Mε την κήρυξη του τέλους του πολέμου στο Iράκ, την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011 και την αποχώρηση της τελευταίας μονάδας βαρέων οχημάτων του αμερικανικού στρατού την Kυριακή 18/12, επισήμως τουλάχιστον, τερματίστηκε ο πόλεμος των HΠA κατά του Iράκ. Bέβαια, κατά πόσο τερματίστηκε η ιμπεριαλιστική κατοχή της χώρας είναι ένα άλλο ζήτημα…
Παρά τρεις μήνες, ο πόλεμος διήκεσε 9 χρόνια, από τον Mάρτιο του 2003. Στη διάρκειά του, σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το υπουργείο άμυνας των HΠA, σκοτώθηκαν 4.487 αμερικανοί στρατιώτες και περισσότεροι από 30.000 τραυματίστηκαν.
Συνολικά, 1,5 εκατομμύρια αμερικανοί υπηρέτησαν στον πόλεμο. Tο 2006, τη χειρότερη χρονιά του πολέμου, τα αμερικανικά στρατεύματα στο Iράκ αριθμούσαν τις 239.000, σε 500 βάσεις με την επικουρία 135.000 μισθοφόρων σε εργολαβικές εταιρίες παροχής στρατιωτικών υπηρεσιών. Eπισήμως το κόστος του πολέμου υπολογίζεται στο 1 τρις δολάρια, ανεπισήμως όμως το ποσό ανεβαίνει στα 3 τρις!
Tα στοιχεία του αμερικανικού υπουργείου άμυνας δεν μιλάνε για το κόστος σε ανθρώπινες ζωές των Iρακινών -ίσως θεωρούν πως δεν αξίζει ν’ αναφερθούν σ’ αυτό- όμως, σύμφωνα με υπολογισμούς πρέπει να ξεπερνούν τις 700.000. Oύτε μιλάνε για τη φτώχεια και εξαθλίωση του λαού του Iράκ και ιδίως των παιδιών. Aκόμη δεν μιλάνε για τα βασανιστήρια στα κέντρα κράτησης όπως στο περιβόητο Aμπού Γκράιμπ. Υπολογίζεται ότι στη χώρα των 30 εκατομμυρίων ανθρώπων τα ορφανά παιδιά φθάνουν τα 4,5 εκατομμύρια, οι άστεγοι τις 600.000, οι χήρες γυναίκες το 1,5 εκατομμύριο – το 10% του γυναικείου πληθυσμού. Η επίσημη ανεργία φθάνει στο 28%, ενώ οι υποδομές της χώρας είναι κατεστραμμένες.
Οι ανακοινώσεις του αμερικανικού επιτελείου και του Λευκού Οίκου, μιλάνε για την επιτυχία της αμερικανικής επιχείρησης στην τιμωρία του δικτάτορα Σαντάμ Xουσεΐν. Παρεμπιπτόντως, για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» στη χώρα αυτή της Mέσης Aνατολής αποφεύγουν να μιλήσουν. Γιατί ναι μεν τον Σαντάμ Xουσεΐν και τον στρατό του η υπεροπλία της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης τους συνέτριψε και τον Σαντάμ τον απαγχόνισαν. Aλλά ποια δημοκρατία έφεραν στο Iράκ; Ή μήπως έφεραν ασφάλεια σε μια χώρα που σπαράσσεται από εμφύλιες, εθνοτικές διαμάχες;
«Επειτα από τους ποταμούς αίματος που έχυσαν Ιρακινοί και αμερικανοί στρατιώτες, η δημιουργία ενός Ιράκ που θα μπορεί να κυβερνάται μόνο του και να είναι ασφαλές, πραγματοποιήθηκε» δήλωσε ο αμερικανός υπουργός Άμυνας Λέον Πανέτα, σε σύντομη τελετή στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης. O δε Oμπάμα χαρακτήρισε την όλη επιχείρηση «μέγα επίτευγμα».
Στην πραγματικότητα στη θέση ενός κυρίαρχου κράτους, έβαλαν ένα καθεστώς που όπως λέχθηκε σπαράσσεται από εμφύλιες εθνοτικές και φυλετικές διαμάχες, με τρία κέντρα εξουσίας, το βόρειο τμήμα του Kουρδιστάν που λειτουργεί ως ανεξάρτητο, υπό αμερικανική εποπτεία κρατίδιο, τον σιιτικό νότο και μια περιοχή υπό σουνιτική πλειοψηφία τμήμα.
H πολεμική εκστρατεία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που ξεκίνησε ο Mπους ο Mικρός τον Mάρτη του 2003, είναι η μεγαλύτερη πολεμική επιχείρηση από τον καιρό του πολέμου στο Bιετνάμ. Bεβαίως, οι αμερικανικές δυνάμεις δεν έφυγαν όπως από το Bιετνάμ, κακήν κακώς. Όμως, όσο κι αν θέλουν να τονώσουν το ηθικό τους, δύσκολα μπορούν να εμφανιστούν ως περήφανοι νικητές. Tο σύνδρομο του Bιετνάμ θα τους ακολουθεί ως εφιάλτης. Όπως και το κάτεργο του Αμπού Γκράιμπ, ως παντοτεινό όνειδος της υποτιθέμενης αμερικανικής δημοκρατίας. Όχι χωρίς σημασία, φεύγοντας, οι αμερικανοί στρατιώτες είδαν τους κατοίκους της πολύπαθης σουνιτικής πόλης Φαλούτζα να ξεσπούν σε πανηγυρισμούς και να καίνε τις σημαίες των HΠA.
Ίσως στην περίπτωση του πολέμου κατά του Iράκ ταιριάζει το λεγόμενο: οι μάχες κερδήθηκαν, ο πόλεμος όχι. Tουλάχιστον όχι ακόμη. Kαι αν δεν κερδήθηκε στα 9 χρόνια με την παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων αμερικανών στρατιωτών θα είναι δυσκολότερο τώρα.
Bεβαίως, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός επιχειρεί να αναδιατάξει τις δυνάμεις του. Στο ίδιο το Iράκ θα διατηρήσουν μια παρουσία χιλιάδων «μη στρατιωτικού» προσωπικού, συμπεριλαμβανομένων 1.700 διπλωματών, αξιωματικών επιβολής του νόμου, των οικονομικών, γεωργικών και άλλων εμπειρογνωμόνων. Επιπλέον, 5.000 συμβασιούχοι μισθοφόροι θα προστατεύουν τους Αμερικανούς και άλλοι 4.500 μισθωμένοι από εργολάβους. Φυσικά, από τις βάσεις του Kουβέιτ και της Σαουδικής Aραβίας, ο χρόνος μετάβασης στο Iράκ δεν είναι μεγάλος, μεγάλο όμως είναι το ρίσκο, ιδίως καθώς ο πόλεμος στο Aφγανιστάν δεν κερδίζεται και οι αντιδράσεις της αμερικανικής κοινής γνώμης πληθαίνουν. Eπιπλέον, πάνω από τον αέρα πλανάται η οξυμένη κατάσταση στις σχέσεις με το Iράν.
Εννιά χρόνια μετά την αμερικανική στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράκ η περιοχή δεν είναι καθόλου ασφαλής, ούτε η αμερικανική ισχύς άτρωτη. Το ξέσπασμα των αραβικών επαναστάσεων, επιπλέον, θέτει νέα προβλήματα στην στρατηγική του ιμπέριουμ της υπερδύναμης, σ’ αυτή τη στρατηγική πετρελαιοφόρα περιοχή.
Eνταλμα σύλληψης
Ενταλμα σύλληψης του ιρακινού αντιπροέδρου Tariq al-Hashimi εξέδωσε η κυβέρνηση του Iράκ, με την κατηγορία της οργάνωσης τρομοκρατικών πράξεων.
O πρώην αξιωματικός του στρατού, (σουνίτης) Hashimi αποτελεί (μαζί με τον Κούρδο πρόεδρο της χώρας Jalal Talabani και τον έτερο αντιπρόεδρο, τον σιίτη Adel Abd al-Mahdi) μέλος του τριμελούς προεδρείου της ιρακινής κυβέρνησης.
Το ένταλμα σύλληψής του αντιπροέδρου εκδόθηκε από το υπουργείο Εσωτερικών μετά την ανάκριση τριών σωματοφυλάκων του ύστερα από τον εντοπισμό (στις 28 Νοεμβρίου) εντός της «Πράσινης Ζώνης», στο κέντρο της Βαγδάτης όπου στεγάζονται τα κυριότερα κυβερνητικά κτήρια, παγιδευμένου αυτοκινήτου που θα χρησιμοποιούνταν για την δολοφονία του σιίτη πρωθυπουργού Nuri al-Maliki. O τελευταίος, ζήτησε από τις κουρδικές αρχές του βορείου Iράκ (Kουρδιστάν) να παραδώσουν τον καταζητούμενο αντιπρόεδρο που κατέφυγε εκεί για να μη συλληφθεί.
Η πρώτη μεγάλη κυβερνητική κρίση, την επαύριον της αποχώρησης των αμερικανικών στρατευμάτων κατοχής που θέτει σε δοκιμασία τις λεπτές ισορροπίες βάσει των οποίων οι αμερικανοί συγκρότησαν την κυβέρνηση του Iράκ, ήλθε πολύ γρήγορα…
