τα διοικητικά συμβούλια της Τρόικας
Σύμφωνα με δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλου, αλλά και της ίδιας της υπουργού Διαμαντοπούλου, η κυβέρνηση ζητεί νέους τρόπους πραγματοποίησης της ψηφοφορίας για τα συμβούλια διοίκησης, όπως η επιστολική ή η ψηφιακή ψήφος, μετά τις εντονότατες αντιδράσεις της “πανεπιστημιακής κοινότητας”.
Οι εκλογές για τη συγκρότηση των Συμβουλίων Διοίκησης βρίσκονται στο επίκεντρο του νέου γύρου αναμέτρησης μεταξύ του υπουργείου Παιδείας από τη μια μεριά και του φοιτητικού κινήματος και σημαντικής μερίδας των πανεπιστημιακών από την άλλη. Το υπουργείο απειλεί ακόμα και με νομικές διώξεις εναντίον διδασκόντων και φοιτητών προκειμένου να τους τρομοκρατήσει. Η σύγκλιση ανάμεσα στους μαχόμενους φοιτητές και ένα σημαντικό κομμάτι των πανεπιστημιακών έχει προκαλέσει νέο πονοκέφαλο στο υπουργείο και την κυβέρνηση που βλέπουν 9 μήνες μετά τη ψήφιση του νέου νόμου-πλαισίου να μπλοκάρεται η εφαρμογή του σε δεκάδες ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλη τη χώρα. Πρέπει να σημειώσουμε πως:
1. Η προηγούμενη (όπως και η σημερινή) αντι-μεταρρυθμιστική προσπάθεια για την ανώτατη εκπαίδευση (ο νόμος-πλαίσιο της Γιαννάκου του 2007) μπλοκαρίστηκε επίσης σε πρώτη φάση στο κομμάτι εκείνο που αφορούσε τον τρόπο εκλογής της διοίκησης των πανεπιστημίων (ο παλιός νόμος προέβλεπε “απευθείας” εκλογή του πρύτανη). Η σημερινή προσπάθεια πλήρους διαχωρισμού ανάμεσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα και τη διοίκηση του ίδιου του πανεπιστημίου (καθώς η νέα διοίκηση θα διορίζεται ουσιαστικά και δεν θα εκλέγεται) προκαλεί -και δικαίως- την αντίδραση φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων στα πανεπιστήμια.
2. Η επέμβαση της κυβέρνησης στην αλλαγή των “σχέσεων εξουσίας” μέσα στο πανεπιστήμιο δεν στοχεύει στη συντριβή των προνομίων των “συντεχνιών” που νέμονται το πανεπιστήμιο, όπως διατείνεται ο αστικός τύπος. Δεν είναι οι καθεστωτικές παρατάξεις μαζί με τους μεγαλοκαθηγητάδες που αντιδρούν, καθώς ελάχιστα αυτοί θίγονται. Η αντίδραση έρχεται από τα κατώτερα στρώματα των πανεπιστημιακών και των φοιτητών (ανεξάρτητα αν πολλοί πρυτάνεις επιχειρούν να εκμεταλλευτούν για ίδιον όφελος αυτές τις αντιδράσεις) ακριβώς επειδή η επιβολή των συμβουλίων διοίκησης στοχεύει εν τέλει στην αποσύνδεση κάθε διεκδίκησης της “πανεπιστημιακής κοινότητας” από την δίοικηση του ιδρύματος.
3. Η νέα διοίκηση, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της καπιταλιστικής χρεοκοπίας θα πρέπει να είναι αρνητική στα αιτήματα των φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων στο πανεπιστήμιο. Αν στις ημέρες του νέου πλαισίου της Γιαννάκου ήταν η διαρκής αλλαγή των αναγκών του επιχειρηματικού κόσμου εκείνο το στοιχείο που τσάκιζε το δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου, σήμερα είναι η κατάρρευση αυτού του κόσμου που δίνει τη χαριστική βολή όχι μόνο στο δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά στο ίδιο το πανεπιστήμιο.
Ενόψει του 4ου συνεδρίου της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας και αναπτύσσοντας παραπέρα τις θέσεις του Συμβουλίου Δράσης, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μεταξύ άλλων πως:
• Η πραγματικότητα της προσαρμογής των ΑΕΙ-ΤΕΙ στον χρεοκοπημένο καπιταλιστικό κόσμο είναι η πραγματικότητα των συγχωνεύσεων και κλεισιμάτων σχολών.
• Το απομεινάρι του πανεπιστημίου μετά από αυτή τη διαδικασία θα αφορά μονάχα μία ελίτ η οποία θα μπορεί να σπουδάσει σ’ αυτά, ενώ για τις μάζες θα διατίθενται μόνο μεταλυκειακού τύπου “σπουδές” ειδίκευσης στα κολέγια κλπ.
• Το λουκέτο σε ΑΕΙ-ΤΕΙ μέσα στις δεδομένες συνθήκες δεν πετάει τη νεολαία μόνο εκτός σχολής αλλά εκτός… ζωής, σε συνθήκες κατάρρευσης μεταλυκειακής εκπαίδευσης, έκρηξης της ανεργίας και πρωτοφανούς επέκτασης της μαύρης εργασίας.
• Η ανεργία και η ελαστική απασχόληση “ενοποιεί” σήμερα το σύνολο της προλεταριακής νεολαία. Δεν μπορούμε να παλέψουμε για την παιδεία, την εργασία και τη ζωή μας χωρίς ένας ενιαίο ταξικό μέτωπο της νεολαίας.
• Μια συνολική αναδιοργάνωση της παιδείας και της σχέσης παιδείας-κοινωνίας είναι απαραίτητη σήμερα, αλλά υπάρχουν δύο τρόποι να γίνουν: Με τους όρους της καπιταλιστικής χρεοκοπίας που σημαίνει διάλυση της παιδείας και με τους όρους που μπορεί να ανοίξει το ίδιο εργατικό και το φοιτητικό κίνημα μέσα από την ανατροπή του καπιταλισμού.
