Ελπίδα Ε.
Την Παρασκευή 21 Ιουλίου 2022 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας των εργαζομένων σε Δομές Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων (Δ.Φ.Α.Α.) έξω από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. Στόχος της διαμαρτυρίας ήταν η διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους και η λήξη των συνεχών καθυστερήσεων στις πληρωμές. Οι καθυστερήσεις πληρωμών συμβαίνουν τα τελευταία δύο χρόνια ανά διαστήματα, ως εκ τούτου οι εργαζόμενοι πληρώνονται με καθυστέρηση δύο ή και τριών μηνών. Τη δεδομένη στιγμή η καθυστέρηση έχει φτάσει στους 4 μήνες, γεγονός που δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Τα προβλήματα με τις χρηματοδοτικές ροές δεν είναι κάτι νέο και ανήκουστο. Τουναντίον, είναι σύνηθες το εκάστοτε αρμόδιο Υπουργείο να μην προβαίνει στην έγκαιρη εκταμίευση της χρηματοδότησης με αποτέλεσμα να καθυστερεί πληρωμές που οφείλει να κάνει στις Μ.Κ.Ο. και κατ’ επέκταση και στους εργαζόμενους. Σημειώνεται δε, ότι οι εκπληρωμένες δαπάνες και η υλοποίηση κάθε έργου από τις ΜΚΟ είναι προϋπόθεση για να γίνει ο έλεγχος και να προχωρήσει το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο στην αποπληρωμή τους.
Αυτό συμβαίνει πολλά χρόνια στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (΄80 – ΄90) και τους Ευρωπαϊκούς Χρηματοδοτικούς Μηχανισμούς έως σήμερα στην χρηματοδότηση AMIF και το Ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων. Ο τριτογενής τομέας της οικονομίας που αφορά στην παροχή υπηρεσιών, εστιάζοντας ειδικότερα σε φορείς και οργανώσεις Μη Κρατικές/Μη Κερδοσκοπικές λειτουργεί, σχεδόν ολοκληρωτικά, βασισμένος στις χρηματοδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό πρακτικά, σημαίνει πως οι Μ.Κ.Ο. δεν διαθέτουν κεφάλαιο εκκίνησης των δράσεων τους, επομένως κάθε είδους δαπάνη, όπως πληρωμή των Δ.Ε.Κ.Ο., ενοίκια για στέγες και υπηρεσίες, τροφοδοσίες, μισθοδοσίες και εργοδοτικά κόστη καλύπτονται ολοκληρωτικά από την εκάστοτε χρηματοδότηση.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ειδικότερα από το 2015 που οι προσφυγικές ροές ήταν μεγάλες και ένας ανύπαρκτος κρατικός μηχανισμός δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί την ανθρωπιστική αυτή κρίση, η ανάληψη της διαχείρισής της από τις Μ.Κ.Ο. ήταν η εύκολη και άμεση λύση. Χωρίς πολλά γραφειοκρατικά γρανάζια και κωλύματα ανέλαβαν να διαχειριστούν τον μεγάλο αυτόν τομέα του προσφυγικού. Δηλαδή το κράτος, ανήμπορο και χωρίς καμία διάθεση να αναλάβει τις προσφυγικές ροές άνοιξε διάπλατα την πόρτα σε κάθε λογής Μ.Κ.Ο. είτε ελληνική είτε ευρωπαϊκή να εισχωρήσει, να σχεδιάσει, να οργανώσει και να λειτουργήσει τα camps, τους ξενώνες φιλοξενίας, τις μεταβατικές δομές φιλοξενίας κάθε δηλαδή δομή ή μέρος στο οποίο υπήρχαν πρόσφυγες.
Στην προκειμένη περίπτωση της λειτουργίας των Δομών Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων (Δ.Φ.Α.Α.) οι δαπάνες καλύπτονται εξολοκλήρου από την χρηματοδότηση. Οι δαπάνες των Δ.Φ.Α.Α. αφορούν στη στέγαση και σίτιση των φιλοξενούμενων ασυνόδευτων ανηλίκων 1σ.σ: ως ασυνόδευτος ανήλικος νοείται ο υπήκοος τρίτης χώρας ή ανιθαγενής που δεν έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του και ο οποίος είτε εισέρχεται στην Ελληνική Επικράτεια χωρίς να συνοδεύεται από τον κατά το νόμο ή το έθιμο υπεύθυνο για την επιμέλειά του ενήλικο και για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η ανωτέρω κατάσταση, είτε βρέθηκε χωρίς συνοδεία μετά την είσοδό του στη Χώρα, την ένδυση, τις ιατροφαρμακευτικές και εκπαιδευτικές ανάγκες τους. Ίσως αρχίσει να γίνεται κατανοητό ότι χωρίς χρηματοδότηση και ρευστότητα χρήματος δεν μπορεί να καλυφθεί ούτε η ανάγκη αγοράς φαρμάκων απαραίτητων για την διατήρηση της υγείας των ανηλίκων, μιας και ακόμα και όταν το ΠΑΑΥΠΑ (Προσωρινός Αριθμός Ασφάλισης και Υγειονομικής Περίθαλψης Αλλοδαπού) λειτουργεί -άρα μπορεί να γίνει συνταγογράφηση-, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα σκευάσματα μπορούν να συνταγογραφηθούν, άρα θα πρέπει να αγοραστούν. Ίσως γίνει κατανοητό ότι χωρίς χρηματοδότηση δεν μπορεί να πληρωθεί η ΔΕΗ, άρα οι δομές φιλοξενίας κινδυνεύουν με διακοπή ρεύματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και ίσως γίνει κατανοητό ότι χωρίς χρηματοδότηση δεν υπάρχει η δυνατότητα ένδυσης και τροφοδοσίας των παιδιών. Είναι κατανοητό πως οι βασικές ανθρωπιστικές ανάγκες δεν μπορούν να καλυφθούν. Κι αν καλύπτονται ως τώρα, με κάποιον ευφάνταστο και δημιουργικό τρόπο, έως πότε μπορεί να συνεχιστεί αυτό;
Δεν είναι μόνο όμως, οι δομές και τα παιδιά. Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει αυτό για τους εκατοντάδες εργαζόμενους σε ΜΚΟ. Η απόδοση του μισθού τους εξαρτάται απόλυτα από την χρηματοδοτική ροή. Οι εγκριτικές αποφάσεις υλοποίησης των προγραμμάτων έχουν γίνει πριν την έναρξή τους, καθώς χωρίς αυτές δεν ξεκινά κανένα πρόγραμμα. Για την εκταμίευση χρειάζεται να γίνει έλεγχος των σχετικών παραστατικών, να κατατεθούν αποδεικτικά των δράσεων και δαπανών και στη συνέχεια να δοθεί η έγκριση για αποπληρωμή. Εάν, για παράδειγμα, το εκάστοτε αρμόδιο Υπουργείο δεν ελέγξει εγκαίρως τα έγγραφα που υποβάλλονται για την απόδειξη της πορείας κάθε έργου και προγράμματος, εάν ζητήσει έξτρα δικαιολογητικά για το κάθε έργο, η καθυστέρηση στις πληρωμές είναι δεδομένη. Εάν υπάρχει έλλειψη υπαλληλικού προσωπικού στο υπουργείο π.χ. λόγω καλοκαιρινών ή εορταστικών αδειών, η καθυστέρηση είναι δεδομένη. Εάν ο Υπουργός ή ο αρμόδιος Υφυπουργός απουσιάζει για δικές του υποχρεώσεις και δεν υπογράψει την έγκριση της χρηματοδότησης, η καθυστέρηση είναι δεδομένη.
Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου καρπώνεται τον κόπο και την εργασία όλων όσων απασχολούνται στο προσφυγικό. Καμαρώνει για τα επιτεύγματα και τις επιτυχίες του. Κι όλα αυτά στις πλάτες εκατοντάδων ανθρώπων τους οποίους χωρίς λόγο, αιτία και εξήγηση αφήνει απλήρωτους 4 μήνες. Πώς, αλήθεια, περιμένει ο κος Υπουργός να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε αγόγγυστα χωρίς να έχουμε εμείς οι ίδιοι δυνατότητα να καλύψουμε τις δικές μας βιοτικές ανάγκες; Πώς περιμένει η ηγεσία του Υπουργείου να συνεχίσουμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας σε αυτά τα παιδιά χωρίς να αμειβόμαστε για αυτές, βάση σύμβασης που έχουμε υπογράψει με τις Μ.Κ.Ο.; Για τους εργαζόμενους στις Μ.Κ.Ο. ήταν πάντα ζήτημα ο διαχωρισμός της ιδιότητας του εργαζόμενου από εκείνη του αλληλέγγυου. Ναι, είμαστε αλληλέγγυοι και οι περισσότεροι από εμάς δίνουμε πολλά περισσότερα στα παιδιά αυτά από αυτά που προβλέπονται από τους εργοδότες και τα Υπουργεία. Αλλά είμαστε πάνω απ’ όλα εργαζόμενοι. Δεν κάνουμε το χόμπι μας, εργαζόμαστε και απαιτούμε όπως όλοι οι εργαζόμενοι να αμειβόμαστε για τις υπηρεσίες μας. Δεν είμαστε εθελοντές δεν είμαστε αλληλέγγυοι. Είμαστε εργαζόμενοι.
Αγαπάμε τα παιδιά και τη δουλειά μας. Το να προσφέρεις το χαμόγελο σε παιδιά που έχουν βιώσει ανείπωτες καταστάσεις, χωρίς γονείς, χωρίς να έχουν τίποτα πέραν της ίδιας τους της ζωής είναι πολύτιμο για εμάς. Αλλά διαχωρίζουμε την ιδιότητα του εργαζομένου από εκείνη του εθελοντή. Απαιτούμε από το Υπουργείο να δώσει εντολή για την αποπληρωμή των εργαζομένων και την κάλυψη των αναγκών των Δ.Φ.Α.Α.. Απαιτούμε από το Υπουργείο να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες ώστε κανένας εργαζόμενος να μην ξαναβρεθεί σε συνθήκες ένδειας, φτωχοποίησης και εξαθλίωσης. Διεκδικούμε την αποπληρωμή των δαπανών ώστε να συνεχίσουν οι Δ.Φ.Α.Α. να λειτουργούν καλύπτοντας τις βασικές ανάγκες των ασυνόδευτων ανηλίκων.
Μαζί με τους πρόσφυγες και τους ασυνόδευτους ανήλικους διεκδικούμε τη ζωή που μας ανήκει!
Υποσημειώσεις
