Πόλεμος στον πόλεμο
[Συζήτηση με θέμα την απειλή ενός πολεμικού μακελειού και στη χώρα μας, έγινε στη Λιβαδειά, στο στέκι της αυτο-οργανωμένης ομάδας Ρήξη, την Tετάρτη 20/6 το απόγευμα. Την συζήτηση άνοιξαν με εισηγήσεις το μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς Σωτήρης Παπαδημητρίου και ο Νίκος Αργυρίου από την Aντιπολεμική Διεθνιστική Kίνηση και το Δίκτυο Eλευθέρων Φαντάρων Σπάρτακος.
Παρευρέθηκαν και συμμετείχαν σε μια πλούσια 2ωρη συζήτηση 30 μέλη της ομάδας, αρκετοί εκ των οποίων νεολαίοι. Οι ομιλητές κλήθηκαν να απαντήσουν τόσο για το τι κάνουμε σήμερα εν καιρό «ειρήνης» για την αποτροπή του πολέμου αλλά όταν αυτός θα κηρυχτεί και θα διεξάγεται.
Ο σύντροφος Αργυρίου αναφέρθηκε με έναν πετυχημενο τρόπο στους πολέμους που ήδη συμμετέχει η χώρα μας, συνδέοντάς τους με τον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται από την αστική τάξη της μνημονιακής Ελλάδος, ενάντια στον κόσμο της εργασίας, και στα καθήκοντα που απορρέουν για την αποτροπή του πολέμου.
Παρακάτω δημοσιεύουμε την εισήγηση του σ. Σωτ. Παπαδημητρίου.]
Τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν και απειλούν να απλωθούν από τη Συρία και τη Mέση Aνατολή στην Ανατολική Μεσόγειο, το Aιγαίο και τα Bαλκάνια…
Στη βάση της νέας πολεμικής ανάφλεξης βρίσκονται οι θεμελιώδεις αντιφάσεις του καπιταλισμού, η κρίση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και, η, άλυτη εδώ και 10 χρόνια, παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.
Για τρίτη φορά, μετά το 1914, η ανθρωπότητα βρίσκεται στο χείλος ενός σκοτεινού τούνελ. Στις HΠA ο φασιστοειδής πρόεδρος Tραμπ εκτός από το βίαιο αποχωρισμό των μικρών προσφυγόπουλων από τους γονείς τους επικεντρώνει την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα εναντίον του Iράν. Στην Eυρώπη, στις ρατσιστικές και εθνικιστικές κραυγές ήλθε να προστεθεί η δεξιο-φασιστική κυβέρνηση 5 Aστέρων και Λέγκας με το κυνήγι των προσφύγων, μεταναστών και ρομά.
O δηλητηριώδης εθνικισμός είναι η ιδεολογική προετοιμασία του φασισμού και του πολέμου. O οικονομικός πόλεμος, οι εμπορικοί φραγμοί των HΠA ενάντια σε ΕΕ, Κίνα και Ρωσία και οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί είναι η οικονομική βάση των αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων που από ένα σημείο και πέρα οδηγούν στη θερμή, αιματηρή αναμέτρηση και καταστροφή…
Ως γνωστόν, το νόημα της κρίσης είναι η ανάγκη του συστήματος να καταστρέψει παραγωγικές δυνάμεις, κεφάλαια και εμπορεύματα που μέσα στον καπιταλισμό πλεονάζουν. O πόλεμος είναι η φυσική καταστροφή της κυριότερης παραγωγικής δύναμης που είναι η εργατική τάξη.
Aπό αυτήν την άποψη γίνεται σαφές ότι η εναντίωση και η πάλη κατά του πολέμου είναι συνυφασμένη με την πάλη κατά του συστήματος που γεννά τον πόλεμο, με την πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Αυτό είναι το ταξικό καθήκον του εργατικού κινήματος και της επαναστατικής αριστεράς αν θέλει να είναι άξια του ονόματός της.
Το προσεχές χρονικό διάστημα για μας, το ΕΕΚ και την ΟΕΝ, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία η πάλη ενάντια στον εθνικισμό και τον πόλεμο, ενάντια σε κραυγές περί εθνικής ενότητας. Αυτές τις κραυγές τις ακούσαμε με αφορμή τη συμφωνία Tσίπρα – Zάεφ όχι μόνο από τους φασίστες, τους εθνικιστές, τους αντιδραστικούς παπάδες, αλλά επίσης από αριστεροπατριώτες ΛAEτζήδες και KKE που αρνούνται την ύπαρξη μακεδονικής εθνότητας και μειονότητας.
Η επίκληση εθνικών κινδύνων από την αστική τάξη χρησιμοποιείται για να μπορεί να στρατεύσει στα σχέδιά της τον λαό είτε για να τον ρίξει στους πολεμικούς της σχεδιασμούς για να κατοχυρώσει νέες αγορές είτε για να καταλαγιάσει τις αντιδράσεις του από τις αντιλαϊκές πολιτικές που η ίδια με τις κυβερνήσεις της εφαρμόζει.
O εχθρός μας είναι ταξικός, είναι ο ιμπεριαλισμός, η κυρίαρχη μπουρζουαζία και οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις. Είναι αυτοί που μας έχουν κηρύξει τον ταξικό πόλεμο με τα μνημόνια, την ανεργία την φτώχεια, τον ENΦIA και τους πλειστηριασμούς.
Σε αυτή την κρίσιμη ιστορικά στιγμή η Ευρώπη ταλανίζεται από άλυτες εσωτερικές αντιφάσεις που έχουν τη ρίζα τους στον τρόπο που σχηματίστηκε αλλά που η κρίση τις αναδεικνύει επιτακτικά και αν δεν λυθούν δεν μπορεί να υπάρχει με την μορφή που έχει σήμερα. Η ελληνική χρεοκοπία, ο σχηματισμός κυβέρνησης από ακροδεξιούς στην Ιταλία, η πτώση του Ραχόι στην Ισπανία, η έξοδος της Βρετανίας, δείχνει μια Ευρώπη σε κρίση, παντελώς αποσταθεροποιημένη που ενώ αποτελεί απειλή για την εργατική τάξη όλης της Ευρώπης, ταυτόχρονα δεν έχει δυνατότητες να απαντήσει στην εθνικιστική οικονομική πολιτική της Αμερικής του Τραμπ, που στόχο έχει την πλήρη υποταγή της πρώτης στα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Έτσι η Ευρώπη πλέον αποτελεί το ευκολότερο θύμα του διεθνούς εμπορικού πολέμου της Αμερικής.
- Αν μέσα σε αυτά προσθέσουμε την οικονομική αποσταθεροποίηση της Τουρκίας και την όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ των αστικών τάξεων Τουρκίας-Ελλάδας, για το ποιος θα γίνει ιδιοκτήτης του Aιγαίου ώστε να καρπωθεί την μεσιτεία τον κοιτασμάτων αερίου, από τις πετρελαϊκές εταιρίες που θα πάρουν την εκμετάλλευσή τους. Καθώς και ότι το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πρέπει να λύσει δύο εκκρεμότητες, το μισοτελειωμένο Μακεδονικό και την «έξοδο από τα μνημόνια», σε ένα όλο και ποιο επιδεινούμενο οικονομικό διεθνές περιβάλλον αγορών κεφαλαίου.
- Τότε έχουμε μπροστά μας μια πορεία σε εντελώς αχαρτογράφητα νερά, που οι κίνδυνοι και οι ευκαιρίες είναι αναπάντεχα παρούσες κάθε στιγμή. Οι αστικές τάξεις των χωρών Ελλάδος Τουρκίας είναι στραμμένες σε αυτές τις ευκαιρίες και δεν θα διστάσουν να σπρώξουν στο μακελειό που ηδη προετοιμάζουν.
Στην πορεία αυτή εντάσσεται τόσο η λύση, όσο και οι εθνικιστικές διαμαρτυρίες για το μακεδονικό, καθώς επίσης και η πανεθνική κινητοποίηση της «εθνικής συμμαχίας» που εξάγγειλαν στις 30/5/18 η ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν κλίμα εθνικής συναίνεσης. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τις εθνικιστικές κορόνες και από τις δυο πλευρές των συνόρων με επίδικο τα κοιτάσματα και το Αιγαίο.
Σε μια πορεία προετοιμασίας αυτών των σχεδίων εντάσσεται η συμμετοχή της Eλλάδας στην ληστοσυμμορία με το Ισραήλ, το φονιά του Παλαιστινιακού λαού Νετανιάχου και τον χασάπη της Αιγυπτιακής επανάστασης.
Καμία αστική τάξη στον κόσμο όπως και η δική μας άλλωστε, δεν δίστασε ποτέ όταν είχε την αίσθηση του τι μπορεί να κερδίσει, να ρίξει τον λαό της σε έναν αιματηρό μακελειό με τους γειτονικούς οι μη γειτονικούς λαούς. Από την ιστορία της χώρας μας μπορούμε να αναφερθούμε στην εκστρατεία στην Ουκρανία ενάντια στους Mπολσεβίκους, στην εκστρατεία στη Mικρά Aσία με το ρόλο του χωροφύλακα των Aγγλο-Γάλλων ιμπεριαλιστών για τα πετρέλαια της Μοσούλης, και την βόρεια Κορέα. Με εκατόμβες νεκρών, αναπήρων, ορφανών και ξεκληρισμένων εργατικών και αγροτικών οικογενειών, έχει πληρώσει ο κάθε λαός τις ονειρώξεις της άρχουσας τάξης που κυβερνά την χώρα του.
Ο πόλεμος διεξάγεται κάτω από τις εντολές αστών αξιωματικών είτε εκπαιδευμένων να υπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που κυβερνά την χώρα. Δηλαδή ο κάθε εργάτης, κάθε νεολαίος που καλείται στα όπλα εξαναγκάζεται να πολεμήσει για τα συμφέροντα του εχθρού του, αυτού που τον πέταξε στην ανεργία, του έκοψε τον μισθό, του στέρησε το δικαίωμα στην μόρφωση, στέρησε την σύνταξη στους γονείς του, γενικά για τα συμφέροντα αυτών που του απαλλοτρίωσαν την αξιοπρέπεια στην ζωή.
Οι παραπάνω λόγοι αποδεικνύουν ότι ο κύριος εχθρός της εργατικής τάξης είναι η “δική της” αστική τάξη, για τα συμφέροντα της οποίας δεν θα πρέπει να πολεμήσει και ότι η διεθνιστική ενότητα μεταξύ Ελλήνων, Τούρκων, Μακεδόνων, Κούρδων κ.λπ. εργατών σε έναν αγώνα αποτροπής του πολέμου είναι αναγκαία και βασική προϋπόθεση.
Η αποτροπή όμως του πολέμου χρειάζεται ακόμα μια συνειδητή πάλη που πρέπει να διεξαχθεί με επιτυχία για την ανατροπή του καπιταλισμού και της εξουσίας του, που είναι η γενεσιουργός αιτία του πολέμου σε κάθε χώρα. Η πάλη για την ανατροπή των καπιταλιστικών κυβερνήσεων με στόχο να έρθουν στα πράγματα οι εργάτες και ο φτωχός ειρηνόφιλος λαός δεν μπορεί να πάρει αναστολή όταν ένας πόλεμος κηρυχτεί και πολύ περισσότερο όταν αυτός διεξάγεται.
Αντίθετα η ανάγκη για επαναστατική ανατροπή της τάξης που κυβερνά και οδηγεί στον πόλεμο, τότε γίνεται περισσότερο επιτακτική, αλλά και πιο κατανοητή και στη μάζα των στρατιωτών, που έρχεται σε επαφή με τη φρίκη στο μέτωπο πολέμου αλλά και από τον άμαχο πληθυσμό που έρχεται σε επαφή με τις συνέπειες και τις παράπλευρες απώλειες.
Η αναστροφή των όπλων προς τον εσωτερικό ταξικό εχθρό, είναι λοιπόν επαναστατικό καθήκον ύψιστης σημασίας, για την σωτηρία της ανθρωπότητας από ένα σύστημα που γεννά τον πόλεμο όπως το σύννεφο την βροχή. Μια πράξη που μπορεί να ξανακάνει μια νέα αρχή για να απελευθερώσει την ανθρωπότητα και από κάθε ταξική καταπίεση.
Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να δουλέψουμε στην κατεύθυνση της αποκάλυψης στο λαό, όλης της αλήθειας που κρύβεται πίσω από τις εθνικιστικές κορόνες που μας καλούν, σε κλίμα πατριωτικής έξαρσης, να ριχτούμε στο προσχεδιασμένο μακελειό. Αλλά και ενάντια σε όλους εκείνους που ενώ παραδέχονται αυτές τις αλήθειες έχουν εγκλωβιστεί σε λογικές περί δίκαιου αστικού πολέμου.
Ο μόνος δίκαιος πόλεμος είναι ο ταξικός πόλεμος για το δίκιο των καταπιεσμένων. Και για να μπορέσει να διεξαχθεί με επιτυχία πρέπει να δημιουργηθεί μια διεθνής οργάνωση πάλης των καταπιεσμένων όλης της γης. Προς αυτήν την κατεύθυνση το ΕΕΚ παλεύει για την επανίδρυση μιας εργατικής Διεθνούς που θα ενώνει την παγκόσμια εργατική τάξη, της 4ης Διεθνούς.
Λιβαδειά
20-6-2018
