Βασικά σημεία από την ομιλία του Σάββα Μιχαήλ στην εκδήλωση του ΕΕΚ για τις Γαλλικές εκλογές στην Λοκομοτίβα, στις 18 Ιουλίου 2024
της Κατερίνας Μάτσα
“Οι πρόωρες γαλλικές εκλογές στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου είναι ένας κεραυνός που βάζει φωτιά σε όλη την Ευρώπη”, είπε, ξεκινώντας την ανάλυσή του ο γραμματέας του ΕΕΚ Σ. Μιχαήλ.
Ο πολιτικός σεισμός που προκάλεσαν οι ευρωεκλογές και οι μετασεισμοί που ακολούθησαν έφεραν στην επιφάνεια την αποσταθεροποίηση όλων των ευρωπαϊκών αστικών πολιτικών συστημάτων. Η νίκη της Λεπέν, η άνοδος της Ακροδεξιάς, η ήττα των «κομμάτων εξουσίας» και μάλιστα στους δύο πόλους του γαλλογερμανικού άξονα οικοδόμησης της ΕΕ ανέδειξαν το μέγεθος μιας κρίσης, που ξεπερνά εκείνη της Ευρωζώνης στην περίοδο 2010 – 15, όπως αναγνωρίζουν δημόσια με δηλώσεις οι επικεφαλής τού μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ.
Η αιφνιδιαστική διάλυση της Βουλής από τον Μακρόν και η προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών στις 30 Ιούνη και στις 7 Ιούλη ήταν ένα ιδιότυπο πραξικόπημα από τα πάνω, από την ίδια την Προεδρία του Βοναπαρτίσκου Μακρόν με μυστικές συνεννοήσεις και διαβούλια με δυνάμεις της πιο μαύρης αντίδρασης.
Δεν πρόκειται για συνωμοσιολογία. Όπως αποκαλύφθηκε από την Libération, μεταξύ των δύο γύρων των εκλογών, αλλά και μετά το δεύτερο γύρο έγιναν μυστικές συναντήσεις σε δείπνα του εξ απορρήτων συμβούλου του Μακρόν με τον φασίστα Μπαρντελά (το πουλέν της Λεπέν κι επίδοξο πρωθυπουργό), τον πρώην δεξιό Πρωθυπουργό Εντουάρντ Φιλίπ και τον Υπουργό Ενόπλων Δυνάμεων της μακρονικής κυβέρνησης. Η υποστήριξη των φασιστών από το μεγάλο κεφάλαιο και όλα σχεδόν τα αστικά ΜΜΕ εκδηλώθηκε από νωρίς – πολύ νωρίτερα από ό,τι είχε γίνει με τον Χίτλερ στον μεσοπόλεμο.
Την υποστήριξή του στο κόμμα της Λεπέν (RN) έδωσε από την πρώτη στιγμή ο δισεκατομμυριούχος Μπολορέ, που ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του γαλλικού Τύπου. Το ίδιο και το χρηματιστικό κεφάλαιο και οι μεγαλοβιομήχανοι του MEDEF (του γαλλικού ΣΕΒ), τα ισχυρότερα τμήματα της γαλλικής αστικής τάξης. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί οργίασαν υπέρ της Λεπέν.
Οι φασίστες του λεπενικού RN κέρδισαν την υποστήριξη φτωχοποιημένων μικροαστικών στρωμάτων, κυρίως στην επαρχία, που απογοητεύτηκαν οικτρά από τις αντιλαϊκές πολιτικές κεντροαριστερών και δεξιών κυβερνήσεων. Θεώρησαν ότι δίνουν “αντισυστημική” ψήφο κατά των ελίτ, στηρίζοντας μια ανερχόμενη πολιτική δύναμη που έτσι κι αλλιώς είχε αποδαιμονοποιηθεί από ΜΜΕ και πολιτικάντηδες. Η συστηματική καμπάνια αποδαιμονοποίησης της Λεπέν ήταν αλληλένδετη με την συκοφαντική καμπάνια δαιμονοποίησης του Μελανσόν και της Ανυπότακτης Γαλλίας.
Το RN υποστηρίχθηκε επίσης και από το σιωνιστικό Ισραήλ. Ο υπουργός υποθέσεων της εβραϊκής Διασποράς της κυβέρνησης Νετανιάχου κάλεσε σε ψήφο στο παραδοσιακά αντισημιτικό ακροδεξιό κόμμα, συκοφαντώντας την Αριστερά, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο και κυρίως την Ανυπότακτη Γαλλία και τον ηγέτη της Μελανσόν σαν “αντισημίτες” και “απειλή για τους Εβραίους της Γαλλίας”! Ο ίδιος υπουργός πόζαρε σε φιλική φωτογραφία με την Λεπέν και καμαρώνει για τις σχέσεις του με τους φασίστες της Vox στην Ισπανία και της Chega στην Πορτογαλία. Οι επικεφαλής της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη Γάζα έχουν ανάγκη και συνάπτουν αντεπαναστατική μαύρη συμμαχία με τους ανερχόμενους φασίστες στην Ευρώπη, τους χειρότερους εχθρούς των Εβραίων, των αραβομουσουλμανικών λαών αλλά και των ίδιων των ευρωπαϊκών λαών. Η συμμαχία της κυβέρνησης Νετανιάχου με το κόμμα της Λεπέν και τον ευρωπαϊκό φασισμό αναδεικνύει την επείγουσα ανάγκη συμμαχίας του εργατικού – λαϊκού αντιφασιστικού κινήματος στην Ευρώπη με το παλαιστινιακό κίνημα, την συνένωση των δυνάμεων της κοινωνικής επανάστασης στις μητροπόλεις με τα αντιαποικιακά κινήματα.
Μεταξύ των δύο γύρων των εκλογών όλα έδειχναν ότι η Λεπέν έρχεται πρώτη. Όλες οι δημοσκοπήσεις –έγιναν 27– έδιναν αυτό το αποτέλεσμα. Το μόνο που συζητούσαν ήταν το εάν θα είχε απόλυτη ή σχετική πλειοψηφία σε έδρες. Αλλά στο δεύτερο γύρο έγινε η μεγάλη ανατροπή.
Η κοινωνική αντιφασιστική δυναμική μέσα στις λαϊκές μάζες που αναπτύχθηκε έφερε πρώτο το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, δεύτερο το κόμμα του Μακρόν (χάρη στην στήριξη του Νέου Λαϊκού Μετώπου στις “τριγωνικές” αναμετρήσεις) και τρίτο το κόμμα της Λεπέν.
Οι προλεταριακές μάζες των προαστίων, τα θύματα της κρατικής καταστολής, οι καταπιεσμένοι των λαϊκών συνοικιών, τα παιδιά και τα εγγόνια των αποικιακών σκλάβων της βάρβαρης γαλλικής αποικιοκρατίας, υποστήριξαν το Νέο Λαϊκό Μέτωπο ενάντια στους φασίστες. Συνενώθηκαν τα λαϊκά κινήματα, το κίνημα των προαστίων με το τεράστιο εργατικό κίνημα που είχε ξεσηκωθεί ενάντια στον συνταξιοδοτικό νόμο το 2023 κι ενάντια σε όλους τους αντεργατικούς νόμους επί προεδρίας Ολάντ και Μακρόν σε όλη την περίοδο 2016-24. Αυτή η ταξική ενότητα έφραξε τον δρόμο στους φασίστες κι όχι οι μανούβρες των ρεφορμιστών ή το αστικό πρόγραμμα που συμφώνησαν τάχιστα τα κόμματα του μετώπου.
Η απαραίτητη κριτική μας στο Μέτωπο αυτό δεν πρέπει να μας κάνει τυφλούς μπροστά στις μεταβολές που συντελούνται μέσα στις μάζες και τη δυναμική της πάλης των τάξεων. Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο υποστηρίχθηκε από την οργανωμένη εργατική τάξη, τη νεολαία, τα φτωχότερα λαϊκά μικροαστικά στρώματα. Η Ανυπότακτη Γαλλία που εμφανίζεται σαν η πιο μαχητική, ριζοσπαστική και μισητή στους αστούς, ήρθε πρώτη σε ψήφους, στα εργατικά και λαϊκά προάστια και πρώτη στις ηλικίες 18-24 ετών.
Τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά των καταπιεσμένων μαζών, που αναπτύχθηκαν μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου των εκλογών και οδήγησαν στη μεγάλη ανατροπή, αναδεικνύουν τις τεράστιες δυνατότητες να αναπτυχθεί το κίνημα ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, πηγής όλων των δεινών. Αναδεικνύουν, επίσης, και όλους τους κινδύνους που δημιουργούνται από την τεράστια πίεση που ασκεί το σύστημα πάνω στο συμβιβαστικό και ανοικτό στην ταξική συνεργασία Νέο Λαϊκό Μέτωπο, σε συνθήκες όπου ακόμα και ο πιο μετριοπαθής ρεφορμισμός δεν είναι ανεκτός από τον καπιταλισμό στην κρίση του.
Η απειλή της διάσπασης του Νέου Λαϊκού Μετώπου από τα μέσα είναι ορατή. Στελέχη ηγετικά του γαλλικού ΚΚ, του Σοσιαλιστικού Κόμματος, των Πρασίνων εκφράζονται ανοιχτά υπέρ μιας κυβέρνησης συνεργασίας με το κόμμα του Μακρόν και την ρεπουμπλικανική Δεξιά, απομονώνοντας την Ανυπότακτη Γαλλία( πλην προθύμων αποστατών τύπου Ρουφέν).
Ο Βοναπαρτίσκος Μακρόν αρνείται να δεχτεί την ήττα του και την νίκη της Αριστεράς. Πραξικοπηματικά αρνείται να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο, παρόλο που βγήκε πρώτο στις εκλογές και αποκλείει κάθε συμμετοχή μελών της Ανυπότακτης Γαλλίας σε υπουργική θέση οποιασδήποτε κυβέρνησης συνασπισμού. Απεύθυνε σαν Βοναπάρτης παρά το Βατερλό του, ένα «Γράμμα προς τους Γάλλους», ζητώντας μια δεξιά κυβέρνηση συνεργασίας, για να αποφευχθεί η ακυβερνησία! Ας σημειώσουμε ότι με βάση το γαλλικό σύνταγμα νέες εκλογές μπορούν να γίνουν μόνο μετά από ένα χρόνο.
Όπως έγινε γνωστό (μετά την εκδήλωση του ΕΕΚ) η πρόταση που έκαναν συμβιβαστικά η Ανυπότακτη Γαλλία, το ΚΚΓ και Οικολόγοι να δοθεί η εντολή στην αριστερή αγωνίστρια, Ιγκέτ Μπελλό, πρώην μέλος του ΚΚΓ και λαοπρόβλητη στην πρώην αποικία της Reunion σαμποταρίστηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Και το χάος φουντώνει.
Μέσα σε αυτούς τους όρους, με τη Γαλλία να έχει το μεγαλύτερο χρέος των χωρών της Ευρωζώνης, μετά την Ιταλία και την Ελλάδα, με τη Γερμανία σε ύφεση και την πολιτική αστάθεια να κυριαρχεί, όλα τα ενδεχόμενα για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, στην ΕΕ και παγκόσμια είναι ανοιχτά.
Στην Ελλάδα της θλιβερής φιγούρας του Μητσοτάκη που κατέρρευσε το πρότυπο του, ο Μακρόν, της κεντροαριστερής φάρσας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και της αντιδραστικής στάσης του ΚΚΕ, που μέσα στην εθνική μυωπία του και τα κοινοβουλευτικά του κριτήρια δεν βλέπει την δυναμική της ταξικής σύγκρουσης αλλά μια επανάληψη του Σύριζα με τον Μελανσόν στη θέση του Τσίπρα, το εργατικό κίνημα και η πρωτοπορία του δεν πρέπει να μείνει στο σκοτάδι. Πρέπει να δει την συντελούμενη Τομή στη Γαλλία και την Ευρώπη, τους κίνδυνους που διαγράφονται, αλλά και τις ανατρεπτικές επαναστατικές δυνατότητες.
Μαζί με την αστική δημοκρατία ψυχομαχεί και ο κάθε ρεφορμισμός, κάθε μεσοβέζικη λύση που προωθούν τα συνθηκολόγα κόμματα της ταξικής συνεργασίας με τον ταξικό εχθρό, το κεφάλαιο, το κράτος του. Χρειάζονται νέα επαναστατικά κόμματα, μια νέα Διεθνής, η Τετάρτη Διεθνής!
Στην ίδια την Γαλλία είναι άμεση ανάγκη για το εργατικό κίνημα να παλέψει για τη δημιουργία Επιτροπών Δράσης, για αντιφασιστική αυτοάμυνα, για τη ετοιμασία Γενικής Απεργίας διαρκείας. Για κυβέρνηση εργατών με σοσιαλιστικό πρόγραμμα σε ρήξη με τον καπιταλισμό, για την εργατική εξουσία, τη νικηφόρα Κομμούνα.
