της Κατερίνας Μάτσα
Enzo Traverso, Η Γάζα μπροστά στην Ιστορία,Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, μετάφραση Νίκος Κούρκουλος, 2024, σελ. 125
Ο ιστορικός Έντζο Τραβέρσο, γνωστός και από την διατριβή του Μαρξισμός και Εβραϊκό Ζήτημα, σε τούτο το βιβλίο δεν γράφει την ιστορία της Γάζας. Παίρνει θέση για τον άγριο πόλεμο και τη γενοκτονία που διαπράττει σήμερα το Ισραήλ στη Γάζα. Πρόκειται για κείμενο γραμμένο εν θερμώ, για να αποκαλύψει αλήθειες, κόντρα στην προπαγάνδα της κυβέρνησης Νετανιάχου και των φασιστών συμμάχων του και ανατρέποντας τα ιδεολογήματα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και των ΗΠΑ. Πώς στο όνομα της γενοκτονίας των Εβραίων από τους Ναζί συντελείται μια γενοκτονία των Παλαιστινίων;
«Η 7 Οκτώβρη δεν είναι μια ξαφνική έκρηξη μίσους, έχει μεγάλη γενεαλογία. Είναι μια τραγωδία που προετοιμάστηκε μεθοδικά από εκείνον που θα ήθελε σήμερα να παραστήσει το θύμα. Είναι μια τραγωδία που συνεχίζεται. Γι’ αυτό έχει σημασία να μην αντιστρέφονται οι ρόλοι».
Η Λωρίδα της Γάζας, μετά την απόσυρση του Ισραήλ το 2005, δέχτηκε συνεχείς επιθέσεις εκ μέρους του ισραηλινού στρατού, το 2008, το 2018, το 2023, με χιλιάδες νεκρούς, τους περισσότερους στη Γάζα.
Σε αυτή τη λωρίδα γης διαμένουν 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, το ποσοστό ανεργίας φτάνει το 60-80 % και οι κάτοικοι ζουν βουτηγμένοι στη φτώχεια και στην απομόνωση που επιβάλει ο ηλεκτροφόρος φράχτης.
Στη Γάζα οι Ισραηλινοί διαπράττουν γενοκτονία. Σύμφωνα με το άρθρο ΙΙ της Σύμβασης του ΟΗΕ διαπιστώνεται γενοκτονία όταν διαπράττονται πράξεις «με την πρόθεση να αφανιστεί εντελώς ή εν μέρει μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα ως τέτοια». Αυτό ακριβώς που κάνει σήμερα το Ισραήλ στη Γάζα, βομβαρδίζοντας ανελέητα νοσοκομεία, κέντρα υγείας και ψυχικής υγείας, ανθρωπιστικές αποστολές, δημοσιογράφους, τον πληθυσμό στα σπίτια του. Μετά την προσφυγή της Νότιας Αφρικής στο Διεθνές Δικαστήριο του ΟΗΕ, αυτό επεσήμανε τον κίνδυνο γενοκτονίας στη Γάζα, ενώ το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξετάζει αίτημα σύλληψης του Νετανιάχου και του (μέχρι πρότινος) υπουργού Άμυνας του Ισραήλ Γκάλαντ, με την κατηγορία των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.
Μέχρι σήμερα ξεπερνούν τις 43.000, τα θύματα της γενοκτονίας, γυναίκες και παιδιά στην πλειοψηφία. Και όσο συνεχίζεται αυτή η ανελέητη εξόντωση, τόσο ισχυροποιείται η συμμαχία των σιωνιστών ρατσιστών με τους Αμερικάνους ρατσιστές, με τους ηγέτες του Εθνικού Συναγερμού της Λεπέν, με την ευρωπαϊκή και αμερικανική Ακροδεξιά. Βέβαια, δεν είναι μόνο η Ακροδεξιά που συντάσσεται με το Ισραήλ και την εγκληματική πολιτική του. Τόσο η Μέρκελ πριν, όσο και ο σοσιαλδημοκράτης Σολτς σήμερα, υποστηρίζουν άνευ όρων το σιωνιστικό κράτος, για να σβήσουν τα εγκλήματα του γερμανικού ναζισμού, και στο όνομα του “πολιτικού ρεαλισμού” το τροφοδοτούν, μαζί με τις ΗΠΑ, με τα όπλα που χρειάζεται για να εξοντώνει τον παλαιστινιακό λαό.
Ο σιωνισμός, που είχε πάντα σαν στόχο την οικοδόμηση μιας αποκλειστικά εβραϊκής εθνικής κρατικής οντότητας δίχως Άραβες, ταλαντευόταν ανάμεσα σε μια εκκοσμικευμένη και μια θρησκευτική συνιστώσα που στο όνομα βιβλικών παραθεμάτων ισχυρίζεται ότι οι Εβραίοι ήταν οι πρώτοι και μόνοι νόμιμοι κάτοικοι της Παλαιστίνης. Και οι δύο συνιστούν μορφές εποικιστικής αποικιοκρατίας, οι οποίες τώρα έχουν συγκροτήσει λυκοσυμμαχία.
Σήμερα η κριτική στο Ισραήλ ποινικοποιείται, ο αντισιωνισμός θεωρείται αντισημιτισμός. Η Δεξιά και η Άκρα Δεξιά υποστηρίζουν το σιωνισμό. Οι μουσουλμάνοι έχουν γίνει στην εποχή μας ο αποδιοπομπαίος τράγος, όπως ήταν οι Εβραίοι παλαιότερα. Η ισλαμοφοβία αποτελεί σήμερα κυρίαρχη μορφή του ρατσισμού και της ξενοφοβίας σε Ευρώπη και Αμερική.
Σχετικά με τα γεγονότα της 7 Οκτώβρη, ο Εντζο Τραβέρσο ξεκαθαρίζει ότι «δεν μπορούμε να εξισώνουμε τη βία ενός εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος με εκείνη ενός στρατού κατοχής, γιατί η νομιμότητά τους δεν είναι η ίδια. Το έγκλημα του πρώτου έγκειται στη χρήση αθέμιτων μέσων, το έγκλημα του δεύτερου έγκειται στον ίδιο του το σκοπό, απ’ τον οποίο απορρέει…. Η 7 Οκτώβρη σημάδεψε την επιστροφή της παλαιστινιακής βίας μετά την αποτυχία των συμφωνιών του Όσλο»
Στο εξαιρετικά τεκμηριωμένο αυτό βιβλίο αποδεικνύεται ότι η προτεινόμενη από κάποιους λύση των δύο κρατών δεν αποτελεί λύση. Το σιωνιστικό κράτος έχει στόχο, όπως έγραφε ο Εντουάρ Σαῒντ, να κάνει τους Παλαιστίνιους αόρατους. Επομένως μια λύση δύο κρατών μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω μιας σειράς εθνοκαθάρσεων. Γι’ αυτό ορισμένοι αναλυτές, Εβραίοι και Παλαιστίνιοι, δεν βλέπουν άλλη προοπτική λύσης παρά μόνο την συγκρότηση ενός δι-εθνικού κράτους, όπου Παλαιστίνιοι Άραβες και Εβραίοι, πέρα από εθνοτικές και θρησκευτικές διαιρέσεις θα μπορούν να συμβιώνουν ειρηνικά σε συνθήκες ισότητας. Αυτή είναι η μόνη λογική και συνεκτική λύση του παλαιστινιακού προβλήματος.
Όσο περνά ο καιρός δυναμώνουν οι φωνές ενάντια στον πόλεμο και τη γενοκτονία, τόσο μέσα στο Ισραήλ, όσο και, πολύ περισσότερο ανάμεσα στους Εβραίους της διασποράς. Στις ΗΠΑ οι αντιπολεμικές κινητοποιήσεις Εβραίων που εναντιώνονται στη γενοκτονία και διατρανώνουν “Όχι στο όνομά μας”. Είναι ανάλογες ή και ξεπερνούν εκείνες ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Το ίδιο και στη Βρετανία, την Γαλλία, την Ιταλία, την Αργεντινή, την Βραζιλία και αλλού.
Η παλαιστινιακή σημαία έχει γίνει το σύμβολο της αντίστασης στη βαρβαρότητα, το σύμβολο της παγκόσμιας επανάστασης. Βιβλία σαν αυτό του Τραβέρσο συμβάλουν στο δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού.
