Δυο συναντήσεις queer υποκειμένων πραγματοποιήθηκαν ήδη στην Αθήνα για την διοργάνωση ενός εναλλακτικού pride. Οι λόγοι που εκφράστηκαν ήδη στις συνελεύσεις ποικίλουν, όμως διαφαίνεται ότι το υπάρχον δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας. Τόσο ο εμπορευματικός του χαρακτήρας όσο και το μικρό εύρος των θεματικών του, αφήνουν μεγάλο μέρος των λοάτκι βιωμάτων και διεκδικήσεων στην αφάνεια. Η αμφιφυλοφιλία, η χοντροφοβία, η αναπηρία, το να είσαι μετανάστης και λοατκι, ή το πώς επιρρεάζονται από τις εργασιακές σχέσεις, από την ταυτότητα φύλου είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Οι συνελεύσεις γίνονται κάθε Σάββατο 8 μ.μ. στο κτίριο Γκίνη, στο Πολυτεχνείο, με ανοικτές οριζόντιες διαδικασίες, και από ετερόκλιτα υποκείμενα που συνεισφέρουν στην ποικιλομορφία που θέλουμε να γιορτάσουμε.
Οφείλω να θυμίσω στο σημείο αυτό πως τα φεστιβάλ περηφάνειας γίνονται κάθε χρόνο κοντά στην επέτειο της εξέγερσης του Stonewall. Το Stonewall ήταν γκέυ μπαρ στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, καταφύγιο για διωγμένους, περιθωριοποιημένους, ακόμα και άστεγους λόγω σεξουαλικότητας. Μετά από αστυνομική εισβολή στις 28 Ιουνίου 1969, ομοφυλόφιλοι, τρανς, εκδιδόμενες και drag queen απάντησαν στην καταστολή με εξέγερση. Από τον επόμενο κιόλας χρόνο ξεκίνησαν με αφορμή την ανάμνηση της εξέγερσης, διεκδικητικές πορείες σε Ευρώπη και Αμερική. Οι αγώνες της λοατκι χειραφέτησης συνδέθηκαν πολλές φορές με εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ήταν η υποστήριξη των γκέυ και των λεσβιών της Μεγάλης Βρετανίας στην απεργία των ανθρακωρύχων το 1984-85. Το 1985 οι ανθρακωρύχοι συμμετείχαν στο pride του Λονδίνου, ενώ κατά το ίδιο έτος πίεσαν στην συνδιάσκεψη του κόμματος των Εργατικών να υιοθετηθεί ατζέντα γκέυ δικαιωμάτων.
Το Pride σημαίνει αντεπίθεση. Τουλάχιστον για όσες και όσους έχουμε αναφορά στην κοινωνική επανάσταση, όπως είμαστε οι μαρξιστές, οι ελευθεριακοί και άλλοι σύντροφοι, αυτό σημαίνει. Αντεπίθεση σε ένα σύνολο θεσμών που όπως όλοι υπάρχουν για να διασφαλίσουν μια ταξική κυριαρχία, όπου πρώτη υπήρξε κατά τον Ένγκελς αυτή του άνδρα επί της γυναίκας. Και γι’ αυτό τα θεσμικά pride που πραγματοποιούνται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη δεν μας καλύπτουν. Χαιρετίζουμε το εγχείρημα και παλεύουμε κατά του σεξισμού, του καπιταλιστικού κράτους και του φασιστικού παρακράτους.
