Η καταρχάς συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου επιχειρεί ταυτόχρονα πολλά πράγματα. Από μεριάς εκκλησίας τα οφέλη της μπορούν να κατανοηθούν αν δούμε μερικές πρώτες λεπτομέρειές της καθώς είναι γνωστό ότι είναι εκείνη που συνέταξε το σχετικό σχέδιο εδώ και χρόνια και ήδη από την εποχή που εκλέχτηκε ο Ιερώνυμος ως αρχιεπίσκοπος-μάνατζερ στην θέση της παλαιάς κοπής αντίληψης που είχε η εκκλησία πιο πριν.
Σύμφωνα με το ανακοινωμένο προσχέδιο συμφωνίας, η εφάπαξ ετήσια κρατική επιδότηση, της τάξης των 200 εκατ. ευρώ περίπου, με την οποία θα πληρώνονται στο εξής οι ιερείς, θα προέρχεται από την εκμετάλλευση του 50% της αμφισβητούμενης και καταπατημένης εκκλησιαστικής περιουσίας που παίρνει με τη συμφωνία το κράτος.
Και ναι μεν, οποιαδήποτε αύξηση του αριθμού των παπάδων δεν θα αυξάνει το ποσό της επιδότησης, καθώς η επιδότηση καλύπτει μόνο τους σημερινούς εν ενέργεια ιερείς και όχι τους μελλοντικούς.
Αλλά η επιδότηση προς τους υφιστάμενους είναι εγγυημένη από το κράτος. Αντίθετα η όποια αξιοποίηση αυτής της περιουσίας που θα χρηματοδοτεί υποτίθεται τους μισθούς δεν είναι.
Και επιπλέον μιλάμε για περιουσία που την αμφισβητεί το δημόσιο καθώς προέρχεται από καταπάτηση της εκκλησίας σε δασικές εκτάσεις, αιγιαλό, τουριστικά φιλέτα κλπ μετά το 1952.
Δηλαδή το κράτος την αναγνωρίζει και δέχεται να βοηθήσει την εκκλησία να την αξιοποιήσει ενώ το ίδιο θα πληρώνει τους παπάδες βρέξει χιονίσει.
Έτσι στην ουσία “φυγαδεύει” ένα κομμάτι δημόσιας περιουσίας από τα νύχια του ΤΑΙΠΕΔ, το βάζει σε ένα άλλο ταμείο που θα το τρέξει το ίδιο το κράτος και η εκκλησία και εγγυάται ότι θα αξιοποιηθεί για να χρηματοδοτεί την εκκλησία (αν βέβαια οι θεσμοί πουν ΟΚ).
Παράλληλα, η ηγεσία της εκκλησίας, ενώ απαλλάσσεται από τον μισθό των ιερέων, που θα παραμείνει ευθύνη του κράτους, πετυχαίνει να μετατρέψει τις εργασιακές συμβάσεις τους από δημόσιες, σε ιδιωτικές και έτσι να νομιμοποιεί κάθε μη προβλεπόμενη μέχρι τώρα, άτυπη και εθιμική αμοιβή τους, και ταυτόχρονα να μπορεί να επιβάλλει και την αυθαιρεσία που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα γενικότερα.
Ταυτόχρονα η κυβέρνηση επιχειρεί με την συμφωνία αυτή:
– να την εμφανίζει στην τρόϊκα ως “10 χιλιάδες δημόσιους υπάλληλους λιγότερους” και στον λαό ως μια δυνητική ευκαιρία ισάριθμων προσλήψεων κυρίως σε υγεία και παιδεία λίγο πριν ή κυρίως μετά τις επερχόμενες εκλογές. Έτσι πουλάει «προοδευτικότητα» στο αριστερό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ ως δήθεν διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος ενώ ταυτόχρονα βελτιώνει με «δημιουργική λογιστική ασάφεια» τους δείκτες της οικονομίας έναντι των πιστωτών
– Θέτει για την κυβέρνηση ένα νέο πλαίσιο προεκλογικής καμπάνιας έχοντας τους ακραίους ακροδεξιούς απέναντί της να φωνάζουν γραφικότητες που δεν μπορούν να πείσουν πάνω από το 20% του λαού χοντρικά, την στιγμή που θα την στηρίζει η ηγεσία της εκκλησίας της Ελλάδας που θα καθοδηγεί το ευρύτερο Χριστεπώνυμον πλήθος…
Βέβαια μπορείς να κοροϊδέψεις λίγους για πολύ καιρό, ή πολλούς για λίγο καιρό.
Δεν μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για πολύ καιρό…
Όσο και αν βαφτίζει κανείς το ψάρι, κρέας…
Γ. Χλ.