DIP
Ναι στην ισότητα και στην ελευθερία του κουρδικού λαού!
Όχι στο ιμπεριαλιστικό, σιωνιστικό, αποικιοκρατικό πατρονάρισμα και στο Μπαρζανιστάν[1]!
Μετά το δημοψήφισμα της Δευτέρας 25 Σεπτεμβρίου στο ιρακινό Κουρδιστάν και το αποτέλεσμα της συντριπτικής νίκης του “ναι” υπέρ της κουρδικής ανεξαρτησίας από το 93,7% των ψηφισάντων έχει αποκαλυφθεί πως ο Μπαρζανί δεν σκοπεύει να προχωρήσει στην πραγματικότητα στην ίδρυση ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Ωστόσο η ένταση κλιμακώνεται στην περιοχή. Το αίτημα της ιρακινής κυβέρνησης για απομόνωση από αέρος του Ερμπίλ βρήκε ανταπόκριση ήδη από τις αεροπορικές εταιρείες του Λιβάνου, της Αιγύπτου και της Τουρκίας, και φυσικά πρώτης της Qatar Airways. Η διακοπή του αγωγού πετρελαίου μέσω του οποίου οι Κούρδοι του Ιράκ εξάγουν έως και 700.000 βαρέλια ημερησίως στο λιμάνι Τσεϊχάν αποτελεί ενδεχόμενο θανάσιμο οικονομικό πλήγμα για τους Κούρδους του βορείου Ιράκ. Η απειλή της αποστολής στρατευμάτων στην περιοχή από τη Βαγδάτη, αλλά και οι σιίτικες ένοπλες ομάδες που αναπτύσσονται στις κουρδικές περιοχές δημιουργούν ένα εύφλεκτο κλίμα το οποίο μπορεί να έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες στην ήδη ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι εμπορικές συμφωνίες για πετρέλαιο με τη Ρωσία το οποίο θα διυλίζεται στη Γερμανία περιπλέκει ακόμα περισσότερα το χάρτη.
Η ανακοίνωση της ΚΕ του DIP που ακολουθεί γράφτηκε πριν τη διενέργεια του δημοψηφίσματος, όμως διαγράφει σωστά την γενική τάση των εξελίξεων στην περιοχή.
DIP: Ναι στην ισότητα και την ελευθερία του Κουρδικού λαού! Όχι στην ιμπεριαλιστική, Σιωνιστική, αποικιοκρατική χειραγώγηση και στο Μπαρζανιστάν!
Υπήρξαν ποικίλες αντιδράσεις στο δημοψήφισμα το οποίο σχεδιάζεται στο Ιρακινό Κουρδιστάν στις 25 Σεπτεμβρίου, από παράγοντες που εκτείνονται από τα κράτη της περιοχής μέχρι τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και την Σιωνιστική οντότητα. Το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DIP), το οποίο βρίσκεται στο έδαφος του προλεταριακού διεθνισμού, θεωρεί το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού ως αρχή και υπερασπίζεται την ισότητα και την αδελφοσύνη των λαών, προσεγγίζει αυτό το ζήτημα από την σκοπιά του καταπιεσμένου Κουρδικού λαού και των συμφερόντων της εργατικής τάξης.
Ποιανού η μοίρα θα καθοριστεί από το δημοψήφισμα;
Από αυτή την οπτική γωνία, είναι ξεκάθαρο ότι ο Κουρδικός λαός έχει ίσα πολιτικά, πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα με τους λαούς με τους οποίους ζει μαζί, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος να δημιουργήσει δικό του κράτος. Το ζήτημα της χρονικής συγκυρίας, που επικαλούνται οι ιμπεριαλιστικές και αποικιοκρατικές δυνάμεις προκειμένου να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους, δεν σημαίνει τίποτα για εμάς. Η απαίτηση του λαού για ισότητα και ελευθερία δεν είναι ζήτημα χρονικής συγκυρίας. Είναι δικαίωμα!
Ωστόσο, με έναν αντιφατικό τρόπο, το δημοψήφισμα της 25ης Σεπτεμβρίου δεν είναι βασισμένο στη βούληση του Κουρδικού λαού, αλλά στo σφετερισμό της. Ο Μπαρζανί, ο οποίος αποφάσισε και εισηγήθηκε το δημοψήφισμα, υπερέβη την θητεία του ως αρχηγός της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης, στις 25 Αυγούστου του 2015, και την επέκτεινε μέχρι το 2017 με μια “de facto” απόφαση του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Επιπροσθέτως, εκδίωξε τους υπουργούς του κινήματος Γκοράν που αποτελεί μέρος του κυβερνητικού συνασπισμού. Ως εκ τούτου, ο Μπαρζανί σφετερίστηκε την εξουσία, αγνοώντας τη βούληση του λαού εμποδίζοντας την διεξαγωγή εκλογών στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Εάν οι εκλογές λάμβαναν χώρα, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τον Μπαρζανί, του οποίου η λαϊκή υποστήριξη ελαττώθηκε εξαιτίας του γεγονότος ότι η εξουσία του είναι βουτηγμένη στην διαφθορά και της συνεργασίας του με τις ιμπεριαλιστικές και αποικιοκρατικές δυνάμεις, να κερδίσει ενάντια στα άλλα Κουρδικά κόμματα. Έτσι, με το να κηρύξει το δημοψήφισμα σήμερα, ο Μπαρζανί προσπαθεί να διατηρήσει την εξουσία του, καταχρώμενος τις βλέψεις για ισότητα και ελευθερία των Κούρδων. Με αυτή την έννοια, για τον Μπαρζανί, δεν μπορεί να υπάρξει καμιά άλλη χρονική συγκυρία· εάν δεν υπάρξει δημοψήφισμα θα υποχρεωθεί να διεξάγει εκλογές τις οποίες θα χάσει.
Ο Μπαρζανί διακήρυξε ότι θα μπορούσε να αποκηρύξει το δημοψήφισμα σε περίπτωση συμφωνίας με την κεντρική Ιρακινή κυβέρνηση στο μερίδιο του εισοδήματος από το πετρέλαιο και παρείχε καθυστέρηση μερικών ημερών. Αν ο Μπαρζανί μπορέσει να πάρει αυτό που θέλει από αυτή την διαπραγμάτευση, θα χρησιμοποιήσει το αυξημένο πετρελαϊκό εισόδημα όχι για να υλοποιήσει τις οικονομικές και πολιτικές απαιτήσεις του Κουρδικού λαού, αλλά για να χρηματοδοτήσει την δική του “de facto” εξουσία.
Για τον Μπαρζανί, το κύριο ζήτημα δεν είναι ο αυτοπροσδιορισμός του Κουρδικού λαού αλλά η μοίρα η δική του, της φατρίας του και αυτών που επωφελούνται από την εξουσία του.
Οι θέσεις της Ιρακινής κεντρικής κυβέρνησης, του Ιράν και της κυβέρνησης του AKP στην Τουρκία
Ο Κουρδικός λαός ζει όχι μόνο στο Ιράκ, αλλά και μέσα στα σύνορα της Τουρκίας, του Ιράν και της Συρίας. Με αυτή την έννοια, το δημοψήφισμα στο Ιρακινό Κουρδιστάν είναι μια ύψιστη ανησυχία για αυτές τις χώρες επίσης. Παρόλο που η αρχική θέση της Ιρακινής κεντρικής κυβέρνησης δεν ήταν τόσο ανένδοτη, σκληραίνει τη στάση της. Πρόσφατα, το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο του Ιράκ διακήρυξε ότι έχει αναστείλει το δημοψήφισμα μέχρι να μπορέσει να καταλήξει σε μια ετυμηγορία για τα παράπονα περί αντισυνταγματικότητας του δημοψηφίσματος. Το Ιράν διακήρυξε ότι δεν θα αναγνωρίσει ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν και ότι θα ακυρώσει όλες τις συνθήκες με το Ερμπίλ και θα επιβάλει αποκλεισμό της περιοχής.
Ανάμεσα στις δυνάμεις της περιοχής, η Τουρκική κυβέρνηση είναι αυτή που έχει τις καλύτερες σχέσεις με τον Μπαρζανί. Οι Τουρκμένοι της περιοχής είναι μάλλον παραμελημένοι. Ένας από τους κύριους λόγους είναι ο αποκλεισμός των κυρίαρχα Σιιτών Τουρκμένων από την σεχταριστική (Σ.τ.Μ. με θρησκευτική έννοια) εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Ο κύριος καθοδηγητικός παράγοντας είναι τα συμφέροντα του Τουρκικού αποικιοκρατικού κεφαλαίου που επιζητεί να πάρει ένα μερίδιο του πετρελαίου της περιοχής πατρονάροντας το Μπαρζανιστάν. Ωστόσο, οι αντιθέσεις της εσωτερικής πολιτικής εμποδίζουν την εφαρμογή αυτής της στρατηγικής. Ο Ερντογάν και το AKP αποφεύγουν να έρθουν για αυτό το θέμα σε ρήξη με το MHP, το φασιστικό κόμμα που υποστηρίζει την κυβέρνηση. Όσον αφορά το στρατό, δεν αποφεύγεται απλώς μια αντιπαράθεση πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, ο Ερντογάν και το AKP έδωσαν τον έλεγχο της πολιτικής για το Κουρδικό ζήτημα στον στρατό. Αλλά τελικά, δεν θα αρνούνταν εκ των προτέρων την επιλογή της «διεξαγωγής δημοψηφίσματος χωρίς την διακήρυξη της ανεξαρτησίας». Αυτή η επιλογή θα κατεύναζε τον στρατό και δεν θα εμπόδιζε το αποικιοκρατικό μεγάλο κεφάλαιο που βρίσκεται στο ξενοδοχείο Divan στο Ερμπίλ, ατενίζοντας το Κουρδικό πετρέλαιο.
Η προτεραιότητα του αποικιοκρατικού κεφαλαίου δεν είναι το να απομονώσει το Μπαρζανιστάν ή να το συντρίψει στρατιωτικά, αλλά να το πατρονάρει και να πάρει μερίδιο από το πετρέλαιό του. Αυτός είναι ο λόγος που ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Τσαβούσογλου, προσφέρθηκε να είναι ο μεσάζον και εγγυητής μιας συμφωνίας μεταξύ Μπαρζανί και Ιρακινής κεντρικής κυβέρνησης για το πετρέλαιο.
Ακριβώς όπως ο Μπαρζανί δεν είναι ο αντιπρόσωπος των αιτημάτων και της βούλησης του Κουρδικού λαού, καμία από τις προαναφερθείσες θέσεις που εξέφεραν αυτές οι κυβερνήσεις δεν αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα του Τουρκικού, του Αραβικού ή του Ιρανικού λαού. Αυτό που κρύβεται πίσω από αυτές τις πολιτικές θέσεις είναι τα αποικιοκρατικά συμφέροντα του κεφαλαίου.
Η θέση του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ
Την ώρα που το Ιράκ δεχόταν εισβολή από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, οι συνεργαζόμενοι Κούρδοι ηγέτες, με πρώτο όλων τον Μπαρζανί, που ήταν συνεργοί στην εισβολή, εξήγησαν αυτή τη στάση λέγοντας ότι «οι Κούρδοι πρέπει να δράττουν ευκαιρίες για ελευθερία». Η εισβολή, που προκάλεσε απώλειες 2 εκατομμυρίων ανθρώπων στο Ιράκ, δεν έφερε ελευθερία στους Κούρδους. Έσπειρε τη διχόνοια μεταξύ Κούρδων και Αράβων. Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ που χώρισε τον Αραβικό λαό σε μια σεχταριστική βάση και έστρεψε τους Κούρδους και τους Άραβες τον ένα ενάντια στον άλλο, δημιούργησε την κυριαρχία του σε αυτή τη βάση και συνεχίζει να ακολουθεί την ίδια πολιτική.
Η ένσταση των ΗΠΑ στο δημοψήφισμα με το επιχείρημα της χρονικής συγκυρίας πηγάζει από την απροθυμία τους να χάσουν την κυριαρχία τους στο Ιράκ. Ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ, που χρησιμοποίησε βάρβαρα το χαρτί του σεχταρισμού κατά την ανατροπή του Σαντάμ, είναι η δύναμη που καλλιέργησε το γόνιμο έδαφος του σεχταρισμού πάνω στο οποίο κάρπισε το ISIS/DAESH. Τώρα, φοβάται ότι η υποστήριξη του Μπαρζανί στο δημοψήφισμα, θα μπορούσε να σημαίνει την αποξένωση από τους Σιίτες Άραβες και την ώθησή τους προς το Ιράν. Αυτός είναι και ο λόγος που στην τελευταία ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, το δημοψήφισμα θεωρείται «προκλητικό και αποσταθεροποιητικό» και γίνεται έκκληση για την «ματαίωσή» του. Οι ΗΠΑ επικεντρώνονται στην κυριαρχία όχι μόνο στο Κουρδιστάν αλλά σε ολόκληρο το Ιράκ.
Η θέση του Ισραηλινού Σιωνισμού
Το Ισραήλ, η παράνομη Σιωνιστική οντότητα, φαίνεται να είναι ο κύριος υποστηρικτής ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Αυτό που επιθυμεί όμως το Ισραήλ δεν είναι η απελευθέρωση των Κούρδων αλλά η αύξηση της εχθρότητας μεταξύ αυτών και του Τουρκικού, Αραβικού και Ιρανικού λαού. Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία των Κούρδων στη βάση της αδελφοσύνης των λαών και της κοινής τους πάλης είναι διαμετρικά αντίθετη με τα συμφέροντα του Ισραήλ. Με την λευκή επιταγή που δίνει στην παράνομη εξουσία του Μπαρζανί, το Ισραήλ προσπαθεί να καταστήσει το Κουρδιστάν μια επέκταση της δικής του παράνομης ύπαρξης και να καταστήσει έτσι αδύνατο για το Κουρδιστάν το να επιβιώσει χωρίς να γίνει μια ιμπεριαλιστική και Σιωνιστική στρατιωτική βάση ενάντια στους λαούς της περιοχής, και κυρίως του Ιράν.
Η Σιωνιστική προπαγάνδα προσπαθεί να προσφέρει τον Μπαρζανί στο Τουρκικό κεφάλαιο με τον μανδύα του σεχταρισμού. Υπάρχουν αρκετοί ανάμεσα στα μέλη του AKP που μάχονται υπέρ αυτής της ιδέας. Ένα υπολογίσιμο τμήμα του AKP που υπερασπίζεται το πατρονάρισμα του Μπαρζανί ισχυρίζεται ότι σε διαφορετική περίπτωση το Ιράν θα κέρδιζε έδαφος. Αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν στο πρόσωπο των Κούρδων μια Σουνιτική κοινότητα που μπορούν να παρατάξουν ενάντια στο Ιράν και όχι έναν ίσο και αδελφικό λαό. Και για το Τουρκικό κεφάλαιο, εάν το θέμα είναι η απόκτηση του πετρελαίου, δεν έχει σημασία το πως θα επιτευχθεί αυτό. Γιατί σε κάθε περίπτωση το αίμα που θα χυθεί δεν θα είναι το δικό τους.
Το Μπαρζανιστάν δεν θα σήμαινε ελευθερία αλλά υποτέλεια για τον Κουρδικό λαό
Ο κύριος στόχος της διακυβέρνησης Μπαρζανί είναι ξεκάθαρος. Δεν θα δουλέψει προκειμένου να φέρει την ελευθερία και την ισότητα για τον Κουρδικό λαό αφού πετύχει το στόχο της και παγιώσει την εξουσία της. Ο Μπαρζανί λέει εμφανώς ότι μια νίκη του ναι στο δημοψήφισμα δεν θα σήμαινε διακήρυξη ανεξαρτησίας. Αυτό σημαίνει ότι θα επιχειρούσε να χρησιμοποιήσει το δημοψήφισμα ως μοχλό πίεσης. Από τη στιγμή, όμως, που ο Μπαρζανί δεν αντλεί την δύναμή του από τον λαό και από το ότι φοβάται μέχρι θανάτου μια ανεξάρτητη οργάνωση του λαού, θα εξαναγκαζόταν να παραδώσει άμεσα αυτό το μοχλό πίεσης στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και στον Ισραηλινό Σιωνισμό, και σε ένα βαθμό, στο τουρκικό κεφάλαιο και κυβέρνηση. Υπό την καθοδήγηση του Μπαρζανί, είναι αναπόφευκτο το Κουρδιστάν να περιέλθει στην κυριαρχία μιας ή όλων αυτών των δυνάμεων.
Αυτό δεν είναι ελευθερία και ισότητα αλλά μια νέα μορφή υποτέλειας. Η οντότητα του Μπαρζανιστάν, πέρα από την εχθρότητα προς τους Ιρανούς και Ιρακινούς Άραβες με την καθοδήγηση του Ισραήλ, θα προσπαθούσε επίσης να υποσκάψει τους Κούρδους σε άλλες χώρες. Όπως ήδη έπραξε πλείστες όσες φορές, ο Μπαρζανί θα ήταν συνεργός στην καταπίεση των αιτημάτων του Κουρδικού λαού στην Τουρκία, ενώ δεν τίθεται καν θέμα ότι θα μπορούσε να τα υποστηρίξει. Επιπροσθέτως, είναι αδύνατη η επιχείρηση της πώλησης του πετρελαίου του Μπαρζανιστάν στην Τουρκία χωρίς να συντριβεί το Κουρδικό κίνημα στην Τουρκία, το οποίο επιδιώκει μια αυτόνομη γραμμή από το Μπαρζανιστάν.
Η θέση του DIP: Ειρήνη με τους Κούρδους, πόλεμο στον ιμπεριαλισμό και τον Σιωνισμό!
Ως Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα, υπερασπιζόμαστε το ότι η υποτέλεια των Κούρδων δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Τουρκικού, Αραβικού και Ιρανικού λαού, το ότι ένα έθνος που καταπιέζει ένα άλλο σφυρηλατεί την δική του αλυσίδα και ότι αυτοί που ωφελούνται από τον εποικισμό του Κουρδιστάν είναι οι αποικιοκρατικές καπιταλιστικές τάξεις και ο ιμπεριαλισμός.
Πέρα από το να εκθέσουμε την αντιδραστική φύση του Μπαρζανιστάν και να αποκαλύψουμε τα ιμπεριαλιστικά Σιωνιστικά σχέδια, θεωρούμε ως κύριο καθήκον μας το να απευθυνθούμε στην τουρκική εργατική τάξη. Η ισότητα και η ελευθερία των Κούρδων δεν αποτελεί απειλή για τους Τούρκους εργάτες. Η πραγματική απειλή είναι ο ιμπεριαλισμός, ο Σιωνισμός και το αποικιοκρατικό κεφάλαιο. Το κεφάλαιο είναι έτοιμο να χύσει το αίμα Τούρκων και Κούρδων εργατών προκειμένου να μεταφέρει το κουρδικό πετρέλαιο δια μέσω της Τουρκίας. Ο ιμπεριαλισμός και ο Σιωνισμός προσδοκούν μόνο να αποκτήσουν ακόμα μια βάση, σε συνεργασία με την ΝΑΤΟική Τουρκία. Είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι που, εξαιτίας της εθνικιστικής προπαγάνδας, η οργή του λαού στρέφεται ενάντια στους Κούρδους, και όχι ενάντια σ’ αυτούς. Η ειρήνη με τους Κούρδους εξυπηρετεί πάνω απ’ όλα τα συμφέροντα των Τούρκων εργατών και είναι ο μεγαλύτερος φόβος του αποικιοκρατικού κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού και του Σιωνισμού. Η κοινή πάλη του Τουρκικού, του Κουρδικού και των υπόλοιπων λαών είναι ο μόνος δρόμος για τη νίκη ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το Σιωνισμό και την αποικιοκρατία.
Ναι στην αδελφοσύνη, ισότητα και ελευθερία του Κουρδικού λαού και όλων των λαών! Όχι στο Μπαρζανιστάν!
Όχι στην στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας και άλλων χωρών της περιοχής και σ’ έναν αποκλεισμό ενάντια στον Κουρδικό λαό!
Η Τουρκία έξω από το ΝΑΤΟ! Να κλείσει η βάση του Ιντζιρλίκ!
Ιμπεριαλιστές, Σιωνιστές και αποικιοκράτες έξω από το Κουρδιστάν!
Οι ιμπεριαλιστές θα φύγουν! Το Ισραήλ θα διαλυθεί! Το ίσο και ελεύθερο μέλλον του Τουρκικού, Κουρδικού, Αραβικού και Ιρανικού λαού θα διαμορφωθεί με την Σοσιαλιστική Ομοσπονδία της Μέσης Ανατολής!
Κεντρική Επιτροπή του Επαναστατικού Εργατικού Κόμματος (DIP) της Τουρκίας
Μετάφραση: Θοδωρής Δ.
