Ελαστικοί μισθοί-πείνας για όλους
Eνιαίο κατώτατο μισθό για όλους τους εργαζομένους (και όχι μόνο τους νέους), “ελαστικοποίηση” των όρων παροχής του (ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε επιχείρησης, την παραγωγικότητα του εργαζομένου κλπ.) και ταυτόχρονα τη δυνατότητα υπογραφής “Εθνικών Συμβάσεων ελαστικής απασχόλησης”.
Αυτά ζητάει η Κομισιόν από την όποια κυβέρνηση προκύψει από τις προσεχείς εκλογές. Στην έκθεση των Βρυξελλών για το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής της Ελλάδας περιγράφεται σε γενικές γραμμές το νέο εργασιακό τοπίο που πρέπει να διαμορφωθεί μέχρι το τέλος του 2012.
Συγκεκριμένα θα πρέπει:
1. Να υπάρξει ένας ενιαίος κατώτατος μισθός σε μόνιμη βάση για όλους τους εργαζομένους. Οι “Τροϊκανοί” και οι ντόπιοι συνεργάτες τους πιστεύουν θα έχει ωριμάσει σύντομα η παραπάνω πρόταση καθώς η λήξη των ισχυουσών κλαδικών συμβάσεων σε συνδυασμό με τον περιορισμό της μετενέργειας θα εντείνει τις πιέσεις για σύγκλιση του κατώτατου μισθού που προβλέπεται σε κάθε κλάδο με εκείνο που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ. Για να αποφευχθεί η ανοιχτή και ανεξέλεγκτη σύγκρουση σε κάθε εργασιακό χώρο (ήδη ο ανεκδιήγητος υπ. Εργασίας καλεί τους κοινωνικούς εταίρους να υπογράψουν ξανά κλαδική σύμβαση…), η κυβέρνηση θα κληθεί να περάσει μια… πυροσβεστική γενική ρύθμιση που θα αφορά όλους τους κλάδους και θα εξισώνει προς τα κάτω όλες τις “κλαδικές” αμοιβές στο επίπεδο του βασικού μισθού της ΕΓΣΣΕ.
2. Να δοθεί η δυνατότητα υπογραφής “πανεθνικών συμβάσεων ελαστικής απασχόλησης” που θα επιτρέψει τη μαζική επέκταση των συμβάσεων μερικής απασχόλησης και των συμβάσεων ορισμένου χρόνου (προσωρινή απασχόληση).
Οι Βρυξέλλες πιστεύουν πως ούτε η διαμόρφωση ενός ενιαίου κατώτατου μισθού μπορεί να καλύψει τις ελαστικές ανάγκες των επιχειρήσεων για ακόμα χαμηλότερες εργατικές αμοιβές, ούτε θα ανταποκρίνεται στην παραγωγικότητα του κάθε εργαζόμενου.
Ας μην ξεχνάμε, επίσης, πως κόντρα στις προβλέψεις της τρόικας τα ποσοστά της επίσημης -τουλάχιστον- ελαστικής απασχόλησης όχι μόνο δεν εκτινάχθηκαν, παράλληλα με την εκτίναξη της ανεργίας (21% τον περασμένο Δεκέμβριο), αλλά παράμειναν σχεδόν στάσιμα. Συγκεκριμένα, 6% περίπου είναι η μερική απασχόληση και 11% η προσωρινή απασχόληση. Μ’ άλλα λόγια, οι επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι και οι ελαστικά απασχολούμενοι αυτής της χώρας αποτελούν το 38% του εργαζόμενου πληθυσμού! Αντίθετα, τα ποσοστά της ανασφάλιστης ή ατελώς ασφαλισμένης εργασίας ήταν εκείνα που εκτινάχτηκαν, φτάνοντας, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΚΑ, το 30% και το 42% αντίστοιχα! Προκειμένου να καλυφτεί το “κενό” στην αγορά εργασίας που αφήνει η μαζική ανεργία, η κυβέρνηση εξετάζει τη δημιουργία του θεσμού της “εθνικής σύμβασης ελαστικής απασχόλησης” (κατά το πρότυπο άλλων χωρών του ΟΟΣΑ) και την ενίσχυση του ρόλου των Ιδιωτικών Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης (ή αλλιώς των εταιρειών υπενοίκιασης σύγχρονων σκλάβων…)
