Είθε η ψυχή του Jonathan Geffen* να αναπαυθεί εν ειρήνη
του Omar Helmy El Ghoul**
Υπάρχουν Ισραηλινοί Εβραίοι που για μια περίοδο φόρεσαν το ένδυμα του Σιωνισμού, μέχρις ότου ξύπνησαν με ένα ανησυχητικό και τρομακτικό όνειρο όταν ανακάλυψαν πως ο Σιωνισμός είναι ένα αντιδραστικό, ρατσιστικό κίνημα και είδαν με τα μάτια τους το κράτος του αίματος, του θανάτου και του οργανωμένου εγκλήματος που εγκαθίδρυσαν οι κυρίαρχοι της Καπιταλιστικής Δύσης για να εξυπηρετήσουν τους αποικιακούς πολιτικούς, οικονομικούς, στρατιωτικούς και πολιτιστικούς στόχους τους στον αραβικό κόσμο γενικά και στην Παλαιστίνη ειδικότερα.
Διακρίνοντας ξεκάθαρα το φως από το σκοτάδι, το ισραηλινό κράτος αποκαλύφθηκε ως το παράνομο, πολεμικό φρούριο του δυτικού ιμπεριαλισμού με όλα τα συστατικά του και με επικεφαλής τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Έτσι αναθεώρησαν τον εαυτό τους, έβγαλαν το σιωνιστικό ένδυμά τους και τάχθηκαν στο πλευρό της αλήθειας και της δικαιοσύνης, δηλώνοντας δημόσια και θαρραλέα τις θέσεις τους και την υποστήριξή τους στα παλαιστινιακά εθνικά δικαιώματα.
Ανάμεσα σ’ αυτούς υπάρχουν πνευματικά, πολιτικά, καλλιτεχνικά και πολιτιστικά ονόματα και προσωπικότητες που είχαν την ισραηλινή υπηκοότητα, όπως ο Alan Pappe, Shlomo Sand, Ari Shavit, Gideon Levy, η αείμνηστη δικηγόρος Felicia Langer, Yossi Klein και Jonathan Geffen. Υπάρχουν επίσης, διεθνείς εμβέλειας Εβραίοι διανοούμενοι, πολιτικές και ακαδημαϊκές προσωπικότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις χώρες της Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης που δεν δέχτηκαν, λόγω αρχών, την ισραηλινή υπηκοότητα και δεν συμμετείχαν στην ένταξη υπό τη σημαία της σιωνιστικής ελευθερίας. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνονται οι Νόαμ Τσόμσκι, Norman Finkelstein, Sarah Silverman, Seth Rogen, John Stewart, Albert Einstein, Natalie Portman και πολλοί άλλοι.
Αυτή η εκλεκτή ομάδα Εβραίων, είτε έχουν αποβιώσει είτε είναι εν ζωή, αξίζει κάθε εκτίμηση, και ανάδειξη των εμπειριών τους και των διακεκριμένων και υπεύθυνων θέσεών τους. Διότι η πνευματική, πολιτική και πολιτιστική αξία που αντανακλούσαν τα έργα τους συνέβαλε στην αποκάλυψη του αληθινού προσώπου του νόθου κράτους του Ισραήλ, του καταστροφικού ρόλου του για τους Παλαιστίνιους, αλλά και για τους οπαδούς της εβραϊκής θρησκείας σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Δεν αναφέρομαι εδώ στις αντισιωνιστικές εβραϊκές θρησκευτικές ομάδες ή στο κίνημα Neturei Karta και το Διεθνές Εβραϊκό Αντισιωνιστικό Δίκτυο, που ιδρύθηκε το 2008 με τις προσπάθειες της Sarah Krishnar.
Ο στόχος μας εδώ είναι η μνημόνευση μιας σημαντικής και δραστήριας προσωπικότητας της ισραηλινής κοινωνίας που υποστήριξε τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και η ανάδειξη πολλών προσωπικοτήτων που έχουν υιοθετήσει μια θέση σύμφωνη με το πνεύμα της ανθρώπινης δικαιοσύνης και υποστήριξαν τα παλαιστινιακά δικαιώματα, σημειώνοντας ότι οι ζωντανοί ακόμα υποστηρίζουν την Παλαιστίνη και την υπόθεση και την ελευθερία της.
Η Ισραηλινή προσωπικότητα που θέλω να επαινέσω είναι ο αείμνηστος Εβραίος ποιητής και συνθέτης Jonathan Geffen, συγγραφέας παιδικών ιστοριών και προσωπικότητα των μέσων ενημέρωσης, ο οποίος πέθανε πριν από δέκα ημέρες, συγκεκριμένα στις 19 Απριλίου 2023 σε ηλικία 76 ετών. Η αναχώρησή του αγνοήθηκε από τις διάφορες πολιτικές ελίτ των Σιωνιστών πιστών και της αντιπολίτευσης, διότι τον θεωρούν ακροαριστερό, αντισιωνιστή και θαρραλέο υποστηρικτή της παλαιστινιακής υπόθεσης, καθώς παρομοιάζει τον ισραηλινό αποικισμό των παλαιστινιακών εδαφών με τον ναζισμό.
Ήταν αυτός που υπερασπίστηκε την Παλαιστίνια Ahed Tamimi το 2017 και την θεώρησε πρότυπο όχι λιγότερο σημαντικό από τη Γαλλίδα “Ζαν Ντ’ Αρκ” ή την Εβραία κόρη “Άννα Φρανκ” και υπερασπίστηκε με επιτυχία τα παλαιστινιακά εθνικά δικαιώματα. Και δεν φοβήθηκε την εχθρότητα των Σιωνιστών απέναντί του από όλα τα επίπεδα, ιδιαίτερα τον ακραίο εξτρεμισμό και φασισμό, ούτε σκέφτηκε για μια στιγμή τι θα γραφτεί γι’ αυτόν μετά τον θάνατό του, γιατί δεν στάθηκε πολύ μπροστά σε αυτή τη στιγμή, ούτε έδωσε σημασία, συνειδητοποιώντας ότι η δοξολογία του από τους δολοφόνους του Ισραήλ θα τον πλήγωνε στο θάνατό του και θα προσέβαλε την ιστορία του, τις θέσεις του, την ανθρώπινη ποίησή του, τη μουσική του και τα γραπτά του. Μπορώ να σκεφτώ για μια στιγμή ότι μεταξύ του ίδιου και του εαυτού του, θα ευχότανε να τον επαινούσε ένας Παλαιστίνιους, για να εξιλεωθεί για την παρουσία του στη σιωνιστική εκστρατεία στην Nakba του παλαιστινιακού αραβικού λαού, και επειδή έβλεπε τη θέση του με την πλευρά των γηγενών, με την δικαιοσύνη, την ελευθερία, ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση του παλαιστινιακού αραβικού λαού και την επιστροφή του στην πατρική του γη.
Ενώ θυμόμαστε τους ζώντες οπαδούς της εβραϊκής θρησκείας και θρηνούμε για τις σημαντικές προσωπικότητες που πίστευαν στην πολιτική δικαιοσύνη και απέρριψαν την ιδέα και το σιωνιστικό κίνημα και το μιλιταριστικό κράτος του, όπως ο Jonathan Geffen, επιβεβαιώνουμε ότι ένα μικρό τμήμα των Ισραηλινών και των Εβραίων γενικά στάθηκαν στο πλευρό τού παλαιστινιακού λαού και της υπόθεσής του, και δεν συμβιβάστηκαν ούτε συνεννοήθηκαν με το φασιστικό κράτος του Ισραήλ. Είχαν το θάρρος, ευθαρσώς, να πουν ανοικτά και να δηλώσουν τις πεποιθήσεις τους χωρίς δισταγμό, δημόσια, πιστεύοντας ότι το νόθο και ναζιστικό τους κράτος δεν μπορεί να φέρει ειρήνη. Αντιθέτως, είναι το ριζικά αντίθετο της επιλογής τής ειρήνης, όποιου είδους, και δεν αποδέχεται τη συνύπαρξη με τον παλαιστινιακό αραβικό λαό, ούτε εντός των συνόρων του κράτους της 4ης Ιουνίου του 1967, ούτε εντός των συνόρων του κράτους του ψηφίσματος 181 του 1947 για τη διχοτόμηση, ούτε εντός των συνόρων τού ενός δημοκρατικού κράτους. Το μόνο που γίνεται αποδεκτό από το κράτος τους είναι: διωγμός και εξανδραποδισμός, εθνοκάθαρση ή γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, του ιδιοκτήτη της γης, της ιστορίας και του πολιτισμού.
Αντίο, Jonathan Geffen, ειρήνη στην αγνή σου ψυχή, και σε όλους όσους είναι σαν κι εσένα που ακολουθούν την εβραϊκή θρησκεία, υπερασπιζόμενοι τη δικαιοσύνη, την αυτοδιάθεση και την ελευθερία των λαών.
Μετάφραση S.M.
* Ο Jonathan Geffen (22 Φεβρουαρίου 1947 – 19 Απριλίου 2023), ήταν εξέχων Ισραηλινός συγγραφέας, ποιητής, τραγουδοποιός, δημοσιογράφος, σατιρικός και θεατρικός συγγραφέας.
Ο Geffen γεννήθηκε στη Nahalal. Το 1965, υπηρέτησε ως αλεξιπτωτιστής στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) και έγινε αξιωματικός. Μετά την απόλυσή του από τον IDF, το 1969 μετακόμισε στο Τελ Αβίβ και ασχολήθηκε με την ποίηση. Αργότερα σπούδασε στο Λονδίνο.
Το 1972, μετά την επιστροφή του από τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, ο Geffen έγραφε στη σατιρική στήλη για το ένθετο του Σαββατοκύριακου της εβραϊκής εφημερίδας Ma’ariv. Εντάχθηκε στον θίασο ψυχαγωγίας “Lul” με τους Uri Zohar, Arik Einstein και Shalom Hanoch.
Μεγάλο μέρος της επιτυχίας του Geffen προέρχεται από τα έργα του για παιδιά, συμπεριλαμβανομένου του τραγουδιού “HaYaldah Hachi Yafah BaGan” (“Το ομορφότερο κορίτσι στο νηπιαγωγείο”) και της ποιητικής συλλογής HaKeves HaShisha-Asar (“Το 16ο πρόβατο”). Έγραψε επίσης πολλούς δημοφιλείς στίχους για ενήλικες, ποιήματα, θεατρικά έργα και βιβλία. Συνεργάστηκε συχνά με τον David Broza, αποδίδοντας ισπανικά τραγούδια στα εβραϊκά. Ο Geffen μετέφρασε στα εβραϊκά πολλά τραγούδια και ποιήματα. Πολλοί από τους στίχους του έχουν μελοποιηθεί και τραγουδηθεί από κορυφαίους ισραηλινούς μουσικούς.
Ο Geffen συχνά επικρίθηκε για τις ισχυρές αριστερές τάσεις του, οι οποίες συνόρευαν με την πρόκληση. Είχε δεχθεί ακόμη και απειλές θανάτου. Ήταν ένας από μια ομάδα δημοσιογράφων (συμπεριλαμβανομένων των Uri Dan, Yeshayahu Ben Porat, Eitan Haber, Hezi Carmel, Eli Landau και Eli Tavor) που το 1973 δημοσίευσαν το βιβλίο The Failure, το πρώτο βιβλίο που τεκμηριώνει τον πόλεμο του Yom Kippur. Επέκρινε την απόδοση της κυβέρνησης και του στρατού και περιείχε περιγραφές από πρώτο χέρι για τις μάχες, τις απώλειες, τραυματισμούς και αστοχίες του στρατιωτικού υλικού. Το βιβλίο προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον στο κοινό.
To 2015, μετά την εκλογή του ακροδεξιού “Μπίμπι” Νετανιάχου, έκανε φαρμακερά σχόλια στο Facebook και στη θεατρική του παράσταση, πράξη για την οποία δέχθηκε επίθεση από εισβολή αγνώστου στο σπίτι του. Ο Geffen είχε τότε γράψει:
«Η 17η Μαρτίου πρέπει να κηρυχθεί Nakba [η Παλαιστινιακή λέξη για την Καταστροφή] του στρατοπέδου ειρήνης. Ο λαός επέλεξε και πάλι το πρόσωπο του οποίου η κυριαρχία βασίζεται στο φόβο του λαού, έναν ρατσιστή που την ημέρα των εκλογών είπε στα μέσα ενημέρωσης ότι οι Άραβες κατευθύνονται στα εκλογικά τμήματα ομαδικά. Όλοι όσοι ψήφισαν τον Μπίμπι, κάντε μου τη χάρη, μην κλάψετε όταν πεθάνουν τα παιδιά σας στην επόμενη ηλίθια επιχείρηση [των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων, IDF]», έγραψε. «Ψηφίσατε πάλι έναν ηγέτη που μας υπόσχεται θάνατο, όχι ζωή, φόβο και όχι ελπίδα».
Τη μεγαλύτερη όμως διαμάχη προκάλεσε το ποίημά του για την Αχεντ Ταμίμι, την θαραλέα έφηβη ξανθομαλλούσα Παλαιστίνια που δεν δίστασε να χαστουκίσει βίαιο Ισραηλινό στρατιώτη. Τον Φεβρουάριο του 2018, ο Geffen δημοσίευσε ένα ποίημα στο Instagram που τελείωνε με τις ακόλουθες γραμμές:
את, אהד תמימי,
אדומת השיער,
כמו דוד שסטר לגולית,
תהיי באותה שורה עם
ז’אן דארק, חנה סנש ואנה פרנק.
Εσύ, Αχέντ Ταμίμι
Κοκκινομάλλα
Όπως ο Δαβίδ που χαστούκισε τον Γολιάθ,
Στην ίδια γραμμή με τις
Ζαν Ντ’ Αρκ, Hannah Senesh και Άννα Φρανκ.
Ο ακροδεξιός υπουργός Άμυνας Avigdor Lieberman απαίτησε από το ραδιόφωνο του στρατού του Ισραήλ να απαγορεύσει τα έργα του Geffen, ενώ η υπουργός Πολιτισμού Miri Regev δήλωσε ότι ο Geffen «πέρασε την κόκκινη γραμμή».
** Ο Δρ Omar Helmy Al-Ghoul είναι πρώην υπουργός και σύμβουλος του προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής, συγγραφέας μέσων ενημέρωσης και ερευνητής στις πολιτικές επιστήμες.
Επιμέλεια, τίτλος και παραπομπές Θόδωρος Κουτσουμπός
