Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η Διεθνής Συνδιάσκεψη των τεσσάρων οργανώσεων της Συντονιστικής Επιτροπής για την Επανίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς (CRFI) στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, στις 2 και 3 Απρίλη 2018.
Προηγήθηκε το 25ο Συνέδριο του Παρτίδο Ομπρέρο (29 Μαρτίου – 1 Απριλίου), με κεντρικό θέμα τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Στο συνέδριο που παρακολούθησαν οι διεθνείς σύντροφοι (μεταξύ των οποίων η αντιπροσωπεία του ΕΕΚ), έγινε η εκλογή της νέας Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, με τη συμμετοχή εκατοντάδων αντιπροσώπων- με μεγάλη συμμετοχή της εργατικής νεολαίας ανάμεσά τους– των Κομματικών Οργανώσεων από όλη τη χώρα. Στο Συνέδριο αποτυπώθηκε η ασυμβίβαστη πάλη του Παρτίδο Ομπρέρο στην οξύτατη ταξική πάλη των τελευταίων μηνών: τις μεγάλες συγκρούσεις του εργατικού κινήματος ενάντια στο νόμο του Μάκρι για τα εργασιακά, για τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων, τις βίαιες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής στις μαζικές κινητοποιήσεις της 14 και 18 Δεκέμβρη 2017, στις 8 και 24 Μαρτίου του 2018. Την Κυριακή 1 Απριλίου ο γ.γραμματέας του ΕΕΚ σ. Σάββας Μιχαήλ απηύθυνε χαιρετισμό στο Συνέδριο του Παρτίδο Ομπρέρο.
Στη Διεθνή Συνδιάσκεψη που ακολούθησε, πήραν μέρος εκπρόσωποι και μέλη οργανώσεων από 9 χώρες. Το κάλεσμα και η διοργάνωση της Συνδιάσκεψης έγιναν από το Παρτίδο Ομπρέρο (Εργατικό Κόμμα-Αργεντινή), το Παρτίδο ντε λος Τραμπαχαδόρες (Κόμμα Εργαζομένων-Ουρουγουάη), το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (EEK-Τροτσκιστές – Ελλάδα) και το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DIP – Τουρκία). Στη συνδιάσκεψη ωστόσο συμμετείχαν αγωνιστές από πέντε επιπλέον χώρες: την ROR (Εργατική Επαναστατική Αναγέννηση – Γαλλία), την Τριμπούνα Κλασίστα (Βραζιλία), την Ομάδα Βιλκαπάζα (Περού), το ΟΚΠ (Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα – Ρωσία), την φράξια συμπαθούντων της CRFI στο PCL της Ιταλίας. Χαρακτηριστικό του ενδιαφέροντος που προσέλκυσε η Συνδιάσκεψη είναι και οι χαιρετισμοί στη Συνδιάσκεψη που έστειλαν 12 οργανώσεις και κινήσεις: η κίνηση Ενάντια στο Ρεύμα από την Ουκρανία, το Ρώσικο Κόμμα Κομμουνιστών, τρεις οργανώσεις από την Βολιβία, η Αλήθεια από το Αζερμπαϊτζάν, η Μαρξιστική Εργατική Ένωση από τη Φιλανδία, το POR από την Χιλή, ο Χοσέ Καπιτάν από την Εργατική Εναλλακτική – Βενεζουέλα, η Ομάδα Εργατική Ανεξαρτησία από την Ισπανία, το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), ομάδα από την Ουγγαρία και σύντροφοι από την Βουλγαρία.
Στις 7 Απριλίου, έγινε η μεγάλη διεθνιστική εκδήλωση της Διεθνούς Συνδιάσκεψης, στο κεντρικό αμφιθέατρο της σχολής Κοινωνικών Επιστημών στο Μπουένος Άιρες, με περίπου 1500 εργάτες και νεολαία.
ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ
Οι εργασίες της Συνδιάσκεψης ξεκίνησαν το μεσημέρι της Δευτέρας 2 Απριλίου σε αίθουσα εκδηλώσεων της Σχολής Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, στο κέντρο της πόλης. Σε μια κατάμεστη αίθουσα, οι ομιλητές από τις συμμετέχουσες οργανώσεις, παρουσίασαν την δραστηριότητα, την ιστορία και την πολιτική των οργανώσεών τους.
Ο σ. Σουνγκούρ Σαβράν (πρόεδρος του DIP) μίλησε για την πάλη του DIP στην Τουρκία του αντιδραστικού, καταπιεστικού καθεστώτος Ερντογάν, την συμμετοχή σε όλους τους μεγάλους εργατικούς αγώνες της τελευταίας 5ετίας και την εξέγερση του Γκεζί Παρκ και την πάλη για την εκπαίδευση μαχητών της παγκόσμιας επανάστασης.
Ο σ. Ραφαέλ Φερνάντεζ (ηγέτης του PT) μίλησε για την ίδρυση του PT της Ουρουγουάης από ομάδα συντρόφων του Παρτίδο Ομπρέρο στα χρόνια της δικτατορίας και την στελέχωσή του από εργάτες, ταξικούς συνδικαλιστές, εργατικές συνελεύσεις, νεολαία. Την πάλη ενάντια στο Πλατύ Μέτωπο (Frente Amplio) για την πολιτική ανεξαρτησία της εργατικής τάξης και την συμμετοχή στις εκλογές του 2014, σε σύγκρουση με οργανώσεις της αριστεράς που υποστηρίζουν τις αντίπαλες δυνάμεις της αστικής τάξης.
Η σ. Ντάρια Μίτινα (γραμματέας της επιτροπής διεθνών σχέσεων του OKP), μίλησε για την θέση του Κόμματός της στον εμφύλιο πόλεμο της Ουκρανίας ενάντια στους φασίστες του Κιέβου και τις συλλήψεις μελών του Κόμματός της, που δρούσαν στον λαϊκό στρατό του Ντονμπάς. Αναφέρθηκε στην εναντίωση της οργάνωσης στο καθεστώς Πούτιν, την προέλευση της οργάνωσής τους από συνδικαλιστές ακτιβιστές, νεολαία και ένα τμήμα διαγραμμένο από το ΚΚΡ, την ίδρυσή του το 2015 και την έκδοση περιοδικού με τον τίτλο “ΕΝΓΚΕΛΣ”.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο σ. Σέζαρ Ζελάντα από την Ομάδα Βιλκαπάζα του Περού. Η οργάνωσή του που πήρε το όνομά της από την εξέγερση των ιθαγενών της περιοχής Καπάζα του Περού και αποτελείται από μαρξιστές και ορισμένους τροτσκιστές, συγκρούστηκε με την δικτατορία του Φουτζιμόρι. Η οργάνωση προέρχεται από την οργάνωση “Διαρκής Πάλη”, που είχε επαφές με μορενικούς κάτι που την έφερε σε κρίση και οδήγησε ένα μέρος αυτών σε αποστράτευση και το άλλο σε αναζήτηση επαφής με την CRFI. Τώρα βρίσκονται σε μια διαδικασία ανάπτυξης, έχουν ιδρύσει συνδικάτο στην Λίμα, έχουν παρουσία στο κίνημα των δασκάλων και των πανεπιστημιακών, στους αγώνες των φοιτητών και της νεολαίας ενάντια στο νέο “εργασιακό νόμο” και παλεύουν για την εξέγερση του περουβιανού λαού με σύνθημα “Να φύγουν όλοι”.
O σ. Μπουράκ Σαγίμ (Εργατική Επαναστατική Αναγέννηση – Γαλλία) μίλησε για τις σημαντικές εργατικές κινητοποιήσεις που γίνονται στη Γαλλία, με την απεργία των συνδικάτων σιδηροδρομικών εργατών και των δημόσιων υπαλλήλων. Η οργάνωσή του, ιδρύθηκε πριν από ενάμιση χρόνο, στις εκλογές είχε σύνθημα “Ούτε Μακρόν, ούτε Λεπέν, Ενιαίο Μέτωπο των εργατών” για την συντριβή των φασιστών και τη νίκη επί της αστικής τάξης.
Ο σύντροφος Ματίας Ροντρίγκες από την οργάνωση “Ταξικό Βήμα” της Βραζιλίας, είπε ότι το πραξικόπημα στην Βραζιλία (με την καθαίρεση της Ντίλμα Ρουσέφ) προκάλεσε σύγχυση στην αριστερά. Η Βραζιλία είναι σε τεράστια οικονομική και κοινωνική κρίση, με 33 εκατομμύρια άνεργους. Είναι μια περίοδος κοινωνικών αγώνων και στρατιωτικής καταστολής που οδήγησε στη δολοφονία της Μαριέλλε Φράνκο. Eίχαν προηγηθεί μια σειρά γενικών απεργιών. Tον Οκτώβρη του 2018 γίνονται εκλογές και το ανώτατο δικαστήριο της χώρας αποφάσισε την απαγόρευση καθόδου του Λούλα στις εκλογές. Το PSTU είπε ότι η καθαίρεση του Ρούσεφ δεν ήταν πραξικόπημα και υποστηρίζει την φυλάκιση του Λούλα! Η οργάνωση “Ταξικό Βήμα” έχει κάποιες δεκάδες μέλη σε όλη τη χώρα και έχει αρχίσει την πάλη για την οικοδόμηση επαναστατικής Οργάνωσης, με δεκάδες επαφές σε όλη τη χώρα και ιστοσελίδα.
Ο σύντροφος Μικέλ Αμούρα από την συμπαθούσα στην CRFI φράξια του PCL τόνισε ότι η χρεοκοπία του αστικού πολιτικού συστήματος είναι αποτέλεσμα των καταστροφικών συνεπειών της παγκόσμιας κρίσης στον ιταλικό καπιταλισμό. Είπε ότι η αριστερά πληρώνει το τίμημα από την πολιτική της ταξικής συνεργασίας. Το PCL έχει αποτύχει πολιτικά να επέμβει και η φράξια τους παλεύει για την οικοδόμηση ενός Επαναστατικού Κόμματος στη βάση μιας ανάλυσης της κρίσης και των συνεπειών της, με την μαρξιστική μέθοδο.
Ο σύντροφος Σάββας Μιχαήλ, γενικός γραμματέας του EEK είπε ότι: το ΕΕΚ είναι ένα κεφάλαιο στο επαναστατικό κίνημα των εργατών στην Ελλάδα, στα 55 χρόνια της πάλης του. Έχει κρατήσει την συνέχεια της πάλης τόσο μέσα στα χρόνια της δικτατορίας και με την επέμβασή του στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, με βασανισμένους συντρόφους, μάρτυρες της πάλης, όσο και μετά το 1974, στην πάλη ενάντια σε όλες τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις. Στην πολύπλοκη κατάσταση σήμερα, το ζήτημα των γενεών είναι σημαντικό για την οικοδόμηση του Επαναστατικού Κόμματος και κυρίως στην πάλη για την εκπαίδευση στελεχών μέσα από την μετάδοση της εμπειρίας της πάλης ενάντια στην χούντα και την αστική δημοκρατία, στους νέους συντρόφους. Μετά από δέκα χρόνια κοινωνικής καταστροφής βρισκόμαστε στην επαπειλούμενη καταστροφή ενός πολέμου. Tο 1974 οι μισοί σύντροφοι ήταν στις φυλακές και οι υπόλοιποι στο μέτωπο. Δεν έχουμε αυταπάτες. Το ΕΕΚ υπήρξε το μόνο στην Ελλάδα και την Ευρώπη που δεν συνθηκολόγησε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο σύντροφος αναφέρθηκε στους αγώνες που γίνονται τώρα και την πάλη του Κόμματος για να γίνει “η εργατική τάξη εναλλακτική δύναμη εξουσίας”. Παρουσίασε τον ρόλο του Κόμματος στην ταξική πάλη στην κατεστραμμένη καπιταλιστική Ελλάδα της ανεργίας και της ελαστικής σκλαβιάς, την πάλη ενάντια στην κατάρρευση της Υγείας και της Παιδείας, τη δράση για την αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες. Ο Διεθνισμός είναι ζήτημα ζωής και θανάτου και το ΕΕΚ, ήδη από τον πόλεμο ενάντια στην Γιουγκοσλαβία το 1999, έχει αναπτύξει διεθνιστική δράση με την ίδρυση του Βαλκανικού Σοσιαλιστικού Κέντρου Κριστιάν Ρακόφσκυ και τώρα στην πάλη ενάντια στον εθνικισμό και τους υποκινητές του, τους φασίστες, την εκκλησία, την δεξιά, το κράτος. Το στρατηγικό ζήτημα είναι η πάλη ενάντια στον πόλεμο διαμέσου της επανάστασης, η οποία είναι κοντύτερα παρά ποτέ. Η νεολαία και οι εργάτες δεν θέλουν να πεθάνουν και πρέπει να παλέψουμε για να μετατρέψουμε τον πόλεμο σε επανάσταση.
Στη συνέχεια ακολούθησε ο σύντροφος Μαρσέλο Ραμάλ, ηγετικόστέλεχος του Παρτίδο Ομπρέρο. Ο σύντροφος είπε ότι το Κόμμα (μαζί με την προκάτοχό του οργάνωση Politica Obrera) έχει 54 χρόνια ιστορίας, στην πρώτη γραμμή των μεγάλων κοινωνικών συγκρούσεων της χώρας και πρώτα απ’ όλα στο Κορντομπάσο, την εργατική και νεολαιΐστικη εξέγερση το 1969. Κατά τη διάρκεια της αιματοβαμμένης χούντας του Βιντέλα, με τους 30.000 εξαφανισμένους, το Κόμμα συνέχισε την ασίγαστη πάλη του, εκδίδοντας παράνομο περιοδικό και παλεύοντας για την οργάνωση της εργατικής τάξης. Κομβικό γεγονός ήταν η πάλη του Παρτίδο Ομπρέρο για την ήττα του βρετανικού ιμπεριαλισμού στον πόλεμο στις Μαλβίνες χωρίς να δώσει υποστήριξη στην χούντα. Όλα αυτά τα χρόνια, μέλη και στελέχη του Κόμματος δολοφονήθηκαν και άλλα φυλακίστηκαν. Μετά την πτώση της χούντας, το Παρτίδο Ομπρέρο πάλεψε ενάντια στην δημοκρατίζουσα αριστερά, πολιτική που έβαλε τις βάσεις για την άνοδό του αργότερα. Από το 2001 πάλεψε για την πραγματοποίηση ενός πανεθνικού συνεδρίου των εργατών, με το ξέσπασμα της κρίσης και την εξέγερση του Αργεντινάσο, πάλεψε για μια Κυβέρνηση των Εργατών, κέρδισε την ηγεσία στο κίνημα των ανέργων εργατών “πικετέρος” με την ανάπτυξη του Εργατικού Πόλου (Polo Obrero) και στο φοιτητικό κίνημα, παλεύοντας ενάντια στην εθνικιστική αστική κυβέρνηση Κίρχνερ. Η δολοφονία του Μαριάνο Φερρέυρα οδήγησε σε μια μεγάλη μάχη του Κόμματος για την φυλάκιση των δολοφόνων και έγινε προμετωπίδα της πάλης του Μετώπου της Αριστεράς (FIT). Ο σύντροφος είπε ότι το Κόμμα αριθμεί χιλιάδες μέλη στην χώρα, έχει παρουσία στα πέντε μεγάλα συνδικάτα και την ηγεσία σε κάποια από αυτά: στους πανεπιστημιακούς καθηγητές, στους οικοδόμους, στο τοπικό συνδικάτο των δασκάλων στην Ματάντσα. Ο Εργατικός Πόλος, που παλεύει με βάση το ότι οι άνεργοι είναι μέρος της εργατικής τάξης, κινητοποιεί περίπου 8.000 εργάτες σε όλη τη χώρα. Στη βάση της ταξικής πάλης, το Κόμμα έχει 13 θέσεις στο κοινοβούλιο και τα τοπικά κοινοβούλια (τρεις αντιπροσώπους στο Κογκρέσο). Οι δύο βασικοί αγώνες που δίνει τώρα είναι η πάλη για την ήττα της “εργασιακής μεταρρύθμισης” της δεξιάς Κυβέρνησης Μάκρι και η αναγνώριση του δικαιώματος στη νόμιμη και ασφαλή έκτρωση. Η πάλη του Παρτίδο Ομπρέρο για μια εναλλακτική πολιτική της Κυβέρνησης των Εργατών, αντιτάσσεται τον “εκλογικισμό” και βασίζεται στην ταξική πάλη. Το Νοέμβριο του 2016, η εκδήλωση του Μετώπου της Αριστεράς συγκέντρωσε 20.000 εργάτες και νεολαία, 11.000 εκ των οποίων μέλη και επαφές του Παρτίδο Ομπρέρο. Ο σύντροφος είπε ότι το κύριο καθήκον είναι ο διεθνισμός, ένα στρατηγικό ζήτημα. Η CRFI πρέπει να αναπτυχθεί και αυτός ο αγώνας είναι παράγοντας εκπαίδευσης των συντρόφων για την Παγκόσμια Επανάσταση.
Η πρώτη μέρα της Συνδιάσκεψης ολοκληρώθηκε με την πολιτική εισήγηση του συντρόφου Χόρχε Αλταμίρα (ηγέτη του Παρτίδο Ομπρέρο)για τις διεθνείς προοπτικές της Συνδιάσκεψης. Ο σ. Χόρχε Αλταμίρα προχώρησε σε μια ομιλία προκειμένου να συλληφθεί η λογική της αλληλοσύνδεσης των πολέμων. Είπε ότι η κρίση του 2008 ενεργοποιεί με πρωτοφανή ένταση τις τάσεις του ιμπεριαλισμού προς τον πόλεμο. Μόνο στη βάση της έκρηξης των αντιφάσεων της καπιταλιστικής κοινωνίας και κυρίως της ασυμφιλίωτης αντίφασης της παγκόσμιας οικονομίας με τα εθνικά κράτη είναι δυνατή η κατανόηση της έκρηξης των πολέμων που συντελείται ιδιαίτερα τα τελευταία 10 χρόνια. Η πρόκληση του πολέμου πυροδοτείται από την συνολική ανάπτυξη της κρίσης και έχει μια άρρηκτη σύνδεση με την διαδικασία της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στη Ρωσία και την Κίνα. Ο ιμπεριαλισμός λέει ότι η Κίνα πρέπει να «εκδημοκρατιστεί» κάτι που είναι ένας παράγοντας έκρηξης και η καπιταλιστική παλινόρθωση στη Ρωσία να φτάσει στα άκρα μέσω ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η κρίση των ΗΠΑ τροφοδοτεί την παγκόσμια κρίση και η διακυβέρνηση Τραμπ καταστρέφει το κοινοβουλευτικό σύστημα για την συγκέντρωση της εξουσίας, επιδεινώνοντας την πολιτική κρίση. Ο νομισματικός και εμπορικός πόλεμος από τις ΗΠΑ μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε καθορισμένα, περιορισμένα πλαίσια λόγω της κρίσης χρέους των Hνωμένων Πολιτειών. ΟΙ ΗΠΑ είναι σε σύγκρουση με την Ε.Ε. Στη σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας και απέναντι στην δυναμική μιας παγκόσμιας πολεμικής σύγκρουσης ο αστικός τύπος προβάλλει μια ειρηνιστική θέση. Ο Αλταμίρα τόνισε όμως ότι ακόμα και οι τοπικοί πόλεμοι έχουν έναν διεθνή χαρακτήρα, γιατί έχει σπάσει η ισορροπία σαν αποτέλεσμα των αντιφάσεων. Στη γιγάντια κρίση που υπάρχει, ο Τραμπ μπορεί να νικηθεί. Για να καταστρέψουμε την πιθανότητα του πολέμου η απάντηση είναι Κυβερνήσεις των Εργατών και επανάσταση. Στη συνέχεια ανέλυσε την σχέση που υπάρχει ανάμεσα στον πόλεμο και την επανάσταση. Η πίεση του ιμπεριαλισμού για την επαν-αποικιοποίηση της Ρωσίας και της Κίνας έχει οξυνθεί και ο εθνικισμός δεν έχει μέλλον. Το προσφυγικό ζήτημα είναι ένας από τους λόγους της ανόδου του εθνικισμού στην Γερμανία, την Αυστρία, την Ιταλία, την Γαλλία, αλλά οι αντιφάσεις του είναι οξύτατες. Ο παλινορθωτικός βοναπαρτισμός του Πούτιν και του Σι-Ζι-Πινγκ στην Κίνα, επιδιώκει την παλινόρθωση μέσα από μια συμφωνία με τον ιμπεριαλισμό.
Είναι απαραίτητο η ανεξάρτητη διεθνιστική πάλη του προλεταριάτου να αναπτυχθεί μέσα από την πολιτική αναδιοργάνωση της πάλης για την επανίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς. Η μέθοδος είναι η πάλη για την δημοκρατική συγκεντρωτική Διεθνή στη βάση του επαναστατικού προγράμματος και της πάλης για το πολιτικό ξεκαθάρισμα με οργανώσεις που συζητάμε μαζί – όπως το Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσίας, η σημασία της παρουσίας του οποίου, υπογραμμίστηκε από τον Αλταμίρα.
Κάλεσε σε διεθνιστική πάλη απέναντι στον ιμπεριαλισμό και τις ετοιμασίες πολέμου και στη Λατινική Αμερική. Ο σύντροφος ολοκλήρωσε την ομιλία του με την προτροπή να αναπτυχθεί η μαρξιστική ανάλυση της παγκόσμιας κρίσης ώστε να αναπτυχθεί μια διεθνής και διεθνιστική πολιτική για την οποία “ο Λένιν και ο Τρότσκι θα ήταν περήφανοι”.
Στη συνέχεια κατατέθηκαν προτάσεις για ψηφίσματα και ανακοινώσεις, σε σχέση με σημαντικά προβλήματα πάλης. Έγινε αναφορά στην ανάγκη της ανάπτυξης της πάλης της CRFI στις ΗΠΑ στη βάση μιας συστηματικής μελέτης της πολιτικής και οικονομικής κρίσης της. Τέλος προτάθηκε η έκδοση περιοδικού της CRFI.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ
Την Τρίτη 3 Απρίλη ξεκίνησαν οι εργασίες της δεύτερης μέρας της Διεθνούς Συνδιάσκεψης των οργανώσεων της CRFI και των υπόλοιπων 5 συμμετεχόντων οργανώσεων και κινήσεων. Ο σ. Σάββας Μιχαήλ έκανε την εισήγηση στο πρώτο θέμα της ημέρας, για την Ρωσία, παρουσιάζοντας το σχετικό σχέδιο απόφασης στη Συνδιάσκεψη.
Ο Σάββας Μιχαήλ είπε ότι το ζήτημα του πολέμου μπαίνει από τη σκοπιά της ανάλυσης όλων των αντιφάσεων του καπιταλισμού που έχουν εκραγεί στην κρίση του 2007-2008. Υπάρχει μια ασυμφιλίωτη σύγκρουση των ανταγωνισμών, η οποία έχει δύο πόλους: τον πόλεμο και την επανάσταση. Οι παγκόσμιες πολεμικές τάσεις και η διεθνής σύνδεση ανάμεσα στους παράγοντες του πολέμου είναι το προϊόν της άλυτης κρίσης και του αδιεξόδου της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Ο Σάββας Μιχαήλ είπε ότι η πρώτη φράση των Θέσεων του ιδρυτικού Συνεδρίου της CRFI το 2004, όπου επισημαίνεται η πρωταρχική σημασία της σχέσης ανάμεσα στην καπιταλιστική κρίση και την καπιταλιστική παλινόρθωση, έχει δραματική επικαιρότητα. Ήδη στον πόλεμο ενάντια στην Γιουγκοσλαβία υπάρχει σε εμβρυϊκή μορφή όλη η σημερινή κατάσταση. Ο στόχος του ιμπεριαλισμού, πρώτα του ευρωπαϊκού και μετά του αμερικάνικου, τόσο στη Γιουγκοσλαβία όσο και αργότερα στην Ουκρανία ήταν να φτάσει στη Μόσχα και το Πεκίνο. Σχεδόν 20 χρόνια μετά βρισκόμαστε σε ένα νέο στάδιο όπου υπάρχουν νέα προβλήματα που πρέπει να ειδωθούν διαλεκτικά.
Δέκα χρόνια παλινόρθωσης από το 1991 τελείωσαν με την χρεοκοπία της Ρωσίας και το τέλος του Γιέλτσιν. Μετά ήρθε η επανεθνικοποίηση. Όπως στην Αργεντινή, έτσι και στη Ρωσία ο Πούτιν πλήρωσε το χρέος στις τράπεζες προκειμένου να έχει μια σύνδεση με το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο για την παλινόρθωση. Η σταθεροποίηση που έφερε ήταν προσωρινή και όχι μόνιμη. Η μεσολάβηση με τον ιμπεριαλισμό κατέρρευσε το 2007-2008. Η παγκόσμια κρίση έκανε επιτακτική την επαναποικιοποίηση της πρώην ΕΣΣΔ. Ο μήνας του μέλιτος με τον ιμπεριαλισμό τελείωσε. Η ισορροπία, ολόκληρη η βάση των σχέσεων ιμπεριαλισμού-Ρωσίας υπό τον Πούτιν κατάρρευσε. Νέα προβλήματα ξέσπασαν ανάμεσα στο Κρεμλίνο και τις μάζες οι οποίες, αντίθετα με ό,τι λέγεται, δεν θαυμάζουν τον Πούτιν. Το βοναπαρτιστικό καθεστώς Πούτιν στο εσωτερικό της χώρας προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα διαφορετικά κομμάτια της ολιγαρχίας. Ο αυταρχικός χαρακτήρας της εξουσίας του Πούτιν είναι τόσο αυταρχικός επειδή είναι αδύναμος. Προσπάθησε να διατηρήσει μια αδύνατη ισορροπία.
Η επανάσταση του Οκτώβρη δεν έχει πεθάνει, η ιστορία είναι ζωντανή. Ο Πούτιν απαγόρευσε τις διαδηλώσεις από το Λένινγκραντ στο σταθμό της Φιλανδίας. Η πάλη με το καθεστώς Πούτιν είναι ανοιχτή. Η μέθοδος της πάλης είναι η συστηματική και υπομονετική πάλη μέσα στις μάζες για τον διεθνισμό στη βάση ενός προγράμματος πάλης, την ανάγκη του οποίου οι εργάτες καταλαβαίνουν: για την απαλλοτρίωση των ολιγαρχών και για την επαναβιομηχάνιση της χώρας κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση.
Το ΝΑΤΟ παλεύει ενάντια στη Ρωσία. Η διεθνιστική πάλη λέει στους εργάτες και το λαό της Ρωσίας: ο εθνικισμός δεν είναι ο δρόμος της σωτηρίας. Πάρτε το δρόμο του διεθνισμού που ξέρετε τόσο καλά. Η CRFI είναι η μοναδική οργάνωση διεθνώς που έχει το δικαίωμα να μιλάει στο όνομα της Οκτωβριανής Επανάστασης, του Λένιν και του Τρότσκι.
Η δεύτερη συνεδρίαση, αφορούσε στο μεγάλο ζήτημα της πάλης ενάντια στον φασισμό. Την εισήγηση έκανε ο σ. Σουνγκούρ Σαβράν, επισημάνοντας την ανάγκη να επιδειχθεί προσοχή στην άνοδο του φασισμού και των φασιστικών κινήσεων και ρευμάτων ανά τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, σαν αποτέλεσμα των συνεπειών της κρίσης του 2007-2008. Το υπόβαθρο είναι η παρακμή του καπιταλισμού. Ο ομιλητής είπε ότι ορισμένα τμήματα των αστικών τάξεων αναζητούν μια διέξοδο από την κρίση, στον οικονομικό και πολιτικό εθνικισμό, στη βάση της καταπίεσης της εργατικής τάξης. Τελευταίο σημείο αυτής της διαδικασίας είναι ο μιλιταρισμός και ο πόλεμος. Η εισήγηση του Σουνγκούρ Σαβράν επιχείρησε να εξηγήσει τον όρο “πρωτοφασισμός” που έχει χρησιμοποιήσει το DIP για κόμματα και αστούς πολιτικούς (όπως ο Τραμπ, το AfD στην Γερμανία, το Εθνικό Μέτωπο στην Γαλλία κ.α.) που προωθούν μια ένοπλη αντεπανάσταση χωρίς ακόμα να έχουν σπάσει από το αστικό πολιτικό σύστημα. Υπάρχουν κόμματα που εκπροσωπούν αυτές τις μερίδες της μπουρζουαζίας και χαρακτηρίζονται κατά το DIP “πρωτο-φασιστικά”, στα οποία κυριαρχεί ό,τι και στα “κλασικά ναζιστικά-φασιστικά μορφώματα”: ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο αντισημιτισμός και ο εθνικισμός, στοιχεία που όλα είναι ενάντια στους πρόσφυγες πρώτα απ’ όλα. Ο σύντροφος έκλεισε την εισήγησή του λέγοντας ότι ο πολιτικός στόχος είναι να σημάνει σήμα συναγερμού για την ανάγκη μιας στροφής των Επαναστατικών Κομμάτων στην πάλη για την διείσδυση στην εργατική τάξη σε συνθήκες όπου η Μέση Ανατολή και η Ευρώπη συνιστούν πλέον έναν κοινό μεταβολισμό.
Στην συζήτηση που ακολούθησε η πρώτη συνεισφορά ήταν αυτή του συντρόφου Σάββα Μιχαήλ. Ο σύντροφος συνόψισε την μέχρι τότε εργασία της Συνδιάσκεψης λέγοντας ότι η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και οι πολεμικές τάσεις είναι στιγμές μιας ενιαίας κίνησης. Βρισκόμαστε σε μια ιστορική στιγμή όπου η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση είναι η κατάρρευση όλου του κοινωνικού συστήματος. Δεν υπάρχει προκαθορισμός στην ιστορία. Υπάρχει μια ζωντανή σύγκρουση αντίπαλων ζωντανών ταξικών δυνάμεων στην οποία δεν πρέπει να δούμε μια επανάληψη της δεκαετίας του 1930 αλλά να συλλάβουμε το καινούργιο που υπάρχει. Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι μια έκφραση της αποσύνθεσης της Ε.Ε λόγω της παγκόσμιας κρίσης. Η άνοδος της δεξιάς και ακροδεξιάς στην Ουγγαρία, την Πολωνία, τα Βαλκάνια είναι συνδεδεμένη με την αδυναμία της Ε.Ε. να ενσωματώσει αυτές τις χώρες. Η Ε.Ε. είναι διαιρεμένη σε ανατολική και δυτική, βόρεια και νότια. Η αριστερά είναι χρεοκοπημένη, λόγω σοσιαλδημοκρατίας και σταλινισμού και την ίδια στιγμή υπάρχει μια αναπτυσσόμενη ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας, η οποία όμως δεν βρίσκει οργανωμένη έκφραση. Η καθεστωτική κρίση και η πόλωση έχει τροφοδοτήσει τους ακροδεξιούς στη Γερμανία, οι οποίοι τώρα επικεντρώνονται στο προσφυγικό. Το προσφυγικό έχει ιστορικές διαστάσεις γιατί συνδέεται με τη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστών αποικιοκρατών. Ένα από τα μεγαλύτερα προσφυγικά κύματα στην ιστορία συναντά έναν παγκόσμιο καπιταλισμό σε βαθιά παρακμή. Υπάρχει ένα σημαντικό κίνημα αλληλεγγύης στην Ευρώπη. Ο όρος “λαϊκισμός” πρέπει να απαγορευτεί. Οι φασίστες δουλεύουν κάτω από την προστασία του κράτους και της αστυνομίας, ολόκληρης της σαπισμένης αστικής δημοκρατίας. Η Ευρώπη έχει μπει σε μια περίοδο σύγκρουσης της επανάστασης με την αντεπανάσταση. Να ενώσουμε με στρατηγική, πρόγραμμα, τακτική και την επαναστατική Διεθνή, το νομαδικό προλεταριάτο των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων με τους πρόσφυγες και μετανάστες και θα έχουμε την πιο ισχυρή επαναστατική δύναμη στην ιστορία. Για τις Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης από την Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ.
Ακολούθησαν παρεμβάσεις συντρόφων αναδεικνύοντας την σημασία της διεθνούς συζήτησης για το ζήτημα της πάλης ενάντια στον φασισμό. Ο Χόρχε Αλταμίρα σε παρέμβασή του είπε ότι ο φασισμός είναι μια οργάνωση εμφυλίου πολέμου ενάντια στην εργατική τάξη. Η πόλωση στην Ευρώπη έχει εκτραχυνθεί. Το πρόβλημα του φασισμού, επισήμανε, είναι ότι είναι το προϊόν της Ε.Ε. που έφτιαξε η μπουρζουαζία αλλά θέλει να σπάσει από την Ε.Ε. Στην επόμενη περίοδο, οι φασίστες στην Ευρώπη θα επιχειρήσουν να μετατρέψουν το “Αμερική Πρώτα” του Τραμπ, σε “Η Ευρώπη πρώτα”. Οι εθνικιστές στοχεύουν να χρησιμοποιήσουν “την δημοκρατία” ενάντια στους πρόσφυγες. Η πάλη για ένα Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο θα αποτρέψει τον κίνδυνο ενός Λαϊκού Μετώπου.
Στο θέμα του φασισμού υπήρξε συμβολή του συντρόφου από την Εργατική Επαναστατική Αναγέννηση (Γαλλία), ο οποίος είπε ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ο εφησυχασμός και ο αφοπλισμός του προλεταριάτου μπροστά στη μάχη. Τέλος ο σ. Σουνγκούρ Σαβράν μίλησε για την συμμαχία του Ερντογάν με την φασιστική οργάνωση των Γκρίζων Λύκων στην Τουρκία (οργάνωσης νεολαίας του MHP που ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια του B’ Παγκοσμίου Πολέμου για την συμμαχία με τον Χίτλερ) και την μετατροπή τους σε ένοπλο απόσπασμα του ΑΚΡ στους δρόμους, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016. Γι’ αυτό, είπε, συντελείται μια στροφή προς μια φασιστική κατεύθυνση του καθεστώτος Ερντογάν.
Η Διεθνής Συνδιάσκεψη ολοκληρώθηκε με την ομόφωνη ψήφιση των ντοκουμέντων της: πρώτα απ’ όλα της κεντρικής απόφασης της Συνδιάσκεψης και της απόφασης για την Ρωσία. Η απόφαση για την Ρωσία -που υποστηρίχτηκε και από το ΟΚΠ- έχει ήδη δημοσιευτεί στα ρωσικά σε όλους τους ιστότοπους των κομμάτων και κινήσεων της ρωσικής Αριστεράς. Η γραμμή μας είναι: για την ήττα του ιμπεριαλισμού στην πολεμική εκστρατεία του για τον αποικισμό των πρώην εργατικών κρατών, χωρίς καμιά υποστήριξη στο Κρεμλίνο ή το Πεκίνο, για την αναγέννηση της εξουσίας των Σοβιέτ στην χώρα των Σοβιέτ, για μια νέα ΕΣΣΔ.
Επίσης αποφασίστηκαν ομόφωνα όλα τα υπόλοιπα ντοκουμέντα: η ανακοίνωση για την καταδίκη της σφαγής του Παλαιστινιακού Λαού από το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, η καταγγελία ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων από την Βενεζουέλα στην Βραζιλία, ενάντια στην στρατιωτικοποίηση στο Περού εν όψει της Συνόδου Κορυφής των Αμερικάνικων Κρατών και τελευταίο αλλά όχι έσχατο, ενάντια στην κλιμάκωση της έντασης και στο ενδεχόμενο ενός πολέμου Ελλάδας-Τουρκίας, που καλεί σε μια πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους καπιταλιστές και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, για μια Σοσιαλιστική Ομοσπονδία.
Η Συνδιάσκεψη τελείωσε τις εργασίες της με τον ύμνο της Διεθνούς και συνθήματα, μέσα σε κλίμα συντροφικού ενθουσιασμού. Στις 5 Απρίλη, την επόμενη μέρα από την καταδικαστική απόφαση για την φυλάκιση του Λούλα, εκδόθηκε ανακοίνωση των τεσσάρων οργανώσεων (PO, PT, DIP, EEK) ενάντια στην πραξικοπηματική απόφαση του δικαστηρίου της Βραζιλίας. Η επόμενη σπουδαία πράξη της Διεθνούς Συνδιάσκεψης ήταν η Μεγάλη Διεθνιστική Εκδήλωση, το Σάββατο 7 Απρίλη.
Ερνέστο Αγγελής
