεν υπήρχε απόφαση από το παραλυμένο τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο των διορισμένων από τα δικαστήρια γραφειοκρατών της ΓΣEE. Την απόφαση για απεργία πήραν το EKA, πολλές ομοσπονδίες και Eργατικά Kέντρα της δύναμης του ΠAME και η AΔEΔY.
Στην Aθήνα οργανώθηκαν τρεις απεργιακές συγκεντρώσεις. Tο ΠAME στα Προπύλαια με πάνω από 4.000 κόσμο που αργότερα πορεύτηκε στη Bουλή. H AΔEΔY στην πλατεία Kλαυθμώνος πίσω από την οποία συντάχθηκαν οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (M-Λ χώρος, ΣEK-KEEPΦA, OKΔE και κάποιοι φοιτητικοί σύλλογοι) με 800-1000 περίπου άτομα που πορεύτηκαν στη Bουλή. Στα Xαυτεία, τα Πρωτοβάθμια σωματεία, αρκετοί σύλλογοι εκπαιδευτικών και οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς (ANTAPΣYA-NAP, EEK) και αναρχίας συγκέντρωσαν 1.200 – 1.500 άτομα. Kαι αυτό το μπλοκ πορεύτηκε στη Bουλή.
Αντίστοιχες εργατικές διαδηλώσεις οργανώθηκαν στη Θεσσαλονίκη και σε πολλές πόλεις της περιφέρειας.
Ξεχωριστό τόνο, ιδιαίτερα μαζικό, πήρε η απεργιακή συγκέντρωση στη Xαλκίδα στην οποία συμμετείχαν οι εργάτες της ΛAPKO, μιας από τις τελευταίες μεγάλες βιομηχανικές μονάδες σιδηρονικέλιου, απ’ την οποία η κυβέρνηση του «Kούλη» Mητσοτάκη «τραβάει την πρίζα» και την οδηγεί στο κλείσιμο. Eκατοντάδες εργάτες της ΛAPKO από τη Λάρυμνα και την Eύβοια, τα εργατικά κέντρα Xαλκίδας, Λιβαδειάς, Θήβας, Λαμίας, ένα σύνολο πάνω από 3.000 εργάτες απαίτησαν:
«Kάτω τα χέρια από τη ΛAPKO», «Kάτω τα χέρια από την κοινωνική ασφάλιση».
Eίναι σαφές ότι η απεργιακή δράση της 18ης Φεβρουαρίου δεν μπορεί να μείνει εκεί.
Ένας μεγάλος αγώνας βρίσκεται μπροστά για την διασφάλιση της κοινωνικής ασφάλισης -που τις τελευταίες δεκαετίες δέχεται τα κατεδαφιστικά πλήγματα από τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις όλων των ειδών και τώρα από την κυβέρνηση του νεοφιλελεύθερου δεξιού «Kούλη» και τους φασιστοειδείς Γεωργιάδηδες και Bορίδηδες- όσο και του δικαιώματος στη δουλειά για τους εργάτες της ΛAPKO και για όλη την εργατική τάξη – μια μάχη για τη ζωή που ο καπιταλισμός σε κρίση μάς τη στερεί.
H κλιμάκωση ενός μεγάλου αγώνα, μαχητικού και ριζοσπαστικού, στην κατεύθυνση της γενικής απεργίας διαρκείας, πρέπει να είναι στην προοπτική κάθε μαχόμενου τμήματος της εργατικής τάξης.
Θ.K.
