Περισσότεροι από 60 χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν την Πέμπτη 23/06 στην πλατεία της Βαστίλλης στο Παρίσι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των συνδικάτων, ενώ ιδιαίτερα μαζικές ήταν και οι διαδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Γαλλίας.
Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης Ολάντ να απαγορέψει τις διαδηλώσεις (για πρώτη φορά στα τελευταία 50 χρόνια) η CGT και τα υπόλοιπα συνδικάτα στάθηκαν ανένδοτα και η διαδήλωση έγινε, αλλά υπό ασφυκτικό κλoιό πάνω από 2.000 αστυνομικών σε μια προκαθορισμένη διαδρομή 1,5 χιλιομέτρου από την πλατεία της Βαστίλλης στο λιμάνι Μορλάν και πίσω. Σε μια επίδειξη κρατικής τρομοκρατίας η αστυνομία προέβη σε πάνω από 85 “προληπτικές” συλλήψεις διαδηλωτών που κατευθύνονταν προς την πορεία.
Την προηγούμενη Τρίτη 15/06 έγιναν μαζικότατες διαδηλώσεις σε όλην την χώρα, με συμμετοχή πάνω από 1,2 εκατομμύρια κόσμο, πολλές από τις οποίες εξελίχθηκαν σε μαζικές συγκρούσεις με την αστυνομία, ιδιαίτερα στο Παρίσι, με αποτέλεσμα 15 διαδηλωτές να συλληφθούν και 28 αστυνομικοί να τραυματιστούν, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις της αστυνομίας (τα διάφορα αστυνομικά σωματεία ανεβάζουν τους τραυματισμούς αστυνομικών στους 200). Η κυβέρνηση Ολάντ επιχείρησε να χρησιμοποιήσει τις συγκρούσεις αυτές για να απαγορέψει όλες τις διαδηλώσεις, εν όψει και του Euro που διεξάγεται στην Γαλλία, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία το φόβο τρομοκρατικών χτυπημάτων, αλλά βρήκε απέναντί της σύσσωμα τα συνδικάτα και τον εξεγερμένο κόσμο της Γαλλίας. Μάλιστα, πολλοί διαδηλωτές δήλωσαν δημόσια ότι η απαγόρευση των διαδηλώσεων τους έκανε πιο αποφασισμένους και ανένδοτους να συμμετέχουν στια διαδηλώσεις. Έτσι η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αποσύρει την απαγόρευση τόσο για την διαδήλωση της Πέμπτης 23/06, όσο και για την Τρίτη 28/06, όταν η γαλλική Γερουσία θα συζητήσει το επίμαχο αντι-εργατικό νομοσχέδιο. Τραγελαφικό γεγονός μέσα στην όλη σύγκρουση ήταν το κάλεσμα του σωματείου αστυνομικών προς τα συνδικάτα να σταματήσουν τις διαδηλώσεις, επειδή “οι αστυνομικοί έχουν εξαντληθεί” (sic).
Είναι φανερό πώς η σύγκρουση κυβέρνησης και γαλλικής εργατικής τάξης σκληραίνει, αφού τον Ιούλιο το νομοσχέδιο αντιμεταρρύθμισης των εργασιακών σχέσεων θα συζητηθεί και θα ψηφιστεί στην γαλλική βουλή, η οποία έχει και τον τελευταίο λόγο. Ο Ολάντ και η κυβέρνησή του παρουσιάζονται ανένδοτοι στην επιβολή του εργατικού νόμου, αλλά και τα συνδικάτα και οι εξεγερμένοι του Nuit Debout δεν κάνουν βήμα πίσω και συνεχίζουν τον αγώνα, με διαδηλώσεις και απεργίες που παραλύουν την χώρα. Το ερώτημα είναι αν θα καταφέρει ο Ολάντ να ψηφιστεί ο νόμος τόσο από την Γερουσία όσο και πολύ περισσότερο από την Βουλή ή αν θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος της εξέγερσης, και αντίστοιχα πώς θα αντιδράσει το εργατικό και κοινωνικό κίνημα της Γαλλίας. Όπως και να έχει το καζάνι που λέγεται Γαλλία βράζει και είναι έτοιμο να εκραγεί.
Marius V.
