Πάντα αντιπαθούσα τις πρεσβείες, έξω απ’ αυτές άλλωστε δε γίνονται πολλές διαμαρτυρίες; Εκεί στο Ψυχικό, όπου ήταν το 18 Άνω, κυκλοφορούσα σαν να κάνω αντάρτικο με τις μακριές φούστες, κοιτάζοντας στραβά…
Οι δύο Κρητικοί, αλλά και πολίτες του κόσμου, ο κοινωνιολόγος και μέλος της χιπχοπ κοινότητας Λεωνίδας και ο φωτογράφος Βαγγέλης, βρίσκονται εδώ και πολλές ημέρες ξενιτεμένοι και αποκλεισμένοι, εν μέσω πανδημίας να τονίσουμε, στη Λατινική Αμερική. Το είδος της δουλειάς τους, τους υπαγορεύει, παράλληλα με το μέσα τους, να ταξιδεύουν και να πραγματοποιούν εθνογραφικές έρευνες και ντοκιμαντέρ σε μακρινούς Άλλους Κόσμους…
Όταν ξέσπασε ο ιός δεν κατάφεραν να γυρίσουν με αποτέλεσμα να μείνουν εκεί, αντιμετωπίζοντας καιρικά φαινόμενα και κακουχίες και εν τέλει να βρίσκονται αυτή τη στιγμή φιλοξενούμενοι σε ένα χόστελ, με τον κίνδυνο όμως να περάσουν από όλες τις χώρες ορόσημα του ιού έτσι ώστε να γυρίσουν… αλλά πότε θα γίνει αυτό; Το σημαντικό είναι ότι ήρθαν σε επικοινωνία με την ελληνική πρεσβεία στη Λίμα του Περού και εκεί αντί να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να βοηθήσουν όπως αρμόζει, τους ειρωνεύτηκαν και ουσιαστικά τους έκλεισαν την πόρτα. Ο Πρέσβης σαν άλλος Παπαλάνγκι για να αναφερθούμε και στον Ισημερινό, κοιτάει μόνο «τη δουλειά του» και καθόλου πιο πολιτισμένος δε φαίνεται από τους λαούς που μελετά ο Λεωνίδας, όπως θα περίμενε ο μικροαστός της σύγχρονης Δύσης… Εδώ φαίνεται ποιοι έδωσαν ένα χέρι βοήθειας, ποιοι φέρθηκαν με πολιτισμό και εντιμότητα, οι απλοί άνθρωποι και όχι κάποιος με αξιώματα…
Οι δύο αυτοί άνθρωποι εργάζονται σε ένα πρότζεκτ σε κατάσταση κινδύνου και δεν μας διασκεδάζουν με τα λόγια τους, όπως ισχυρίζεται ο πρέσβης αλλά ενημερώνουν ανθρώπους με τα λόγια τους για άλλες ζωές, που έχουν και αυτές ξέρετε σημασία, κύριε Πρέσβη μας, όπως η κάθε ζωή, η πιο μικρή, ο κάθε άνθρωπος που είναι σημαντικό να γλυτώσεις από οτιδήποτε του συμβεί… «όποιος γλιτώνει από ‘να δάκρυ τον άνθρωπο, ανυψώνει ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας», όπως έλεγε ο Ρίτσος!
Η κοινωνιολογική έρευνα απαιτεί το να επισκεφθείς το πεδίο που μελετάς, να γίνεις ένα με τους κατοίκους εκεί και το ντοκιμαντέρ ίσως το βλέπετε ύστερα από κάποιο διάστημα στο σπίτι σας να σας χαροποιεί, αν και δεν νομίζω ότι θα βλέπατε κάτι τέτοιο… Έχουμε βάλει αυτά τα δύο παιδιά, σε ένα πανοπτικόν του Φουκώ, σύγχρονο, παρατηρώντας τα, τις κινήσεις τους, με δεμένα τα χέρια! Μάλλον η ταξική προέλευση των δύο αυτών ατόμων δεν σας ενδιαφέρει και ενώ μιλάμε για ανθρώπινες ζωές μπλέκουμε πάλι με την γραφειοκρατία στέλνοντας μηνύματα και όχι πράττοντας δράσεις! Όταν υποτιμάτε και περιπαίζετε την τιμή του εισιτηρίου, μας θυμίζετε, τον «κύριο» Άδωνη και τα πρόσφατα λεγόμενά του πως μπορούμε να ζήσουμε με τα λιγοστά ευρώ που παίρνουμε -μα γιατί δε ζείτε και εσείς με αυτά;
Φοβάστε όμως ενδόμυχα την οργή του λαού και την αλληλεγγύη που έχει δείξει με τις δημοσιεύσεις σε ένα τέτοιο ζήτημα, γιατί χωρίς να το περιμένετε, πήρε δημοσιότητα… και θα κριθείτε για τις πράξεις σας, μάλλον για τα λεγόμενά σας και τις μη πράξεις σας! Γιατί μια είδηση πλέον ταξιδεύει γρήγορα… Και επειδή μιλάμε και σε μια βάση εν καιρώ πανδημίας, όπως ίσως γνωρίζετε η κάθε κοινωνία αντιμετωπίζει διαφορετικά τα ζητήματα υγείας, με άλλο σύστημα, τι θα γίνει αν αυτά τα παιδιά αρρωστήσουν; Θα έχετε κάποια ευθύνη; Είπατε δεν ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, πάλι με εμπαιγμό προς το πρόσωπό τους που δεν θα αναφέρω εδώ για να μην αναπαράγω άλλο τα λόγια σας… Πώς θα τους καλύψει η κοινωνία που βρίσκονται σχετικά με την περίθαλψη; Αν και βλέποντας το παράδειγμα της Κούβας τελικά εκείνοι οι λαοί μπορεί να κατέχουν περισσότερα από το εκπολιτισμένο σύγχρονο μοντέλο της Ευρώπης…. Ζητάμε τον άμεσο επαναπατρισμό εχθές…!
I.Π.