του Θόδωρου Κουτσουμπού
Δύο κόσμοι σε αντιπαράθεση. Ο ένας κόσμος, βέβαια, μόνο καταχρηστικά μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, αφού περισσότερο είναι υπό-κοσμος, τυλιγμένος στα σκάνδαλα, τη διαφθορά, την σήψη…
Είναι ο “κόσμος” του καταδικασμένου παιδοβιαστή Λιγνάδη, του επιχειρηματία δολοφόνου του Ζακ/ Ζackie, του δολοφόνου του Αλέξη Γρηγορόπουλου αστυνομικού Κορκονέα, των καλόπαιδων της μπουρζουαζίας που κατηγορήθηκαν για τον βιασμό της Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη. Όλων αυτών που ανήκουν στον κόσμο της “ανώτερης τάξης”, που φωτογραφίζονται με πρωθυπουργούς, με υπουργούς Πολιτισμού, παρακαλώ!, που είναι ψηφοφόροι των καλών κομμάτων εξουσίας ή τα όργανα της εξουσίας για την επιβολή του νόμου, της τάξης και των επιθυμιών της. Τους οποίους η λεγόμενη αδέκαστη δικαιοσύνη, αυτό το πλέον κατασταλτικό σώμα του αστικού κράτους υπερασπίζει πάντα, ακόμη και όταν αφίσταται κραυγαλέα από το κοινό περί δικαίου αίσθημα του λαού.
Ο άλλος κόσμος δύσκολα θα περάσει στα δελτία ειδήσεων, είναι ο “κόσμος των από κάτω”. Θα περάσει στα δελτία ειδήσεων μόνο αν γίνουν κάποια επεισόδια. Τότε όλα τα ΜΜΕ θα μιλάνε για το σπασμένο τζάμι ή τον φλεγόμενο κάδο, ποτέ για το τι διεκδικούν αυτοί που διαδηλώνουν. Αλλά αυτός ο κόσμος αξίζει δίκαια τον τίτλο κόσμος, κόσμημα και στολίδι…
Ήταν τα γεμάτα πάθος, καθαρά πρόσωπα χιλιάδων νέων στην πλειοψηφία, που διαδήλωναν την αλληλεγγύη τους στον φυλακισμένο Γιάννη Μιχαηλίδη, για άλλη μια φορά, την Πέμπτη 14 Ιουλίου. Εκείνη την ημέρα ο Γιάννης Μιχαηλίδης συμπλήρωνε 52 ημέρες απεργίας πείνας διακινδυνεύοντας να υποστεί μη αντιστρέψιμη βλάβη της υγείας του ή ακόμη και το μοιραίο.
Το βράδυ της Πέμπτης χιλιάδες κόσμος, πάνω από 6.000, διαδήλωσαν την αλληλεγγύη τους στον απεργό πείνας. Ήταν ένα ανθρώπινο ποτάμι που μετά τη συγκέντρωσή τους στη Βουλή (όπου αρχικά αντιμετώπισαν την έντονη πίεση των ΜΑΤ που όμως αργότερα χαλάρωσε) κατηφόρισε την Πανεπιστημίου φθάνοντας στα Χαυτεία και από εκεί στην πλατεία Εξαρχείων. Μια ειρηνική και χωρίς επεισόδια πορεία, που όμως δεν “πουλάει” στην αγορά των αργυρώνητων μίντια.
Μέσα στη Βουλή, όπου ψηφίζονταν η μετατροπή των πανεπιστημίων και της δημόσιας παιδείας σε ιδιωτική ΑΕ, οι αντιπαραθέσεις σε επίπεδο κοκορομαχίας έδιναν και έπαιρναν για να καλύψουν τα πραγματικά προβλήματα, την εξαπλούμενη φτώχεια, την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, την ανεργία και τις ελαστικές σχέσεις εργασιακής δουλείας, την άμεση συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, την διαφθορά και σήψη της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Για τον Γιάννη Μιχαηλίδη δεν είχαν τίποτα να πουν… Και όμως, στο πρόσωπό του εμφανίζεται συμπυκνωμένη όλη η σήψη, διαπλοκή, ανομία και αδικία του συστήματος, που επιτείνεται από τη λειτουργία της κυβέρνησης Μητσοτάκη ως ΑΕ (ανώνυμη εταιρία) συνασπισμού νεοφιλελεύθερων (π.χ. Χατζηδάκης) και φασιστών (Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης) υπό την πρωθυπουργία της πιο διαπλεκόμενης αδηφάγου οικογένειας από τα Χανιά…
Η περίπτωση του Γιάννη Μιχαηλίδη αποκαλύπτει ανάγλυφα τα χαρακτηριστικά των δύο κόσμων. Ο Γιάννης Μιχαηλίδης, 34 ετών σήμερα έχει περάσει 8,5 χρόνια συν 7 μήνες στη φυλακή. Δεν έχει σκοτώσει, δεν έχει βιάσει, δεν έχει αδικήσει κανέναν. Ναι, συμμετείχε στην αποτυχημένη ληστεία τράπεζας στο Βελβεντό, με παρέα το Νίκο Ρωμανό και τα άλλα παιδιά του Δεκέμβρη, που είδαν το φιλαράκι τους, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο να πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού Κορκονέα που ήθελε να δείξει πόσο ράμπο είναι… Τα παιδιά αυτά καταδικάστηκαν από τα δικαστήρια, αφού προηγουμένως κακοποιήθηκαν βάναυσα από την αστυνομία που επιδείκνυε τα κατορθώματά της στις τηλεοράσεις, εξέτισαν τις ποινές τους. Ο Γιάννης Μιχαηλίδης έχει εκτίσει τις ποινές του και σύμφωνα με τον νόμο δικαιούται την υφ’ όρον αποφυλάκιση. Στην περίπτωσή του όμως, στο δικαστικό συμβούλιο Λαμίας αρνείται την αποφυλάκιση θεωρώντας ότι η αναρχική του ιδεολογία είναι επικίνδυνη και μπορεί να οδηγήσει σε νέες “εγκληματικές πράξεις”. Είναι οι ίδιοι δικαστές που έκριναν σύνομο τον πρότερο βίο του αστυνομικού Κορκονέα και τον αποφυλάκισαν… Ανήκουν στην ίδια συνομοταξία δικαστών που βρίσκουν ελαφρυντικά στους παιδοβιαστές και τους δολοφόνους του Ζακ, του Βασίλη Μάγγου τους μπάτσους βασανιστές του Χρήστου Χρονόπουλου και τόσων άλλων θυμάτων της κρατικής και φασιστικής βίας και του εσμού των “νοικοκυραίων” επιχειρηματιών και κλεφταποδόχων…
Είναι σαφές πως οι δύο “κόσμοι” δεν επικοινωνούν. Είναι σε ανοικτή σύγκουση και αντιπαράθεση. Τυχόν μοιραίο για τον Γιάννη Μιχαηλίδη θα είναι η θρυαλλίδα στο εκρηκτικό υλικό που συσσωρεύεται στα θεμέλια της κοινωνίας. Η ανομία της δικαιοσύνης, του -υπαγόμενου στο Δημόσιας Τάξης- υπουργείου Δικαιοσύνης και της φαύλης κυβέρνησης Μητσοτάκη, αναπότρεπτα θα προκαλέσει τη Νέμεσι. “Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη”!
6η Πανελλαδική Ημέρα Αλληλεγγύης στον Γιάννη Μιχαηλίδη
Πέμπτη 21 Ιουλίου, Σύνταγμα, ώρα 19:00
Συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στον Γιάννη Μιχαηλίδη – Το δίκαιο κρίνεται στους δρόμους
Νομίζω πλέον και την απεργία πείνας την αξιοποιούν ως παραδειγματισμό. Όρισαν τη δικάσιμο της έφεσης μου στις 25/07. Εκείνη τη μέρα θα μετράω 64 ημέρες απεργίας πείνας. Ο σκοπός ξεκάθαρος. Να με εξαντλήσουν. Μία ενδεχόμενη αναπηρία μου ενισχύει το μήνυμα που εκπέμπουν. Ίσως και ο ενδεχόμενος θάνατος μου, ο οποίος κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και πιο πιθανός. Τέτοια διαστρέβλωση της έννοιας του Δικαίου είναι αδιανόητη. Να τη χαίρονται τη “δικαιοσύνη” τους. Άντε και καλές καριέρες. Όσο για μένα, που δεν έχω πρόσβαση στις βίλες τους με τα πληθωρικά τραπέζια τους πληρωμένα με μίζες, μπορεί να χαιρετήσω αυτόν τον κόσμο νηστικός, αλλά με την πνευματική πληρότητα της ολικής υπαρξιακής σύγκρουσης με το σάπιο σύστημα τους.
15/07/2022, Απεργός πείνας από 23/05, Γιάννης Μιχαηλίδης
