του Θόδωρου Κουτσουμπού
Μια αξιοσημείωτη, ίσως ιστορική, ημέρα ήταν η Τρίτη 18 Μαΐου 2021. Μια γενική απεργία οργανώθηκε και αγκάλιασε όλα τα τμήματα της ιστορικής Παλαιστίνης, από τη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ, μέχρι τη φλεγόμενη από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς Λωρίδα της Γάζας, αλλά και τα εδάφη του 1948, τα εδάφη που θεωρούνται από τον ΟΗΕ «κανονικό» Ισραήλ.
Από τη Μεσόγειο θάλασσα μέχρι τον Ιορδάνη ποταμό, η γενική απεργία αγκάλιασε όλα τα παλαιστινιακά εδάφη. Πολλά χρόνια είχε να πραγματοποιηθεί μια τέτοια συντονισμένη κοινή απεργιακή δράση. Η απεργία συντονιζόταν από μια Ανώτατη Επιτροπή Παρακολούθησης που είχε την δημόσια υποστήριξη από την Χαμάς στη Γάζα, τη Φατάχ ή ό,τι έχει απομείνει από τη Φατάχ στη Δυτική Όχθη, και τα παλαιστινιακά συνδικάτα, συλλογικότητες, πολιτικά κόμματα και οργανώσεις στα κατεχόμενα του 1948 εδάφη.
Ήταν μια μαζική και μαχητική απεργία αλληλεγγύης στην Ιερουσαλήμ και στους κατοίκους της συνοικίας Σεΐχ Τζαρά που εκτοπίζονται από τους ισραηλινούς ακροδεξιούς εποίκους, αλληλεγγύης στη Γάζα που δέχεται τους σφοδρούς και βάρβαρους βομβαρδισμούς της αεροπορίας και του πυροβολικού του Ισραήλ, και διαμαρτυρία για τη βία και τις παραβιάσεις των ισραηλινών αρχών κατοχής σε όλα τα εδάφη της ιστορικής Παλαιστίνης. Και μια καταγγελία για τη σιωπή της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, που παρακολουθεί ψελλίζοντας μισόλογα απέναντι στην ισραηλινή βαρβαρότητα.
Ήταν μια «μέρα οργής», όπως την χαρακτήρισαν οι ηγέτες της Χαμάς και της Φατάχ – μια μέρα που όμως αντιμετωπίστηκε από το κράτος του Ισραήλ με στρατιωτική και αστυνομική βία στη Δυτική Όχθη και στα εδάφη του 1948 και ανηλεείς βομβαρδισμούς στη Γάζα.
Στη Δυτική Όχθη, μεταξύ Ραμάλα και Αλ-Μπιρέ, πραγματοποιήθηκε μεγάλη λαϊκή πορεία με χιλιάδες κόσμο. Οι διαδηλωτές κρατούσαν παλαιστινιακές σημαίες, φώναζαν συνθήματα κατά της ισραηλινής κατοχής και τραγουδούσαν παλαιστινιακά επαναστατικά τραγούδια. Καταδίκασαν την επιθετικότητα και τα εγκλήματα των ισραηλινών αρχών κατοχής και των ακροδεξιών υπερεθνικιστικών ομάδων τους. Οι ισραηλινές δυνάμεις επιτέθηκαν και ακολούθησαν συγκρούσεις. Από τα δακρυγόνα που έριξαν πολλοί διαδηλωτές τραυματίστηκαν, ένας Παλαιστίνιος σκοτώθηκε από τα ισραηλινά πυρά και άλλος ένας εκτελέστηκε στη Χεβρώνα με το αιτιολογικό ότι είχε μαχαίρι. Δύο ισραηλινοί στρατιώτες τραυματίστηκαν ο ένας ελαφρά, ο δεύτερος λίγο σοβαρότερα. Το παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας ανέφερε ότι υπήρξαν 110 τραυματίες από πυρά, εκ των οποίων οι 6 είναι σε σοβαρή κατάσταση.
Συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και ισραηλινού στρατού ξέσπασαν στη Ναμπλούς, Βηθλεέμ, Τουλκάρμ και Σαλφίτ, όπου 18 Παλαιστίνιοι τραυματίστηκαν και χρειάστηκε να μεταφερθούν σε νοσοκομεία.
Σε όλη τη Δυτική Όχθη η γενική απεργία είχε ως αποτέλεσμα να μείνουν κλειστές επιχειρήσεις, τράπεζες, σχολεία και πανεπιστήμια. Το ίδιο και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Στα εδάφη του 1948 η απεργία είχε μεγάλη επιτυχία. Στη Χάιφα, το 90% των καταστημάτων των Αράβων Παλαιστινίων έμειναν κλειστά. Σε πόλεις και χωριά τα σχολεία έμειναν κλειστά, όπως και οι δήμοι και άλλες υπηρεσίες. Ισραηλινοί εργοδότες και εταιρίες σε αντίποινα ανακοίνωσαν αναστολή της εργασιακής σύμβασης των απεργών. Σε συγκρούσεις με τις ισραηλινές δυνάμεις υπήρξαν πολλοί τραυματίες από τα πυρά της ισραηλινής αστυνομίας που χρησιμοποίησε πλαστικές σφαίρες. Περίπου 60 νέοι τραυματίστηκαν στην πόλη Kafr Kana (που οι ιστορικοί τη συνδέουν με το γνωστό χωριό του Γάμου της Κανά της Κενής Διαθήκης) στην περιοχή της Ναζαρέτ, τρεις εκ των οποίων τραυματίστηκαν σοβαρά.
Στη Ναζαρέτ οι διαδηλωτές ύψωσαν παλαιστινιακές σημαίες και πανό υποστήριξης της Ιερουσαλήμ και της Λωρίδας της Γάζας. «Save Sheikh Jarrah –Σώστε το Σεΐχ Τζαρά”, έγραφε ένα σύνθημα. «Η Ιερουσαλήμ είναι πρωτεύουσα της Παλαιστίνης», «με την ψυχή μας, θυσιάζουμε το αίμα μας, για σένα Αλ Ακσά», «σταματήστε τον καταστροφικό πόλεμο στη Γάζα».
Στη Χάιφα εκατοντάδες συμμετείχαν στην πορεία της «Αξιοπρέπειας» υποστηρίζοντας την Ιερουσαλήμ και καταγγέλλοντας τα εγκλήματα του κατοχικού καθεστώτος. Κρατούσαν παλαιστινιακές σημαίες και πλακάτ που ζητούσαν δικαιοσύνη και ελευθερία. «Η Νάκμπα (όπως ονομάζεται η παλαιστινιακή Καταστροφή του 1948) δεν θα επαναληφθεί». «Δεν σιωπούμε για το κάψιμο των παιδιών μας» – μια αναφορά στα πρόσφατα επεισόδια όπου ακροδεξιοί, φασίστες ισραηλινοί έποικοι έκαψαν σπίτια Αράβων, πολιτών του Ισραήλ, στη γειτονιά Al-Ajami, με αποτέλεσμα δύο παιδιά να καούν!
Οι αστυνομικές δυνάμεις του Ισραήλ συνέλαβαν, σύμφωνα με στοιχεία παλαιστινιακών οργανώσεων 1.100 νέους, ενώ η εισαγγελία του Ισραήλ ανακοίνωσε ότι απαγγέλθηκαν κατηγορίες σε 200 Άραβες «ταραχοποιούς»…
Επισήμως, σύμφωνα με στοιχεία του Ισραήλ, το 20% των κατοίκων του είναι Άραβες Παλαιστίνιοι, όμως θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Στη λεγόμενη «μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή», το Ισραήλ, ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, διακρίσεων και καταπίεσης επικρατεί, με την επικουρία των υπερεθνικιστών φασιστών οπαδών του Νετανιάχου και άλλων ακροδεξιών δυνάμεων.
Στη Λωρίδα της Γάζας, την ημέρα αυτή, ο λαός και οι ένοπλες οργανώσεις του εξακολουθούσαν να αντιστέκονται στην ισραηλινή βία, τους βομβαρδισμούς και τις καταστροφές των υποδομών και ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων.
Όμως, η κατάσταση είναι τραγική καθώς περισσότεροι από 52.000 Παλαιστίνιοι έχουν εκτοπιστεί εξαιτίας των ισραηλινών αεροπορικών βομβαρδισμών. 450 κτίρια στη Γάζα έχουν καταστραφεί ολικώς ή μερικώς, ανακοίνωσε το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ.
Οι 47.000 έχουν βρει καταφύγιο σε 58 σχολεία που διαχειρίζεται ο ΟΗΕ.
Από τους βομβαρδισμούς έχουν καταστραφεί 6 νοσοκομεία και 9 κέντρα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. 250.000 άνθρωποι δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό καθώς το εργοστάσιο αφαλάτωσης έχει πληγεί από τους βομβαρδισμούς.
Ας σημειωθεί ότι σύμφωνα με ανακοίνωση της Διεθνούς Αμνηστίας οι ισραηλινοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί σε κτίρια κατοικιών πιθανόν να συνιστούν εγκλήματα πολέμου και ζήτησε την διεξαγωγή έρευνας.
Απέναντι στην ένοχη σιωπή των ιμπεριαλιστικών χωρών και πρώτα-πρώτα των ΗΠΑ, που ακριβώς τις μέρες των βομβαρδισμών της Γάζας ανακοίνωσαν την πώληση όπλων προς το Ισραήλ ύψους 750 εκατ. δολαρίων, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το εργατικό και λαϊκό κίνημα σε όλο τον κόσμο πρέπει να ξεσηκωθεί. Ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό πρέπει να αναπτυχθεί. Και σε κάθε χώρα πρέπει να πολεμηθούν οι κυβερνήσεις που στέκονται «στρατηγικοί σύμμαχοι του Ισραήλ», όπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ελλάδα.
From the River to the Sea, Palestine will be free!
