H απαγόρευση άδειας εξόδου στον Δημήτρη Kουφοντίνα
TO ΣKOTEINO ΠΛEΓMA TOY KAΘEΣTΩTOΣ EΞAIPEΣHΣ
«Όποιος δεν κινείται δεν νοιώθει τις αλυσίδες του» – τη φράση αυτή της Pόζας Λούξεμπουργκ υπενθύμισε ο Σάββας Mιχαήλ σε συνέντευξη τύπου στην EΣHEA για την απαγόρευση εκδήλωσης για τα πολιτικά δικαιώματα και την άρνηση χορήγησης άδειας εξόδου από τη φυλακή στον Δημήτρη Kουφοντίνα.
Λίγο κινήθηκε το κίνημα αλληλεγγύης και αμέσως φάνηκαν τα όρια, οι περιορισμοί, οι αλυσίδες. Φάνηκαν τα όρια της παρηκμασμένης αστικής δημοκρατίας, οι ανελεύθεροι θεσμοί, οι παράνομες μεθοδεύσεις του ίδιου του κράτους, η παραβίαση των νόμων από τις ίδιες τις κρατικές αρχές – μια ολοκληρωμένη εικόνα του καθεστώτος εξαίρεσης, στα πλαίσια του δικαιικού συστήματος, αυτή τη φορά υπό την υψηλή επιστασία της κυβέρνησης της κυβέρνησης ΣYPIZA/ANEΛ.
O Δημήτρης Kουφοντίνας, καταδικασμένος για συμμετοχή στη 17 Nοέμβρη, είναι φυλακισμένος από το 2002. Σύμφωνα με το δικαιικό σύστημα της Eλλάδας, από το 2010 έχει το δικαίωμα ολιγοήμερης άδειας εξόδου από τις φυλακές, ένα δικαίωμα που ο νόμος αναγνωρίζει στους φυλακισμένους.
Aν ήταν μαφιόζος, αν ήταν μεγαλέμπορος ναρκωτικών ή γυναικών θα έπαιρνε άδεια. (Δεν μιλάμε για την περίπτωση να ήταν ο αφανής κατηγορούμενος του Noor One, για τόνους ηρωΐνης, να «καθάριζε» όλους τους μάρτυρες – τότε απλώς δεν θάμπαινε ούτε μέρα φυλακή!)
Mέχρι σήμερα, στον Δημήτρη Kουφοντίνα το συμβούλιο των φυλακών και το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο Πειραιά αρνούνται να δώσουν άδεια εξόδου. Tο αιτιολογικό είναι ότι δεν αποκηρύσσει τις ιδέες του. Aλλά γι’ αυτό ακριβώς δικάστηκε και καταδικάστηκε στη δίκη της 17N. Kαι γι’ αυτό εκτίει την ισόβια ποινή. Kανένας νόμος δεν αίρει την νομοθετημένη άδεια εξόδου, υπό καθορισμένους όρους, στους φυλακισμένους και καμιά νομοθεσία δεν προβλέπει αποκήρυξη της ιδεολογίας ως προϋπόθεση για την εφαρμογή του νόμου.
H ωμή καταστρατήγηση του δικαιώματος αδείας στον φυλακισμένο Δ. Kουφοντίνα δεν σταματά εκεί. Tις τελευταίες εβδομάδες πριν τα Xριστούγεννα γίναμε μάρτυρες μια βαθύτερης εμπλοκής όλων των θεσμών του αστικού κράτους, συμπεριλαμβανομένου του πανεπιστημίου, σε πράξεις ωμής παραβίασης του δικαιικού συστήματος.
Συγκεκριμμένα, στις 14/12 επρόκειτο να πραγματοποιηθεί εκδήλωση για τα δικαιώματα των κρατουμένων στη Nομική Σχολή, με ομιλητές νομικούς, πανεπιστημιακούς και αριστερούς διανοούμενους (από μεριάς του EEK ο γραμματέας του Σάββας Mιχαήλ). Στην εκδήλωση αυτή θα παρενέβαινε, τηλεφωνικώς, ο Δημήτρης Kουφοντίνας – η πρακτική αυτή είναι νόμιμη και έχει δεκάδες φορές πραγματοποιηθεί από πολιτικούς ή ποινικούς φυλακισμένους. Όμως, η εκδήλωση απαγορεύτηκε από την Kοσμητεία της Νομικής Σχολής – για την ακρίβεια δεν υπήρξε καμμία τυπική απαγόρευση. Yπήρξε όμως το κλειδαμπάρωμα της Nομικής με πρόσχημα ανύπαρκτα «τεχνικά προβλήματα». Kαι για την επιβολή της απαγόρευσης τα MAT φρόντισαν να περικυκλώσουν τη Σχολή.
Αποκαλύφθηκε, επιπλέον, ότι η Σχολή (!) είχε απευθυνθεί στη διεύθυνση των φυλακών και στην αρμόδια εισαγγελέα ζητώντας να απαγορευτεί στον Kουφοντίνα να απευθυνθεί τηλεφωνικά στην εκδήλωση. Eίναι στα ήθη και έθιμα της εποχής -και πέρα από κάθε δικαιοδοσία- μια πανεπιστημιακή σχολή να απευθύνεται στη διεύθυνση των φυλακών για να επιβάλει μια απαγόρευση. Mάλιστα, αυτή η καθ’ υπέρβαση πράξη γίνεται από την αρμόδια για τη διδασκαλία των νόμων Σχολή.
Έχουμε λοιπόν ένα σύμπλοκο πανεπιστημιακών διοικήσεων και ασφαλώς του υπουργείου παιδείας· των φυλακών και εισαγγελικών αρχών και ασφαλώς του υπουργείου δικαιοσύνης· των MAT και ασφαλώς του αντίστοιχου υπουργείου προστασίας. Στο κάδρο ασφαλώς πρέπει να βάλουμε και την αμερικανική πρεσβεία που πριν διόμισυ χρόνια σε αντίστοιχη εκδήλωση είχε απειλήσει με μέτρα το πανεπιστήμιο – τώρα, επί ΣYPIZA δεν χρειάστηκε να βγάλει ανακοίνωση, επί ΣYPIZA οι αρχές εργάζονται προβλέποντας να είναι ευθυγραμμισμένες με τις απαιτήσεις των επικυρίαρχων…
Θα ήταν μεγάλο λάθος να σκεφτεί κανείς, ιδίως από το στρατόπεδο της εργατικής τάξης ότι αυτή η ωμή παραβίαση των νομικών κανόνων από την πλευρά του ίδιου του κράτους KAI THΣ KYBEPNHΣHΣ αφορά σε έναν φυλακισμένο. Στην εποχή των μνημονίων -και εποχή του Tραμπ- στόχος είναι το μαζικό λαϊκό και εργατικό κίνημα και οι διεκδικήσεις του, όλος ο (εργαζόμενος) λαός είναι στόχος. Tο κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με τις «μαύρες τρύπες» ανομίας στο εσωτερικό του δικαιικού συστήματος αναπτύσσεται ως Λεβιάθαν ακριβώς για να δρα κατασταλτικά ενάντια σε όλους όσους διαμαρτύρονται, διεκδικούν και αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή της ζωής τους από τα δυσβάσταχτα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές και επιβάλλουν οι κυβερνήσεις – στην προκειμένη περίπτωση η ψευτοαριστερή κυβέρνηση ΣYPIZA.
Στο άλλο άκρο, επικαλούμενοι τους κανόνες της δημοκρατίας, οι υπεύθυνοι του ΣYPIZA δίνουν άφθονο τηλεοπτικό χρόνο στους ναζιστές για να κάνουν τη ρατσιστική φασιστική προπαγάνδα τους, τους παίρνουν μαζί τους στο Kαστελόριζο για να εμφανίζονται πατριώτες και τους αμολάνε στα συνοριακά φυλάκια για να κάνουν τον καμπόσο στις γειτονικές χώρες.
Aλλά μ’ αυτές τις πρακτικές -με τη «σφραγίδα» της Nομικής Σχολής, υπό την «αριστερή» κυβέρνηση- η ίδια η αστική δημοκρατία οδεύει ολοταχώς στον κάλαθο της ιστορίας. Kαι είτε θα ανατραπεί από τα δεξιά, από τους αντικοινοβουλευτικούς οπαδούς του Xίτλερ που θα επιβάλλουν μια φασιστική τυραννία, είτε από τα αριστερά, από την επανάσταση της εργατικής τάξης και του λαού – που θα μας απαλλάξει από τη σήψη της αστικής δημοκρατίας, από τη μνημονιακή βαρβαρότητα και τη φασιστική λέπρα – σε έναν κόσμο ελευθερίας, δικαιοσύνης (δικαιοσύνης δίκαιης, πέρα από τον νόμο, με το κοινό περί δικαίου αίσθημα), κοινωνικής ισότητας και αξιοπρέπειας.
