Και Απόλυση και Ξεσπίτωμα από τον εργατικό οικισμό όλων των εργατών
του Σωτήρη Παπαδημητρίου
Με κυβερνητική απόφαση ο Ειδικός Διαχειριστής στην ΛΑΡΚΟ θα προχωρήσει άμεσα στον πιο ανάλγητο και εγκληματικό «σχεδιασμό», κάτω από τις σημερινές συνθήκες (ανεργίας και πανδημίας). Ο Διαχειριστής θα απολύσει το σύνολο των απασχολουμένων στο εργοστάσιο και στα μεταλλεία, που έχουν συμβάσεις αορίστου χρόνου, περίπου 1.100 εργαζόμενους, πριν από την υποβολή των δεσμευτικών προσφορών από τους επενδυτές.
Την ενημέρωση αυτή είχαν οι συνδικαλιστές σε τηλεδιάσκεψη με τους υπουργούς Οικονομικών Σταϊκούρα, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σκρέκα και Εργασίας Χατζηδάκη.
Πρόκειται για την σκληρότερη εκδοχή του περιβόητου “σχεδιασμού”, που προέβλεπε ότι οι εργαζόμενοι στο συγκρότημα θα απολύονταν με την ολοκλήρωση των διαγωνισμών και την ανακήρυξη του νέου ιδιοκτήτη. Τώρα οι απολύσεις υλοποιούνται σαν προϋπόθεση για να υποβληθούν προσφορές.
Αν εξετάσουμε σε βάθος χρόνου τον ρόλο που έχουν παίξει τα κυβερνητικά στελέχη -όλων των κυβερνήσεων- που διαχειρίστηκαν την ΛΑΡΚΟ, αλλά ιδιαίτερα της σημερινής κυβέρνησης, θα διαπιστώσουμε πως έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την απαξιώσουν.
Απαξίωσαν το σταθερό κεφάλαιο, αφήνοντας ασυντήρητες τις εγκαταστάσεις σε σημείο που ο εργασιακός χώρος να χαρακτηρίζεται σαν κρεματόριο από το πλήθος των θανατηφόρων και άλλων ατυχημάτων που συμβαίνουν. Εγκατέλειψαν περιβαλλοντολογικές λύσεις εναπόθεσης της σκουριάς και των λοιπών λυμάτων σε ειδικό ΧΥΤΑ, αφήνοντας να σέρνεται το πρόβλημα και η δυσαρέσκεια των κατοίκων της περιοχής του Ευβοϊκού. Μοιράσανε την πώληση σε δυο διαγωνισμούς, με τρόπο που απογυμνώνεται το εργοστάσιο από τα μεταλλευτικά φιλέτα του. Υποχρέωσαν την εταιρεία να πληρώνει τιμολόγια ενέργειας υψηλότερα από τις ιδιωτικές ομοειδείς μεταλλουργικές εταιρίες της χώρας. Απαξίωσαν και δυσφήμισαν το εργατικό δυναμικό και την τεχνογνωσία που κατέχει, ρίχνοντας στην πλάτη του την ευθύνη των συνεπειών από τις κυβερνητικές επιλογές διαχειριστών και διαχείρισης σχεδόν μισού αιώνα.
Και πάντα τον απαξιωτικό “σχεδιασμό” τους, τον εκτελούσαν χρεώνοντας την ΛΑΡΚΟ και τον Ελληνικό λαό με τον λογαριασμό από το κάθε σκανδαλώδες φαγοπότι (διορισμός 50 τοπικών παραγόντων σε αντίστοιχες διευθυντικές διευθύνσεις, σκάνδαλο χέτζιγκ, σκουριά στον Ευβοϊκό κ.λπ.). Έναν πακτωλό οικονομικών πάρε δώσε που ένωνε με ιστό και συντηρούσε οικονομικά τζάκια, την κυβερνητική πελατειακή πολιτική, με τις κυβερνητικές συνδικαλιστικές παρατάξεις και τα υπουργεία.
Ακόμα και τώρα ο ειδικός διαχειριστής που ανέλαβε με προίκα πάνω από 50 εκατομμύρια ευρώ να συμμαζέψει δήθεν την ΛΑΡΚΟ για να πωληθεί εν λειτουργία, έκανε χρήση αυτού του ποσού με τέτοιο τρόπο ώστε τα ωφέλη να έρθουν μετά την πώλησή της (καμιά συντήρηση, παραγωγή μόνο με ένα καμίνι, αποκοπή του εργοστασίου από τα καλύτερα και πλουσιότερα σε νικέλιο μεταλλεύματα, που στοκάρονται όπως της Καστοριάς, ή εκτελούνται μόνο οι εργασίες αποκάλυψης των μεταλλευμάτων, όπως στην Εύβοια, για να τα βρει έτοιμα ο νέος ιδιοκτήτης).
Όλα αυτά γιατί: «το κράτος δεν είναι επιχειρηματίας», «η ΛΑΡΚΟ δεν πουλιέται», «πρέπει να χαριστεί, χωρίς υποχρεώσεις σε δημόσιο και εργάτες για να βρεθεί αγοραστής», όπως προπαγάνδιζαν από καιρό τώρα, οι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι πολλών ΜΜΕ που έχουν απλόχερα δεχτεί τον κυβερνητικό οβολό, με σκοπό να το εμπεδώσει το κοινωνικό σύνολο και να βρεθούν «συνένοχοι», σε μια πράξη που θυμίζει «την ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ».
Είναι ακριβώς το παράδειγμα που ταιριάζει για να καταγγελθεί η κυβερνητική πολιτική που εφαρμόζεται στην ΛΑΡΚΟ, σαν πολιτική «οικονομικών δολοφόνων».
Σύμφωνα με την ενημέρωση της Τρίτης 2/2/22, μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, το αργότερο αρχές Μαρτίου, θα πρέπει να έχουν υλοποιηθεί οι απολύσεις των 1.065 εργαζομένων, με σύμβαση αορίστου χρόνου. Και μετά η Ειδική Διαχείριση, θα προσλάβει έναν μικρό αριθμό από αυτούς, 400 – 500, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και νέο μισθολόγιο (βλέπε λύση τύπου Στρατινάκη, στα λιπάσματα Λαυρεντιάδη), ώστε να παραδοθεί στον νέο ιδιοκτήτη η ΛΑΡΚΟ σε λειτουργία και χωρίς τις μισθολογικές και εργασιακές υποχρεώσεις που έχουν κατοχυρώσει οι εργαζόμενοι σε αυτήν.
100 θα συνταξιοδοτηθούν, στους υπόλοιπους θα δοθεί ένα πρόγραμμα «γέφυρα», θα παίρνουν ένα μέρος του μισθού, ή θα απασχολούνται σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας, στους ΟΤΑ και τον ΟΑΕΔ, μέχρι να έρθει ο επενδυτής και αν του κάνουν θα τους πάρει, αλλιώς άνεργοι. Καμιά μέριμνα δεν πάρθηκε για 250 εργάτες που είναι εργολαβικοί, ή που απασχολούνται σε εξωτερικά εργολαβικά συνεργεία. Και πρέπει να σημειωθεί πως εν μέσω χειμώνα και πανδημίας οι εργάτες με την απόλυση θα χάσουν και τις κατοικίες στους δύο οικισμούς που είχαν διατεθεί για τον σκοπό αυτό.
Το ξεπούλημα της βιομηχανίας Νικελίου και μάλιστα κάτω από συνθήκες που το νικέλιο είναι ο «χρυσός του μέλλοντος», για τις ανάγκες ανάπτυξης της βιομηχανικής παράγωγης ηλεκτροκίνητων οχημάτων, μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ένα ακόμα οικονομικό έγκλημα καθώς η ΛΑΡΚΟ αυτή την στιγμή είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία παραγωγής Νικελίου στην Ευρωζώνη. Είναι ένα σκάνδαλο, στο οποίο συνέβαλαν όλες οι κυβερνήσεις που ψήφισαν τα διαδοχικά μνημόνια που επέβαλαν στην χώρα οι διεθνείς και ντόπιοι δανειστές, αλλά σήμερα υλοποιείται με ζήλο από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η ταυτόχρονη καταδίκη σε κομμένους μισθούς σήμερα και ανεργία αύριο, των μισών εργαζόμενων της ΛΑΡΚΟ, όταν στη χώρα οι εργάτες πλήττονται από την ανεργία και τη φτώχια και τους θερίζει απροστάτευτους ο Κορονοϊος, είναι μια ακόμα κυβερνητική «εγκληματική επίθεση», ενάντια σε όλους τους εργάτες της χώρας και έτσι πρέπει να απαντηθεί.
Μόνο μια πανεθνική κινητοποίηση των εργαζομένων στην ΛΑΡΚΟ και σε όλη τη χώρα, σε ευθεία σύγκρουση, για την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης που την εφαρμόζει, μπορεί να γίνει η αρχή του δρόμου για την λύση. Οι εργάτες μπορούν γιατί έχουν συμφέρον να δώσουν λύσεις σχεδιάζοντας, ελέγχοντας και διευθύνοντας παραγωγικές δραστηριότητες με διαφάνεια και κοινωνική ευθύνη που να ανοίγουν δρόμο σε μια αξιοπρεπή ανθρώπινη λύση.
Το σωματείο έχει καλέσει στις 3/2/22 σε γενική συνέλευση για να πάρει αποφάσεις για την μορφή των κινητοποιήσεων που θα πρέπει να προγραμματίσει και ταυτόχρονα καλεί σε συμπαράσταση Πρωτοβάθμια σωματεία, Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες.
- Ο Σωτήρης Παπαδημητρίου είναι Αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς
