Φθινοπωρινή καταιγίδα μέτρων
Επίθεση σε δημοσίους υπαλλήλους, φτωχούς οικογενειάρχες και εργάτες για να κλείσει η 3η αξιολόγηση του Μνημονίου
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να συγκρουστεί ευθέως με τις κοινωνικές ομάδες με τις οποίες δεν είχε συγκρουσθεί με αυτόν τον τρόπο έως σήμερα.
Για να κλείσει η γ’ αξιολόγηση του μνημονιακού προγράμματος προσαρμογής μέχρι τέλος του 2017, η κυβέρνηση πρέπει να περάσει σκληρές ανατροπές σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων, όσων παίρνουν κοινωνικά επιδόματα από το κράτος αλλά και των εργατών που αγωνίζονται μέσω των σωματείων τους.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση, μεταξύ άλλων, πρέπει :
- Να περικόψει τα οικογενειακά, αναπηρικά, φοιτητικά και μεταφορικά επιδόματα
- Να «αξιολογήσει» τις εργασιακές «επιδόσεις» των δημοσίων υπαλλήλων
- Να περιορίσει το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία.
Πιο αναλυτικά, οι θεσμοί προπαντός πιέζουν -στη βάση του Μνημονίου που υπέγραψε η ίδια κυβέρνηση τον περασμένο Μάιο- να κόψει τα επιδόματα τα οποία παίρνουν οι οικογένειες με 3 – 4 παιδιά, να «παγώσει» τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων που παίρνουν σε τρεις συνεχόμενες αξιολογήσεις χαμηλό βαθμό, αλλά και να απαγορέψει στα πρωτοβάθμια σωματεία να αποφασίζουν απεργία αν δεν έχουν απαρτία 50% +1 των μελών τους.
Η εργατική τάξη δεν φαίνεται διατεθειμένη να δεχθεί αυτά τα μέτρα.
Με αποχή διαρκείας απαντούν οι δημόσιοι υπάλληλοι στην «αξιολόγηση»
Με την πολύμηνη απεργία – αποχή της, η ΑΔΕΔΥ έχει μπλοκάρει την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Η συγκεκριμένη διαδικασία έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί στα τέλη του περασμένου Ιουνίου. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει παρά την παράταση την οποία έδωσε το Υπ. Διοικητικής Ανασυγκρότησης.
Πρόσφατα, μάλιστα, η κυβέρνηση ψήφισε τροπολογία με την οποία ξεκαθαρίζεται πως όποιος προϊστάμενος αρνηθεί να αξιολογήσει τους υφισταμένους του δεν θα μπορεί να διεκδικήσει στο μέλλον τη θέση του προϊσταμένου.
Ωστόσο και πάλι η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ απάντησε με ομόφωνη απόφαση για συνέχιση της αποχής-απεργίας.
Μάταια επιχειρεί η Υπ. Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Όλγα Γεροβασίλη, να πείσει τους δημοσίους υπαλλήλους λέγοντας πως η αξιολόγηση α-λα -ΣΥΡΙΖΑ δεν σχετίζεται με απολύσεις, όπως συνέβαινε με το προηγούμενο νόμο για την αξιολόγηση εμπνεύσεως Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το κύρος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έχει πληγεί πρώτα απ’ όλα πολιτικά με την υπογραφή των αλλεπάλληλων Μνημονίων και, έτσι, την συνεχή καταπάτηση των υποσχέσεών της μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, μαζί και το Δημοψήφισμα.
Ουδείς δημόσιος υπάλληλος πιστεύει ότι δεν σχετίζεται η αξιολόγηση με απολύσεις, όταν ολόκληρο το Δημόσιο βρίσκεται υπό σκληρή μνημονιακή -αλλά και μεταμνημονιακή – εποπτεία έτσι ώστε να μην αυξηθούν οι δαπάνες για μισθούς και το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων πάνω από μία συγκεκριμένη οροφή.
Εξάλλου, δεν ήταν η σημερινή κυβέρνηση εκείνη που δέχθηκε ως «αντισυνταγματικές» τις παρατάσεις των συμβάσεων 6100 εργαζομένων στην καθαριότητα, δρομολογώντας την απόλυσή τους;
Η έμμεση παράταση των συμβάσεών τους για άλλους οχτώ μήνες ήταν μία μικρή κατάκτηση του αγώνα τους η οποία θα τεθεί πάλι σε κίνδυνο το Μάρτιο του 2018, οπότε αυτές θα λήξουν.
Μνημονιακό μπλόκο στην απεργία
Μετά τους δημοσίους υπαλλήλους, σειρά έχουν οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα.
H κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να περάσει νομοθεσία με την οποία θα καταργεί τη δυνατότητα ενός Δ.Σ. Πρωτοβαθμίου Σωματείου να αποφασίζει απεργία.
Η απεργία θα αποφασίζεται από τη γενική συνέλευση των εργαζομένων μιας επιχείρησης μόνο αν αυτή έχει απαρτία τουλάχιστον 50%.
Πίσω από τη «δημοκρατικότητα» ενός τέτοιου μέτρου, κρύβεται το αντίθετό του, δηλαδή αντιδραστικά εμπόδια για τη διευκόλυνση των εργαζομένων να απεργούν. Λίγους μήνες πριν, η κυβέρνηση διευκόλυνε τους εργοδότες να απολύουν, καταργώντας το υπουργικό βέτο στις ομαδικές απολύσεις.
Γι’ αυτό είναι υποκριτικά τα μέτρα αντιμετώπισης της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας, τα οποία ψήφισε η κυβέρνηση πρόσφατα.
Τι ρόλο μπορούν να παίξουν αυτά τα μέτρα, όταν οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να προσφύγουν μονομερώς στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας, όταν μπορούν ανεξέλεγκτα οι εργοδότες να απολύσουν, αλλά και όταν δεν μπορούν πρακτικά να απεργήσουν οι εργαζόμενοι;
Για το ποια είναι η κατάσταση στους εργασιακούς χώρους φαίνεται -μεταξύ άλλων- και από τα στοιχεία του ίδιου του Υπ. Εργασίας για τις ροές μισθωτής απασχόλησης. Τον Αύγουστο, το 40% των νέων προσλήψεων ήταν με συμβάσεις μερικής απασχόλησης. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό από το 2013, δηλαδή από τότε που κυβερνούσε ο Σαμαράς και η ανεργία βρισκόταν στο αποκορύφωμα της.
Τι έχει να παινευτεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ; Ότι μείωσε την ανεργία μέσω της αύξησης της μερικής απασχόλησης, δηλαδή μοιράζοντας τη συρρικνούμενη “πίττα” της απασχόλησης σε περισσότερους με μειώσεις στους μισθούς τους;
Τι έχει να κάνει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την αύξηση της μερικής απασχόλησης ; Θα κάνει πιο αυστηρή τη νομοθεσία για όσους εργοδότες δεν δηλώνουν ή υποδηλώνουν τους εργαζομένους που δουλεύουν στην επιχείρηση τους; Ποιος θα επιβάλλει την αυστηρή νομοθεσία ; Οι μερικές εκατοντάδες ελεγκτές του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας οι οποίοι θα ελέγχουν 250.000 επιχειρήσεις οι οποίες λειτουργούν στη χώρα και στις οποίες απασχολούνται σχεδόν 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι ;
«Κόφτης» στα επιδόματα
Μετά τις συντάξεις, σειρά -για περικοπή- έχουν τα κοινωνικά επιδόματα.
Το Μνημόνιο προβλέπει τη θέσπιση «μεταρρυθμίσεων» στα οικογενειακά, αναπηρικά, στεγαστικά, μεταφορικά και εκπαιδευτικά επιδόματα το αργότερο έως το Νοέμβριο προκειμένου να τεθούν ισχύ το αργότερο έως την 1/1/2019.
Στο στόχαστρο των δανειστών βρίσκονται προπαντός τα οικογενειακά και τα αναπηρικά επιδόματα, καθώς ζητούν να μειωθούν τα επιδόματα όσων έχουν 3 – 4 παιδιά, ενώ να αντικατασταθούν τα επιδόματα αναπηρίας με θέσεις εργασίας και παροχές σε είδος για όσους ΑμεΑ μπορούν να εργασθούν. Παράλληλα, ζητούν να θεσπιστούν από φέτος τα κριτήρια απονομής των επιδομάτων στήριξης της στέγης ύψους 600 εκατ. ευρώ, αν και προβλέπεται να δοθούν από 1/1/2019. Υπενθυμίζεται πως τα επιδόματα στέγασης αποτελούν μέρος των θετικών, αντι-μέτρων που προβλέπει το Μνημόνιο παράλληλα με την περικοπή των συντάξεων το 2019.
Δ.Κ.
