Ένωση «Σοβιετική Ένωση» (Ассоциация «Советский Союз»)
Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία είναι μια τραγωδία και των δύο λαών, της Ουκρανίας και της Ρωσίας, όλων των λαών των πρώην σοβιετικών σοσιαλιστικών δημοκρατιών, οι οποίοι έχτιζαν από κοινού μια δίκαιη κοινωνία απαλλαγμένη από εκμετάλλευση, έναν νέο μελλοντικό κομμουνιστικό κόσμο.
Αυτή η τραγωδία είναι άμεση συνέπεια της προδοτικής και εγκληματικής καταστροφής της Σοβιετικής Ένωσης, για την οποία την ευθύνη φέρει ο Πρόεδρος της ΕΣΣΔ, Γενικός Γραμματέας του ΚΚΣΕ Μιχαήλ Σ. Γκορμπατσόφ, ο Πρόεδρος της ΡΣΟΣΔ, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ Μπόρις N. Γιέλτσιν, ο Πρόεδρος της Ουκρανικής ΣΣΔ, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ Λεονίντ Ν. Κραβτσούκ, ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Συμβουλίου της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας, Στανισλάβ Σ. Σούσκεβιτς. Αυτοί οι άνθρωποι και οι άμεσοι και έμμεσοι συνεργοί τους είναι εγκληματίες κατά του κράτους και έχουν προδώσει όχι μόνο τη σοσιαλιστική πατρίδα τους και τον σοβιετικό λαό, αλλά και το ίδιο τους το κόμμα. Η ευθύνη για τον επακόλουθο αντισοβιετισμό, ναζισμό και στρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, καθώς και άλλων πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, βαρύνει επίσης άμεσα ή έμμεσα αυτές, γενικά, τις ρωσικές και ουκρανικές «ελίτ», τις «ελίτ» άλλων πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, συμπεριλαμβανομένων επιχειρηματιών, κυβερνητικών και πολιτικών προσωπικοτήτων, πολιτιστικών προσωπικοτήτων και πολιτικών ηγετών που ήταν μέλη κομμουνιστικών, σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Ο μακροπρόθεσμος ρόλος των δυτικών «ελίτ» στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ δεν μπορεί να αγνοηθεί.
Η είσοδος ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία έγινε αναγκαστικά σαν αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας ειδικής επιχείρησης από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, σκοπός της οποίας είναι να δημιουργηθεί μια τέτοια κατάσταση στην Ουκρανία και σε άλλες μετασοβιετικές χώρες, όπου ο Πούτιν θα έχει μόνο μία επιλογή: είτε να κάνει αυτό που έκανε, είτε να ηττηθεί, με όλες τις συνέπειες που ακολουθούν για τη Ρωσία. Σε κάθε περίπτωση, η Δύση, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις όσων προετοίμασαν και πραγματοποίησαν αυτήν την επιχείρηση, παραμένει η νικήτρια. Επιπλέον, η πρώτη επιλογή είναι ακόμη πιο συμφέρουσα από ορισμένες απόψεις: η Ρωσία γίνεται επιθετική στα μάτια της λεγόμενης κοινής γνώμης, συμπεριλαμβανομένης της αριστεράς, ταυτίζεται με τη ναζιστική Γερμανία και ο Πούτιν με τον Χίτλερ˙ η οικονομία της μπορεί και μάλιστα πρέπει να καταστραφεί, επιδεινώνοντας τη ζωή των Ρώσων πολιτών «νόμιμα», σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τις αρχές των «δημοκρατικών αξιών» και του «ανθρωπισμού», ενώ αποκομίζει κέρδη, έστω κι αν αυτό γίνεται και σε βάρος των ίδιων των δικών της πολιτών. Ταυτόχρονα επιβάλλει μια “διόρθωση” στις δικές της δημοκρατικές ελευθερίες και θεσμούς προς μια αντιδημοκρατική κατεύθυνση.
Σπρώχνοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση να εναντιωθεί στη Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποδυναμώνουν σε μεγάλο βαθμό τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους, ενισχύοντας και επιδεινώνοντας τη δική τους οικονομική και πολιτική δικτατορία.
Οι ουδέτερες χώρες (Σουηδία, Φινλανδία, ακόμη και η Αυστρία και η Ελβετία) ωθούνται στο ΝΑΤΟ.
Βούλγαροι, Ρουμάνοι και άλλοι πολίτες των πρώην σοσιαλιστικών κρατών και της ΕΣΣΔ (Λετονοί, Λιθουανοί και Εσθονοί) ετοιμάζονται να χρησιμοποιηθούν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Ρωσίας και όχι μόνο στην Ουκρανία.
Ειδική ευθύνη για ό,τι συμβαίνει βαρύνει τους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι, όπως και πριν από εκατό χρόνια, έχουν ανοίξει ξανά τον δρόμο προς τον φασισμό και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Εάν η ρωσική ειδική επιχείρηση καταλήξει σε αποτυχία, θα είναι καταστροφή για τη Ρωσία. Στην καλύτερη περίπτωση, μετά τα γνωστά γεγονότα παρόμοια με τα ουκρανικά του 2014, τα λευκορωσικά του περασμένου έτους κ.λπ., θα εγκαθιδρυθεί στη Ρωσία ένα «δημοκρατικό καθεστώς», το οποίο πολύ σύντομα θα απαγορεύσει κάθε κομμουνιστικό και ακόμη και ψευδοκομμουνιστικό κόμμα, αφού ο κομμουνισμός είναι καταρχήν ασυμβίβαστος με τη δυτική δημοκρατία. Στη συνέχεια, ή και αμέσως, θα υπάρξει ένας μακροχρόνια σχεδιασμένος και προγραμματισμένος διαμελισμός της χώρας σύμφωνα με τα γιουγκοσλαβικά πρότυπα. Τα θραύσματα της χώρας θα υποταχθούν και μακροπρόθεσμα θα απορροφηθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως τα Ουράλια. Κάποια Ιαπωνοαμερικανική «Δημοκρατία της Άπω Ανατολής» θα σχηματιστεί πέρα από τα Ουράλια.
Η Δύση δεν χρειάζεται καμία Ρωσία – ούτε μοναρχική, ούτε καπιταλιστική, ούτε πολύ περισσότερο κομμουνιστική.
Υποστηρίζοντας βεβαίως την αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, την αποστρατικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, είμαστε πεπεισμένοι ότι η πλήρης και μη αναστρέψιμη αποναζιστικοποίηση και αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας είναι αδύνατη χωρίς μια άλλη, ακόμη πιο σημαντική και ιστορικά μοιραία ειδική επιχείρηση στη Ρωσία, η οποία θα πρέπει να περιλαμβάνει: πρώτα απ’ όλα, την απόρριψη του αντισοβιετισμού και του αντικομμουνισμού σε όλους τους τομείς της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής του κράτους, από εξαιρετικά επικίνδυνες απόπειρες φλερτ με τον μοναρχισμό, τον νεοφιλελευθερισμό, τους εγχώριους Βλασόφ1Αντρέι Αντρέγεβιτς Βλασόφ, στρατηγός του Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού και συνεργάτης των Ναζί. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πολέμησε στη Μάχη της Μόσχας και αργότερα συνελήφθη στην προσπάθειά του να άρει την πολιορκία του Λένινγκραντ. Αφότου αιχμαλωτίστηκε, αυτομόλησε στη Ναζιστική Γερμανία και ηγήθηκε του Ρωσικού Απελευθερωτικού Στρατού (ΡΑΣ: σχηματισμός αποτελούμενος κυρίως από Ρώσους, που πολέμησαν υπό τη γερμανική διοίκηση κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου). Στο τέλος του πολέμου, άλλαξε ξανά πλευρά και διέταξε τον ΡΑΣ να βοηθήσει την εξέγερση της Πράγας κατά των Γερμανών. Στη συνέχεια, αυτός και ο ΡΑΣ προσπάθησαν να διαφύγουν στο Δυτικό Μέτωπο, αλλά συνελήφθησαν από τις σοβιετικές δυνάμεις. (Σ.τ.Μ.) , τους Μαύροεκατονταρχίτες2Υπερεθνικιστικό, πρωτοφασιστικό κίνημα στην Ρωσία στις αρχές του 20ού αιώνα. Ήταν αφοσιωμένοι υποστηρικτές του Οίκου των Ρομανόφ και αντιμάχονταν οποιαδήποτε υποχώρηση από την απολυταρχία του βασιλεύοντος μονάρχη. Οι Μαύρες Εκατονταρχίες ήταν επίσης διάσημοι για τα ακραία Ρωσοκεντρικά δόγματα, την ξενοφοβία, τον αντισημιτισμό και την παρακίνηση σε πογκρόμ. (Σ.τ.Μ.) , από ριζοσπάστες Ρώσους εθνικιστές, αντισοβιετικούς και αντικομμουνιστές.
Πρέπει επίσης να προχωρήσουμε στην αναγκαία ανάπτυξη και τη σταδιακή εφαρμογή ενός ρεαλιστικού και ολοκληρωμένου προγράμματος βασικών μεταρρυθμίσεων με στόχο τη μετατροπή της Ρωσίας σε ένα κράτος πραγματικά κοινωνικής πρόνοιας και τη διαμόρφωση όλων των απαραίτητων και επαρκών πολιτικών, οικονομικών, ιδεολογικών και πολιτιστικών προϋποθέσεων. για την αποκατάσταση του σοβιετικού σοσιαλισμού και της ΕΣΣΔ στο μέλλον.
Ένωση «Σοβιετική Ένωση»
5 Μαρτίου 2022
Μετάφραση από τα αγγλικά Γιάν. Σιμ.
Υποσημειώσεις
