του Dimitris Mizaras
Η Σουηδία και η Φινλανδία υποβάλλουν ταυτόχρονα το αίτημα ένταξης στο ΝΑΤΟ την Τετάρτη, δήλωσε η Σουηδή πρωθυπουργός, Magdalena Andersson, σε μια σεισμική αλλαγή στην αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ευρώπης.
Το φινλανδικό κοινοβούλιο πρόκειται να επικυρώσει σήμερα την απόφαση της κυβέρνησης να ενταχθεί η χώρα στο ΝΑΤΟ. Η σουηδική ελίτ πήρε την ίδα απόφαση ήδη από χτες (Τρίτη 17/5) με πολύ συνοπτικότερες διαδικασίες. Ο πυρετός της πολεμικής προπαγάνδας και στις δύο χώρες είχε αρχίσει ήδη από τα τέλη του περασμένου χρόνου, αρκετά πριν ξεκινήσει η ανοιχτή σύγκρουση στην Ουκρανία. Πολλαπλές παράλληλες επισκέψεις του ΝΑΤΟ και στις δύο χώρες με ιστορικά μεγάλη αντιπροσώπευση έφερε την αγορά F – 35 έναντι δεκάδων δισεκατομυρίων από τη Φινλανδία και μια πρωτοφανή έκρηξη προπαγάνδας για την αλλαγή στην ασφάλεια του γειτονικού περιβάλλοντος από ανατολικά. Το καταδιωκτικό F-35 είναι σχεδιασμένο για 100% επιθετικές επιχειρήσεις. Η αγορά του δεν έγινε για να αντικαταστήσει τα Hornet F – 18 που διαθέτει στο οπλοστάσιό της η Φινλανδία και που υποτίθεται πως έχουν παλιώσει.
Είχαμε τότε εκτιμήσει πως τα μέσα μαζικής προπαγάνδας προσπαθούν να φοβίσουν το λαό και στις δύο χώρες ούτως ώστε μέχρι τον τον ερχόμενο Ιούνιο να αιτηθούν την ένταξη των δύο χωρών στην συνάντηση κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ισπανία. Στις προσπάθειες των μέσων μαζικής προπαγάνδας, να σπείρουν πολεμική ψύχωση βασισμένη στον τρόμο, ήρθε σε βοήθεια η έναρξη της σύρραξης στην Ουκρανία. Σύμφωνα με την αστική προπαγάνδα, η Φινλανδία πιθανώς να βρεθεί σύντομα στη θέση της Ουκρανίας, η επόμενη χώρα στις επεκτατικές τάσεις του Πούτιν. Η λογοκρισία οποιασδήποτε διαφωνούσας φωνής όπως και η βιομηχανία ψεμάτων ανθεί και στις δύο χώρες. Ο λαός της Φινλανδίας που μέχρι πέρσι υποστήριζε την ένταξη σε λίγο πάνω από τα 20% και ο σουηδικός λαός που ήταν περήφανος για τα 200 χρόνια ειρήνης και μη ένταξης σε στρατιωτικές συμμαχίες, είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία υπέρ της ένταξης. Η ίδια αιτία που κρατούσε τους δύο λαούς μακριά από πολεμικά σχέδια έχουν αλλάξει τελείως την ατμόσφαιρα σπέρνοντας ανηλεή τρόμο. Οι σκηνές από βομβαρδισμένα σπίτια στην Ουκρανία και οι συνεχείς αναφορές στον πόλεμο του χειμώνα (1939) όπως και τα τσιτάτα από μυθιστορήματα και πολεμικές ανταποκρίσεις της εποχής είναι καθημερινό φαινόμενο.
Μετά την ένταξη των δύο χωρών στον πολεμικό μηχανισμό, το ΝΑΤΟ αποκτά 1300 χιλιόμετρα επί πλέον συνοριακής γραμμής με τη Ρωσία όπως επίσης εναέρια και θαλάσσια σύνορα. Μια ματιά στο χάρτη των βόρειων χωρών είναι εύκολο να αποδείξει πως ολόκληρη η Βαλτική θάλασσα θα είναι τώρα μια νατοϊκή θάλασσα. Εξαίρεση θα είναι μόνο το μικρό Καλίνινγκραντ που είναι έτσι κι αλλιώς απόμονωμένο από την υπόλοιπη Ρωσία και το Λένινγκραντ. Ο στενός Φιννικός κόλπος φαίνεται να στραγγαλίζει το Λένινγραντ στον άξονα Ελσίνκι – Ταλίν και το σουηδικό νησί Γκότλαντ (Gotland), ένα κατσικοχώρι που μέχρι πρόπερσι ήταν αποστρατικοποινημένη ζώνη, έχει τώρα γεμίσει με άρματα μάχης. Η στρατιωτικοποίηση του νησιού αυτού έχει αρχίσει πολύ πριν τις 24 του Φλεβάρη που φούντωσε η φωτιά στην Ουκρανία. Το μεγαλύτερο ψέμα σ’ αυτό το παιχνίδι της τρομοκράτησης των συνειδήσεων είναι ότι το ΝΑΤΟ είναι ένας αμυντικός μηχανισμός και ότι η ένταξη των χωρών αυτών εξασφαλίζει την ειρήνη.
Ένας απ’ τους πιο άθλιους νεροκουβαλητές στο μύλο του ΝΑΤΟ είναι οι θέσεις της αριστεράς σαν όλο, τόσο της ρεφορμιστικής όσο και της εξωκοινοβουλευτικής. Η Αριστερή Συμμαχία, μια εξέλιξη της πάλαι ποτέ λεγόμενης «ευρωκομουνιστικής» τάσης πήρε θέση με δυο-τρεις εξαιρέσεις υπέρ της ένταξης. Η επιχειρηματολογία του κόματος αυτού δε διαφέρει από την τεκμηρίωση της δεξιάς και των σοσιαλδημοκρατών. Στις διαπραγματεύσεις για την ένταξη, δεν είναι διατεθειμένοι να απαιτήσουν να μην τοποθετηθούν στη χώρα στρατιωτικές βάσεις όπως ισχύει στη Νορβηγία, ούτε καν να αποκλείσουν τη χρήση πυρηνικών όπλων στη χώρα. «Τα πυρηνικά του ΝΑΤΟ είναι η καλύτερη εγγύηση ενάντια στα πυρηνικά του Πούτιν». Αυτό είναι το κυρίαρχο δόγμα στη χώρα. Οι εξωκοινοβουλευτικοί διαφωνούν με την ένταξη από μια πασιφιστική και εθνικιστική σκοπιά. Η θέση «Έξω από το ΝΑΤΟ γιατί αλλιώς κινδυνεύει το εθνικό συμφέρον», διαφέρει αλλά όχι και πολύ από αυτή που θέλει ένταξη για τους ίδιους λόγους. Τα μόνα συμφέροντα που εξυπηρετεί η ένταξη είναι τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. Η αντιπαράθεση δεν είναι μεταξύ Φινλανδίας-Σουηδίας και Πούτιν αλλά η ανάγκη του ιμπεριαλισμού να διαλύσει και να αποικιοποιήσει τη Ρωσία. Αυτό σημαίνει τις καμπάνες για κίνδυνο Παγκοσμίου πολέμου που στη συγκεκριμένη συγκυρία δε μπορεί παρά να είναι πυρηνικός. Σε ένα τέτοιο πόλεμο δε θα μείνει κανένας για να μετρήσει πόσα είναι τα πτώματα.
Πηγή όλων των προβλημάτων που οδηγούν στην αντιπαράθεση είναι η άλυτη κρίση του καπιταλισμού που τον ωθεί σε αποικιοποίηση όχι μόνο της Ρωσίας αλλά και της Κίνας. Το κραχ του 2007-08 διαμεσολαβήθηκε από μια έκρηξη της επέκτασης της παγκοσμιοποίησης του χρηματιστικού κεφαλαίου που γέννησε ακόμα περισσότερες φούσκες που άρχισαν να εκρήγνυνται λίγο πριν αρχίσει η πανδημία του covid. Το συγκεκριμόνο αδιέξοδο στα πλαίσια του παλιού status quo ανάγκασε τον ιμπεριαλισμό να καταφύγει στο δόγμα Μπρεζίνσκι για βαλκανοποίηση της Ρωσίας και Κίνας.
Εδώ συγκρούονται δύο αντιφατικά προσέσα. Το ένα είναι οι αντιφάσεις του υπεργηρασμένου καπιταλισμού που οδηγεί σε καταρρεύσεις, ύφεση, μαζική ανεργία, ανεξέλεγκτο πληθωρισμό και κοινωνικές αναταραχές. Η άλλη ιστορική εξέλιξη που βρίσκεται σε αδιέξοδο είναι η πορεία παλινόρθωσης του καπιταλισμού πριν απ’ όλα στη Ρωσία και την Κίνα. Εδώ συγκρούονται οι αντιφάσεις από τη μία της επαναφοράς του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής πάνω στην –έστω και γραφειοκρατικά εκφυλισμένη– κοινωνικοποιημένη οικονομία. Από την άλλη ότι η παλινόρθωση έγινε σε συνθήκες προχωρημένης αποσύνθεσης ενός παρηκμασμένου καπιταλισμού που δε μπορούσε να ενσωματώσει τις παλινορθωμένες οικονομίες. Ο πραγματικός πόλεμος στην Ουκρανία που κηρύχθηκε το 2014 και κλιμακώθηκε στις 24 Φεβρουαρίου του 2022 άρχισε να «σιγοβράζει» από το 1989-91. Αυτά τα συνόψισε το 1997 στο βιβλίο του για τη μεγάλη σκακιέρα ο μακαρίτης σήμερα τέως σύμβουλος του Κάρτερ, Μπρεζίνσκι.
Εφαλτήριο για τα μελανά αυτά πρότζεκτ του ιμπεριαλισμού πρέπει να είναι ο σιτοβολώνας της Ευρώπης που γεωγραφικά βρίσκεται στην καρδιά της γηραιάς ηπείρου μας, η Ουκρανία. Είναι γι’ αυτό που από το 2014 και μετά έχουν μετατρέψει τη μαρτυρική αυτή χώρα σε «εκτροφείο» και εργαστήριο εκπαίδευσης διεθνών και ντόπιων φασιστικών ταγμάτων, στα οποία έχουν επίσημα δώσει κρατική εξουσία στα θέματα ασφαλείας. Όταν ο Ζελένσκι προσπάθησε να επισκεφτεί τη Μαριούπολη, το τάγμα Αζόφ τον έδιωξε με τις κλωτσιές. Η Αντατολική Ουκρανία είναι επικράτεια που είχε δοθεί στους ναζί. Το πείραμα της Ουκρανίας δεν έχει στόχο του μόνο τη Ρωσία ή και την Κίνα. Η διόπτρα των φασιστών στοχεύει πισώπλατα την εργατική τάξη που θα αναγκαστεί να επαναστατήσει στην Ευρώπη ή αλλού. Στο στόχαστρο δηλαδή εκτός από τη Βαλκανοποίηση της Ρωσίας και Κίνας είναι και η παγκόσμια εργατική τάξη.
Αυτό είναι εντελώς σαφές για τη μπουρζουαζία στη Φινλανδία και Σουηδία. Όταν η Φινλανδική ελίτ επιλέγει την ένταξη στο ΝΑΤΟ, όταν φέρνει ίσως και πυρηνικά όπλα στα 170 χιλιόμετρα από το Λένινγκραντ και σε απόσταση αναπνοής από την Ρωσική ναυτική βάση του Μουρμάνσκ, τότε ξέρει καλά τι κάνει. Δεν πρόκειται για κάποιο λάθος όπως λένε οι «ειρηνόφιλοι» ακτιβιστές του αντινατοϊκού κινήματος. Είναι συνειδητή επιλογή υπέρ του πολέμου και όχι της ασφάλειας των Σκανδιναβικών αυτών χωρών. Τον εχθρό δε μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε σε εθνικό ή σε τοπικό επίπεδο. Δεν υπάρχουν εθνικά συμφέροντα της Φινλανδίας ή της Σουηδίας. Ο ιμπεριαλισμός αντιμετωπίζεται μόνο σε παγκόσμιο, διεθνιστικό επίπεδο αλλά συγχρόνως και οι μαριονέτες του σε τοπικό επίπεδο της ταξικής πάλης και στις δύο όπως και στις υπόλοιπες Σκανδιναβικές χώρες. Ο εχθρός είναι μέσα στη δική μας χώρα.
17/5/2022
