Συνεχίζεται από Σεπτέμβριο η δίκη της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής η οποία διεξάγεται ήδη δύο χρόνια. Τον Σεπτέμβριο επίσης ετοιμάζονται μεγάλες αντιφασιστικές διαδηλώσεις στο Κερατσίνι (18/9), στην Αθήνα και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, στην επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.
Στο μεταξύ στη δίκη έχει αρχίσει το τελευταίος κύκλος των μαρτύρων του κατηγορητηρίου, ο κύκλος των επώνυμων μαρτύρων. Έχουν ήδη ολοκληρωθεί οι τρεις μεγάλες υποθέσεις καθώς και μια σειρά από επιθέσεις σε συγκεκριμένους ανθρώπους ή ελευθεριακούς χώρους.
Μέσα στο δίμηνο Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου, ολοκληρώθηκε η εξέταση των μαρτύρων για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την επίθεση στο σπίτι των Αιγυπτίων Ψαράδων από το τάγμα εφόδου του Περάματος στις 12/06/2012. Αναμένεται η εξέταση της αστυνομικού-μάρτυρα Ευαγγελίας Πολυχρονίδου η οποία προσήγαγε τον υπεύθυνο του τάγματος εφόδου της Νίκαιας, Πανταζή και αποκάλυψε ότι φορούσε μπλούζα της ΧΑ. Η ίδια, όντας έγκυος δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την κατάθεσή της, λόγω προβλημάτων ζάλης και αναμένεται να κληθεί εκ νέου. Mετά ξεκίνησε η εξέταση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ που δέχτηκαν δολοφονική επίθεση στις 13/09/13. Οι καταθέσεις τους ολοκληρώθηκαν την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017.
Η παρουσία συνδικάλιστών του ΠΑΜΕ έδωσε λαβή στους συνηγόρους να υποβάλουν στα μέλη του ΠΑΜΕ αλλά και τους επόμενους μάρτυρες ερωτήσεις σχετιζόμενες με τη θεωρία των δύο άκρων. Ερωτήσεις για το θέμα της περιφρούρησης, ενώ κλασική ερώτηση των συνηγόρων των ναζί ήταν ότι αν οι χρυσαυγίτες θέλανε όντως να έχουν νεκρό από την δολοφονική επίθεση τότε γιατί δεν υπήρξε. Κατά την λογική της υπεράσπισης δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία κάποια απόπειρα ανθρωποκτονίας, ξυλοδαρμού, βιασμού, ληστείας κλπ καθότι αν ο δράστης είχε την πρόθεση να προβεί σε ποινικά κολάσιμη πράξη θα την είχε πετύχει. Εξίσου κωμικοτραγικό επιχείρημα ήταν το γιατί αφού δεν γνωρίζουν οι μάρτυρες άλλη επίθεση σε κομμουνιστές από μέλη της Χρυσής Αυγής γιατί να τους επιτεθούν. Κατά την λογική τους, που θα την ζήλευε και η σχολή των Ελεατών, ή όλα τα γεγονότα υπάρχουν από το μείον άπειρο ή δεν μπορεί τίποτα να ξεκινήσει από μια πρώτη φορά.
Οι επιθέσεις στα στέκια Συνεργείο και Aντίπνοια φάνηκε πώς είχε το ίδιο modus operandi (στη νομική ορολογία την ίδια εγκληματική μεθοδολογία) με τις μεγαλύτερες επιθέσεις. Ομάδες πολυπληθέστερες των θυμάτων, που δρούσαν κυρίως νύχτα, που λειτουργούσαν με ιεραρχία και παραγγέλματα έναρξης/λήξης και είχανε στοχοποιημένα θύματα, τα οποία τα είχαν υπό παρακολούθηση. Όσο και αν οι συνήγοροι υπεράσπισης προσπαθούν να αποποιηθούν την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, και να ανάγουν τα πάντα σε μεμονωμένες ενέργειες, τα γεγονότα μιλάνε καθαρά.
Πέρα από την εν εξελίξει διαδικασία, φέτος υπήρξαν πολλά παραδείγματα που φανερώνουν την εγκληματική δράση της οργάνωσης. Πρώτη Απριλίου, μεσημέρι στους Αμπελόκηπους χρυσαυγίτες με επικεφαλής τον γραμματέα της Τοπικής τους Οργάνωσης, και υπάλληλο της Βουλής, στο γραφείο του Μιχαλολιάκου, ξυλοκόπησαν τον περαστικό φοιτητή Αλέξη Λάζαρη. Όπως αρκετοί μάρτυρες δημοσιογράφοι κατέθεσαν υπήρχε εντολή του Μιχαλολιάκου ότι “απ’ τα γραφεία μας κάποιος τρέχει ή δεν προλαβαίνει να τρέξει” πράγμα που δηλώνει ξεκάθαρα την γραμμή της οργάνωσης. Επίσης οι δύο καταδίκες της Σκορδέλη για ηθική αυτουργία σε επιθέσεις, καθώς και η καταδίκη του ναζί ψυχίατρου Παρασχάκη συμβάλουν σημαντικά στην αποκάλυψη της φύσης της.
Τέλος, ένα μεγάλο χαρτί που προσπαθούσε να παίξει η υπεράσπιση, ότι όλα είναι συκοφαντίες της αριστεράς λόγω πολιτικής εμπάθειας. Tο επιχείρημα έσβησε με τις καταθέσεις μαρτύρων που εκπροσωπούσαν θεσμούς όπως ο δήμαρχος Αθηνών Καμίνης, ο καθηγητής κ. Αλιβιζάτος, ο δημοσιογράφος της Καθημερινής κ. Παπαδόπουλος, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας ρατσιστικών περιστατικών ή η πρώην πρόεδρος της επιτροπής ένταξης μεταναστών κ. Κουβέλη.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών Γ. Μπασκάκης προκάλεσε έντονα την αντίδραση των ναζί. Ο μάρτυρας δέχτηκε έντονα πυρά της υπεράσπισης στο βαθμό μάλιστα που ζητήθηκε να μη ληφθεί υπ’ όψιν η κατάθεσή του. Η υπεράσπιση ένιωσε πραγματικά να απειλείται από την κατάθεση του εν λόγω μάρτυρα και να ενοχλείται από την ελευθερία του τύπου. Ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής κ. Παπαδάκης έθεσε αιτήματα για εξέταση του αρχείου της ΕφΣυν από το δικαστήριο για το οποίο η Εισαγγελέας μετατόπισε την ευθύνη στην Πολιτική Αγωγή και την απόρριψη του αιτήματος της υπεράσπισης. Η υπεράσπιση θεώρησε ότι δεν πρέπει να γίνει δεκτή η κατάθεση διότι ο μάρτυρας ως δημοσιογράφος δεν επιτρεπόταν να αποκαλύψει πολλές από της πηγές του. Όπως απέδειξε η πολιτική αγωγή ένα τέτοιο αίτημα έρχεται σε σύγκρουση με αποφάσεις του Αρείου Πάγου αλλά και με το ίδιο το Σύνταγμα σε ό,τι προβλέπει για την ελευθερία του τύπου. Η Έδρα δήλωσε: ‘το δικαστήριο επιφυλάσσεται’ δείχνοντας ακόμα μια φορά την αδυναμία των θεσμών του αστικού κράτους να εφαρμόσουν την ίδια του την νομοθεσία αλλά και την εχθρικότητα των θεσμών απέναντι στον Τύπο. Η δημοσιογραφία -όταν είναι πραγματική και όχι θεραπαινίδα ισχυρών συμφερόντων- έχει έναν πολύ ξεκάθαρο και σαφή ρόλο: είναι τα μάτια και τα αφτιά του λαού. Η εξουσία δεν έχει συμφέρον ο λαός να έχει μάτια και αφτιά. Η επιφύλαξη είναι ακόμα μια ένδειξη των πιέσεων που δέχεται η Έδρα από την κεντρική εξουσία η οποία θέλει το μακρύ χέρι του συστήματος, τον φασισμό, να δρα ανενόχλητος. Η κατάθεση του συναδέλφου πέρα από τα στοιχεία που προσέδωσε στη διαδικασία, θύμισε σε όλους ότι η ελευθερία του τύπου δεν ποινικοποιείται. Εδώ πρέπει να αναλογιστούμε ότι όλα αυτά έγιναν σε μια δίκη που απαγορεύεται η οπτικοακουστική κάλυψη, ενώ η είσοδος στο αντιφασιστικό κοινό γίνεται όλο και πιο δύσκολη, με το πλήρες φακέλωμα των εισερχομένων. Η είσοδος στον τύπο πολλές φορές παρακωλύεται από τα «όργανα της τάξεως», και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δόθηκε μάχη για τα στοιχειώδη (ύπαρξη κοινού, πολιτικής αγωγής κλπ).
Τέλος, το modus operandi των συνηγόρων υπεράσπισης ήταν να προσπαθούν διαρκώς να μετατρέψουν την δίκη σε θέατρο προσπαθώντας να καθυστερήσουν την διαδικασία αλλά και να αποτρέψουν το κοινό να παρίσταται. Ευτυχώς οι προσπάθειες κωλυσιεργίες δεν έχουν αποτέλεσμα και η αποδεικτική διαδικασία προχωρά -πλέον- σε καλούς ρυθμούς. Ωστόσο όπως και στις δίκες των συντρόφων μας που καταδικάζονται χωρίς στοιχεία και με κατασκευασμένο κατηγορητήριο, έτσι και στη δίκη του μακριού χεριού του συστήματος δεν είναι θέμα αποδείξεων. Οι αποδείξεις υπάρχουν και είναι ήδη αρκετές. Το θέμα της έκβασης της υπόθεσης είναι θέμα πολιτικής βούλησης.
Σοφ. Kχ.
