Γαλλία : ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΘΑ ΠΑΙΧΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

[Tο κείμενο για τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών είναι οι σημειώσεις του Σάββα Μιχαήλ πάνω στις οποίες βασίστηκε η ομιλία του, στην εκδήλωση που οργάνωσε το ΕΕΚ στη Λοκομοτίβα, την επομένη των Γαλλικών Προεδρικών Εκλογών, στις 8 Μαΐου, και προβλήθηκε ζωντανά από το facebook του    www.eek.gr ]

 

Τα φαραωνικά επινίκια   γύρω από την Πυραμίδα του Λούβρου, τις οποίες οργάνωσε η διαφημιστική ομάδα   του Μακρονικού “κινήματος”(;) En Marche, με τον νεοεκλεγμένο Πρόεδρο της Γαλλίας να μιμείται σαν σε παρωδία τον Μιτεράν, δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα.

Ο ευνοούμενος των μεγαλοκεφαλαιοκρατών του MEDEF, των τραπεζών και της ΕΕ, ο Μακρόν, είναι προφανώς νικητής, συγκεντρώνοντας το 66% των ψήφων έναντι του 34 % της ακροιδεξιάς αντιπάλου του, της   Μαρίν Λεπέν. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να αγνοεί το 36% των ψηφοφόρων που διάλεξαν   είτε να κάνουν αποχή σε ποσοστό 24 % -η μεγαλύτερη αποχή από το 1969- είτε να ρίξουν λευκό ή άκυρο (4 εκατομμύρια περίπου). Πάνω λοιπόν από το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος απέρριψε και τους δύο υποψήφιους, και τον νεοφιλελεύθερο και την νεοφασίστρια. Επιπλέον, πάνω από 60% από όσους ψήφισαν Μακρόν   το έκαναν παρόλο που απορρίπτουν το πρόγραμμά του και τον ίδιο, μόνο και μόνο κάτω από τον πολιτικό εκβιασμό να εμποδίσουν, με κάθε κόστος, την νίκη της μπλε Μαρίν πανούκλας.

Με σαθρά εκλογικά ερείσματα, οι φυγόκεντρες δυνάμεις υπονομεύουν ήδη   το τεχνητό “κίνημα” γύρω από τον “νικητή” Μακρόν. Οι βουλευτικές εκλογές    του Ιουνίου πλησιάζουν. Οι νικημένοι των Προεδρικών εκλογών, η Δεξιά και η κονιορτοποιημένη σοσιαλδημοκρατία προσπαθούν απεγνωσμένα να επιστρέψουν   στις καρέκλες της εξουσίας, είτε επιβάλλοντας μια “συγκατοίκηση” με τον Πρόεδρο είτε, απλώς, να χωθουν καιροσκοπικά στην προεδρική πλειψηφία. Ο Μακρόν αξιοποιεί το πλεονέκτημα της επικράτησής του για να σχηματίσει αυτήν την προεδρική πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, που του είναι απαραίτητη για να ασκήσει απρόσκοπτα τις   υπερεξουσίες που του χαρίζει το βοναπαρτιστικό σύνταγμα της 5ης Δημοκρατίας. Ο υποτιθέμενος “θριαμβευτής” με την σαθρή βάση είναι εξαιρετικά ευάλωτος στις επερχόμενες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές αναταράξεις.

Το θεμελιακό συμπέρασμα που βγάλαμε ήδη στον πρώτο γύρο είναι ότι όλο                         το αστικό πολιτικό σύστημα της 5ης Δημοκρατίας έχει καταρρέυσει. Δεν πρόκειται απλώς για μια κρίση κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης αλλά για καθεστωτική κρίση, εξάντληση της 5ης Δημοκρατίας, κρίση πολιτικής εξουσίας και ταξικής κυριαρχίας.   Αυτή η κρίση παροξύνεται, δεν λύνεται, με τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου.    Ιστορικά, στην Γαλλία, η μετάβαση από την μία στην επόμενη Δημοκρατία   γίνονταν μετά από   πραξικόπημα, πόλεμο ή επανάσταση, ποτέ ειρηνικά

Οι πανηγυρισμοί στις Βρυξέλες και στο Βερολίνο είναι εφήμεροι – το ξέρουν όλοι τους και προπαντός η Γερμανία. Ο Μακρόν θα προσπαθήσει να ισχυροποιήσει την θέση τού   κλυδωνιζόμενου γαλλικού καπιταλισμού επιχειρώντας να προωθήσει “μεταρρυθμίσεις” στην ευρωζώνη και την ΕΕ, όπως είναι ο κοινός δημοσιονομικός προϋπολογισμός, ο κοινός υπουργός οικονομίας, ένα κοινό χρηματοπιστωτικό εργαλείο (ευρω-ομόλογα), την τραπεζική ένωση.  Όλα τούτα, μια και απαιτούν μεταφορά πόρων από πλεονασματικές σε ελειματικές και υπερχρεωμένες χώρες, αποτελούν βδέλυγμα για την γερμανική αστική τάξη, όλα τα κόμματά της και τους ψηφοφόρους τους.   

Ο Μακρόν είπε ότι θα κερδίσει την εμπιστοσύνη και αρωγή της Γερμανίας αρχίζοντας πρώτα με   αιματηρές “μεταρρυθμίσεις”   στην ίδια την υπερχρεωμένη και ελλειμματική Γαλλία, κλιμακώνοντας τα νεοφιλελεύθερα μέτρα, τις απολύσεις 120 χιλιάδων   δημοσίων υπαλλήλων και, κυρίως,   προωθώντας την “φιλελευθεροποίηση της αγοράς εργασίας” πέρα και    από τα άκρα του νόμου Ελ Κομρί-Μακρόν. Ο αντεργατικός αυτός νόμος είχε πυροδοτήσει τον μαζικότατο ξεσηκωμό εργατών και νεολαίας την άνοιξη του 2016, με ογκωδέστατα συλλαλητήρια, Γενικές Απεργίες, καταλήψεις και συγκρούσεις με το αστυνομικό κράτος που οικοδόμησαν δεξιοί και “αριστεροί”. Τώρα ο Μακρόν είναι αναγκασμένος να προτάξει μια νέα αναμέτρηση σ’ αυτό το σεισμογενές πεδίο, αν θέλει να έχουν τύχη τα σχέδιά του   για αποκατάσταση του κλονισμένου από την άλυτη, δεκάχρονη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση άξονα Γαλλίας – Γερμανίας, χωρίς τον οποίο δεν επιβιώνει ούτε ευρώ ούτε ΕΕ.

Η αναπόφευκτη σύγκρουση σε μια κοινωνία βαθειά ρηγματωμένη, μια Γαλλία που μοιάζει ολοένα περισότερο με την καθημαγμένη Ελλάδα, έχει ήδη δρομολογηθεί. Γι’ αυτό και τον νέο Πρόεδρο   υποδέχτηκαν από την πρώτη στιγμή διαδηλώσεις   εργατών, συγκρούσεις νεολαίας με   την κρατική καταστολή, και το σύνθημα “Μακρόν παραιτήσου! Μια μέρα ήταν αρκετή!”

Η Μαρίν Λεπέν, που διπλασίασε το 2017 τις ψήφους του πατέρα της του 2002, καραδοκεί να εκμεταλλευτεί την καταστροφική αυτή πολιτική για να πάρει την ρεβάνς, ίσως και πριν τις εκλογές του 2022.

Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει τον κίνδυνο. Το Εθνικό Μέτωπο δεν είναι άλλο ένα αστικό κόμμα κι ούτε η Λεπέν μια ακόμα σωβινίστρια. Ενσωματώνει   τον σκληρό πυρήνα της βαρβαρότητας του γαλλικού ιμπεριαλισμού, της αποικιοκρατίας, του αντισημιτισμού, της αραβο- ισλαμοφοβίας, των συνεργατών των Ναζί στο Βισύ, τους βασανιστές της Αλγερίας, σαν το πατέρα Ζαν Μαρί Λεπέν, τους αστυνομικούς δολοφόνους και βιαστές νέων στα υποβαθμισμένα παρισινά προάστεια. Ούτε ο νεοφιλελεύθερος τραπεζίτης ούτε οι κάλπες μπορούν να εμποδίσουν  την μπλέ Μαρίν πανούκλα. Το τελικό παιχνίδι θα παιχτεί στην αρένα της ταξικής πάλης στη Γαλλία, την Ευρώπη, παγκόσμια.

Απαιτείται η διοργάνωση σε μαζική κλίμακα της άμεσης δράσης των εργατών, ανέργων, νεολαίας, ντόπιων και μεταναστών/προσφύγων, όλου του νομαδικού προλεταριάτου που τώρα στερείται ενός πολιτικού κέντρου βάρους. Όσοι αντιπροσώπευαν την παραδοσιακή κοινοβουλευτική Αριστερά   αποτελούν πολιτικά ζόμπι. Ούτε είναι εναλλακτική λύση ο σοσιαλπατριώτης Μελανσόν που με τον οικονομικό εθνικισμό του δεν αμφισβητεί τα όρια του καπιταλισμού, ούτε καν τον ρατσισμό απέναντι στους   μετανάστες, όσο κι αν τον παρουσιάζουν σαν   “ακροαριστερό” – όπως πριν το 2015 τον Τσίπρα. Δεν έχουμε, βεβαια, πολιτική αχρωματοψία. Η επιτυχία Μελανσόν έμμεσα   φανερώνει την αναζήτηση λύσης από τα αριστερά, ιδίως από τη νεολαία. Γι’ αυτό και πρώτευσε σε πρώην κάστρα της Λεπέν, αλλά και στα προάστεια των κολασμένων της γης. Δεν χρειάζεται όμως η προλεταριακή-λαϊκή   Γαλλία να υποστεί ό,τι και η Ελλάδα της διάψευσης των ελπίδων.

Μέσα στα σταφύλια της οργής υπάρχουν τα   σπέρματα μιας επερχόμενης κοινωνικής επανάστασης. Αλλά για να νικήσει χρειάζεται μια εργατική                                              επαναστατική αναγέννηση, οργάνωση, πρόγραμμα που θα ανοίξει τον δρόμο στην σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση, με εργατική εξουσία και σοσιαλιστική ενοποίηση πανω στα ερείπια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.

Οι πρωτοπόρες μαχητικές δυνάμεις των προλεταρίων και των καταπιεσμένων πρέπει να προετοιμαστούν   επειγόντως για τις μεγάλες αναμετρήσεις που έρχονται. Σ’ αυτόν τον σκοπό θέλει να συμβάλλει και η Επείγουσα 4η Ευρω-Μεσογειακή Εργατική Συνδιάσκεψη που οργανώνει το   Βαλκανικό Κέντρο “Κριστιάν Ρακόφσκυ” στην Αθήνα στις 26-28 Μαΐου.

 

Σάββας Mιχαήλ