της Χριστίνας Λυκοτσέτα, ηθοποιός
H δασκάλα μας, στο Θέατρο Τέχνης, Εύα Κοταμανίδου, έφυγε σήμερα τα ξημερώματα.
Ένας άνθρωπος γλυκός, δοτικός και δίκαιος. Με απέραντη αγάπη γι’ αυτό που έκανε.
Η κυρία Εύα μας, που μας καλούσε σπίτι της για καφέ, κουλουράκια και κουβέντα. Που της άρεσε να μιλάει για το παρελθόν, για τις ταινίες που είχε παίξει, για το θέατρο.
Η κυρία Εύα μας, με τα απίστευτα μακριά και λεπτά της δάχτυλα και το μελαγχολικό της βλέμμα.
Η κυρία Εύα μας, που μας είχε σαν παιδιά της, που μας έφερνε ρούχα της, γιατί δεν μπορούσε να τα φορέσει πια, γιατί είχε παχύνει, καθώς ομολογούσε με δυσαρέσκεια (ακόμα κρατώ μια μπλούζα δική της στο συρτάρι).
Η κυρία Εύα μας, που θα τη θυμόμαστε να σχολιάζει τις επιδόσεις μας, με ιδιαίτερη θέρμη και ενθουσιασμό.
Γλυκιά μας, κυρία Εύα μας!
Αντίο, λυπάμαι που δεν θα μπορέσουμε να σε αποχαιρετήσουμε όπως θα θέλαμε.
