της Κατερίνας Μάτσα
Ακόμα και από τον τάφο του, ο 26χρονος κοινωνικός αγωνιστής Βασίλης Μάγγος από το Βόλο, εξακολουθεί να καταγγέλλει την αστυνομική βία, την κοινωνική υποκρισία, την βαρβαρότητα κάθε μορφής.
Ο Βασίλης στις 14 Ιουλίου έχασε τη ζωή του, ένα μήνα μετά τον άγριο ξυλοδαρμό του από τα θηρία των ΜΑΤ και ΟΠΚΕ του Βόλου, επειδή στάθηκε αλληλέγγυος μπροστά στα δικαστήρια στους αγωνιστές που είχαν συλληφθεί στη μαζική διαδήλωση της 13|6 ενάντια στην καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ. Τον ξυλοκόπησαν άγρια, του έσπασαν 6-7 πλευρές, του προκάλεσαν θλάση στο συκώτι και την χοληδόχο κύστη και τον πέταξαν σαν σκουπίδι από το κρατητήριο, χωρίς να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο, όπως ζητούσε ο ίδιος, πού σφάδαζε από τον πόνο.
Τελικά στο νοσοκομείο πήγε αργότερα με τον πατέρα του, που κατήγγειλε το γεγονός στην Εφημερίδα των Συντακτών (15|7|20) λέγοντας χαρακτηριστικά: “ενώ τον χτυπούσαν και τους φώναζε σταματήστε, δεν μπορώ να πάρω ανάσα αυτοί συνέχιζαν”…
Οι απόκληροι του κόσμου, από την Ελλάδα μέχρι την Αμερική, όταν βρεθούν στα χέρια του κράτους, τους κόβουν την ανάσα, και πνίγονται από τους βασανιστές της καταστολής.
Από το νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν ο Βασίλης κατέγραψε με περισσή γενναιότητα τις συνθήκες της κακοποίησης του “Εγώ την Κυριακή δεν ήμουν με το συγκεντρωμένο πλήθος, τυχαία βέβαια, όμως με το που είδα τους δικούς μου ανθρώπους να διαμαρτύρονται έξω από τα δικαστήρια, σταμάτησα αμέσως με το μηχανάκι μου για να συσπειρωθώ με τους αλληλέγγυους. Έτυχε εκείνη τη στιγμή να βγάζουν οι ασφαλίτες το παιδί που είχαν κρατούμενο και εγώ έτρεξα προς το μέρος των μπάτσων να διαμαρτυρηθώ, γιατί έτσι ένοιωθα εκείνη τη στιγμή, με έπνιξε το δίκιο μου… Δεν πρόλαβα όμως να φτάσω στους ασφαλίτες. Πετάχτηκε μια διμοιρία ΟΠΚΕ και μια ΜΑΤ, ΣΤΟΧΕΥΜΈΝΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, μιας και με γνωρίζουν, ήρθαν τρέχοντας κατά πάνω μου και ξεκίνησαν να με βαράνε αναίτια, δολοφονικά, απάνθρωπα κι αλύπητα”
Αυτή την βαρβαρότητα, με τις θανάσιμες, όπως αποδείχτηκε, συνέπειες θέλησε να συγκαλύψει ο Χρυσοχοΐδης, σπεύδοντας να βγάλει την ίδια τη μέρα του θανάτου του Βασίλη, την απαράδεκτη ανακοίνωση συγκάλυψης των εγκληματικών ενεργειών των πραιτοριανών του.
Ο Βασίλης Μάγγος δεν έκρυψε και δεν φοβόταν ποτέ την αλήθεια: “Είδα τους δικούς μου ανθρώπους να διαμαρτύρονται και αποφάσισα να συσπειρωθώ με τους αλληλέγγυους”, είπε και χωρίς δισταγμό πήρε θέση στο πλευρό των “δικών” του, των άλλων των καταπιεσμένων, των ταξικών αδελφών του, συνεχίζοντας τον αγώνα της Κατερίνας Γκουλιώνη ενάντια στην κρατική καταστολή…
Καθολική είναι, πλέον η απαίτηση να δώσει λόγο ο Χρυσοχοΐδης και η κυβέρνηση Μητσοτάκη για το θάνατο του αγωνιστή, που με τον πιο τραγικό τρόπο συγκέντρωνε στο πρόσωπό του το δράμα και την οδύνη όλων των θυμάτων της ταξικής βαρβαρότητας, αλλά και το ηθικό τους ανάστημα, το θάρρος και την ανθρωπιά τους.
Στη μνήμη του Βασίλη Μάγγου, της Κατερίνας Γκουλιώνη και όλων των κατατρεγμένων, των “αόρατων”, για το σύστημα, ανθρώπων που πεθαίνουν άδικα αλλά όχι μάταια, δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε το δικό τους αγώνα μέχρι το τέλος. Για να βγούμε από την βάρβαρη Προϊστορία, για να αρχίσει η Ιστορία μιας αληθινά ανθρώπινης κοινωνίας.
16/7/2020
