Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα εκφράζει την ατέλειωτη οργή του για το θάνατο του 15χρονου Τούρκου Μπερκίν Ελβάν, που τραυματίστηκε από βομβίδα δακρυγόνου συμμετέχοντας στην εξέγερση του Γκεζί Παρκ στην Ιστανμπούλ, ενάντια στη κυβέρνηση Ερντογάν. Μετά από εννέα μήνες σε κώμα, άφησε τη τελευταία του πνοή την Τρίτη 11 Μαρτίου. Είναι ο όγδοος νεκρός από το καλοκαίρι, θύμα της κρατικής καταστολής ενάντια στον εξεγερμένο Τούρκικο λαό.
Ο θάνατος του 15χρονου υπενθύμισε πως το πνεύμα της εξέγερσης δεν πέρασε μαζί με τα γεγονότα του καλοκαιριού. Η οργή που γέννησε την εξέγερση είναι παρούσα, και πυροδοτήθηκε ξανά με την ανακοίνωση του τραγικού θανάτου, προκαλώντας επίθεση των συγκεντρωμένων στο νοσοκομείο στις κρατικές δυνάμεις καταστολής, πέρνοντας τους τις ασπίδες και τα γκλοπς. Οι συμβουλές του Προέδρου Γκιουλ για «αυτοσυγκράτηση» ακούγονται σαν μακάβριο αστείο στα αυτιά του αδερφού λαού της Τουρκίας. Ήδη, αντικυβερνητικές διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων και σφοδρές συγκρούσεις με την αστυνομία ταρακουνάνε όλες τις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας. Είμαστε μπροστά σε μια νέα φάση του ταξικού πολέμου στην γείτονα.
Η κυβέρνηση Ερντογάν, βρίσκεται ανίκανη να διαχειριστεί τα αποτελέσματα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, συγκλονισμένη από τη διαλυτική πολιτική της κρίση-απότοκο της εξέγερσης, και βουτηγμένη μέσα στην λαϊκή απαξίωση λόγω των σκανδάλων και της διαφθοράς. Επιχειρεί, τρεμάμενη, από τον Ιούνιο του 2013 και μετά, να ενισχύσει την σαθρή και ψευδή εικόνα μιας πανίσχυρης κυβέρνησης, ενός «Σουλτάνου» που δεν τον κουνά τίποτα από την θέση του. Η αλήθεια δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί: τα ψωμιά τους είναι μετρημένα και γι’ αυτό είναι και πανικόβλητοι.
Το αίμα του Μπερκίν Ελβάν, κι ο θάνατος του εννέα μήνες μετά τον τραυματισμό του, δείχνουν τώρα -που η κυβερνητική σήψη χτυπάει κόκκινο κι ο Ταγίπ Ερντογάν ξεφτιλίζεται ψελλίζοντας δικαιολογίες στον λαό, για να καλύψει τη βρωμιά τη δική του και της οικογένειας του- πως
αυτή η κυβέρνηση και αυτό το σύστημα, που για να σταθεί όρθια αναγκάζεται να δολοφονεί παιδιά, έχουν ξοφλήσει, συμπλήρωσαν τον χρόνο τους στην Ιστορία.
Όσο αίμα κι αν χύσουν, όσους νεκρούς κι αν μετρήσουμε, δίπλα στον μικρό Μπερκίν Ελβάν, εμείς είμαστε εκατομύρια και έχουμε τη δύναμη για να τους τσακίσουμε στα χέρια μας. Αυτοί είναι ελάχιστοι, μικροί, φοβισμένοι και ανήμποροι να μας ανακόψουν.
Ο 15χρονος Μπερκίν, είναι και δικός μας νεκρός. Μοιραζόμαστε την ίδια οργή, το ίδιο επαναστατικό πνεύμα με τον Τούρκικο λαό, όπως οι Τούρκοι εργάτες μοιράστηκαν την οργή μας για το θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβριο του 2008. Ο 15χρονος Μπερκίν Ελβάν, είναι ο Τούρκος Αλέξης, και η μνήμη του θα δικαιωθεί, όταν ο Ελληνικός και Τούρκικος λαός, ενωμένοι, πάρουν την εκδίκηση τους, ανατρέποντας αυτό το δολοφονικό και σάπιο σύστημα και τις άθλιες κυβερνήσεις του, σε Ελλάδα και Τουρκία.
Για μια Κόκκινη Μεσόγειο της εξουσίας των εργατών και του Σοσιαλισμού, για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και όλου του κόσμου, για τον πανανθρώπινο ελευθεριακό Κομμουνισμό.
