Ο Παλαιστινιακός λαός στη Γάζα, δεν υφίστανται μόνο τις θανατηφόρες επιθέσεις από τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ, από αέρα, θάλασσα και ξηρά, που έχουν προκαλέσει 42.000 νεκρούς, 97.720 τραυματίες και 11.000 θαμμένους κάτω από τα ερείπια. Ούτε το διαρκές κυνηγητό με τις εντολές του ισραηλινού στρατού για εκκένωση περιοχών της μικρής λωρίδας γης όπου ζουν 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι. Ούτε τις συνέπειες από την έλλειψη τροφίμων και φαρμάκων που έχει οδηγήσει στο θάνατο από πείνα εκατοντάδες παιδιά και πολλά άλλα από ελλιπή ιατροφαρμακευτική αγωγή.
Mια άλλη απειλή, μακροπρόθεσμων θανάτων, αποκαλύπτει έκθεση ειδικών, λόγω της απελευθέρωσης μικροσωματιδίων αμιάντου από τα βομβαρδισμένα κτήρια της Γάζας.
Eιδικοί εμπειρογνώμονες αναφέρουν ότι κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου, πάνω από 2,1 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται εκτεθειμένοι σε θανατηφόρα υψηλά επίπεδα αμιάντου.
Ο αμίαντος είναι ένα υλικό που χρησιμοποιείται για οικοδομικούς λόγους, λόγω της μονωτικής του ικανότητας και της ανθεκτικότητάς του στη φωτιά. Όμως, έχει αποδειχθεί ότι τα μικροσωματίδιά του, στην περίπτωση διάρρηξης/σπασίματος των πλακών αμιάντου προκαλούν αυξημένους καρκίνους του πνεύμονα και όχι μόνο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η χρήση του υλικού στις οικοδομικές εργασίες έχει απαγορευτεί σε πολλές χώρες. Στην Ελλάδα έχει απαγορευτεί η χρήση του από το 2005, αν και μέχρι σήμερα όλη η χώρα δηλητηριάζεται από τον αμίαντο. Στο Ισραήλ η χρήση του απαγορεύτηκε το 2011. Σε παλιότερα κτίρια της Γάζας, ο αμίαντος έχει χρησιμοποιηθεί σαν πρώτη ύλη. Οι βομβαρδισμοί των κτηρίων απελευθερώνουν εκατομμύρια τόνους καρκινογόνων μικροσωματιδίων.
Ένας διεθνής εμπειρογνώμονας προειδοποίησε ότι ο πόλεμος του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας τον περασμένο χρόνο έχει εκθέσει πολλούς από τους 2,1 εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν παγιδευτεί εκεί σε θανατηφόρα επίπεδα αιωρούμενων σωματιδίων αμιάντου. Ο ίδιος χρησιμοποίησε την έκφραση «θανατική ποινή» για να περιγράψει την κατάσταση.
Η στρατιωτική εκστρατεία του Ισραήλ έχει καταστρέψει περίπου τα μισά κτίρια στον θύλακα, σύμφωνα με το ReliefWeb, επικαλούμενο στοιχεία του ΟΗΕ.
Τον Μάιο [του 2024], τα Ηνωμένα Έθνη υπολόγιζαν ότι υπήρχαν περίπου 800.000 τόνοι αμιάντου και άλλων ρύπων αναμεμειγμένοι μεταξύ 37 εκατομμυρίων τόνων συντριμμιών, γεγονός που θα περιπλέξει σοβαρά τον οποιοδήποτε μελλοντικό καθαρισμό. Προφανώς, μέρος αυτών αιωρείται στον αέρα.
Ο καθηγητής Roger Willey από το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Al Jazeera ότι οι αερομεταφερόμενες συγκεντρώσεις τοξικών σωματιδίων είναι «εξαιρετικά υψηλές». Πρόσθεσε ότι η πρόκληση «μεσοθηλιώματος είναι «εγγυημένη», αναφερόμενος στον κίνδυνο πρόκλησης καρκίνου των πνευμόνων ή της κοιλίας.
«Έχετε θρυμματισμένα κομμάτια αμιάντου στο έδαφος, στον αέρα από την έκρηξη, και οι άνθρωποι περνούν μέσα από αυτό και το κλωτσούν όλη την ώρα, οπότε δεν θα επιστρέψει ποτέ σε ένα ασφαλές περιβάλλον έως ότου καθαριστεί όλος», είπε ο Willey.
Το ζοφερό μάθημα από την 9/11
Μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στη Νέα Υόρκη στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, ο Willey προέβλεψε ότι τελικά περισσότεροι άνθρωποι θα πέθαιναν από ασθένειες που σχετίζονται με τον αμίαντο παρά από τη φυσική κατάρρευση των πύργων, που σκότωσε 2.977 άτομα, εξαιρουμένων των επιτιθέμενων.
Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) εκτιμά ότι 400.000 άνθρωποι στο Μανχάταν μπορεί να είχαν εκτεθεί σε τοξική σκόνη εκείνη την ημέρα.
Από το 2022, περισσότεροι από 26.000 άνθρωποι είχαν αναπτύξει μορφές καρκίνου που πιθανώς συνδέονται με αυτό το συμβάν, σύμφωνα με την ομάδα Mesothelioma.com.
Επίσης, από τότε, επιπλέον 5.380 άνθρωποι έχουν πεθάνει, πολλοί από ασθένειες που προκαλούνται από την έκθεση σε τοξίνες στο Σημείο Μηδέν, λέει η ομάδα.
Ο Willey το χαρακτήρισε «θανατική ποινή», προσθέτοντας: «Αυτό θα είναι το ίδιο για τους ανθρώπους στη Γάζα».
Στη Γάζα, το Ισραήλ μπορεί να μην έρριξε πυρηνική βόμβα, όπως πρότεινε ο υπουργός Πολιτιστικής Κληρονομιάς Αμιχάι Ελιγιάχου, όμως ήδη οι βομβαρδισμοί του έχουν προκαλέσει ένα έγκλημα που μπορεί να είναι εξίσου θανατηφόρο όσο αυτό της διοξίνης στο Βιετνάμ.
Fanis P.
