Μεγάλωσε στην Ιερουσαλήμ, είναι «αντιρρησίας συνείδησης» από τα δεκαεννιά της, την συνέλαβαν τέσσερις φορές επειδή αρνήθηκε να στρατευθεί στις Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής και πέρασε τέσσερις μήνες κρατούμενη στις φυλακές του Ισραήλ. Είναι η Atalya Ben Abba από το Ισραήλ και είναι μόλις είκοσι χρονών.
Πώς ένα νεαρό κορίτσι αποφασίζει να εναντιωθεί στο κράτος στο οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε, πληρώνοντας το κόστος με την στέρηση της προσωπικής της ελευθερίας;
«Ζούσα σε μια πόλη που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Δεν γνώριζα τι πραγματικά συμβαίνει, μέχρι που επισκέφτηκα τη Χεβρώνα. Δεν είμαι η μόνη που ζούσα μέσα στην άγνοια. Πολλοί Ισραηλινοί δεν ξέρουν, ούτε και φαντάζονται, τα γεγονότα που συμβαίνουν στον Παλαιστινιακό λαό. Δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για την κατάσταση που επικρατεί στην Παλαιστίνη. Στη Λωρίδα της Γάζας ο Ισραηλινός στρατός πυροβολεί και σκοτώνει άμαχους πολίτες. Απλούς διαδηλωτές που το μόνο τους «έγκλημα» είναι ότι διαμαρτύρονται για τη φυλακή μέσα στην οποία τους έχουν εγκλωβίσει.»
Η έκφραση της Atalya αλλάζει. Τα χείλη της σφίγγουν. Το γλυκό της πρόσωπο γεμίζει αγανάκτηση. Το βλέμμα της ψάχνει στο δικό μου τη συμπαράσταση που οι δικοί της τής αρνήθηκαν. Τη συμπαράσταση που εκείνη τόσο απλόχερα προσφέρει στους «εχθρούς» της.
«Οι Παλαιστίνιοι ζουν ολόκληρη τη ζωή τους μέσα σε μία φυλακή. Μου στέρησαν και εμένα την ελευθερία μου και κατανοώ πλέον πως είναι να ζεις κάτω από ένα καθεστώς απαγόρευσης, καταπίεσης και τιμωρίας. Με έριξαν μέσα σε ένα κελί από το οποίο δεν έβγαινα σχεδόν ποτέ. Μου ξεκλείδωναν την πόρτα μόνο για φαγητό και για καθαριότητα. Μου φόρεσαν στρατιωτικά ρούχα και κάθε πρωί με ανάγκαζαν να παρουσιάζομαι με στρατιωτικό τρόπο. Βέβαια αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτό που ζει ένας Παλαιστίνιος όταν συλλαμβάνεται από Ισραηλινούς. Μένει μέσα για δύο χρόνια, χωρίς καν να δικαστεί, χωρίς καν να του απαγγελθούν κατηγορίες. Γιατί απλά δεν υπάρχουν κατηγορίες αφού κανένα αδίκημα δεν έχει διαπράξει. Η διαμαρτυρία δεν είναι αδίκημα, είναι δικαίωμα, είναι υποχρέωση».
Τελειώνει την πρότασή της και μου χαμογελά. Ναι είναι 20 χρονών. Δεν κατανοεί τον πόλεμο, δεν ανέχεται τη βία.
«Ο Ισραηλινός στρατός είναι πολύ επιθετικός. Κατεδαφίζει τα σπίτια των Παλαιστινίων. Κλέβουν, πυροβολούν, σκοτώνουν. Μπαίνω στα Παλαιστινιακά εδάφη κάθε εβδομάδα με την Mesarvot, την οργάνωση στην οποία ανήκω. Τους βοηθάμε να οργανώσουν ξανά τη ζωή τους ξεκινώντας από το μηδέν. Να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους, να ζήσουν.
Έψαξα και βρήκα τη σημαίνει Mesarvot. Είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι Ισραηλινοί για τις γυναίκες «αντιρρησίες συνείδησης»
«Δεν είμαι εγώ η μόνη Ισραηλινή που αρνήθηκε τη στράτευση από το στρατό κατοχής. Υπάρχουν κι άλλες κοπέλες σαν και μένα. Η AyeletBrachjeld κρατείται ήδη 80 μέρες, επειδή αρνήθηκε να πολεμήσει τους Παλαιστινίους. Στο Ισραήλ ο στρατός είναι εξαπλωμένος παντού. Οι πολίτες νιώθουν πολύ οικεία με τους στρατιώτες, αφού τους έχουν εντάξει -ή καλύτερα τους, τους έχουν επιβάλει- στην καθημερινότητά τους. Τους αποκαλούν στρατιώτες του λαού και κάθε ισραηλινός αναθρέφεται με την υποχρέωση να πάει φαντάρος για να προστατέψει τους συμπατριώτες του. «Στρατιώτες από το λαό για το λαό». Έτσι αποκαλούνται».
Η Atalya γίνεται χείμαρρος όταν μιλάει για τον στρατό κατοχής. Καθώς την ακούω ένα ακόμα όνομα μου έρχεται στο μυαλό. Αυτό της δεκαεξάχρονης Ahed Tamimi.
«Η Ahed είναι ένα γενναίο κορίτσι. Χαστούκισε έναν στρατιώτη που απειλούσε την οικογένειά της και τιμωρήθηκε γιατί τον ταπείνωσε. Για την δική της ταπείνωση ποιος διαμαρτυρήθηκε; Κανείς. Tο έκανε μόνη της και πλήρωσε το τίμημα για την πράξη της. Η Ahed είναι ακόμα στη φυλακή».
Η Atalya νιώθει αλληλεγγύη προς την Ahed. Και δεν το λέει απλά, αλλά το δείχνει. Υψώνει το ανάστημά της, δίνει ένα γερό «χαστούκι» στον Ισραηλινό στρατό και μάχεται για τα πιστεύω της. Εμείς ως λαός τι θέση παίρνουμε απέναντι στην αντίσταση της Atalya; Ποια η θέση μας απέναντι στον αγώνα των Παλαιστινίων ; Kαι ποιά η θέση του Eλληνικού κράτους και της κυβέρνησης;
«Ζητώ από την Ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει τη συνεργασία της με το Ισραήλ για οπλικά συστήματα. ONetanyahu είναι άνθρωπος διεφθαρμένος. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο τρόπος που θα αυξήσει τη δύναμή του», λέει η Atalya.
Η Atalya είναι μετρημένη, σοβαρή αλλά πάντα χαμογελαστή. Μου ζητά να κάνω γνωστή την ιστορία της αλλά και τις ιστορίες όλων εκείνων των κοριτσιών που αντιστέκονται στην Ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης. Είναι η Atalya Ben Abba. Ένα χαμογελαστό κορίτσι είκοσι χρονών.
Βίκυ Κ.
