Την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017 ολοκληρώθηκε η εξέταση των 9 μελών του ΠΑΜΕ, που πέσανε θύματα δολοφονικής επίθεσης από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα. Οι μάρτυρες αναγνώρισαν τόσο τους επικεφαλής του τάγματος εφόδου, τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν και επίσης κατέδειξαν το ρόλο της ηγεσίας, καθώς και τις στενές σχέσεις της Xρυσής Aυγής με την αστυνομία* και την εργοδοσία.
Την παράσταση οφείλουμε να ομολογήσουμε πως έκλεψε η υπεράσπιση που στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να αποδομήσει τις κατηγορίες έδωσε για ακόμη μια φορά ρεσιτάλ παραλογισμού.
Κλασική ερώτηση των συνηγόρων των ναζί ήταν ότι αν οι χρυσαυγίτες θέλανε όντως να έχουν νεκρό από την δολοφονική επίθεση τότε γιατί δεν υπήρξε. Oυσιαστικά αποδομείτει η ίδια της αστική δικαιοσύνη που αναγνωρίζει την κατηγορία της απόπειρας. Κατά την λογική της υπεράσπισης δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία κάποια απόπειρα ανθρωποκτονίας, ξυλοδαρμού, βιασμού, ληστείας κ.λπ. καθότι αν ο δράστης είχε την πρόθεση να προβεί σε ποινικά κολάσιμη πράξη θα την είχε πετύχει. Εξίσου κωμικοτραγικό επιχείρημα ήταν το γιατί αφού δεν γνωρίζουν οι μάρτυρες άλλη επίθεση σε κομμουνιστές από μέλη της Χρυσής Αυγής αυτοί να τους επιτεθούν. Κατά την λογική τους, ή όλα τα γεγονότα υπάρχουν από το μείον άπειρο ή δεν μπορεί τίποτα να ξεκινήσει από μια πρώτη φορά.
Η υπερασπιστική γραμμή έχει ξεπεράσει κάθε όριο με το να κατηγορεί (ακόμα και στην ιστοσελίδα της ναζιστικής οργάνωσης) όλους τους μάρτυρες ως… ψευδομάρτυρες γιατί αναγνώρισαν το κοντάρι με το οποίο τους επιτέθηκαν. Το ειρωνικό είναι ότι η ίδια η υπεράσπιση έδειξε στους μάρτυρες την φωτογραφία του αντικειμένου που είχε βρεθεί κοντά στα γραφεία ενώ ο αστυνομικός που το βρήκε δεν το αναγνώρισε (αν κι αυτό αποτελεί αντικείμενο του επόμενου σχολιασμού – ωστόσο φαίνεται ποιοι πραγματικά είναι οι ψευδομάρτυρες).
Οι προσπάθειες να ανασύρουν την θεωρία των δυο άκρων, προς το παρόν (ευτυχώς) απορρίπτονται από την έδρα (χωρίς βέβαια αυτό να απαγορεύει την όποια έκβαση της δίκης να χρησιμοποιηθεί ως δεδικασμένο για δίκες αγωνιστών – εδώ αριστεροί και αντιεξουσιαστές έχουν συρθεί στα δικαστήρια και πολλοί έχουν καταδικαστεί χωρίς στοιχεία και χωρίς δεδικασμένο). Ερωτήσεις που προσπαθούν να πείσουν ότι οι πρακτικές της αριστεράς και του ναζισμού δεν διαφέρουν, του στυλ τί είναι περιφρούρηση και άλλα χαριτωμένα. Την παράσταση στην τελευταία εξέταση μάρτυρα του ΠΑΜΕ έκλεψε ως συνήθως η κυρία Βελέντζα η οποία διέκοπτε τον μάρτυρα ο οποίος της απαντούσε σε ό,τι εκείνη ρωτούσε λέγοντάς του “δεν με ενδιαφέρει αυτό” πράγμα που ανάγκασε την Έδρα να διακόψει τη φασιστοδικηγόρο λέγοντας “αν δεν σας ενδιαφέρει, γιατί τον ρωτάτε;”
Αξιοσημείωτη είναι η στάση της συνηγόρου των Αλεξόπουλου & Μπούκουρα η οποία το μόνο πράγμα που ενδιαφέρεται είναι να βγάλει καθαρούς τους πελάτες της, παρουσιάζοντας άγνοια για τις ποινικά κολάσιμες πράξεις και τη ναζιστική ιδεολογία της ΧΑ και ότι οι εν λόγω κατηγορούμενοι ψάχνανε απλά ένα δεξιό αντιμνημονιακό κόμμα για να εκφράσουν την στάση τους στο σημαντικότερο πολιτικό διακύβευμα των εκλογών του 2012 .
Άλλο μπουμπούκι της υπεράσπισης, ο κ. Οπλατζάκης, επαναλαμβάνοντας μια συχνή θεματολογία ερωτήσεων της υπεράσπισης για το θέμα της απεργίας ρώτησε γιατί το σωματείο δεν κάνει απεργία όταν δεν υπάρχει καράβι πράγμα που έκανε τον αγανακτισμένο εργάτη να αναφωνήσει: “που να κάνει απεργία, στα τσιμέντα” για να πάρει την απάντηση από τον Οπλατζάκη “εσύ δεν έχεις δουλέψει” προκαλώντας, φυσικά την αγανάκτηση τριών εργατών – η έδρα κλασικά αντί να συνετίσει τους δικηγόρους έδιωξε από την αίθουσα τους τρεισ δίκαια αγανακτισμένους ακροατές.
Να σημειωθεί ότι κατά την τελευταία εξέταση του ΠΑΜΕ η έδρα έβγαλε έξω δυο ακροατές: τον συνδικαλιστή Παναγιώτη Γκούτη επειδή σε ερωτήσεις της υπεράσπισης ποιος λέει ότι η ΧΑ έχει σχέσεις με την EΛ.AΣ ο μάρτυρας πετάχτηκε φωνάζοντας “ο Ρουπακιάς το είπε που είναι δικός σας”, και τον θείο του Παύλου Φύσσα που στην αρχή του διαλείμματος της διαδικασίας φώναξε αγανακτισμένος “μην αφήνετε άλλο να περνάνε οι χυδαιότητες και οι γελοιότητες της υπεράσπισης – μου σκοτώσανε τον ανιψιό”.
* όπως και στην δολοφονία του Φύσσα έτσι και στην απόπειρα κατά του Πουλικόγιαννη και άλλων συνδικαλιστών υπήρχε αστυνομία δίπλα που απλά κοιτούσαν
