Για την επίθεση στο κρεοπωλείο των Εξαρχείων
[και την μετέπειτα επίθεση στο πολιτικό μας αισθητήριο]
Στη βδομάδα που πέρασε -κάπου ανάμεσα στο βάθεμα της συμμετοχής της κυβέρνησης Τσίπρα στα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών και στις απρόβλεπτες εξελίξεις στην Καταλονία- ένα ασυνήθιστο γεγονός απασχόλησε το κίνημα. Ο λόγος για την επίθεση σε συνοικιακό κρεοπωλείο στην περιοχή των Εξαρχείων, τα μεσάνυχτα της 21ης Οκτώβρη. Η επίθεση έγινε από το Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων (ALF) και δικαίως προκλήθηκε αγανάκτηση στους κόλπους του κοινωνικού κινήματος για την γραφικότητα της κίνησης που έβαλε στόχο ένα μικρομάγαζο. Ήταν πράγματι λες και κανείς πυροβόλησε ψάρι έξω από το νερό.
Ωστόσο το παιδαριώδες ύφος της ανάληψης ευθύνης, η ευκολία του… εγχειρήματος(;) και η συμπόνοια για τον μικρομαγαζάτορα που καταστράφηκε το βιός του, δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για το ποτάμι κακόγουστου χιούμορ που ξεχύθηκε για να κρύψει την απουσία μιας επαναστατικής γραμμής που να καλύπτει το ζήτημα. Το σενάριο επαναλαμβάνεται. Μετά από μια δυσφημιστική – για το κίνημα γενικά και για το αντισπισιστικό κίνημα ειδικά-, μετά από κάθε γραφική κι ανέξοδη τέτοια πράξη, ξεκινά ο διαγωνισμός απαξίωσης κι απόκρυψης της ουσίας: Κάποιοι συμμετέχοντες είναι όσοι έμπρακτα αδιαφορούν παντελώς- όταν δεν είναι φανερά εχθρικοί- για τα ζητήματα απελευθέρωσης κάθε πλάσματος και ζωής. Και πάντα θυμούνται να αποκτήσουν τον πιο κιτς πολιτικό λόγο μετά από μια εξίσου κιτς πολιτική πράξη. Δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από την ίδια την βαθιά αιτία που οι πράξεις αυτές βρίσκουν χώρο ύπαρξης. Καθόλου τυχαία, αναμασούν σταθερά τον κρετινισμό τους σε κάθε ζήτημα που βγαίνει στο προσκήνιο από την όξυνση της ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Κι αυτό ανεξάρτητα από την σοβαρότητα ή όχι της κατεύθυνσης της πράξης. Έχουν προαποφασίσει πως –έτσι ή αλλιώς- πρόκειται να την περιφρονήσουν: χλευασμός για το γυναικείο ζήτημα, χλευασμός για το λοατκι+ κίνημα, χλευασμός για τον αντισπισισμό και την οικολογία.
Είναι η ίδια η Αριστερά που χρειάζεται να τινάξει από πάνω της τον βαθύ σταλινισμό της και άμεσα να αποκτήσει λόγο. Πρώτα πρώτα υπάρχει λαϊκός κόσμος που συγκινείται από τον αντισπισισμό κι από τα μαρτύρια στη βιομηχανία των ζώων. Αλλά κι αν δεν υπήρχε, και πάλι θα έπρεπε να ενσωματωθεί κάθε τέτοια πτυχή στο πρόγραμμα της Αριστεράς. Αν ο Μαρξ είχε δίκιο και «η παραγωγή παράγει όχι μόνο το αντικείμενο αλλά και τον τρόπο της κατανάλωσης, όχι μόνο αντικειμενικά αλλά και υποκειμενικά», είναι καθήκον μας να μιλήσουμε πολιτικά για τη βιομηχανία των ζώων και να ενσωματώσουμε τις προτάσεις μας στο πρόγραμμά μας.
Από το έγκλημα στο Σαρωνικό και τις πυρκαγιές που συνδέονται με τα εγκλήματα του εφοπλιστικού και κατασκευαστικού κεφαλαίου αντίστοιχα, μέχρι την υπεράσπιση της φυσικού περιβάλλοντος και όλων των πλασμάτων της γης. Οι αναποτελεσματικές πράξεις υπεράσπισης δικαιωμάτων, σε μεγάλο βαθμό, είναι συνέπεια της απουσίας μιας σχεδιασμένης και συστηματικής πολιτικής πρόταση και δράσης της Αριστεράς. Να μην αφήσουμε κανένα ζήτημα στα δόντια γραφικών μικροαστικών πολιτικών, ένθεν κι ένθεν.
Όπως έγραφε, μεταξύ άλλων, το 2014 ανακοίνωση του ΕΕΚ:
-Για να μπει τέλος στη βιομηχανία κρέατος και σε όλες τις βάρβαρες βιομηχανίες εκμετάλλευσης των ζώων.
-Για να μπει τέλος σε διεστραμμένες πρακτικές που κάνουν τα ζώα φορεσιές. Καμιά συζήτηση για τα πειράματα! Οι σύγχρονες τεχνολογικές δυνατότητες, μας επιτρέπουν να ζεσταινόμαστε χωρίς να φοράμε πτώματα και να αναπτύσσουμε τις επιστήμες χωρίς να βασανίζουμε ζωντανά όντα.
-Για να καταργηθούν όλα τα τσίρκο κι οι ζωολογικοί κήποι και να μπει τέλος στην απαγωγή, αιχμαλωσία και καταδυνάστευση των άγριων ζώων.
-Για να μπει τέλος στο κυνήγι, τις ταυρομαχίες, τις κυνομαχίες και κάθε βάρβαρο ‘σπορ’ ενός βάρβαρου πολιτισμού.
-Για να γίνουν ισότιμα μέλη των ανθρώπινων κοινοτήτων τα εξημερωμένα είδη ζώων και να ζουν μαζί μας σαν πραγματικοί φίλοι και γείτονες. Για να καταργηθεί η εξαναγκαστική αναπαραγωγή μεταξύ όμοιων φυλών, με φανερό σκοπό την -ναζιστικής έμπνευσης- διατήρηση της καθαρότητας ‘της ράτσας’ και με πραγματικό σκοπό την αγοραπωλησία ζώων.
-Για έναν κόσμο όπου τα ζώα μεγαλώνουν ελεύθερα στο φυσικό τους περιβάλλον και οι άνθρωποι ανεμπόδιστα γνωρίζουν τις διατροφικές τους ανάγκες.
Για να περπατήσουμε στο δρόμο της καθολικής χειραφέτησης, της ανακάλυψης όλων των πτυχών της ανθρωπινότητας των ανθρώπων, στη συμφιλίωση ανθρώπου και φύσης, στον ελευθεριακό κομμουνισμό.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΤΗΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ.
ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ.
Αναστασία Δεληκάρη
