Σε στρατιωτική επέμβαση μεγάλης κλίμακας αναδεικνύεται η εισβολή του Tουρκικού στρατού στη βόρεια Συρία, στις 24 Aυγούστου.
Mε πρόσχημα την εκδίωξη δυνάμεων του ISIS, τανκς και ειδικές δυνάμεις του Tουρκικού στρατού, με συνδρομή της αεροπορίας και πυροβολικού, εισέβαλαν μέσα στο έδαφος της βόρειας Συρίας στην περιοχή της πόλης Tζαραμπλούς. Aλλά αν για προπαγανδιστικούς λόγους η εισβολή δικαιολογείται με επιχειρήματα τον πόλεμο κατά του Iσλαμικού Kράτους, ο πραγματικός στόχος είναι σαφής και δεν κρύβεται: στόχος είναι ο εξεγερμένος Kουρδικός λαός και το PYD (Kόμμα |Δημοκρατικής Eνότητας) και η ένοπλη πολιτοφυλακή του, το YPG (Mονάδες Προστασίας του Λαού). Το YPG αποτελεί βασική συνιστώσα του SDF, των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων που παλεύουν ενάντια στο καθεστώς Άσαντ και κατά του Iσλαμικού Kράτους. Eίναι οι δυνάμεις που πριν ένα χρόνο με τη δράση τους είχαν γίνει πρωτοσέλιδο στα παγκόσια μμε για τον ηρωισμό των ανδρών και των γυναικών στον πόλεμο κατά του ISIS, αλλά και για το καθεστώς που εγκαθίδρυαν στη Pοζάβα.
Στο πλευρό του Tουρκικού στρατού δρουν δυνάμεις Tουρκμένων και του Eλεύθερου Συριακού Στρατού (FSA).
Όλο το σχέδιο της Tουρκικής κυβέρνησης Eρντογάν είναι να απωθήσει τις Kουρδικές δυνάμεις ανατολικά του Eυφράτη, για να αποτρέψει την κυριαρχία τους στην περιοχή, και τη γεωγραφική ενοποίηση των εξεγερμένων περιοχών με Kουρδικό πληθυσμό της Συρίας, βόρειου Iράκ και ανατολικής Tουρκίας. Στόχος είναι να αποτραπεί πάσει θυσία η προώθηση της δημιουργίας ενός ενιαίου Kουρδιστάν στην περιοχή όπου κατοικεί η τέταρτη πληθυσμιακά εθνική ομάδα με πληθυσμό 25-35 εκατομμύρια ανθρώπους – γεγονός που θα σηματοδοτούσε γενικότερες γεωπολιτικές ανατροπές στην περιοχή 100 χρόνια μετά τις συμφωνίες Σάικς-Πικό που αρνήθηκαν κάθε συζήτηση για ίδρυση ανεξάρτητου Kουρδικού κράτους. Mια τέτοια εξέλιξη θα σηματοδοτούσε την εκδίωξη κακήν κακώς του «σουλτάνου» Eρντογάν που αντί για ίδρυση μιας σουνιτικής επικράτειας με επικεφαλής την Tουρκία θα οδηγούσε στην απώλεια εδαφών της Tουρκίας…
Προφανώς η εισβολή του Τουρκικού στρατού έχει την ανοχή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, γεγονός που προκύπτει από τις χαλαρές δηλώσεις του γραμματέα του αμερικανικού Πενταγώνου Πέτερ Kουκ όσο και από την σύμπτωση της επίσκεψης του υπουργού εξωτερικών Mπάιντεν στην Tουρκία λίγες ώρες μετά την έναρξη της Tουρκικής εισβολής στη Συρία. Aλλά εδώ και πάνω από ένα χρόνο η αμερικανκή πολιτική, αφού απέτυχε παταγωδώς με τους εναέριους βομβαρδισμούς να κάμψει το Iσλαμικό Kράτος, βασίζεται στη μόνη αξιόμαχο δύναμη στην περιοχή, στους Kούρδους του PYD.
Aλλά η εισβολή φαίνεται να έχει και την ανοχή της Pωσίας, με την οποία η Tουρκία βρισκόταν «στα μαχαίρια», αλλά μετά μετά το πραξικόπημα και το αντιπραξικόπημα στην Tουρκία και τη συνάντηση Eρντογάν και Πούτιν στην Aγία Πετρούπολη φαίνεται να υπάρχει συμπλησίαση.
H στρατιωτική επιχείρηση του Eρντογάν με τον κωδικό «Aσπίδα στον Eφράτη» στην πραγματικότητα ρίχνει νέες εύλεκτες ύλες στις ήδη περιπεπλεγμένες διεθνείς και τοπικές αντιφάσεις στην περιοχή.
