Μια από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια απεργιακές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρονών ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες στο ΟΤΕ. Οι εργαζόμενοι του ομίλου για 20 και πλέον ημέρες απείχαν από την εργασία τους διεκδικώντας νέα συλλογική σύμβαση εργασίας και αυξήσεις.
Για όσους δεν έχουν σχέση με τον όμιλο μπορεί να φαίνεται τουλάχιστον παράξενη η εκδήλωση τόσο μεγάλης αγωνιστικότητας από μια, σε γενικές γραμμές γραφειοκρατική ως προς τις αντιλήψεις της, Ομοσπονδία, αλλά όσοι γνωρίζουν τα εσωτερικά της εταιρείας ξέρουν πως στις εργασιακές σχέσεις ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και ενδεχομένως μια τέτοια αντίδραση θα έπρεπε να έχει έρθει πολύ νωρίτερα.
Ο όμιλος ΟΤΕ είναι κερδοφόρος. Ήταν κερδοφόρος ακόμη και πριν ξεπουληθεί στη Γερμανική Ντόιτσε Τέλεκομ και έγινε ακόμη πιο κερδοφόρος στα τελευταία μνημονικά χρόνια. Σε αυτό έχουν βάλει πλάτη και οι εργαζόμενοι καθώς στις τρεις τελευταίες συλλογικές συμβάσεις η Ομοσπονδία συμφώνησε, στα πλαίσια της εργασιακής ειρήνης, σε μειώσεις μισθών με αντάλλαγμα την διασφάλιση των θέσεων εργασίας. Παράλληλα όμως, με διάφορα προγράμματα εθελούσιων εξόδων η διοίκηση προχώρησε σε ελάφρυνση προσωπικού, αδειάζοντας θέσεις τις οποίες θεωρούσε κοστοβόρες και οι οποίες είτε δεν αντικαταστάθηκαν ποτέ, είτε αντικαταστάθηκαν με εργαζόμενους στο κατώτατο μισθολογικό κλιμάκιο, μέσω θυγατρικών ή τρίτων εταιριών. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ο ΟΤΕ να παρουσιάζει το μικρότερο αναλογικό κόστος εργασίας από όλες τις εταιρείες του Ομίλου Ντόιτσε Τέλεκομ και αντίστοιχα τα μεγαλύτερα κέρδη. Μόνο για το 2018 τα ακαθάριστα κέρδη της εταιρείας άγγιξαν τα 1,2 δις. Αυτά όμως δεν φαίνονται αρκετά για την διοίκηση. Σκοπός της είναι να μεγιστοποιήσει ακόμη περισσότερο τα κέρδη της εις βάρος βέβαια των εργαζομένων, ελαστικοποιώντας ακόμη περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις, με απώτερο σκοπό στα επόμενα χρόνια να απαλλαγεί πλήρως από το βάρος των υπάλληλων, μεταθέτοντάς το ολοκληρωτικά σε τρίτες εταιρείες και εργολάβους. Αυτός είναι και ο λόγος της απεργιακής αντίδρασης.
Η συμμέτοχη στην απεργιακή κινητοποίηση μπορεί να κριθεί ικανοποιητική σε αριθμούς, παρότι η διοίκηση χρησιμοποίησε όλα τα απεργοσπαστικά μέσα που είχε στη διάθεση της. Στη Θεσσαλονίκη και σε κάποιες πόλεις της επαρχίας άγγιξε και το 100%. Στο Λεκανοπέδιο η συμμετοχή ήταν μικρότερη, είτε λόγω της μεγάλης διασποράς των εγκαταστάσεων είτε λόγω της στέγασής τους σε ιδιωτικούς χώρους (όπως π.χ. τα τηλεφωνικά κέντρα που στεγάζονται “προσωρινά” για λόγους ανακαίνισης στις εγκαταστάσεις της ιδιωτικής εργολαβικής εταιρείας Τeleperphomance), που καθιστούσε δυσκολότερη την περιφρούρηση της απεργίας. Το θετικό είναι βεβαία ότι με την πάροδο του χρόνου και μετά από τις απειλές που οδήγησαν μέχρι και σε συλλήψεις συνδικαλιστών, το απεργιακό κλίμα φούντωσε αντί να καμφθεί.
Για την εικόνα της εταιρίας το πλήγμα από την απεργία ήταν πολύ μεγάλο, ειδικά όταν αυτό πραγματοποιήθηκε εν μέσω εορταστικής περιόδου. Γι’αυτόν το λόγο η είδηση κυριολεκτικά θάφτηκε σχεδόν από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ που έχουν ως βασικό διαφημιστικό χορηγό τον ΟΤΕ (το τμήμα Μάρκετινγκ είναι το μόνο που δεν έχει δεχτεί μείωση στο μπάζετ όλα αυτά τα χρόνια). Δεν έλειψε ακόμη και η έμμισθη αρθρογραφία, από διάφορα παπαγαλάκια, που έβαλαν ενάντια στους συνδικαλιστές που «επιθυμούν να μας φέρουν πίσω στον μεσαίωνα»! Σε πρακτικό όμως επίπεδο το μόνο που κόστισε πραγματικά στην εταιρεία ήταν η απεργία των τεχνικών υπαλλήλων που δημιουργούσε καθυστερήσεις στις ενεργοποιήσεις νέων γραμμών και στις αποκαταστάσεις βλαβών. Τα καταστήματα Cosmote που βρίσκονται ακόμη σε λειτουργιά, τα παλιά OTESHOP, είναι ελάχιστα καθώς τα περισσότερα έχουν κλείσει με απόφαση της εταιρίας που προτιμά πλέον την λύση του franchise μέσω του δικτύου Γερμανός που λειτουργούσε κανονικά. Αντίστοιχα στα τηλεφωνικά κέντρα επιλέχτηκε η λύση της ήδη συνεργαζόμενης Teleperfomance, όπου της μεταφέρθηκε ένας μεγάλος όγκος κλήσεων, οι οποίες απαντήθηκαν απλά για να απαντηθούν ακόμη και από εντελώς ανεκπαίδευτο προσωπικό, αδιαφορώντας για την ποιότητα της παρεχομένης υπηρεσίας, ούτως ώστε από την μια να φαίνεται πως η εταιρεία λειτούργει κανονικά, αλλά παράλληλα και να μη θιγούν οι αριθμοί απόκρισης καθώς αποτελούν στοιχείο αξιολόγησης για τα bonus των στελεχών.
Αποτέλεσμα αυτών ήταν μετά το πέρας της απεργίας η διοίκηση να παραμείνει αμετάκλητη από τις θέσεις της. Σε μήνυμα που απέστειλε ο διευθύνων Μιχάλης Τσαμάζ, αφού πρώτα καυτηρίασε την επιλογή της πολυήμερης απεργίας, διεμήνυσε πως η εταιρία δε πρόκειται να γυρίσει στο παρελθόν, όπως είπε, αλλά πρόκειται να προχωρήσει κανονικά στον σχεδιασμό της και στη μεταφορά όλου του προσωπικού της εταιρίας σε τρεις θυγατρικές, μία που να αφορά τα τεχνικά τμήματα, μία για τους εργαζόμενους στα καταστήματα και μία για τα τηλεφωνικά κέντρα στην ήδη υπάρχουσα Cosmote E-Value. Σκοπός όλων αυτών είναι, όπως αναφέρει, η μείωση ακόμη περισσότερο του μισθολογικού κόστους και η “ευλυγισία”. Ξεκαθάρισε μάλιστα ότι δεν πρόκειται να συζητηθεί η επαναπρόσληψη των 6 υπάλληλων φύλαξης που απολύθηκαν εν μέσω της απεργίας και πως χατιρικά θα τους δοθεί το δικαίωμα να ενταχθούν στο πρόγραμμα εθελούσιας που είχε προκηρυχθεί και να εργαστούν αν θέλουν μέσω εταιρίας σεκιούριτι με τους αντίστοιχους μισθούς. Επίσης διεμήνυσε ότι θα προκηρυχθούν και νέα προγράμματα “εθελούσιας” εξόδου το επόμενο διάστημα που θα αφορούν τόσο “υψηλόμισθους”
εργαζόμενους κοντά στο όριο συνταξιοδότησης όσο και νεότερους. Ο λόγος αυτού είναι όπως ανέφερε ότι ο ΟΤΕ διαθέτει ακόμη τα 2/3 εργαζομένων της χώρας στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών και περισσότερους απ’όσους διαθέτουν όλοι οι άλλοι πάροχοι μαζί. Αυτό που απέκρυψε βέβαια είναι ότι ο ΟΤΕ είναι ο βασικότερος πάροχος τηλεπικοινωνιών της χώρας. Ότι κατέχει το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς και τη μεγαλύτερη κερδοφορία τόσο στη σταθερή όσο και στην κινητή τηλεφωνία παρότι διαθέτει τις ακριβότερες υπηρεσίες, καθώς και πως διαθέτει το μεγαλύτερο δίκτυο τηλεφωνίας, πάνω στο όποιο “πατάνε” και όλοι οι υπόλοιποι πάροχοι. Επίσης παρέλειψε να αναφέρει πως ο ΟΤΕ διαθέτει τα περισσότερα και τα πιο καλοπληρωμένα Golden Boys τα οποία κάθε χρόνο συνεχώς και αυξάνονται όπως και οι αποδοχές τους. Δεν είναι τυχαίο πως 4500 εργαζόμενοι αμείβονται όσο 120 στελέχη και πως τα μερίσματα που αποδόθηκαν στους μετόχους είναι κατά 100 εκατομμύρια περισσότερα από το ετήσιο κόστος όλων των εργαζομένων!
Δυστυχώς μπροστά σε αυτή τη φάση η Ομοσπονδία εμφανίζεται για ακόμη μια φορά να υποχωρεί και ο μεγάλος αγώνας που δόθηκε και με μεγάλο κόστος για τους εργαζόμενους φαίνεται να πηγαίνει χαμένος. Με βάση τις πρώτες διαπραγματεύσεις η διοίκηση εμφανίζεται διατεθειμένη να υπογράψει 17μηνη σύμβαση εργασίας αντί για 3ετή όπως διεκδικούσε, με μια σχετική αύξηση αποδοχών για τους νεότερους υπαλλήλους και χωρίς να διασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας και αυτό μόνο όσον αφορά τους εργαζόμενους με σύμβαση ΟΤΕ, χωρίς να διασφαλίζεται τίποτα τόσο για τους εργαζόμενους της θυγατρικής Ε-Value όσο για τους νοικιασμένους από τρίτες εταιρίες. Παράλληλα όσον αφορά τους απολυμένους φαίνεται ότι αποδέχονται το καθεστώς της έστω ετεροχρονισμένης εθελουσίας.
Οι αντιδράσεις σε αυτά είναι ήδη έντονες καθώς αρκετοί εργαζόμενοι αισθάνονται προδομένοι και ενδεχομένως η Ομοσπονδία να χρειαστεί να επαναπροσδιορίσει την στάση της. Είναι άλλωστε δεδομένο πως εφόσον υποχωρήσει, θα έχει χαθεί η τελευταία ευκαιρία. Εφόσον προχωρήσει ο σχεδιασμός της εταιρίας και της δοθεί ο απαραίτητος χρόνος για την μετάβαση όλου του προσωπικού σε θυγατρικές, που θα διασπάσει πλήρως τις σχέσεις των εργαζομένων και τα δικαιώματά τους, θα ανοίξει και τον δρόμο για την πλήρη αποκοπή τους από τον όμιλο και την μετάβασή τους σε εργολάβους όπως έχει ήδη γίνει με το προσωπικό ασφάλειας και της καθαριότητας.
Παύλος Τσαγέρας
