Μέσα από συλλογική διαδικασία στην οποία συμμετείχαν άτομα που εργάζονται σε ΜΚΟ, η Μαχόμενη Εργατική Κίνηση διαμόρφωσε αυτό το κείμενο θέσεων και διεκδικήσεων για τις εργασιακές συνθήκες στο χώρο. Ωστόσο, όπως αναφέρεται παρακάτω, “δεν είναι δυνατόν να εργαζόμαστε σε πεδία ανθρωπιστικά (πρόσφυγες, κακοποιημένες γυναίκες, φυλακισμένοι, παραβατικοί ανήλικοι, ανήλικοι χωρίς οικογένεια, κ.λπ.) και να μην διεκδικούμε για τους πληθυσμούς αυτούς το δικαίωμα σε μια αξιοβίωτη και αξιοπρεπή ζωή.” Σε έναν τέτοιο χώρο δουλειάς, οι εργασιακές διεκδικήσεις είναι αδιαχώριστες από το αίτημα για καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση.
Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, με τον «ανθρωπιστικό» χαρακτήρα τους, την «αλληλεγγύη» και τη «φιλανθρωπική» διάθεση απέναντι σε εκείνους που πλήττονται από πολέμους, εξαθλίωση, πείνα, ακραία φτώχεια, αστεγία, κακοποίηση, κ.λπ., υποτίθεται ότι προσφέρουν «λύσεις» στα προβλήματά αυτών των ανθρώπων, βασιζόμενες στη ροή των χρηματοδοτήσεων. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι στη δεκαετία του 1970 το ποσοστό των δημοσίων πόρων που δινόταν στις ΜΚΟ κυμαίνονταν στο 1,5%, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του 1990 το ποσοστό έφτασε να αγγίζει το 40% με προφανείς συνέπειες για την ανεξαρτησία των τελευταίων.
Φυσικά, αυτές οι χρηματοδοτήσεις προέρχονται, κυρίως από την Ευρωπαϊκή Ένωση και «ευαγή» καπιταλιστικά ιδρύματα. Με άλλα λόγια, ξέπλυμα χρημάτων και εκμετάλλευση ανθρώπων. Η εξασφάλιση της χρηματοδότησης είναι αυτοσκοπός. Τα προγράμματα προσαρμόζονται στις νόρμες των χρηματοδοτών, δεν σχεδιάζονται ούτε υλοποιούνται στηριζόμενα στις ανάγκες των πληθυσμών. Η λεγόμενη κοινωνική πρόνοια πλέον χάνει τον δημόσιο χαρακτήρα της, περνάει στα χέρια των ΜΚΟ και σταδιακά ιδιωτικοποιείται.
Η μαζική εισροή των προσφύγων στις αρχές του 2016 στη χώρα ανέδειξε τη σχέση εξάρτησης μεταξύ αστικών κυβερνήσεων και ΜΚΟ. Η ελληνική «αριστερή» κυβέρνηση δεν θέλησε να διαχειριστεί το ζήτημα και να αναγκαστεί να έρθει σε ρήξη με τους δανειστές της και το κεφάλαιο και μετέθεσε τις ευθύνες για τη διαχείριση του προσφυγικού στις ΜΚΟ. Εκείνες, εκμεταλλευόμενες την ανάγκη της εξουσίας να απεγκλωβιστεί από τη μέγγενη του προσφυγικού, κι αφού έλαβαν γενναίες χρηματοδοτήσεις, ανέλαβαν την υποδοχή, εγκατάσταση και διαχείριση των προσφύγων, την οργάνωση καταυλισμών και στρατοπέδων συγκέντρωσης, μέσα στα οποία στοιβάξανε, με τις ευλογίες κυβέρνησης και ΕΕ, ανθρώπινες ψυχές.
Η κυβέρνηση των αχρήστων βαδίζει στον ίδιο δρόμο, εκμεταλλευόμενη τις ειδικές συνθήκες της πανδημίας για να κάνει τη ζωή αυτών των ανθρώπων ακόμα πιο αβίωτη. Μάλιστα, τον Ιούνιο του 2021, καθώς ο λαός βρισκόταν ήδη σε σοκ από τον εγκλεισμό και τις απαγορεύσεις, τον φόβο της αρρώστιας, την απειλή της φτώχειας και της ανεργίας, η κυβέρνηση ψήφισε στη Βουλή τον νόμο Χατζηδάκη. Με τον νόμο – έκτρωμα καταργείται το 8ωρο και οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, καταργείται το απεργιακό δικαίωμα σε κρίσιμους κλάδους, ποινικοποιείται η απεργιακή περιφρούρηση, θεσπίζεται η υποχρεωτική εγγραφή των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε ηλεκτρονικό μητρώο όπου θα καταχωρούνται βασικά στοιχεία όπως το καταστατικό, η έδρα και ο αριθμός των μελών. Ο νόμος αυτός πρέπει να ανατραπεί με συντονισμένη απεργιακή δράση, που θα ανατρέπει μαζί όλους τους αντεργατικούς νόμους και τις αστικές κυβερνήσεις.
Εμείς, οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ δεν διαφέρουμε από κάθε άλλο εργαζόμενο. Διεκδικούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και εναντιωνόμαστε σε κάθε προσπάθεια καταστρατήγησής τους από ανθρωπιστικές και μη Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Δεν συνθηκολογούμε με κανέναν εργοδότη, δεν συναινούμε στην διεύρυνση τρόπων εκμετάλλευσης του κάθε εργαζόμενου. Δεν είμαστε εθελοντές, είμαστε εργαζόμενοι. Εάν θέλουν να αλλάξουν τον χάρτη των εργασιακών κεκτημένων θα μας βρίσκουν διαρκώς απέναντί τους.
- Λέμε όχι στα ευέλικτα ωράρια, στα ωράρια που ξεπερνούν κατά πολύ το 8ωρο. Οι προσλήψεις περισσότερων εργαζομένων για την πραγματική κάλυψη των εργασιακών αναγκών σε απαιτητικά πεδία εργασίας είναι αναγκαίες (προσφυγικό, κακοποιημένες γυναίκες, παιδιά, ΑμΕΑ, γηροκομεία, κ.λπ.). Οι εργοδότες, δηλαδή οι ΜΚΟ, προσλαμβάνουν το λιγότερο δυνατό προσωπικό με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να εξαντλούνται, οι υπηρεσίες να μην είναι όσες πραγματικά χρειάζονται οι εξυπηρετούμενοι πληθυσμοί και συνήθως το φταίξιμο επωμίζεται ο εργαζόμενος και όχι η εκάστοτε ΜΚΟ.
- Απαιτούμε εργασία με κοινωνική ασφάλιση και όχι με μπλοκάκια για όλους τους εργαζόμενους. Δεν είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες, έχουμε εργοδότη και είναι η ΜΚΟ. Το μπλοκάκι εξυπηρετεί κυρίαρχα τον εργοδότη, μιας και του δίνει τη δυνατότητα να μην καλύπτει δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας. Επίσης, στον ίδιο εργασιακό χώρο υπάρχει ο διαχωρισμός εργαζομένων που κόβουν τιμολόγια παροχής υπηρεσιών και εκείνων που εργάζονται σε καθεστώς εξαρτημένης εργασίας. Απαιτούμε να σταματήσει ο διαχωρισμός και να αναγνωριστεί σε όλους μας η εξαρτημένη εργασία που παρέχουμε. Απαιτούμε το δικαίωμά μας σε άδειες ασθενείας, αναρρωτικές, κύησης και λοχείας, άδειες πατρότητας και μητρότητας. Είναι δικαίωμα κάθε εργαζόμενου η άδεια και πρέπει να δίνεται χωρίς την απειλή ότι θα χάσουμε τη δουλειά μας εάν κάνουμε χρήση του νόμιμου εργασιακού μας δικαιώματος.
- Απαιτούμε συμβάσεις αορίστου χρόνου και όχι συμβάσεις του ενός μήνα ή δίμηνες. Δεν συναινούμε στη διαρκή εργασιακή μας ανασφάλεια. Το επιχείρημα των εργοδοτών ότι το έργο έχει συγκεκριμένη διάρκεια επομένως και οι συμβάσεις των εργαζομένων δεν μπορούν να είναι αορίστου αντικρούεται από την ίδια την πραγματικότητα, μιας και κάθε έργο ή κάθε πρόγραμμα έχει συγκεκριμένη διάρκεια λειτουργίας, ωστόσο οι παρατάσεις αυτών και οι ανανεώσεις τους είναι συνήθης πρακτική. Ειδικότερα, τομείς παροχής υπηρεσιών, όπως το προσφυγικό ή οι κακοποιημένες γυναίκες ή τα άτομα με αναπηρία, δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Τα προγράμματα που υλοποιούνται δεν θα πρέπει να παραμένουν προγράμματα ορισμένου χρόνου μιας και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των εξυπηρετούμενων πληθυσμών. Θα πρέπει οι δομές και οι παρεχόμενες υπηρεσίες να είναι συνεχείς και αδιάλειπτες και οι συμβάσεις των εργαζομένων θα πρέπει να είναι αορίστου χρόνου.
- Δεν είναι δυνατόν να εργαζόμαστε σε πεδία ανθρωπιστικά (πρόσφυγες, κακοποιημένες γυναίκες, φυλακισμένοι, παραβατικοί ανήλικοι, ανήλικοι χωρίς οικογένεια, κλπ) και να μην διεκδικούμε για τους πληθυσμούς αυτούς το δικαίωμα σε μια αξιοβίωτη και αξιοπρεπή ζωή. Απαιτούμε τη δημιουργία δομών με ανθρώπινους όρους για όλους τους πρόσφυγες και κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης (Μόρια, ΒΙΑΛ, Μαλακάσα, κ.λπ.). Δημιουργία ξενώνων φιλοξενίας για κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους, πλήρως στελεχωμένες από επαγγελματίες ανθρωπιστικών επιστημών και φροντιστών. Δομές φιλοξενίας για παιδιά θύματα ενδοοικογενειακής βίας, για παιδιά χωρίς οικογένεια, πρόσφυγες, ανηλίκους -ασυνόδευτους πρόσφυγες ή άλλους που δεν διαθέτουν οικογένεια με πλήρη κάλυψη αναγκών σε είδη πρώτης ανάγκης, ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες, υπηρεσίες συμβουλευτικής εργασίας, κλπ, που παρέχουν πλήρη ιατροφαρμακευτική υποστήριξη, συμπεριλαμβανομένης της ψυχιατρικής στήριξης. Απαιτούμε την άμεση καταγραφή των προσφύγων κατά την είσοδό τους στη χώρα υποδοχής (κατά την καταγραφή θα πρέπει να δίνονται κάρτες αιτούντος άσυλο ώστε να αρθεί η πολύμηνη αναμονή για την καταγραφή τους στα κατά τόπους γραφεία της υπηρεσίας ασύλου) και άμεση χορήγηση ΑΜΚΑ σε όλους. Άμεση πρόσβαση στην εκπαίδευση με οργάνωση τάξεων υποδοχής για πρόσφυγες και μετανάστες. Μαθήματα ελληνικής γλώσσας για όλους. Πρόσληψη εκπαιδευτικών για τις τάξεις ένταξης και υποδοχής σε κάθε σχολείο ώστε να μπορούν τα ανήλικα άτομα να παρακολουθούν παράλληλα με τα υπόλοιπα παιδιά την εκπαιδευτική διαδικασία, όπως και η αυτονόητη παροχή ιατρικών υπηρεσιών στους πρόσφυγες από τα δημόσια νοσοκομεία. Σκοπός όλων μας είναι η επανένταξη των πληττόμενων πληθυσμών με όρους ανεξαρτησίας (εξασφάλιση στέγης και όρων διαβίωσης και όχι επιβίωσης, εξασφάλιση εργασίας, ένταξη σε εκπαίδευση, κοινωνική ένταξη και όχι ενσωμάτωση).
- Παλεύουμε κι αγωνιζόμαστε για τον καθολικό σεβασμό σε κάθε ανθρώπινο ον, για το δικαίωμα όλων στη διαφορετικότητα. Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε άνθρωπο, αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία χωρίς ρατσισμό, καταπίεση, ταπείνωση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αγωνιζόμαστε για την καθολική χειραφέτηση κάθε ανθρώπου ανεξάρτητα από την εθνικότητά, τη θρησκεία, το φύλο, τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.
Μαχόμενη Εργατική Κίνηση
