Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους ναζί, και το εργατικό-λαϊκό και αντιφασιστικό κίνημα δεν ξέχασε. Με μαζικές πορείες στο Κερατσίνι στις 18 Σεπτεμβρίου, τίμησε τη μνήμη του Παύλου και διαδήλωσε την οργή του ενάντια στους φασίστες. Την ίδια ημέρα, είχε φροντίσει σε συνέντευξη ο φύρερ Μιχαλολιάκος, σε μια επίδειξη κυνισμού, να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την δολοφονία, προκαλώντας και εξοργίζοντας, φίλους, συγγενείς, συντρόφους. Μόλις μία εβδομάδα νωρίτερα, όμως, είχε δεχτεί ένα γερό «χαστούκι», με την ακύρωση της προεκλογικής του φιέστας στη Πλατεία Κοραή του Πειραιά από την κινητοποίηση εκατοντάδων αντιφασιστών.
Οι χιλιάδες λαού που συγκεντρώθηκαν στο Κερατσίνι, χωρίστηκαν σε διαφορετικά καλέσματα και κατευθύνσεις. Στην πρώτη περίπτωση, στην Πλατεία Κύπρου, που βρίσκεται το δημαρχείο Κερατσινίου, καλούσαν τοπικές συλλογικότητες και αναρχικές-αντιεξουσιαστικές ομάδες του Πειραιά και των δυτικών (Ρεσάλτο, Θερσίτης, Αγρός, Σινιάλο), σε διάκριση από τον υπόλοιπο όγκο των διαδηλωτών, με κατάληξη το μνημείο του Παύλου στην Παναγή Τσαλδάρη 60.
Στη δεύτερη περίπτωση, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, καλούσαν επίσης ξεχωριστά στη Πλατεία Ζαρντέν στην Αμφιάλη.
Ο κύριος όγκος των διαδηλωτών, καλούσε αντίστροφα, με χώρο έναρξης στο μνημείο του Παύλου Φύσσα. Καλούσαν η Εργατική Λέσχη Κερατσινίου-Δραπετσώνας, ο Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνα-Πειραιά, Αντιναζιστική Πρωτοβουλία Πειραιά, η Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση, η ΟΡΜΑ, η Συνέλευση της 17ης Ιούλη, ο Αντιφασιστικός Συντονισμός στη Πατησίων, η Α.Κ., το ΕΕΚ και η ΟΕΝ, η ΚΕΕΡΦΑ, η ΟΚΔΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Λαϊκή Ενότητα, το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα, η Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης, Νέας Ιωνίας κ.α. Σε αυτό το κομμάτι της διαδήλωσης, που ήταν και το μαζικότερο, πήραν μέρος τα εργατικά σωματεία, όπως η ΠΕΝΕΝ, ο Σύλλογος εκπαιδευτικών Κερατσινίου – Περάματος Νίκος Πλουμπίδης, Σύλλογος εκπαιδευτικών Νίκαιας – Πειραιά, Σωματείο εργαζομένων δήμου Νίκαιας, η τοπική επιτροπή ΕΙΝΑΠ νοσοκομείου Νίκαιας κ.α.
Αν και το αρχικό πλάνο προέβλεπε κατεύθυνση της πορείας προς τα Ταμπούρια, με ένα κομμάτι των διαδηλωτών (ΚΕΕΡΦΑ) να έχει επιλέξει να διαχωριστεί επιστρέφοντας στο μνημείο, τελικά σπασίματα μαγαζιών από ομάδες νεαρών έγιναν αφορμή να φράξει ο δρόμος προς τα Ταμπούρια και η απόφαση του κύριου όγκου της πορείας και των σωματείων που προπορευόντουσαν ήταν στρίψει η πορεία στην οδό Δεμερτζή και να καταλήξει ξανά στο μνημείο όπου διαλύθηκε.
Η πορεία, μέσα από τους δρόμους του Κερατσινίου, συνάντησε την αποδοχή και την επιδοκιμασία των κατοίκων της περιοχής, που δεν ξεχνούν πως στη δική τους γειτονιά σκοτώθηκε ο Παύλος από τα «τάγματα εφόδου» των Ναζί, που για καιρό δρούσαν σαν στρατός κατοχής. Χωρίς τις εκτεταμένες συγκρούσεις των δύο τελευταίων χρόνων, η διαδήλωση ολοκληρώθηκε με σχετικά ειρηνικό τρόπο.
Το σύνθημα «ο Παύλος ζει, τσακίστε τους Ναζί», που δόνησε το Κερατσίνι, δήλωνε τη πρόθεση του κινήματος να φράξει το δρόμο στο φασισμό, να μην αφήσουμε να εκπληρωθούν τα σχέδια κράτους/παρακράτους και τμήματος του κεφαλαίου να τους ξαναστήσουν στα πόδια τους ως «χρυσή εφεδρεία» του συστήματος.
Φασιστικές προκλήσεις την ημέρα των εκλογών
Δύο μόλις μέρες μετά την δυναμική εμφάνιση του εργατικού-αντιφασιστικού κινήματος στους δρόμους του Κερατσινίου, οι Ναζί επέλεξαν να προκαλέσουν, με αφορμή τις εκλογές.
Επιλέγοντας ξανά, όπως και τον Γενάρη, τα σχολεία της γειτονιάς του Παύλου, θέλησαν να «πάρουν το αίμα τους πίσω», οι ψευτόμαγκες της Χρυσής Αυγής, με επικεφαλής τον Λαγό, και με την συνοδεία και άλλων πρωτοκλασάτων, όπως του καπετάνιου-πρεζέμπορα Κούζηλου, του πρωτοπαλίκαρου του αρχηγού, Δεβελέκου κ.α.
Συνολικά 30-40 τραμπούκοι περιόδευαν προκαλώντας στα εκλογικά τμήματα της Β’ Πειραιά, για να καταλήξουν στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου. Εκεί, ο πρόσφατα αποφυλακισθείς Λαγός, εν μέσω απειλών και ύβρεων προς τα τραπεζάκια της Αριστεράς, απαιτούσε από την αστυνομία να διώξει τους Αριστερούς αντιπροσώπους, ενώ κινήθηκε απειλητικά και βρίζοντας προς τις συντρόφισσες που ήταν στο τραπέζι της εκλογικής συνεργασίας ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΕΕΚ.
Η αντίδραση του κινήματος ήταν άμεση, και μέσω «ηλεκτρονικών» καλεσμάτων, συγκεντρώθηκαν στο χώρο δεκάδες σύντροφοι από την αριστερά και την αναρχία. Χωρίς καθυστέρηση, ΜΑΤ έκαναν την εμφάνισή τους και μπήκαν ανάμεσα σε φασίστες και αντιφασίστες. Αφού οι Λαγός και λοιποί Ναζί, παρίσταναν τους εξοργισμένους και προσπάθησαν –τάχα- να σπάσουν την αστυνομική αλυσίδα που τους προστάτευε για να «επιτεθούν» στους αντιφασίστες, αποχώρησαν συντεταγμένα και σαν βρεγμένες γάτες.
Αυτό ήταν και το δεύτερο χαστούκι στους φασίστες μέσα σε λίγες μέρες. Παρά το ανησυχητικό 7% που πήραν στις εκλογές, το εργατικό και λαϊκό κίνημα έχει αποδείξει πως είναι αποφασισμένο να μην τους ξαναεπιτρέψει να αλωνίζουν στους δρόμους. Θα βρισκόμαστε στο κατόπι τους, μέχρι το οριστικό τσάκισμα τους.
Κ. Αποστολόπουλος
